Morgunn - 01.06.1979, Blaðsíða 8

6
MORGUNN
ar ríkir höfðingjar tóku sér fyrir hendur að ganga til dæmis
til Rómaborgar. Þannig var sagt frá þvi, þegar Sturla Þórð-
arson gekk til Rómaborgar til þess að láta hýða sig fyrir dyr-
um allra höfuðkirkna. Þá var og sagt frá svartagaldri, sem
orsakaðist af því, að páfarnir bannfærðu hver annan. Hann
barst til íslands með hinum norska biskupi, Gottskáli grimma.
Mikið orð fór af Rauðskinnu hans. Nikulás ábóti á Munka-
þverá segii-: „Rómaborg er yfir öllum borgum og hjá henni
eru allar borgir að virða sem þorp, því jörð og steinar og
stræti öll eru roðin blóði heilagra manna“.
Og enn segir hann, að enginn sé svo fróður, að vist sé að
hann viti allar kirkjur í Rómaborg. Ekki getur hann margra
listaverka. En helgra manna getur hann. Þar er blóð Krists
og klæði Maríu og mikill hlutur beina Jóhannesar skírara.
Þar er umskurður Krists og mjólk úr brjósti Maríu, hluti af
þorngjörð Krists og kyrtli hans, og margir aðrir helgir dómar
geymdir í einu gullkeri miklu.
Og svo gerist það, að sá draumur minn rætist, að fá að
fara utan, og var ferðinni meðal annars heitið til ítaliu.
Seint verður þeim áhrifum gleymt, þegar mér var sagt að
ég stæði á ítalskri grund. En fyrsta raunverulega borgin sem
ég kom til var Milano. Þar voru okkur sýndir merkir staðir,
svo sem dómkirkjan mikla þar. Þó man ég ekki til þess að
hún hrifi mig, utan þess, að ég var mjög hrifinn að koma að
altari þvi í kirkjunni, þar sem loguðu tugir og aftur tugir
kertaljósa, og hér og þar i kringum altarið krupu konur á
bæn. Okkur var sagt, að þær væru að biðja fyrir sálum barna
sinna, sem ýmist voru nýlátin eða löngu farin.
Þá verður mér minnisstætt, þegar við komum í aðra kirkju
i Milano, Santi Maria della Grace. Að visu gat hún þá varla
kallast kirkja, því hún var aðeins umgjörð af húsi, sem hafði
verið kirkja, skotin niður i striðinu. En það merkilegasta við
þetta hús var það, að þarna var frummyndin af málverki
Leonardos da Vincis, kvöldmáltíðinni, sem var máluð á einn
vegginn. Þau áhrif sem fylgdu þessari mynd og því að standa