Árdís - 01.01.1935, Síða 19

17
einast í heilagri tilbeiðslu. Væri hér jarðneskur konungur í höll
sinni og biöi eldri og yngri í heimsókn til sín í dag myndi nau'm-
ast nokkur móðir segja við börnin sín: “Fariö þið nú í höllina tii
konungsins og gæiiið ykkar nú að ganga kurteislega inn þangað,
sem liann situr í hásætinu og hegðið ykkur vei hjá konunginum;
eg ætla ekki að fara með ykkur; en eg skal hafa matinn til þegac
þið komið aftur.” Það fengi sig engin móöir til að sitja heima,
hvaö sem húsverkum liði. En glöð og stolt af börnum sínum
myndi hún fara með þeim, sjálf leiða þau fyrir konu'nginn og
sýna þeim, hvernig þau ættu aö hegða sér og tala við konunginn.
Þegar farið er í Guðs hús er farið meir en til konungs. Það er
komið til Guðs og þá mega ekki börnin vera móðurlaus.
Það er dagur mæðranna í dag. Eg vildi gleðja hverja rnóður
og biðja í dag góðan Guð’ fyrir hverri kristinni móður. Mér þykir
fyrir ef eg verð að særa nokkura móður, og ef svo fer, þá er það
gert í kærleika. En eg get nú ekki vegna ábyrgðar-vitu'ndar
gagnvart Guði látið vera, að segja það hispurslaust, að einhver
mesti skugginn, sem nú hvílir yfir kristninni, er móðurleysi
margra barna í kirkjunni á sunnudögum. Margar einkuin hinar
yngri mæður, koma ekki með börnum sínum í kirkju, eða koma
ekki með börnin sín í kirkju, livorki hin yngi'i né hin eldri. Börn
og móður eru aöskilin, þá stund, sem báðum mest ríður á, að þau
sé saman. Eg veit að þetta getur verið örðugleikum liáð. Eg
veit að margri ástríkri móðurinni finst, að hún þurfi að sinna
heimilisstörfum sínu'm, og jafnvel undirbúa gleðistundir fyrir
börnin, þá um daginn. Það er yndislegt. En þá misskilur hver móðir
stöðu sína, ef það fer fram hjá henni, að heilagasta skyldan
hennar og þaö verkið, sem öll önnur verk verða að víkja fyi'ir, er
það að fara með börnum sínum í kirkju og sameinast með þeim í
guðlegri tilbeiðslu þar.
Hvort sem það er móðir eðá faðir, þá verður það ekki nema
um stutt skeið að þau fá leitt og leiðbeinit börnum sínum. Eg veit
ekki hvernig það veröur hinum megin. Eg tel þó víst, að eiltt-
hvert samband lialdist óslitið þegar þangað er komiö við það, sem
eftir varð á jörðu'. Eg te>l víst að sérliver guðelsk móðir fái að
sjá til barna sinna og vita um þau, þá hún er komin í eilífðina.
Eg get hugsað mér, að þar, jafnvel þar, verði það .hjarta liennar
'Sem spjótalög, ef hún verður að sjá upp á það, að barnið hennar á
jörðunni fráhverfist Guði og víki á leiðir syndar og óhamingju,
og hún skynji það þá, að ef til vill hefði hún í jarðnesku lífi getað
afstýrt því, hefði hún ekki svo oft skilið barnið sitt eftir móður-
laust, hefði hún sjálf verið ofta hjá því í húsi drottins.
Guð gefi að mæðradagur þessi verði trúarlegur vakningar-
dagur allra mæðra í söfnuðinum. Þið mæður eruð af Guði svo
úátt settar. Þið hafið af Guði þegið svo mikla náð og gleði. Þið
eruð og í svo vandasamri stöðu. Þið fellið flest og heitust tárin.