Stundin - 01.09.1940, Blaðsíða 11

S T U N D I N
11
línunnar áttu sér stað, er horfið. Það er margfalt meiri áherzla
lögð á landvarnirnar. Við getum ekki unnið upp margra ára
vinnutjón, en við erum að gera okkar ýtrasta til að bæta fyr-
ir drungann og kæruleysið, sem rikt hefur undanfarin ár. Þeg-
ar óvinurinn kemur, mun hann mæta mótstöðu, sem ekki hefði
verið til fyrir nokkrum vikum síðan. Það er engan veginn búið
að lagfæra allt ennþá, það eru margir brestir óbættir, en lag-
færingarstarfinu er haldið áfram í sífellu.
Því miður er tími yfirsjónanna ekki liðinn hjá. Versta yfir-
sjónin var sú, að reka ekki þá menn, sem vanræktu starf sitt.
Afleiðingar samningstilraunanna við Japani síðastliðnar vik-
ur sýna, að við líðum fyrir nærveru þessara manna og áhrif á
ráðstefnunni.
Almenningsálitið er hneykslað á hugleysinu og heimskunni,
á hinum ódrengilegu svikum, sem Kína hefur orðið fyrir í
samningunum um Burma-veginn.
Þessi þjóðvegur er lífæðin fyrir frelsi og sjálfstæði Kína.
Þetta er aðal birgðauppsprettan, sem nærir hina hreystilegu
baráttu Kína fyrir þjóðarfrelsi.
Við höfum samþykkt eftir skipun Japana, að eyðileggja
þessa lífæð, allar skýringar um að það sé einungis yfir rign-
ingatimann og meðan færðin er erfiðust til flutninga, er lítil-
fjörleg og ósannsögul blekking. Það koma tímabil, þegar veg-
urinn er ófær, en þau eru stutt, vanalega um tíu dagar í senn.
Á öðrum tima, og stundum á rigningatímabilinu, er liægt að
flytja þungar birgðar eftir þessum vegi. Þetta er eina leiðin,
sem hægt er að koma birgðum eftir til þeirra, sem halda uppi
baráttunni fyrir frelsi og sjálfstæði Kina.
Með þessum samningum erum við að taka á móti skipunum
frá Japönum um að bregða egg á barka kínversks sjálfstæðis.
Ef við hefðum sjálfir verið i sporum hinna dauðhræddu
frönsku ráðherra, þegar þeir gáfust upp, og ef við hefðum of-
ið þeirra svikaþátt gegn gömlum bandamanni og vini, til þess
að bjarga okkur sjálfum, myndi það hafa verið verk, sem
drekkt hefði nafni lands vors í smán.
En hvað er það svo, sem við höfum vonir um að liafa upp úr
þessu? Japanir þora ekki að senda flota sinn frá Kyrrahafi
til Atlantshafs til þess að hjálpa óvinum vorum til að vaða inn
' England. Japanir mundu eiga það á hættu að verða ofurliði
bornir á heimahöfum sínum.
Með hverju hafa Japanir borgað okkur? Hvar eru hinir
þrjátíu silfurpeningar ?
Sannleikurinn er sá, að þetta er byrjunin á samskonar upp-
gjöf sem lagt hefur lýðveldi meginlanda Evrópu að velli.
Manchukuo, Abessiniu, Spáni, Tékkóslóvakíu — öllum þessum
rikjum lofuðu óvinimir friði og vinsemd af sinni hálfu.
Einræðisherrarnir hafa alltaf komið með hinar auðvirðileg-
tistu afsakanir fyrir loforðasvikum sínum, þegar þeir voru
reiðubúnir til þess að gleypa næsta bita.
Þetta er orsökin fyrir ógæfunni, sem náð hefur yfirtökunum
á meginlandi Evrópu.
Það er glveg óskiljanlegt að þessi síðasta uppgjöf skyldi á-
kveðin og framkvæmd án þess að ráðgast við Bandaríkjamenn
eða Rússa.
Bæði þessi lönd voru vön að nota Burma-leiðina til þess að
Framhald á bls. 13.
Aðstoðarmaður Bandaríkja-
forseta.
James Forrestal, ráðunautur
Roosevelts í landvarnarmálum,
Hann var áður formaður Dillon
bankasamsteypunnar í New
York.
Jafnvel sæmilegt undanhald
hefur gildi fyrir konur.
Harold Wearden.
**-x-
James Carroll og Jesse W.
Lazear voru í nefnd þeirri er
send var til Cuba árið 1900, til
þess að rannsaka gulu hitaveik-
ina. I þeim tilgangi að sanna
kenninguna um það að hitaveik-
in stafaði af smitberandi mosk-
itoflugum, lét Carroll í tilrauna-
skyni moskitoflugu bíta sig.
Hann fekk hitaveikina, en lifði
hana af. Lazear aftur á móti
var að sér óafvitandi bitinn af
moskitoflugu og dó af afleið-
ingum gulu hitasóttarinnar.