Morgunn - 01.06.1993, Síða 50

MORGUNN
í viku og gefur það sem hún kallar darshan og pranam.
Hina þöglu gjöf friðar og ljóss. Hún hefur valið að kenna í
þögn.
Eg vitna í Móður Meeru:
„Fólk vill hlusta á fyrirlestra; ég gef því þögn. Til þess að
hugurinn fái blómstrað verður hann að fara handan þess
sem hann þekkir. Mín leið er að gefa aðeins kjarnann,
guðdóminn, ekki er þörf á öðru.“ Hver og einn fær aðeins
það sem hann þarf. Paramatman er þögull, Guð er þögull.
Þögnin er uppspretta alls. Sönn alsæla er án orða.
(Paramatman hefur verið þýtt sem „sál alheimsins“.)
Ljós Paramatman er alls staðar, í allri sköpun, á öllum
tímum. Móðir Meera segir að það hafi aldrei verið notað
áður og það sé aðeins á færi þess sem er avatar. Hún
biður til Paramatman að hún megi nota það. Hún kom
hingað til að virkja þetta ljós. Því að þótt það sé alls staðar
og í öllu er það líkt og rafmagnið; til þess að nýta það
verður maður að vita hvernig á að virkja það. Þetta er eini
tilgangurinn með starfi hennar. Til þess kom hún - til að
opna hjörtu okkar fyrir ljósinu.
Hluti af starfi Móðurinnar er að uppfylla þarfir og þrár
manna vegna þess að mikilvægt er að búa yfir friðsæld og
hamingju í andlegri iðkun. Ekki þarf að hafa áhyggjur af
iðkuninni meðan þetta tvennt ríkir. Þeirri tilhneigingu
Vesturlandabúa að halda að andlegur þroski komi aðeins
gegnum þjáningu og kvöl svarar Móðir Meera: „Hvar er
sá sem hefur þjáðst og grátið og þess vegna fundið Guð?
Þjáningin getur snúið manninum að Guði en getur ekki
ein og sér leitt hann að Guði. Það eru ýmsir sem hafa
fundið Guð gegnum söng og hlátur. Þeirra leið er leið
gleðinnar.“
Hún talar um mikilvægi þess að finna gleðina innra
með sér, því að hún sé varanleg. Ánægja aftur á móti er
stundleg, hún kemur og fer og endist álíka lengi og það
48