Stundin - 01.09.1940, Blaðsíða 34

34
STUNDIN
að ganga í herinn og berjast
við landa sína. Þetta eru aðal-
lega stúlkur á aldrinum 17 til
23 ára, þær þurfa að vera vel
menntaðar og helzt háskóla
gengnar. Þeim er kennt að gefa
járnbrautarmerki og vinna við
síma og skeytasendingar. Úr-
valsliði er kennt að nota
skammbyssu og stjórna vélbyss-
um. Aðrar eru látnar leyta að
smygluðum varningi, aðallega
þó peningum hjá kínverskum
farþegum.
Flestar þessar stúlkur eru
við æfingar í Chiangsintien, en
það er nálægt Marco Polo-
brúnni í NorðurKína. Æfinga-
stöðvar eru einnig í átta öðr-
um stöðum. Konur þessar"
ganga í nýtízku herklæðum en
þáð er hnepptur jakki og pils
og húfa. Þær gegna flestar
svipuðum störfum og konur í
ófriðarlöndum Evrópu, nema
þær, sem látnar eru skjóta nið-
ur landa sína, er sýna innrás-
arhernum mótþróa.
Kínverjar hafa líka herskóla
fyrir konur, þar sem þær læra
kínverska útbreiðslustarfsemi
og stjórnmálakenningar. Kon-
ur þessar eru síðan að náminu
loknu sendar inn í hin herteknu
svæði í Norður-Kína, til þess
að beita þar áhrifum sínum,
meðal kinverja, sem settir hafa
verið til þess að vinna fyrir
Japani. Þetta er hættulegt
starf, en vel launað og spenn-
En það má mikið vera, ef
hinir japönsku herforingjar
eiga ekki eftir að naga sig í
handarbökin fyrir að hafa
nokkurn tíma tekið kínverskt
kvenfólk í herþjónustu, því
kvenþjóðin kvað vera venju
fremur undirförul og viðsjár-
verð í Kína.
Fjöldi fiska eru innkróað-
ir i marga mánuði í senn í
hinum frosnu ám Síberíu á
vorin, þegar ísinn fer að
leysa kemur í ljós að fiskin-
um hefur ekki orðið meint af
fangelsisvistinni!
vitnislega og mundi þá eftir viðhafnarbúningi sínum og flýtfl
sér inn.
Sísera var vakandi. Hann brosti við henni.
„Þú ert vænsta stúlka”, sagði hann. „Eg heyrði til þín. Eg
vissi, að mér myndi vera óhætt liérna. Gestrisni Keníta er fræg,
og Heber er bezti náungi”.
Jael langaði ekki til að tala um Heber. Hún gekk til Sísera
og sveipaði þéttar að sér slæðunum. Hún var vel vaxin.
,,Eg ætla að sækja þér eitthvað að eta”, sagði hún.
Hún sat hjá honum meðan hann snæddi. Henni varð star-
sýnt á breiða bringu hans og vöðvana, sem hnykluðust á öxl-
um hans og örmum. Hún var hrifin af gráum, hvössum augum
Jians og þéttu, kolsvörtu skegginu. Þetta var maður. Þvílíkur
munur á honum og kjötþjós eins og Heber. Hún fór að tala
við hann.
„Hingað hafa komið tvær sveitir fsraelsmanna. Þeir segja
að Jahve hafi unnið sigurinn. Jahve er mikill guð”.
„Jahve má fara norður og niður”, ságði Sísera. „Ef ekki
hefði hlaupið vöxtur í ána vegna óveðursins, þá væri ég nú
búinn að vinna allt land ísraelsmanna. Stríðsvagnarnir mínir
komu að engum notum”.
„Herra minn, ég er af ætt Israelsmanna”, sagði hún. "Jahve
sendi þetta óveður. Hann er mikill guð. Manstu ekki, að hann
leiddi þjóð mína út af Egyptalandi og hann stöðvaði sól og
tungl yfir Ajalon. Mér er ekki um þjóð mína, en Jahve er mik-
ill guð”.
„Þeir segja að Debóra leiki við hvern sinn fingur”, hélt hún
áfram. „Hún hefur ort kvæði um sigurinn”.
„Herra minn” sagði hún. „Hvers vegna tilbiður þú ekki Jahve.
Þá værir þú óhultur og konungur. Þú ættir að taka trú þjóð-
ar minnar og gera Israelsmenn volduga. Lít þú á kvæði okkar
og skáldrit,, — við þörfnumst einungis mikils liershöfðingja”.
„Ef þið ættuð meira af kvæðum og skáldritum”, sagði Sísera
„en minna af ruddaskap og siðleysi, þá mundi mér finnast
meira til um trú ykkar. Baal er fullgóður handa mér. Og
þjóð mín er voldug. Bíddu bara, þangað til ég kemst aftur til
Haróset”.
„Þú verður að gista hér í nótt, herra minn”, sagði hún. ”Það
eru svo margir varðflokkar að leita þín enn. Á morgun er
þér óhætt að fara”.
„Hvar er Heber?” spurði Sísera.
„Hann er farinn í eina af þessum verzlunarferðum sínum”,
sagði hún. „Leita sér að einni fylgikonu enn”, bætti hún við.
„Tjaldbúðirnar eru fullar af leifum hans”.
„Eiskarðu ekki mann þinn?”
„Herra minn, ég ann þér einum”. Hún stóð á fætur og sveip-
aði að sér slæðunum, svo að þær féllu þétt að líkama hennar.
Sísera leit á hana athugulum augum. Farin að fitna, eins
og allar þessar Júðastelpur, hugsaði hann. Þvi í skollanum
hugsa þær ekkert um útlit sitt? Jæja —.
Hann seildist til hennar.
Jael vaknaði snemma næsta morgun. Sólin var að koma upp.
Hún leit á Sísera, sem svaf vært við hlið hennar. Þetta var lífið
sjálft. Þannig yrði ævi hennar upp frá þessu. Hún mundi eign-
ast börn með honum. Hún yrði drottning í Haróset, Þau ættu