Morgunblaðið - 01.02.2009, Qupperneq 44

44 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1. FEBRÚAR 2009
Traustur og góður
félagi sem stóð í blóma
lífsins er fallinn frá.
Minningarnar streyma
fram í hugann og orð
verða skyndilega lítils
megnug.
Guðjón Ægir lét sig miklu varða
samfélagið sem hann bjó í og tók virk-
an þátt í félags- og stjórnmálastarfi í
Árborg. Hann starfaði með Árborg-
arlistanum á árunum 1998-2002, m.a.
sem varabæjarfulltrúi. Samfylkingin í
Árborg hefur frá upphafi verið þeirr-
ar gæfu aðnjótandi að hafa Guðjón
Ægi sem félaga. Hann var varabæj-
arfulltrúi kjörtímabilið 2002-2006,
formaður félagsmálanefndar á sama
tímabili auk þess sem hann gegndi
um lengri og skemmri tíma ýmsum
öðrum trúnaðarstörfum. Fyrir sveit-
arstjórnarkosningar 2002 og 2006 var
hann í uppstillingarnefnd fyrir lista
Samfylkingarinnar og kom þá vel í
ljós hversu góða yfirsýn Guðjón hafði
yfir aðstæður, menn og málefni í hinu
ört vaxandi sveitarfélagi.
Guðjón studdi vel við bakið á sínu
fólki, jafnt hópnum sem einstakling-
um og þekkir undirrituð það vel af
Guðjón Ægir
Sigurjónsson
✝ Guðjón Ægir Sig-urjónsson fæddist
á Selfossi 4. janúar
1971. Hann lést í um-
ferðarslysi 5. janúar
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Selfosskirkju 16. jan-
úar.
eigin raun bæði úr
prófkjörs- og kosn-
ingabaráttu og af dag-
legum vettvangi sveit-
arstjórnarmála. Alltaf
var Guðjón tilbúinn til
skrafs og ráðagerða
um viðfangsefni stjórn-
málanna og hafði yfir-
gripsmikla þekkingu á
hinum ýmsu sam-
félagsmálum. Hann
var víðsýnn og úrræða-
góður, sannur jafnað-
armaður með sterka
réttlætiskennd, enda
kallaður til í öllum stærri málum sem
leysa þurfti. Í þeim sviptingum sem
oft ganga yfir á hinum pólitíska vett-
vangi reynir á hæfileika fólks og við-
horf. Guðjón hafði gott lag á að sjá
tækifærin og nálgast viðfangsefnið á
jákvæðan og uppbyggilegan hátt og
bjó yfir einstakri geðprýði. Í minning-
unni lifir mynd af góðum félaga, með
bjartan svip og glaðlegt yfirbragð.
Við erum þakklát fyrir að hafa um
tíma fengið að ganga samferða Guð-
jóni Ægi. Hans er sárt saknað.
Samfélagið okkar hefur misst mik-
ið en mestur er missir ástvina Guð-
jóns Ægis. Samfylkingarfélagar í Ár-
borg senda Þórdísi, Hirti Leó, Hörpu
Hlíf og öðrum ástvinum innilegar
samúðarkveðjur. Megi góðar minn-
ingar styrkja ykkur á erfiðum stund-
um.
Fyrir hönd Samfylkingarfélaga í
Árborg,
Ragnheiður Hergeirsdóttir.
Hann Gaui var ekki aðeins pabbi
besta vinar míns, heldur góður vinur
minn. Allt frá því að við mamma flutt-
um í kjallarann í Hrísholtinu reyndist
Gaui mér einstaklega vel og hugsaði
alltaf um mig eins og ég væri hans
eigin sonur. Hann hafði áhuga á öllu
sem ég tók mér fyrir hendur og hvatti
mig alltaf áfram með hrósi og já-
kvæðni. Þannig var Gaui.
Það var ósjaldan sem hann hringdi
og bauð mér að vera með þeim feðg-
um í hinum ýmsu tómstundum. Við
fórum í torfærur á gamla Land Ro-
vernum, í veiðiferðir, á fjórhjól, í
keppnisferðir, á landsleiki og lengi
mætti telja. Það er gott að minnast
hans í þessu bralli okkar, hann var
skemmtilegur og góður – sá besti.
Takk Gaui, fyrir allt sem þú hefur
kennt mér og gert fyrir mig.
Janus Daði.
Okkur langar til að minnast Guð-
jóns Ægis, elskulegs vinar okkar sem
hrifinn var í burtu frá okkur á eini
svipstundu langt um aldur fram. Gaui
var frábærlega skemmtilegur og gef-
andi maður, hann hafði húmor fyrir
sjálfum sér og öðrum og var hrókur
alls fagnaðar hvar sem hann kom.
Hann smitaði okkur með glaðværð og
hlátri sem mun hljóma áfram í hugum
okkar um ókomna tíð.
Gaui var traustur og sannur vinur
og eftir situr stórt skarð í vinahópn-
um sem verður aldrei fyllt. Hann var
einstakur faðir og eiginmaður og
gleðin og jákvæðnin frá honum end-
urspeglaðist í allri fjölskyldunni.
Samband hans og Þórdísar var ein-
stakt, hún var svo sannarlega
draumadísin hans og hann hugsaði
svo vel um hana, hrósaði henni og
hældi við hvert tækifæri.
Ég kynntist Gauja fyrir rúmum 20
árum, fljótlega eftir að hann og Þór-
dís byrjuðu saman og við vinkonurnar
stofnuðum saumaklúbbinn Kappmell-
ur og strákarnir í hópnum stofnuðu
veiðiklúbbinn Göndla í kjölfarið. Þær
eru óteljandi minningarnar um Gauja
úr ferðum og samveru þessa hóps
sem gott er að hugsa til núna. Við
Hlynur kynntumst líka annarri hlið á
Gauja og fjölskyldu þegar við fórum í
sumarfrí til Portúgals með þeim og
einnig þegar þau dvöldu í sumarhúsi í
Danmörku og við eyddum viku saman
á Jótlandi.
Strákarnir okkar hændust að
Gauja og skriðu upp í til hans eld-
snemma á morgnana Gauja til mik-
illar gleði því hann var auðvitað löngu
vaknaður og var að bíða eftir því að
hinir vöknuðu svo hann gæti farið að
steikja beikon og finna til morgun-
mat. Í þessari ferð kenndi hann
Björgvin Franz sem var þá tveggja
ára að gera „thumbs up“ en það finnst
okkur lýsa Gauja og hans jákvæða
viðhorfi vel.
Allir sem þekkja Gauja vita að
hann var mikill matmaður, elskaði að
borða góðan mat og helst mikið af
honum. Hann var ekkert að fela það,
bætti vel í og spurði yfirleitt hvar
næsti pylsuvagn væri fimm mínútum
eftir að veislumáltíðum lauk. Ég útbjó
því sérstaklega gott nesti fyrir okkur í
einni ferðinni sem við fórum í hér í
Danmörkinni og við vorum með risa-
kælibox á hjólum með okkur. Þetta
kunni Gaui vel að meta og fékk sér
bita á korters fresti og ljómaði af
ánægju. Einnig eru minnisstæðar
„english breakfast“-ferðirnar hans og
Hlyns í Portúgal, sem tóku yfirleitt
hálfan daginn og þeir gátu ekki hætt
að dásama.
Gaui og Þórdís voru dugleg að láta
drauma sína rætast, ferðast og
stunda áhugamál sín saman. Þar skip-
uðu hlaupin stóran sess síðustu árin
og við fylgdumst með af aðdáun þegar
þau hlupu New York- og London-
maraþonið og Laugaveginn á Íslandi.
Gaui sagði líka alltaf þegar hópurinn
var að velta fyrir sér að gera eitthvað:
„Auðvitað gerum við það, það er bara
ein umferð og það er eins gott að nýta
hana vel.“ Það er óendanlega sárt að
hans umferð sé lokið.
Elsku Þórdís, Hjörtur Leó, Harpa
Hlíf, foreldrar, fjölskylda og vinir; við
vottum ykkur dýpstu samúð og biðj-
um Guð að styrkja ykkur á þessum
erfiðu tímum, missir ykkar er óend-
anlega mikill. Guð veri með þér Guð-
jón Ægir, minningin um þig mun lifa.
Lísa og Hlynur.
Fallinn er frá góður drengur, eig-
inkonan og fjölskyldan hefur misst
mikið, samfélagið er fátækara en eftir
lifir björt minning um úrvalsdreng.
Mín kynni að fornu og nýju við Guð-
jón liggja í gegnum þræði knatt-
spyrnunnar á Selfossi, hann var af
hinum fjölmenna knattspyrnuárgangi
1971 hér á Selfossi og var þetta ávallt
samheldinn og glæsilegur hópur –
einnig var Gaui af mikilli knatt-
spyrnuætt.
Lengi var útlitið þannig að hugs-
anlega í framtíðinni gætum við þarna
eignast úrvalsdeildarlið með hryggj-
arstykki úr þessum fjölmenna ár-
gangi. Þeir náðu frábærum árangri í
yngri flokkunum og fylgdi ég þeim
bæði í 4. og 3. flokki af kappi og ekki
spillti að föðurbróðir minn, Gylfi Þór
Gíslason þjálfaði þá lengstum sem jók
áhuga minn á velgengni þeirra. Guð-
jón Ægir átti síðar eftir að verða einn
af burðarásum í starfi knattspyrnu-
deildarinnar á ýmsum sviðum og
kannski einna helst í mörgum erfiðari
þáttum í starfi deildarinnar, samn-
ingagerð o.fl. enda ljúfmennið samn-
ingamaður og vildi síður fara hávaða-
leiðina. Ég kynntist svo Guðjóni betur
þegar hans frábæra eiginkona Þórdís
kom til okkar í Miðgarð með sinn
rekstur og sá ég þá eftir 10 ára sam-
starf á ganginum hversu vel Þórdís
var gift.
Við í Miðgarði á Selfossi viljum
senda fjölskyldunni djúpar samúðar-
kveðjur. Einnig ber ég hér vinar- og
saknaðarkveðjur frá Gylfa frænda
mínum sem þekkti og starfaði með
Guðjóni öll árin sem kennari, þjálfari
og ekki síst vinur.
Gylfi hefur fundið í sínum veikind-
um fyrir mikilli vináttu í sinn garð frá
þeim félögum í ’71-árganginum og
þar fór Gaui framarlega í flokki.
Þórdís Erla, Hjörtur Leó, Harpa
Hlíf og stórfjölskyldan öll, vinir og
samstarfsfólk, innilegar samúðar-
kveðjur.
Kjartan Björnsson, Selfossi.
Þegar áföll dynja yfir erum við
minnt á það hversu hverfult lífið getur
verið. Í upphafi árs hefur verið hrifinn
í burtu einn af máttarstólpum okkar
samfélags með sviplegum hætti. Nap-
urleg byrjun á ári. Maður finnur svo
sannarlega vanmátt sinn og smæð
þegar atburður sem þessi á sér stað,
svo fyrirvaralaust, svo óviðunandi,svo
óbærilega ósanngjarnt.
Guðjón Ægir var drifkraftur. Hann
var uppfullur af lífsgleði og jákvæðni
og það er nánast óhugsandi að hugsa
til þess að hann sé ekki lengur á með-
al vor. Hann hafði að geyma mann-
kosti sem við öll vildum hafa. Guðjón
lifði lífinu lifandi og sá ávallt spaugi-
legar hliðar á lífinu. Hans leiðarljós
var jákvæðni og það var aldrei neitt
vandamál í hans huga.
Það er gott að hafa þekkt slíkan
mann, upplifað með honum, hlegið
með honum, borðað með honum, notið
lífsins með honum, lifað með honum
og verið vinur hans.
Guðjón Ægir var vinmargur og
sérstaklega laginn við það að hafa
samband við alla, hann vildi alltaf
taka þátt í gleðistundum enda með
eindæmum hláturmildur og hans
bestu stundir, utan samverustunda
með fjölskyldunni, voru þegar hann
heyrði góðar gamansögur, þá hló
hann sínum einlæga hlátri og oft og
iðulega þurfti hann að þurrka tárin
eftir hlátursköstin. Guðjón leysti
þrautir samferðamanna sinna, ekki
bara í sinni atvinnu og félagsstörfum
því einnig gátu vinir hans og kunn-
ingjar leitað í dýrmætan viskubrunn
hans enda var Guðjón óvenju úrræða-
góður og greiðvikinn. Hann var sá
sem var til staðar, hann var kletturinn
sem öldurnar brotnuðu á, hann stóð
upp úr, fremstur meðal jafningja án
þess að vilja láta á því bera. Hann var
mannvinur, hann var Guðs barn.
Guðjón Ægir var mikill fjölskyldu-
maður. Hann setti börnin og konuna
ávallt í fyrsta sæti. Samheldni Guð-
jóns og Þórdísar konu hans var aðdá-
unarverð, enda voru þau ekki bara
hjón heldur líka bestu vinir. Börn
Guðjóns og Þórdísar áttu í honum
góðan föður, leiðbeinanda og vin,
hann tók þátt af mikilli einlægni í leik
þeirra, áhugamálum og námi. Guðjón
Ægir hefur nú verið kallaður til ann-
arra verka, hans drífanda og athafna-
krafts hefur verið óskað annars stað-
ar en eftirsjá, sorg og vanmáttur
umlykur okkur sem eftir sitjum.
Fráfall Guðjóns Ægis er okkur öll-
um sem þekktum hann mikill harmur
en mest hefur hans góða fjölskylda
misst en Guðjón átti stóra, samheldna
og góða fjölskyldu. Það er fjölskyld-
unni mikill áfall að missa ekki bara
eiginmann, föður, son, bróður,
tengdason og mág, margt þessa fólks
missti líka sinn besta vin. Þannig var
Guðjón, hann var vinur í raun, með
fallegt hjartalag, heill og vandaður,
þannig mann er gott að eiga fyrir vin.
Það er sárara en orð fá lýst að kveðja
þennan góða dreng, minningin mun
lifa og eru þær minningar sjóður sem
aldrei rýrnar heldur vex og dafnar í
hjörtum þeirra sem eiga þær.
Megi góður Guð styrkja Þórdísi,
Hjört Leó og Hörpu Hlíf, stórfjöl-
skyldu Guðjóns og alla þá sem eiga
um sárt að binda.
Sigurður Fannar Guðmundsson
og Þórunn Elva Bjarkadóttir.
„Njótið nýja ársins frá fyrstu mín-
útu“. Þannig hljómaði textaskeyti
Gauja til okkar um áramótin. Ekki
hvarflaði að okkur að lengd þessa
nýja árs yrði raunverulega talin í mín-
útum hjá vini okkar. Innihald þessa
skeytis lýsir Gauja okkar í hnotskurn,
að hvetja til þess að gera sem mest úr
tíma okkar og verja honum vel.
Það voru mikil forréttindi að kynn-
ast Gauja og smitast eins og allir aðrir
kringum hann af þeirri gríðarlega
miklu og jákvæðu orku sem ein-
kenndi hann. Í minningunni sjáum við
hann alltaf fyrir okkur brosandi og
heyrum hlátur hans sem var mjög
smitandi.
Gaui kemur til með að lifa með okk-
ur í huga og í verki. Í huga okkar eru
óteljandi skemmtilegar minningar
tengdar samveru við hann og hans
nánustu; ferðalög, matarveislur, fót-
boltastúss eða bara skondin og hnit-
miðuð textaskeyti í símann, sem voru
jú reyndar ófá. Í verki á lífsskoðun og
viðmót hans eftir að endurspeglast í
lífi okkar samferðamanna hans.
Svona sorglegur viðburður minnir
okkur enn frekar á að hlúa að okkar
nánustu og dvelja í núinu líkt og Gaui
gerði. „Notum þessa einu umferð sem
við höfum í lífinu“ … eru orð Gauja
sem verða greypt í hugum okkar.
Síðastliðið ár vorum við það gæfu-
söm að kynnast Gauja og fjölskyldu
enn frekar. Samveran var meiri en
áður. Mikill vinskapur er milli barna
okkar og vonandi á hann eftir að lifa
og við eftir að kynnast Gauja enn
frekar gegnum börnin hans.
Gaui var mikill Liverpool-aðdáandi.
Í ferð okkar á leik í Liverpool á síð-
asta ári vildi hann endilega fá mynd af
sér við styttu Shankleys sem gerði
Liverpool að því stórveldi og sam-
félagi sem það er. Þegar rýnt er í
þessa mynd má sjá áletrun á styttu
Shankleys „He made the people
happy“ eða á íslensku „hann gladdi
fólkið“, þetta eru eftirmæli sem sann-
arlega eiga við hann Gauja vin okkar
líka.
Elsku Þórdís, Hjörtur Leó, Harpa
Hlíf, foreldrar og aðrir aðstandendur.
Við vottum ykkur okkar dýpstu sam-
úð á þessum erfiðu tímum. Okkar
hugur er stöðugt hjá ykkur. Megið
þið finna styrk til að ganga í gegnum
þessa erfiðu og ósanngjörnu lífs-
reynslu.
Trausti og Guðfinna.
Það eru forréttindi að vera hluti af
góðum vinahópi. Hópi sem stendur
saman í blíðu og stríðu, styður hvert
við annað og hjálpast að.
Þannig er klúbburinn okkar. Alltaf
tilbúinn að gera lífið skemmtilegra,
njóta líðandi stundar og lifa eftir
þeirri hugsjón Gauja að það sé aðeins
ein umferð í þessu lífi og betra að nota
hana vel. Gaui var alltaf hrókur alls
fagnaðar og tilbúinn í grín og glens,
hreif alla með sér allsstaðar með lífs-
gleði sinni og hneggjandi hlátri.
Þannig minnumst við hans um ókom-
in ár.
Stórt skarð hefur nú verið höggvið í
okkar hóp og það er með miklum
trega og sorg í hjarta sem við kveðj-
um góðan vin.
Elsku Þórdís, Hjörtur Leó og
Harpa Hlíf, missir ykkar er mikill og
✝
Elskuleg mágkona okkar og frænka,
ÓLAFÍA G. ÁSGEIRSDÓTTIR
frá Krossnesi
Kjarrhólma 30,
Kópavogi,
andaðist föstudaginn 30. janúar á Líknardeildinni
Landakoti.
Útförin verður auglýst síðar.
Gróa Sigurjónsdóttir, Kristjana H. Guðmundsdóttir,
Valgerður Ásgeirsdóttir, Björgvin Gylfi Snorrason,
Áslaug Dís Ásgeirsdóttir, Ásgeir Valur Snorrason,
Ásgeir Már Ásgeirsson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS KRISTINN FINNBOGASON,
Álfhólsvegi 151,
Kópavogi,
lést á líknardeild Landsspítala Landakoti
föstudaginn 30. janúar.
Erlendur Magnússon, Steinunn Hlín Guðbjartsdóttir,
Kristín Magnúsdóttir,
Lárus Pálmi Magnússon, Sonja Lampa,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
STEINDÓRA SIGURÐARDÓTTIR,
Fagrahjalla 4,
Vopnafirði,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri föstudaginn 30.
janúar.
Útför auglýst síðar.
Steinunn Gunnarsdóttir, Helgi Jörgensson,
Guðný Sveinsdóttir, Hjálmar Björgólfsson,
Sigurður Sveinsson, Karin Bach,
Steindór Sveinsson, Emma Tryggvadóttir,
Ingólfur Sveinsson, Kristbjörg Hilmarsdóttir,
Erla Sveinsdóttir, Gunnlaugur Einarsson,
Sveinn Sveinsson, Rattana Chinnabut,
Harpa Sveinsdóttir, Sigmundur K. Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.