Morgunblaðið - 01.02.2009, Blaðsíða 18

18 Tengsl
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1. FEBRÚAR 2009
Hann fæddist 17. febrúar 1946. Hann varð prentsmiður frá Iðnskól-
anum í Reykjavík og stundaði leiklistarnám í Leiklistarskóla Ævars
Kvaran. Hann starfaði sem prentsmiður hjá Hilmi og Morg-
unblaðinu og útlitsteiknari hjá DV, hönnuður hjá Prentsmiðju
Ólafs Karlssonar og framkvæmdastjóri og hefur rekið eigin
prentsmiðju. Hann hefur leikið hjá ýmsum leikhúsum og
í kvikmyndum og sjónvarpi. Hefur einnig samið söng-
texta og gamanmál.
Hann var markmaður handbolta
liðs FH í mörg ár sem varð Íslandsmeistari og
bikarmeistari nokkrum sinnum.
Hann er kvæntur Elísabetu Sonju Harð-
ardóttur og eiga þau fjögur börn; auk Harðar:
Rósmund, Sonju Maggý og Hjalta Frey.
MAGNÚS ÓLAFSSON
Morgunblaðið/Ómar
Feðgarnir Hörður Magnússon og
Magnús Ólafsson hafa oft staðið á
hliðarlínunni, þegar hinn er inni á.
Hörður hemur sig betur en pabbi
hans og lítur í hina áttina þegar karl-
inn á eitthvað vantalað við dómarann.
Eftir Freystein Jóhannsson
freysteinn@mbl.is
Magnús „Hörður er frumburður
okkar hjónanna og við vorum
mjög spennt þegar hann kom í
heiminn. Reyndar var ég nú bara
barn sjálfur þegar hann fæddist.
Hann var sérlega skemmtilegur
strákur, kátur og veitti okkur for-
eldrum sínum mikla ánægju. Eftir
að hann fór að eldast og tala og
síðar lékum við okkur mikið sam-
an. Hann var ekki kominn af
barnsaldri þegar ég fann hjá hon-
um mikinn metnað og keppn-
isskap.
Ég var kannski svolítið kröfu-
harður við strákinn. Hann fylgdist
með mér þegar ég var í handbolt-
anum, ég var í marki hjá FH í tíu
ár og ég tók hann með mér á æf-
ingar og leiki.
Ég vildi að hann yrði hand-
boltamaður, hann spilaði bæði
handbolta og fótbolta framan af en
svo valdi hann fótboltann og þá
var ég svekktur. En ég afneitaði
honum ekki! Ég var fljótur að
jafna mig en ég fer ekki ofan af
því að hann hefði orðið dúnd-
urgóður handboltamaður. En ég
studdi hann áfram og við móðir
hans höfum alltaf verið stolt af
honum. Hann varð líka frábær fót-
boltamaður.
Hörður er ákaflega einbeittur
og metnaðarfullur, hann ætlaði að
ná langt og hann æfði meira en
aðrir. Hann fór á æfingu þótt
hann væri fárveikur. Eins með
skólann, hann var ekkert að liggja
heima þótt hann væri ekki frískur.
Og hann var framúrskarandi
námsmaður. Dugnaðurinn og drift-
in hafa alltaf verið hans aðal.
Hann var ákaflega reglufastur í
sambandi við alla hluti. Og hann
var tapsár með afbrigðum og er
enn. Við spiluðum alltaf á spil eða
fórum í einhverja spilaleiki á jól-
um og kepptum þá fram á nætur.
Hann vildi ekki hætta í mínus og
ef honum tókst ekki að laga stöð-
una grýtti hann bara spilunum í
mig. Hann varð aftur á móti ákaf-
lega ánægður þegar ég vildi tefla
við hann. Ég var lélegur skákmað-
ur og hann tók mig alltaf í skák-
inni. Þá leið honum betur.“
Nú þegir þú, pabbi
„Hörður er lúmskt stríðinn.
Hann virðist ákaflega rólyndur á
yfirborðinu. En það er grunnt á
skapinu í honum. Ekki að hann sé
einhver vargur. Hann er mjög
ljúfur strákur, líkur mömmu sinni!
Hann er kurteis maður og hóg-
vær.
Þegar hann var í fótboltanum og
ég að leika Bjössa bollu fann ég að
hann var ekkert
hrifinn af þessu
hlutverki mínu. En
hann sagði aldrei
neitt. Hann skildi
þetta síðar þegar ég
sagði honum að
Bjössi bolla hefði
byggt húsið okkar
og verið aðalfyr-
irvinna fjölskyld-
unnar.
Eins veit ég að
hann var ekki alltaf
ánægður með mig á
hliðarlínunni. Einu
sinni sneri dómarinn sér við á vell-
inum og sagði: Þegi þú, Magnús!
Hann hefði nú haft gott af að hafa
eitthvað af jafnaðargeði Harðar.
Nú þegir þú, pabbi, sagði Hörður
stundum við mig fyrir leik, en
hann skammaði mig aldrei eftir á,
ekki einu sinni þegar ég var næsta
viss um að ég hefði farið örlítið yf-
ir strikið.
Fótboltinn er okkar fjöl-
skyldumál. Liverpool er okkar lið
og ég flagga þegar það á heima-
leiki. Þessi liverpoolismi gerir okk-
ur að einskonar trúarsöfnuði. Það
var stór stund þegar við Hörður
og Rósmundur komum fyrst á An-
field. Þegar You never walk alone
barst yfir völlinn, þá blikuðu tár á
hvarmi.
Svo erum við öll FH-ingar. Kon-
an mín er Gaflari og hennar fólk
allt FH-ingar. Ég hefði aldrei
fengið hennar ef ég hefði gengið í
Hauka.“
Samvizkusamur og
harður við sjálfan sig
„Ég var ekki sáttur þegar Hörð-
ur hætti í fótboltanum. Hann var
eitthvað farinn að finna fyrir
meiðslum en ég hefði viljað sjá
hann lengur á vellinum. En eins
og með allt annað hjá honum þá
virði ég ákvörðun hans. Hann
hafði svo samband við okkur for-
eldra sína og ráðgaðist við okkur
um hvort hann ætti að sækja um
stöðu íþróttafréttamanns hjá Stöð
2. Hann var mjög hikandi en við
hvöttum hann og hann sótti um á
síðustu stundu. Og það verð ég að
segja að hann er langskemmtileg-
asti lýsandinn núna hjá Stöð 2.
Menn koma stundum til mín í Suð-
urbæjarlauginni og spyrja hvort
Hörður muni lýsa þessum eða hin-
um leiknum og láta það fljóta með
að þeir horfi frekar á leiki ef hann
lýsir. Það gleður mig að heyra
svona lagað. Mér finnst rosalega
ósanngjarnt að hann skuli ekki fá
að lýsa leikjum Liverpool. Þeir
segja að hann sé hlutdrægur en
það bara bull og vitleysa. Hann er
ekki hlutdrægur, hann er bara lif-
andi og hrífur fólk með sér.
Hörður var fyrirmyndar ung-
lingur, duglegur í námi og leik,
mjög samvizkusamur og harður
við sjálfan sig. Hann hefur þetta
allt til að bera enn þá. Og svo er
hann gæðablóð.
Það sýnir vel hvílíkt gæðablóð
hann er að þeir félagar Auddi og
Sveppi eru stundum að gera hon-
um einhverja glennu. Þeir vita
sem er að hann lætur þá ekki slá
sig út af laginu en tekur þeim með
jafnaðargeði. Ekki alls fyrir löngu
óðu þeir inn á hann í beinni út-
sendingu, ég hefði sko kýlt þá en
hann var
sallarólegur, fip-
aðist hvergi en
hélt bara sínu
striki.
Við erum
mjög stolt af
Herði, hvað
hann hefur stað-
ið sig vel í öllu.
Og svo er hann
duglegur að
koma með
barnabörn; þau
eru orðin fimm.“
Einbeitt og
metnaðarfullt
gæðablóð
‘ ‘ÉG HEFÐI SKO KÝLTÞÁ EN HANN VARSALLARÓLEGUR, FIP-AÐIST HVERGI EN
HÉLT BARA SÍNU
STRIKI.