Morgunn - 01.06.1979, Page 5

I
MÓÐIR HINNA ÖBORNU
Ö, móÖir, þú syngur þinn söng,
þegar sólskin af dimmunni rís,
yfir jarÖlífsins þrotlausu þröng
og hinn þungbœra sorganna ís, —
yfir árin, sem Ijóma svo löng,
þótt aS lokum sé dauðinn oss vís.
Láttu óma þinn unaSarsöng
hinum óbornu’ úr paradís.
\ Þeir heyra þitt heilsandi lag
í þann heim, þar sem framtíSin býr,
um hinn dýrSlega vonanna dag
og þá draumnótt, sem andstreymiS flýr, -
lag um sigur á sökkvandi hag
og þá synd, er í húmiS sér snýr.
Já, þeir heyra þitt heillandi lag
um hiS himneska œvintýr.