Morgunn - 01.06.1979, Qupperneq 61

HÆKUR
59
algjörlega upp. Það er engan veginn til hnjóðs fyrir lækna-
vísindin, þótt þau geti ekki læknað hvað sem er. Þekking á
þeim sviðum sem öðrum er enn i deiglunni, annars væri ekki
um neinar framfarir að ræða. Þeim læknum fer óðum fækk-
andi, sem lítilsvirða tilraunir dulspaks fólks til þess að veita
lækningu, þegar hún hefur brugðist hinum lærðu. Enda væri
slíkt fáránlegur skortur á raunsæi, því slíkar lækningar eru
á hvej-jum degi að gerast um allan heim. Hitt geta menn
hins vegar deilt um að vild, af hverju þær stafi eða með
hverjum hætti þær gerast. Það sem mér virðist mestu máli
skipta er, að þœr gerast.
Þá má minnast hér á hinar stórathyglisverðu tilraunir um
hugræn áhrif á lífræn efni. Höfum við ekki öll einhvern
tíma kynnst konum, sem hafa þau áhrif á blóm og annan
fallegan gróður, að alll vex og dafnar þess háttar sem þeim
er umhugað um? Enskumælandi þjóðir segja um slikar mann-
eskjur, að þær hafi ,,green fingers11 — græna fingur. Þegar
slik manneskja er spurð hvernig hún fari að þessu, þá svarar
hún oft með J>ví að segja, að hún „tali“ við jurtirnar sínar.
Það sem hér er um að ræða er flutningur hugsunar til blóms-
ins eða jurtarinnar — kærleikshugsunar. - Hér — eins og alls
staðar annars staðar i lífinu, er máttur kærleikans að verki.
Þetta er nú þegar búið að sanna vísindalega með því að
fela ákveðnu fólki ákveðnar hraðvaxandi jurtir lil mismun-
andi meðferðar að þessu leyti: Þær sem hlúð er að með já-
kva;ðum og hlýjum hugsunum vaxa fljótar og betur en hinar,
sem ekkert er að þessu leyti sinnt, þótt þær njóti að öllu öðru
leyti sömu vaxtarskilyrða.
Og vitanlega er um sama máttinn að ræða, þegar sjúkling-
ur er læknaður með huglækningu. Það er kærleikurinn sem
vekur gróðrarmáttinn. Þetta er reyndar grundvallarhugsun
allra höfunda hinna miklu trúarbragða heimsins: að beina
athygli mannsins að mætti kærleikans. En við tuttugustu
aldar menn þurfum að láta „sanna“ Jietta fyrir okkur vís-
indalega, Jiótt liver sem er geti auðveldlega gengið úr skugga
um það með þvi einu að reyna Jiað sjálfur. Þótt lærðustu