Morgunblaðið - 21.01.2009, Blaðsíða 21

Umræðan 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 21. JANÚAR 2009
Til leigu samtals 650 m² mjög snyrtilegt skrifstofuhúsnæði á 3. hæð í lyftuhúsi með fallegu
útsýni að Esjunni. Frábær staðsetning miðsvæðis í Reykjavík með nægum bílastæðum og
góðum umferðatengingum í allar áttir. Húsnæðið er fullinnréttað og nýtist sem ein heild 650
m², en einnig er auðvelt að skipta því í 390 m², 202 m², 58 m² einingar, eða einhverja blöndu
af þeim. Tölvuskápur á staðnum og tölvulagnir í stokkum. Ljósleiðari er inn í húsið. Dúkur á
gólfum. Niðurtekin loft að hluta. Svalir. Aðgangsstýrð sameign. Teikningar á skrifstofu.
Til leigu og laust til afhendingar
650 m² (öll hæðin), 390 m², eða 202 m²
skrifstofuhúsnæði í Skipholti
(Ath! vsk. laust húsnæði)
Sími: 511-2900
L E I G U M I Ð L U N
Nánari upplýsingar veitir Guðlaugur 896-0747.
ÁSTA Möller alþingismaður, for-
maður heilbrigðisnefndar Alþingis,
skrifar á heimasíðu sína 13. jan. sl.
um St. Jósefsspítala Sólvang: „Það
var tímaspursmál hvenær starfsem-
inni hefði verið sjálfhætt vegna hús-
næðisins,“ og vitnar þar í skýrslu
Ríkisendurskoðunar um St. Jós-
efsspítala Sólvang. Þessu viljum við
mótmæla. Þar er bent á að húsnæðið
þurfi að laga og endurbæta svo allt
sé eins og best verður á kosið. Nú-
verandi húsnæði er ekki varanleg
lausn fyrir slíka starfsemi sem hér
um ræðir frekar en annað þegar
kemur að rekstri í heilbrigðisþjón-
ustu. Auðvitað lét starfsfólk í sér
heyra og vildi endurbætur á tímum
góðæris, annars hefðum við ekki
verið að vinna vinnuna okkar.
Heilmiklar endurbætur hafa farið
fram á húsnæði spítalans frá því
Ríkisendurskoðun var hér. Síðast
var röntgendeild endurbætt og ný
rannsóknarstofa. Önnur skurðstofan
á spítalanum er frá 1994 og er sam-
bærileg við skurðstofur Landspítala,
hin er eldri en hefur verið vel við
haldið. Núverandi húsnæði St. Jós-
efsspítala hefur dugað okkur hingað
til og við höfum náð góðum árangri á
flestum sviðum spítalarekstrar og
það hefur ekki verið á kostnað
ánægju skjólstæðinga okkar með þá
þjónustu sem þeir hafa fengið. Ef
einhver vafi er á því er rétt að benda
á gífurlegan stuðning sem starfsem-
in hefur fengið nú að undanförnu frá
skjólstæðingum okkar, öðru fagfólki
og stuðningsfólki bæði í ræðu og riti,
fólki sem veit fyrir hvað starfsemin
stendur.
Á St. Jósefsspítala hefur aldrei
verið skortur á fagfólki og þar er
umhyggja höfð að leiðarljósi í allri
hjúkrun. Það má líka lesa um gæði
þjónustunnar í skýrslu Ríkisend-
urskoðunar. En það er kannski ekki
mikilvægt fyrir Ástu Möller alþing-
ismann hvað íbúum þessa lands
finnst um þetta mál eins og kannski
ýmis önnur, enda virðist sem sumir
alþingismenn gefi lítið fyrir skoðanir
okkar á störfum þeirra. Ef hins veg-
ar Ásta vill áþreifanlegri rök má
benda henni á tíðni sjúkrahúss-
ýkinga og sérstaklega tíðni sýkinga
eftir skurðaðgerðir sem fylgst hefur
verið með frá 1996 á St. Jósefsspít-
ala og er með því allra lægsta sem
gerist.
Miklir erfiðleikar blasa við ís-
lensku þjóðfélagi sem krefjast að-
gerða. Meðal annars þarf að seinka
byggingu nýs Landspítala sem ein-
mitt á að leysa ófullkomin og léleg
húsakynni af sem nú eru yfirfull af
skjólstæðingum Ástu, íslenskum
kjósendum. Það má nefna að í lok
des. 2008 voru afgreidd full fjár-
framlög til St. Jósefsspítala Sól-
vangs til áframhaldandi rekstrar.
Reyndar eru það viss vonbrigði að
nýlega endurbætt húsakynni Al-
þingis virðast ekki hafa bætt getu
stjórnmálamanna til að verja okkur
fyrir þessum efnahagsþrengingum
sem nú dynja yfir okkur, mest allra
Evrópuþjóða.
Á góðæristímum litum við til
framtíðar og vildum bæta húsakynni
en eins og ástandið er í þjóðfélaginu
í dag er það ekki það sem máli skipt-
ir þegar allir eiga að spara. Við á St.
Jósefsspítala erum þess albúin að
vera áfram í núverandi húsnæði og
veita skjólstæðingum okkar áfram
góða þjónustu. Við þökkum Ástu
ábendingarnar en teljum aðra hluti
mikilvægari í rekstrinum núna. Mik-
ilvægt er að fulltrúi fólksins, Ásta
Möller, kynni sér þessi mál til hlítar
til þess að gera sér grein fyrir um
hvað mál þetta snýst. Það er lág-
markskrafa. Vertu velkomin í heim-
sókn.
BIRNA STEINGRÍMSDÓTTIR,
DÓROTHEA SIGURJÓNS-
DÓTTIR, KRISTÍN ÓLAFS-
DÓTTIR, RAGNHILDUR JÓ-
HANNSDÓTTIR, SIGRÍÐUR
KRISTINSDÓTTIR,
hjúkrunardeildarstjórar á
St. Jósefsspítala Sólvangi.
Opið bréf til Ástu Möller alþingismanns
Frá hjúkrunardeildarstjórum á St.
Jósefsspítala Sólvangi
HEILBRIGÐ-
ISRÁÐHERRA Guð-
laugur Þór Þórð-
arson birti 7. janúar
nýjar áherslur í heil-
brigðismálum. Þar
var margt óvænt
uppi á borði. Hann
boðar niðurskurð og
segist vera að hagræða í heil-
brigðiskerfinu. Það eina sem ég sá
var skemmdarverk. Hann ræðst
meðal annars á best rekna spítala
á landinu St. Jósepsspítala í Hafn-
arfirði. Spítala, þar sem fram fer
ein besta þjónusta sem þekkist á
Íslandi. Spítala sem tekið hefur
þungann af Landspítala – háskóla-
sjúkrahúsi varðandi bæklunar-
aðgerðir, kvensjúkdómaaðgerðir,
augnlækningar, svæfingar á ein-
staklingum sem þurfa sérstaka
meðferð vegna tannviðgerða. Á St.
Jósepsspítala er starfrækt eitt
færasta teymi í meltingarfæra-
sjúkdómum á Íslandi. Fram-
kvæmdar maga- og ristilspeglanir,
læknar hafa beint samband við
lyflækningadeild spítalans þar
sem þeir geta lagt inn ein-
staklinga ef þörf krefur og fylgt
þeim eftir varðandi sjúkdóma
þeirra eða haldið eftirfylgni eftir á
göngudeild. Hvort tveggja topp-
þjónusta sem allir sem til hafa
þurft að leita róma. En síðast en
ekki síst sú þjónusta sem spítalinn
veitir heilsugæslunni bæði í
Garðabæ og Hafnarfirði. Læknar
þar hafa beina tengingu inn á
deildir þar og geta lagt inn skjól-
stæðinga sína ef þörf krefur.
Á St. Jósepsspítala er veitt
persónuleg þjónusta, þjónusta
sem ekki þekkist inni á stærri
stofnunum. Starfsfólk spítalans er
vel þjálfað teymi, teymi sem kann
sitt fag, vinnur fumlaust og allir
sem þangað hafa þurft að leita
vita að ef eitthvað bjátar á eftir
aðgerðir eða rannsóknir, fá þeir
persónulega þjónustu við eft-
irfylgni. Þetta er ekki það sem
tíðkast á „stóru“ spítulunum. Þar
eru allt aðrar vinnureglur. Alt er
miklu ópersónulegra, vaktaskipti,
ný vakt tekur við, nýir yfirmenn
og sjúklingurinn er ekki á neinn
hátt eins tengdur sínum læknum
og hjúkrunarfræðingum og á St.
Jósepsspítala.
Mér hrýs hugur við breytingum
eins og þessum. Ég hef starfað í
heilbrigðisgeiranum í yfir 30 ár,
aldrei á St. Jósepsspítala, en hef
þurft að leita mér lækningar þar.
Þar fékk ég þá þjónustu sem hægt
var að veita á „gamla“ Landspít-
alanum og Borgarspítalanum áður
en báknið Landspítali – háskóla-
sjúkrahús var búið til.
Ekkert hefur áunnist
með þeirri samein-
ingu, hvorki pen-
ingalega né faglega.
Sem dæmi er maga-
speglun helmingi dýr-
ari á Landspítala –
háskólasjúkrahúsi en
á St. Jósepsspít-
alanum í Hafnarfirði.
Tvö þúsund manns
mættu á mótmælafund
á laugardaginn í
íþróttahúsið við Strandgötu í
Hafnarfirði til að mótmæla þessu
skemmdarverki sem heilbrigð-
isráðherra hefur í hyggju að
valda. Eftir framsögu var ráð-
herra púaður niður. Lúðvík Geirs-
son bæjarstjóri upplýsti fund-
armenn um að við Hafnfirðingar
ættum 15% í spítalanum, en samt
finnst ráðherra allt í lagi að hann
ráðstafi rekstri spítalans án þess
að ræða við bæjarstjórn Hafn-
arfjarðar. Eftir að hafa setið fund-
inn og hlustað í tvígang á Guðlaug
reyna að bera í bætifláka fyrir
verknaðinn varð ég enn vissari en
áður um að hann er að breyta til
að breyta en ekki til þess að
lækka kostnað í heilbrigðisgeir-
anum.
Í Kastljósinu á mánudagskvöld
fór Guðlaugur Þór undan í flæm-
ingi þegar hann var spurður hvort
Robert Wessman ætlaði að ganga
til liðs við bæjaryfirvöld í Reykja-
nesbæ um reksturinn sem fluttur
yrði frá Hafnarfirði.
Bæjarstjóri Reykjanesbæjar
hefur þegar tilkynnt þau áform og
vilja bæjaryfirvalda að aðkomu
hans að rekstrinum. Starfsfólk,
sjúklingar, aðstandendur og aðrir
sem notið hafa frábærrar þjónustu
St. Jósepsspítala í Hafnarfirði, við
verðum að kyngja því að heil-
brigðisráðherra fari á móti vilja
okkar með valdi og flytji best
rekna spítala landsins, eyðileggi
allt það starf og traust sem byggt
hefur verið þar upp í tímans rás.
Það er einkennilegt að það skuli
vera ráðherra Sjálfstæðisflokks
sem leggur til aukna miðstýringu í
heilbrigðiskerfinu.
Að lokum, Guðlaugur Þór, þú
ert í vinnu hjá okkur lands-
mönnum, við borgum þér laun. Við
getum líka rekið þig.
St. Jósepsspítali
Guðrún Jónsdóttir
segir betri og per-
sónulegri þjónustu
veitta á St. Jós-
efsspítala
Guðrún Jónsdóttir
»Heilbrigðisráðherra
birti 7. janúar nýjar
áherslur í heilbrigð-
ismálum. Hann boðar
niðurskurð og segist
vera að hagræða í heil-
brigðiskerfinu.
Höfundur er hjúkrunarfræðingur.
ÞEIR sem halla sér
að sjálfstýringu og af-
skiptaleysi í hagstjórn
eru opinskárri í við-
urkenningu sinni á
græðgi en þeir sem
kjósa handstýringu.
Haldið er fram að fái menn bara að
framfylgja hagsmunum sínum óh-
eftir náist besti árangurinn með
lægsta tilkostnaðinum. Þetta efli
framleiðni og hagvöxt. Stjórnvöld
eigi að leggja sem fæsta steina í
götu hagþróunar með sem minnst-
um afskiptum. Sjálfstýringu hefur
vitaskuld reynst auðveldara að
reka í góðæri en harðæri. Þá
blómstra bisness-, banka- og spá-
kaupmenn og stjórnvöld forðast að
leggja steina í götu þeirra, jafnvel
þótt það leiði til fákeppni og einok-
unar. Þegar á móti blæs gegnir
hins vegar öðru máli. Sömu menn
biðja þá um ríkisinngrip, venjulega
af því tagi sem eykur ójöfnuð, t.d.
lækkun skatta, aukinn frádrátt, af-
nám íþyngjandi reglna o.s.frv.
Skemmst er að minnast spaugi-
legrar tillögu eins formanns banka-
ráðs á aðalfundi snemma árs 2008
sem gekk út á stofnun „þjóð-
arsjóðs“ sem koma skyldi auð-
mönnum sem farið höfðu offari til
hjálpar. Annar vildi sækja 60 millj-
arða af almannafé til lífeyrissjóða,
þó að bankinn væri kominn fram á
hengiflugið. Allir muna óskir gömlu
bankanna um enn meiri lán rétt
fyrir hrunið, sem þeir sáu ekkert
athugavert við. Í stuttu máli for-
dæma sjálfstýringarmenn öll rík-
isafskipti á uppgangstímum, en
þegar á móti blæs leita þeir skjóls
undir pilsfaldi stjórnvalda.
Nýfæddir kettlingar?
Því er hins vegar ekki að neita
að í góðærinu verður fjár-
aflamönnum ágengt. Komið hefur
verið til móts við óskir þeirra um
minni afskipti, opnari markaði,
lægri tolla og skatta. Sumt af þessu
er til bóta, en ótvírætt hefur þetta
jafnframt leitt til aukins ójafnaðar
og samþjöppunar auðs á færri
hendur. Hér á landi er
skattur á einstaklinga
og sameignarfélög
hátt í 40% en 15% á
hlutafélög. En þegar
kemur að því að skatt-
leggja söluhagnað og
gróða af eigna-
tilfærslum er það 10%
fjármagnstekjuskattur
sem er lagður á. Þetta
sýnir vel að ekki er
um að ræða alvöru
fjárfesta heldur spá-
kaupmenn, sem ég kýs
að nefna „féfletta“. Þeir þurfa sér-
kjör umfram almenning svo þeir
fari ekki annað með peningana
sína. Svo undarlegt sem það virðist
keppa margar Vesturlandaþjóðir
um þessi eyðileggingaröfl með
skattaívilnunum, blindar eins og
nýfæddir kettlingar. Víða um lönd
hafa eignarskattar og erfða-
fjárskattar verið lækkaðir eða af-
numdir, þó að þetta séu virkustu
hagstjórnartækin gegn auðokun og
þar með kreppum. Íslensk stjórn-
völd hafa gengið einna lengst. Nor-
egur hefur ekki tekið þátt í vitleys-
unni og stendur einna best
Evrópulanda. Áður en vikið er að
öðru má spurja hvort afskiptaleysi
og dekri við féfletta fylgi atvinnu-
sköpun. Svo er ekki, það er einkum
í smáfyrirtækjum sem alvöru fjár-
festar eru núorðið og þar skapast
flest ný störf. Hinir ofríku stunda
skuldsettar yfirtökur á stærri fyr-
irtækjum, féfletta og sameina þau
til að ná fram hagræðingu og skjót-
fengnum gróða. Í þessum ferli tap-
ast störf, þó hann kunni stundum
að vera nytsamur á þenslutímum,
með því að gamalli starfsemi sé
rutt til hliðar fyrir það sem koma
skal.
Hálfvolgir
Handstýringarmenn eru ekki
eins opinskáir í stuðningi sínum við
hina ofríku. Græðgin er ekki dá-
sömuð og varhugur er í orði
kveðnu goldinn við fákeppni og ein-
okun. Þeir láta í ljósi samúð með
fátækum, öryrkjum og öðrum þeim
sem höllum fæti standa. Rík-
isrekstur má í þeirra augum gjarn-
an vera myndarlegur hluti þjóð-
arbúskaparins, hann er álitinn
eðlilegur þáttur en ekki endilega af
hinu illa. Í orði kveðnu er misskipt-
ingu auðs andmælt, þó að sjaldan
sé lagt til atlögu við vandann eða
bent á raunhæfar leiðir gegn hon-
um. Í þeirra augum er auðokun sið-
ferðilegt vandamál en ekki hag-
rænt. Þeir láta því hina ofríku í
friði og berjast um í flóknu reglu-
verki, í þeirri trú að efnahagsbati
geti falist í því að berja í brestina.
Þeir missa líka sjónar á því að regl-
ur um fjármálamarkaðinn hafa
reynst vel til að halda kostnaði
hans og þar með vöxtum niðri. Sá
eðlismunur sem er á fjármálamörk-
uðum og atvinnulífinu virðist þeim
ekki ljós eða a.m.k. ekki afleiðingar
hans. Þeir, eins og sjálfstýring-
armenn, virðast halda að við getum
lifað á því einu að veita hvert öðru
bankaþjónustu. Handstýring-
armenn hafa ekki neinar fyrirfram
áhyggjur af fjárlaga- og við-
skiptahalla eða aukningu peninga-
magns af hugmyndafræðilegum
ástæðum, eins og sjálfstýring-
armenn. Ástand ríkisfjármála í
Bandaríkjunum ætti þó að hafa
vakið þeim einhverja bakþanka á
seinni árum. Samkvæmt kenn-
ingum handstýringar á að leysa at-
vinnuleysi með því að auka ríkisút-
gjöld og fjármagna þau með
aukningu peningamagns. Þessi pat-
entlausn er augljóslega ófullkomin
því ef lausnin á atvinnuleysi verald-
arinnar fælist í því að prenta pen-
inga væri hvergi atvinnuleysi. Það
þarf ekki hagfræðing til að sjá að
niðurstaðan yrði verðbólga og auk-
inn ójöfnuður í framhaldinu. Þetta
strandar líka á því að stjórn-
málamenn hafa sjaldnast dug til að
reka ríkissjóð með nægilegum af-
gangi í góðærinu til þess að hann
sé einhvers megnugur þegar á móti
blæs. Þess vegna þarf að skera nið-
ur núna, sem dýpkar kreppuna.
Undir pilsfaldi stjórnvalda
Ragnar Önund-
arson skrifar um
sjálfstýringu og
handstýringu í hag-
stjórn, skattamál,
peningaprentun
o.fl.
» Svo undarlegt sem
það virðist keppa
margar Vesturland-
aþjóðir um þessi eyði-
leggingaröfl með skat-
taívilnunum, blindar
eins og nýfæddir kett-
lingar.
Ragnar Önundarson
Höfundur er viðskiptafræðingur,
bankamaður og áhugamaður um hag-
stjórn.
BRÉF TIL BLAÐSINS