Útvarpstíðindi - 01.11.1953, Qupperneq 32

Kæru Útvarpstíðindi.
Mig langar að þakka ykkur fyrir allt, sem
þið hafið flutt, mér hefur falið vel við Útvarps-
tíðindin það sem af er og vona að það verði
eins áfram, einkum vil ég þakka allar mynd-
irnar, sem birtar hafa verið, og mig langar að
fá sem allra mest af þeim, mig langar sérstak-
lega til að fá myndir af þulum útvarpsins ,mér
finnst að ég vera þeim beinlínis kunnugur og
leiðist að hafa enga hugmynd um, hvernig
þeir líti út, en nóg um það.
Heldur líst mér þunglega á dagskrá útvarps-
ins það sem af er, lítið um skemmtiþætti, sem
vinsælastir hafa verið af fólki, sem ég þekki.
Eigum við enga „Óskastund" að hafa í vetur og
engan þátt, svo sem „Hver veit“, svo fátt sé tal-
ið af mörgu. En svo lagast þetta kannske.
Virðingarfyllst.
Áskrifandi.
Flateyri 13. nóv. 1953.
Útvarpstíðindi, Reykjavík.
Ég skrifa þetta bréf að afstöðnu óvenjulega
skemtilegu útvarpskvöldi — eftir því, sem nú
gerist. Einar Ölafur Sveinsson, skemmtilegasti
fornsögulesari útvarpsins hefur lestur Njálu.
Bráðskemtilegur baðstofuþáttur frá Akureyri.
Betur að fleiri slíkir færu á eftir. Helgi Hjörvar,
skemmtilegasti sögulesari útvarpsins byrjar á
„Höllu“. Er þetta það, sem koma skal, eða eig-
um við að vænta þess, sem verið hefur? Sann-
ast að segja hefur það verið frekar dauft, nema
það sé fyrirhugað hlutverk útvarpsins, að vagga
börnum þjóðarinnar í svefn. Auðvitað gamalt og
göfugt hlutverk, en þá er hávaðinn bara helst
til mikill stundum.
Ég var að líta yfir skoðanakönnun Útvarps-
tíðinda, úrslitin í maíblaðinu.
í öllum bænum efnið þið ekki til skoðana-
könnunar aftur fyrst um sinn — nema þá
kannske um leiðinlegasta útvarpsefnið, og þó
gæti það kannske orðið full varasamt. Þrír út-
varpsþættir njóta þar mestrar hylli hlustenda.
Einn var þá að vísu horfinn til framliðinna —
þáttur Péturs Péturssonar, og mun banameinið
enn ókunnugt útvarpshlustendum. Minnsta kosti
ekki opinberlega staðfest. Nú hefur heyrst að
hinum tveim hafi verið útvarpað, þ. e. a. s. úr
dagskrá, en ekki íil hlustenda.
Þetta minnir mig á söguna um karlinn, sem
átti 5 forustukindur. Ein var þó lestrækust og
fór alltaf á undan, og kunni karl ekki við þá
hegðun og fargaði henni, þá tók önnur við, og
fór sömu leið, og svo koll af kolli, þar til allar
voru farnar. Þá var karl ánægður.
Auðvitað hefur útvarpinu bætzt ýmislegt nýtt,
svo sem sinfóníuhljómsveit, eða á kannske að
segja sinfonía. Það er sjálfsagt íslenzkara, enda
virðist hún valda mörgum hlustendum andleg-
um sinadráttum, þegar hún birtist þeim í út-
varpinu.
Nú er það eflaust góður viðauki við íslenzka
menningu að starfrækj.a slíka hljómsveit, en
mörgum virðist það vafasöm ráðstöfun að leggja
hana á vasa útvarpsnotenda, þó hægt sé að
skrúfa fyrir víðtækið — en ekki vasana, eins
og málum er komið.
En hvað um það, þrátt fyrir allt er rétt að
lifa í voninni um mörg kvöld á borð við föstu-
dagskvöldið 13. nóv.
H. H.
Mig langar til að biðja Útvarpstíðindi að
koma á framfæri til réttra aðila þeirri fyrir-
spurn, hvort engin takmörk séu fyrir því í lög-
um varðandi útvarpsreksturinn, hve hátt út-
varpsgjaldið má vera, hvort það sé hægt að
hækka það ótakmarkað. Það virðist nú vera
innheimt svo hátt gjald, að almenningi sé ill
mögulegt að greiða það og mun það hvergi ann-
ars staðar í heiminum vera inriheimt af not-
endum svo hátt gjald, og svo er heimilt að taka
tækin úr notkun og innsigla, ef ekki eru til
staðar aurar til að greiða gjajdið á réttum tíma.
Væri ekki réttara að innheimta með lög-
taki, þetta gjald eins og önnur vangoldin gjöld,
heldur en að taka af eigendum þeirra eign og
setja undir innsigli.
Útvarpsnotandi í sveit.
32
ÚTVARPSTÍÐINDI