Morgunn


Morgunn - 01.06.1969, Page 70

Morgunn - 01.06.1969, Page 70
64 MORGUNN það, að tíminn líður, enda þótt hann reynist okkur misjafn- lega bjartur og góður og okkur finnist hann stundum lengi að líða, þegar eitthvað amar að, en aðrar stundir of fljótar að hverfa, þegar allt leikur í lyndi. Þó er okkur sagt, að í raun og veru þokist þetta, sem við köllum tíma, ætíð áfram með sama hraða. Og hann ber okkur öll með sér þessa óvissu en þó einu og sömu leið, frá vöggunni til grafarinnar. Við segjum, að tíminn sé ævarandi, eigi sér hvorki upphaf né endi. En við vitum þetta þó ekki með neinni óyggjandi vissu. Við höldum það bara. Enginn veit hvað tíminn er í raun og sannleika. Elífð tímans er hugtak, sem við ekki fáum skilið né skýrt. Hitt vitum við aftur á móti öll, að okkar tími, tími þinr. og tími minn, hann er takmarkaður að minnsta kosti hér á jörð. „Enginn veit sína ævina fyrr en öll er“. Þetta er máls- háttur eða spakmæli, sem við öll kunnum og vitum, að er sannur. 1 honum felst ekki aðeins það, að framtíðin er jafn- an hulin móðu og mistri, og við ráðum mjög óljóst í það, hvernig hún muni verða eða hvað hún muni færa okkur, heldur er okkur einnig og engu siður hulið, hvað ævitími okkar hér kann að verða langur. Við vitum að vísu, hve miklu af þeim tíma við erum þegar búin að eyða, það er að segja, hvað við erum orðin gömul. Hitt vitum við aldrei, hversu mikið við eigum eftir af honum. Stundum heyrum við þannig tekið til orða, að tíminn sé peningar. Þetta má á vissan hátt til sanns vegar færa, enda þótt því fari harla f jarri, að tíminn verði okkur öllum að pen- ingum, eða við höfum öil mikið upp úr honum á þann hátt, enda öldungis óvíst, að okkur sé tíminn gefinn fyrst og fremst til fjár í bókstaflegum skilningi þess orðs. Enda kemur og munurinn á þessu tvennu harla fljótt í ljós, ef hugsað er um það. Þú þarft engan veginn að eyða pening- um þínum um leið og þú eignast þá. Þú getur safnað þeim í kistuhandraðann eins og karlarnir sumir gerðu í gamla daga. Þú getur lagt þá í banka og látið þá þar bera vöxtu af sjálfu sér og eytt þeim svo löngu seinna, þegar þig langar til eða
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120

x

Morgunn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.