Stundin - 01.09.1940, Blaðsíða 49

STUNDIN
49
Eitt maíkvöld þú bomst með ljósa lokka
og lyftír mínní þrá í ástargeímínn.
Seytján ára, full af þrá — en feímín,
með fætur nettar, klædda í silkísokka.
Og aftur komu annarlegír dagar
með auðnuleysískvöld um torg og stræti.
Hvar var nú öll mín horfna sumarkæti?
— Tíl heiða frammí blöstu bleíkír hagar.
Svo beið ég hljóður, bak við fjöll og strauma,
er birtan þvarr og veröld ljómann missti
og haustið rjóða blómakolla kysstí.
— Haustíð kom með heímsins mildu drauma.
Og sál mín fyllíst hljóðu, mjúku myrkrí
og mynd þín fölnar eíns og blóm á haustí.
— Sjá, vetur ýtír nökkvanum úr nausti.
Um náttúruna strýkur hendi styrkri.
Borgar örímsson