Árdís - 01.01.1935, Side 35

33
Nefndin hélt henni jþví dálítið samsæti að heimili Mrs. H. G.
Henrickson, og sömuleiðis kennurum þeim sem gestrisnu hennar
höfðu notið, þeirra er til varð náð. Við þetta tækifæri var lienni
flutt stutt ávarp og gefin bók itil minningar um samfundinn, pré-
dikanir eftir Dr. Björn B. Jónsson í skrauttoandi. Okkur, sem þarna
vorum skildist, að þetta hefði glatt hana mikið og því fórum við
allar heim glaðar í huga.
Á þingi því sem lialdið var í Árborg og Riverton 1930 var á-
kveðið að kvenfélögin létu livert annað vita, ef fólk flytti úr einu
bygðarlagi í annað, þar sem annað kvenfélag væri fyrir ef hægt
kynni að vera að greiða á einhvern hátt fyrir því fólki og sýna því
hlýleik. Ef t. d. einhver manneskja flytur í ókunnugan stað til
lengri eða skemmri dvalar, þar sem hún á enga nána ættingja né
vini, þá skrifi presturinn eða kvenfélagsforsetinn, þar sem mann-
eskjan hefir verið, prestinum eða kvenfélagsforsetanum í þvd plássi
sem hún flyiur til, og tilkynni um komu hennar. Gæti þetta
leitt til þess, að sú mannesgja fyndi kirkjulegt heimili og vini í
sínu nýja heimkynni. Auðvitað þarf að vera greinilega tekið
fram hvar hægt er að finna slíkt fólk. Nokkru seinna var kosin
])riggja kvenna nefnd í kvenfél. Fyrsta lút. safn. í Winnipeg til að
hafa þetta mál með höndum og öllum kvenfélögunum tilkynt
hverjar þessar konur væru. En eftir því sem eg bezt veiit, var
það aðeins eitt kvenfélag sem leitaði til nefndarinnar. Eg vil
leyfa mér að taka hér upp nokkur orð sem standa í Ársskýrs'lu
forseta 1931, þessu máli viðvíkjandi, þau eru á þessa le-ið:
“Eg vil benda konum á það, að þetta er alls eltki lítilfjörlegt,
eða þýðingarlaust atriði. Það hefir margur unglingurinn, sem í
fyrsta skifti hefir farið að heiman, orðið úti eða kaliö í kulda-
nepju einstæðingsskaparins. Ættum vér þv allar að vera sam-
taka í því að gera það sem vér getum í þessum efnum.”
Gætum við nú ekki einmitt á þessu þingi eytt nokkrum tíma
til að tala um þetta mál aö nýju, það er vel þess verít. Síðastliðið
haust flutti Miss María Hermann erindi um sama efni á fundi
kvenfélags Fyrsta lút. safnaðar, og taldi liún þetta mikið nauð-
synjamál. En svona löguð starfsemi er alveg óframkvæmanleg
nenia með samtökum.
Eins og skýrt var frá á síðasta þingi. réðis't félag vort í það
á árinu sem leið, að gefa út ársrit. Vil eg nú skýra frá því sem eg
veit að gleður ykkur allar, að þrátt fyrir kreppuna, sem svo mikið
er talað um, hefir ritið selst vonum fremur vel. Með góðri hjálp
kvenfélaganna hefir nú útgáfunefndin séð sér fært að gefa út
annan árgang og vil eg nú taka tækifæriö itil að þakka kvenfé-
lögunum fyrir þá góðu samvinnu og aðstoð sem þau liafa veitt,
hæði með því að leggja því til auglýsingar og selja ritið; Einnig
þakka eg öllum öðrum sem gert hafa hið sama. Eftir því sem eg
bezt veit, er fólk prýöisvel ánægt með ritið. Fröken Halldóra
Bjarnadóttir í Reykjavík fer lofsamlegum orðum um ritið og
biðut um leyfi að birta tvær greinar úr því í Hlín: “Börnin og