Árdís - 01.01.1935, Síða 6

4
Tilgangur safnaða kvenfélaga
Erindi flutt á þingi Bandalags Lúterskra kvenna
6. júlí 1934, að Grund, Manitoba
af Ingibjörgu J. Ólafsson
í hvert sinn sem leiðir vorar liggja saman á þessum árlegu
fundum, finnurn vér til styrks við það að vera sameinaðar, og
finnum til ánægju yfir því að itekist hefir að mynda þetta Banda-
lag hinna ýmsu kvenfélaga kirkjufélags vors. Þess óskum vér af
hjarta að á hverju þingi megi það andrúmsloft ríkja sem hollast
er til framfara, að hvert þing mætti vera orkugjafi og að sú orka
mætti svo njóta sín í hverju félagi heima fyrir. Margt mun það
vera í reynslu þeirra kvenna, sem lengi hafa starfað í félögum
sem vér, er höfum verið meðlimir u'm skeniri tíma, getum grætt
á. Á mistökum ekki slður en því sem vel hefir hepnasít í liðinni
tíð, verðum vér að læra. Til þess að geta látið oss fara fram
verðum vér að skilja það sem að er, því órjúfanlegt mun það
lögmál að ef ekki miðar áfram, þá miðar aftur á bak.
Vestur-4slenzkar konur háfa sameinast í hin ýmsu Lúterskú
kvenfélög með það í huga að greiða veg Guðs ríkis. Vér vildum
mega standa á verði til að benda burtu öllú því sem dregur þrótt
úr kristilegu starfi. Vér vildum mega bera þess merki að hafa
seiiið við fætur Meistarans og lært að greina á milli þess sem er
nauðsynlegt, og hinu ýmsa sem oss hættir við að “mæðast í” en
er þó ef til vill einskis virði.
Síöastliðið ár haföi eg tækifæri til að kynna mér lög hinna
ýmsu kvenfélaga, tilheyrandi söfnuðum kirkjufélags vors. Nokkur
orðamunur á sér þar stað en þó mun tilgangur flestra mega heita
siá sami. Af því það virðist oft sem meðlimir félaganna geri sér
ekki fulla grein fyrir hve mikið felst í hverri grein laga þeirra lang-
ar mig að biðja yður að íhuga það nú með mér. Vil eg taka það
lið fyrir lið.
I. Að hlynna að kristindóms málum er fyrsti liður þessarar
laga hjá flestum félögunum. Kristindóms starf hverrar bygðar
innibindur starf sunnudagsskóla og kirkju; uppfræðslu hinna
ungu í kristindómi; heimilis guösþjónusfur, kristileg félög ung-
menna o. fl. — Að öllu þessu ber oss þá að hlynna eftir mætti.
Hið sterkasta tré var fyrst veikburða nýgræðingur, >til þess að
þroski þess megi veröa sem mestur þarf að hlúa að því sem bezt
að má, um leið og því er rýmt í burtu er stendur fyrir þroska þess.
Þannig er það með alt andlegt starf; þroskinn er hægfara en viss
ef rétt er á haldið. Starf sunnudagaskóla getur ekki noítið sín,