Morgunn - 01.06.1993, Síða 29

MORGUNN
Við lifum í heimi þar sem ríkir samkomulag, framsett í
krafti skynsemishyggju og vísinda, um að ekkert sé til í
þessum heimi nema það sem sannprófað verði með endur-
teknum tilraunum og óyggjandi rökum. í þessum sama
heimi hirðir meirihluti mannkynsins ekki um þetta grund-
vallarsamkomulag í raun, þar sem þetta sama fólk trúir
því að til séu fyrirbæri eins og Guð, sem ekkert verður um
sagt samkvæmt viðmiðum skynseminnar; að líf sé að
loknu þessu, að við getum öðlast eilíft líf að uppfylltum
ákveðnum skilyrðum; að til sé upprisa frá dauða. En að
við getum lifað oftar en einu sinni, er sú hugmynd
virkilega fráleitari en nokkur þessara? Ég á erfitt með að
sætta mig við að í heimi sem viðurkennir leynt og ljóst að
til séu fyrirbæri í heiminum eða skýringar á honum, sem
ekki verða studdar neinum rökum eða skýrðar í krafti
vísindalegrar aðferðafræði, þá sé eitt viðhorf í þessum
rakalausa flokki öðru fremra. Að ein trú sé annarri æðri,
að einn sendiboði Guðs sé öðrum mikilvægari, hvað þá að
hann sé einn. Hvergi er mannshugurinn frjálsari en þar
sem röklegum skýringum á tilverunni sleppir. Það sést
óvíða betur en í því hugmyndaflugi sem þrífst innan
trúarbragðanna. En á sama tíma stend ég sjálfan mig að
því að undrast hversu samþættanleg reynsla manna er af
því sem við köllum gjarnan andlega reynslu, þar sem
andinn fær að vera frjáls til þess að njóta þessara upplif-
ana, óbundinn af mannasetningum. Það er þessi samþætt-
anleiki andlegrar reynslu manna sem þarf að vera leiðar-
Ijós til skilnings, ekki hvort upprisa eða endurholdgun eru
tilfellið.
Til þess að gefa gleggri yfirsýn af því hvað felst í hug-
myndum dulhyggjumannsins þá vil ég draga upp eftir-
farandi mynd:
Eg hef í seinni tíð látið það eftir mér að leika mér með
tilgátu. Ég hugsa mér að til sé eitthvað sem ég kalla
27