Morgunn - 01.06.1993, Qupperneq 9

Magnús H. Skarphéðinsson
Er hlutverki sálarrannsóknafélaganna
sem rannsóknarfélaga lokið?
Nú að tœpri öld liðinni í starfi sálarrannsóknahreyf-
mgarinnar á Islandi virðist fátt minna á nokkuð sem
kallast gœti sálarrannsóknir eða raunverulega könnun
hins meinta sambands okkar við annan heim. Gagnrýnis
raddir á hreyfinguna hafa fremur lítið breyst í aldarinnar
rás, þótt minna beri opinberlega á þeim nú síðustu
áratugina.
Opinberlega má líta svo á að sálarrannsóknarfélögin
hafi „tapað” baráttunni við gagnrýnendur sína, enda ber
ýmis framkoma hennar þess augljós merki þrátt fyrir að í
vitund almennings sé tilvist dulrænna fyrirbæra almennt
viðurkennd og sterk og djúptæk sannfæring fjöldans fyrir
lífi eftir dauðann sé einnig sífellt staðfest af mörgum at-
hugunum á því sviði.
Meðal bæði þröngsýns og víðsýns háskólamenntaðs fólks
hér á landi sem víða erlendis hefur orðið nokkurs konar
þegjandi samkomulag um að líta á velflest sálar-
rannsóknafélögin fremur sem trúarhreyfingar en rann-
sóknarstofnanir, úr því þar fari lítið sem ekkert vísindalegt
starf fram. Þarafleiðandi beri þessum félögum ekki að
kenna sig við vísindi, þar sem þau „vísindi” sem þar séu
viðhöfð séu almennt séð falsvísindi á hinn almenna mæli-
7