Bankablaðið - 01.12.1964, Blaðsíða 18

nefna Burgtheater, eitt af öndvegisleikhús-
um í þýzkumælandi Jieimi.
Það er ógerningur að lýsa í þessari grein
öllu því, sem fyrir augu bar í Vín, en við
skoðuðum að sjálfsögðu Stefánskirkjuna, eitt
liöfuðvígi rómversk-kaþólskrar kristni, Hof-
burg með hinum ýmsu salarkynnum þar,
svo sem Spanisclie Reitschule og menningar-
söfn ýmis konar. Ennfremur komum við í
Hofburgkapelle, en í þeirri kirkju má lieyra
Wiener Sangerknaben syngja við messu
livern sunnudagsmorgun. Við skoðuðum
jafnframt Belvedere-höllina, en íOberesBel-
vedere voru friðarsamningarnir við Austur-
ríki gerðir árið 1955, og liina stórbrotnu
Schönbrunn liöll, fyrrum bústað Maríu
Tlieresíu keisaradrottningar og Habsborg-
arættarinnar.
Einn daginn var okkur boðið til Wiener
Neustadt, sem er um 50 km fyrir sunnan
Vín og telur um 35.000 íbúa. Skoðuðum við
fyrst Liebfrauenkirclie, en elzti liluti ltenn-
ar er frá 13. öld. Síðan var haldið til austur-
ríska herskólans (Theresianische Militar-
akademie), þar sem yfirhershöfðinginn tók
á móti skaranum með ræðu, en hljómsveit
lierskólans lék nokkur lög. Var gerður góður
rómur að ræðu liershöfðingjans, er gat þess
meðal annars, að endajjótt störfin í herskól-
anum og bankamannaskólanum væru að
vísu all óskyld við fyrstu atltugun, gæti samt
verið, að við stefndum allir að sama marki.
Herskólinn var stofnsetlur árið 1752 af
Maríu Theresíu, og má víða sjá innan
veggja Jiessa lu'tss, myndir af hinni dáðu
keisaradrottningu. Skoðuðum við stofnun-
ina með góðum leiðsögumönnum, hlustuð-
um enn á liljómsveit skólans og þáðum að
lokum góðar veitingar.
Laugardaginn 21. september var okkur
boðið um Burgenland, en svo heitir Jtað
sambandsfylki, sent liggur að landamærum
Ungverjalands. Var fyrst farið til Forchten-
stein hallarinnar, en síðan til bæjarins
Eisenstadt, sem frægur er fyrir Jiað, að ]>ar
dvaldi um langt skeið austurríska tónskáld-
ið Josef Haydn sem hirðtónskáld furstans
Esterházy. Síðan var lialdið til Rust, sem er
smábær, skammt frá landamærum Ungverja-
lands, og |>ar snæddur kvöldverður með
hinu ágæta víni staðarins. A seinni hluta
17. aldar var Rust hafinn lil frjáls borg-
ríkis fyrir J)á verðleika að framleiða mjög
góð vín. Fengur við tækifæri til að skreppa
til landamæranna, og gafst }>ar á að 1 íta
gaddavír og sprengjubelti milli Jiessara
Jjjóða, Austurríkismanna og Ungverja. Er
slíkt ömurlegt að sjá, J>egar þess er gætt,
hversu menning þessara ]>j<>ða og viðskipti
eru samtvinnuð frá fornu fari. Þrátt fyrir
]>etta ástand má geta þess, að hraðlestin
Wien—Budapest—Bukarest heitir liinu róm-
antíska nalni „Wienerwalzer", og spáir J>að
vissulega góðu.
Daginn eftir voru lteimsóttir ýmsir staðir
í Niederösterreicli, svo sent Diirnstein,
klaustrin í Melk og Klosterneuburg, og síð-
an var boðið til veglegrar uppskeruhátíðar
í Gumpoldskirchen.
Svo sent venja er buðu hinir ýmsu hópar
þátttakenda til samdrykkju og nánari kynn-
ingar, og voru hóf ]>essi hin ánægjulegustu
jafnframt því að vera nytsöm. Eitt kampa-
vínsglas getur að sjálfsögðu eytt misskilningi
og stundum meira að segja jafnað van]>ekk-
ingu á mönnum og málefnum. Austurríkis-
menn buðu til vínuppskeruhátíðar, Þjóð-
verjar til „októberhátíðar", Frakkar til
kabaretts. Ástralíumenn og Nýsjjálendingar
til „aussie-kiwi get-to-gether“, en aðrir bjóð-
endur létu sér nægja að nefna hóf sín kokk-
teilpartí, með drykkjum alh frá sódavatni
til kampavíns. Við íslendingar ásamt Finn-
um og Skandinövum buðum einnig til sam-
16 BANKABLAÐIÐ