Lindin - 01.01.1929, Qupperneq 22

20
L I N D I N
tæk áhrif á uppvaxandi kynslóð og andlegt líf þjóðar-
innar, og er mikið undir því komið, að einungis heilla-
vænleg áhrif berist frá þeim.
Kirkjan ætti að leitast við, að láta hlýja strauma
berast frá sér til þessara mentastofnana, og þyrfti
kirkjan að eiga þess kost, að hafa bein áhrif á starf
þeirra.
Kirkjan er sjálf sönn menningarstofnun. Menning
heimsins á engri annari stofnun jafn mikið að þakka
eins og kristindóminum. Alt hið haldbezta í menning-
unni á þangað rætur að rekja.
Kirkjan er boðberi eilífðamiálanna. Hún á að lyfta
lífi þjóða og einstaklinga frá hinu lága og beina þvi
að takmarki hins æðsta lífs. Hin eilífu verðmæti eru
hin einu verðmæti, sem allir hlutir fá sitt gildi af, eins
og tunglið fær sitt ljós frá Ijósi sólar.
Kristindómurinn opnar oss sýn út yfir hið þekta.
Hann kennir oss að þekkja Guð, og bendir oss á hinn
eilífa tilgang lífsins og hina eilífu hugsjón. Hann veitir
oss visuna um ódauðleika sálarinnar, og þar með um
hina dásamlegu framtíð, en jafnframt einnig hina
miklu alvöru lífs og dauða og hina óumræðilegu á-
byrgð. Kristindómurinn og hin kristilega lífsreynsla
hefur greitt úr leyndardómi dauðans. Og þó er hann
ef til vill ennþá leyndardómsfyllri og tignarlegri, þeg-
ar fullvissu ódauðleikans hefur verið þrýst inn í með-
vitund vora, á hvaða hátt sem vér höfum hlotið þá
vissu. Fullvissa ódauðleikans er hið mikilvægasta spor
til lausnar á ráðgátu lífsins. Lotningin fyrir tilverunni,
lífinu og lífsins herra, hlýtur að dýpka við þá vissu,
eigi sízt, þegar hún boðar oss óskeikular afleiðingar
lífsbreytninnar og óbrigðula uppskeru annars lífs af
því, sem niður hefur verið sáð hér í tímanum.
ódauðleikavissan hefur verið nefnd stoðin undir
siðgæðiskröfum, og þá um leið siðgæðisþi’óun mannfé-