Lindin - 01.01.1929, Síða 43

L I N D I N
41
frelsi; »því þar sem andi Drottins er, þar er frelsi«.*
Að trúfrelsi sje í anda Krists, á það benda þessi orð
hans við kirkjufólk sinnar tíðar:
»Dáfallega ónýtið þjer Guðs boð, með erfikenning'
yðar«.* Og ekki þætti mjer ótrúlegt að hann hefði á-
stæðu til að segja hið sama enn við sumt kirkjufólk
vorra tíma. Það er þá líka alveg ógerningur fyrir þá,
sem lifa í heimi Copernikusar og Darwins, sem hafa
fyrir augum endalausan alheiminn og framþróun lífs-
ins og sem lifa á þessari vjelrænu menningaröld, að
vera bundna í trúarefnum við skilning fyrri tíðar
manna, sem áttu við alt önnur skilyrði að búa en vjer.
Mjer skilst þá líka að það sje ekki til þess ætlast í vorri
ísl. þjóðkirkju, því þar eru mjög frábrugðnar og sund-
urleitar skoðanir og stefnur í trúmálum hver við hlið-
ina á annari, og ýmsum kenningum játninganna opin-
berlega andæft, án þess að átalið sje af þeim, sem með
völdin fara. Þetta trúfrelsi vorrar lútersku kirkju tel
jeg vera í anda Krists, og sjerstaklega verðmætt eins
og nú standa sakir í heimi vorum, bæði hjer og ann-
arstaðar. Það er og í anda Lúters, sem svo óvenjulega
dró upp fána samviskufrelsis og trúfrelsis gegn öllu
ytra valdboði. Og við hans nafn er þó hverri kirkju
óhætt að nefna sig, sem skilur að játningarnar eru
ekki annað en vitnisburður fyrritíðarmanna um skiln-
ing þeirra á trúarefnunum, en áskilur sjer ekki að-
eins rjett til, heldur og ber skylda til að leitast við að
stafa sig fram úr leyndardómum trúarinnar, með þeim
tækjum, sem nútíðarþekkingin leggur til, og leita
þannig sannleikans á trúarsviðinu eftir bestu sam-
visku, vitund og getu. Þetta trúfrelsi á að einkenna
vora lútersku kirkju. — Þá er annað atriði, sem jeg
vil minnast á, og þarf að einkenna vora lútersku
kirkju, og raunar kirkjuna í heild, betur í framtíðinni
* II. Cor. 3, 17.