Morgunblaðið - 02.04.2009, Blaðsíða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. APRÍL 2009
✝ Kristinn Guð-bjartsson fæddist
í Reykjavík 25. sept-
ember 1982. Hann
lést á heimili sínu
laugardaginn 21.
mars 2009. Móðir
hans er María Ólöf
Baldursdóttir, f. 24.
október 1949 og faðir
hans er Guðbjartur
Jónsson Sigurðsson, f.
í Reykjavík 9. desem-
ber 1956. Móð-
uramma Kristins er
Margrét Pálsdóttir, f.
í Vestmannaeyjum 6. október 1925
og móðurafi William Baldur Shir-
reffs, f. í Aberdeen á Skotlandi 25.
nóvember 1921. Föðuramma Krist-
ins er Jóhanna Gíslína Gísladóttir,
f. á Ísafirði 12. júlí 1921, d. 13.
ágúst 1978 og föðurafi Sigurður
Þórarinn Oddsson, f. á Bakkakoti í
Kjalarneshreppi í
Kjós., 27. júlí 1920.
Systkini Kristins sam-
mæðra eru Grétar
Örn, f. í Reykjavík 22.
júní 1967, Páll, f. í
Reykjavík 29. sept-
ember 1969, Vil-
hjálmur Viðar, f. í
Reykjavík 5. janúar
1971, og Margrét , f. í
Reykjavík 7. ágúst
1973, Valdimarsbörn.
Samfeðra er María
Ósk, f. í Reykjavík 4.
desember 1975 og al-
bróðir Kristins er Alexander Aron,
f. í Reykjavík 10. júní 1979.
Unnusta Kristins er Íris Ísberg, f.
í Reykjavík 20. okt. 1986.
Útför Kristins verður gerð frá
Grafarvogskirkju í dag, 2. apríl, og
hefst athöfnin klukkan 13.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku yngsti sonur minn, Kristinn,
þú fæddist töluvert fyrir þinn setta
fæðingardag eða rúmlega þremur
mánuðum. Þú varst því frá upphafi
mjög veikburða og í raun var þér ekki
hugað líf. Á meðgöngunni hafði ég
fundið líf þitt vaxa innra með mér og
tilhugsunin um að fá ekki að kynnast
þér betur var mér nánast óbærileg. Í
gegnum veikindi þín var mikið beðið
til Guðs fyrir þér og þegar þú lifðir af
þína baráttu inn í heiminn var ég
bænheyrð og Guði svo þakklát. Guð
hafði gefið mér tækifæri til að kynn-
ast syni mínum og njóta nærveru
þinnar.
Kristinn, þú varst svo sannarlega
kraftaverk guðs og barst þess alla tíð
merki. Alveg frá upphafi lífs þíns
varstu einstakur á allan þann hátt
sem ég get hugsað mér. Á sama tíma
og hjarta mitt grætur af söknuði og
mér finnst lífið vera mér óréttlátt er
ég guði þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast þér og elska í þau 26 ár sem
þú lifðir.
Þú varst blíður, gjafmildur, tillits-
samur, glaðlyndur, jákvæður og vildir
allt fyrir mig og aðra gera. Þú flýttir
þér inn í þennan heim til að sinna því
verki sem þér var ætlað og gerðir allt-
af allt sem þú gast til að hjálpa þeim
sem minna máttu sín, þú hugsaðir
aldrei eitt augnablik um þann tíma
sem þú gafst af þér. Það var svo ynd-
islegt að fá að fylgjast með því hversu
fallega þú hugsaðir til fólks. Þú áttir
marga góða vini og á síðustu dögum
hafa flestir þeirra komið til mín og
spjallað við mig og sagt mér margar
yndislegar sögur af þér. Vinir þínir
gáfu sér tíma til að lýsa því fyrir mér
hvernig þeir upplifðu tilfinningar þín-
ar í minn garð. Mér þykir svo vænt
um að vita hversu fallega þú talaðir
um mig. Í veikindum mínum varstu
mér stoð og stytta. Ég veit að þú
baðst guð um að vera með mér og til
þess að hjálpa mér að ná aftur heilsu.
Það var þér líkt að biðja guð að
vernda mig og gleyma sjálfum þér.
Ég veit hreinlega ekki hvernig ég á að
afbera þá staðreynd að í dag á að
jarða þig, kæri sonur. Ég veit að ef þú
værir hérna hjá mér myndir þú hug-
hreysta mig, veita mér styrk og
minna mig á að þú ert núna á góðum
stað.
Þú varst litla barnið mitt og ég mun
alltaf elska þig. Sjáumst síðar.
Mamma.
Elsku sonur minn, þó svo þú hafir
verið orðinn fullorðinn maður varstu
alltaf litla barnið mitt. Ég vil fá að
kveðja þig með mínum fátæklegu orð-
um.
Það fer svo margt í gegnum huga
minn. Þú flýttir þér inn í heiminn,
komst í september en það bjuggust
allir við þér í janúar.
Það var laugardagur þegar þú
komst í heiminn og það var laugar-
dagur þegar þú kvaddir þennan heim,
hinn forni hvíldardagur kristinna
manna og gyðinga enda varstu helg-
aður Guði. Þú máttir ekkert aumt sjá,
hvorki menn né dýr, og taldir þú að
þér bæri skylda til að hjálpa.
Þú varst svo óttalega smávaxinn er
þú fæddist, að ég gat hulið þig með
lófanum. Þér var ekki hugað líf og
okkur mömmu þinni var sagt að gefa
þér strax nafn sem féll af vörum okk-
ar beggja í sömu svipan: „Kristinn“.
Læknarnir töldu að þú þyrftir að fara
til útlanda í hjartauppskurð, og töldu
þeir þig ekki geta lifað mikið lengur
án þess.
Það var beðið fyrir þér í mörgum
kristnum kirkjum og við vorum bæn-
heyrð, þú þurftir ekki að fara í skurð-
aðgerðina, hjartað hafði styrkst. Þú
varst samt mjög veikburða þegar þú
fæddist og aldrei heill heilsu. Svo oft
varstu nærri tekinn frá okkur. Aldrei
man ég samt eftir því að þú kvartaðir
mikið undan veikindum þínum. Þú
brostir með öllu andlitinu, brosandi
og glettin augu þín spegluðu samt um
leið hversu veikur þú varst. En þegar
þú varðst eldri hélst þú fríðleika þín-
um, glettni þinni og góðleika sem
augu þín spegluðu alltaf, prakkarinn
þinn.
Síðasta daginn sem ég sá þig og þú
kvaddir mig fékkstu svo þungt tak
fyrir brjóstið og þú lofaðir mér að þú
myndir panta þér tíma hjá lækni og
sagðir: Ekki hafa áhyggjur af því,
pabbi minn.
En nú ertu dáinn, kannski hefði
læknir engu breytt.
Þegar ég hugsa og horfi á móður
þína, systkini og vini þína fer það ekki
framhjá mér né nokkrum öðrum
hversu mikilfenglegur maður þú
varst. Þú snertir alla með góðleika
þínum og varst ósérhlífinn og fórnfús
maður, ávallt tilbúinn að hjálpa öðr-
um. Þú hafðir miklar áhyggjur af
mömmu þinni vegna veikinda hennar,
ef hún svaraði ekki símanum strax
varstu kominn inn til hennar áður en
hún gat hringt aftur, þú yfirgafst
hvað svo sem þú varst að gera bara til
að fjarlægja kónguló sem óvart villt-
ist inn til mömmu þinnar.
Þú tókst þá dýrið og hentir því út
en drapst ekki kóngulóna. Æi, sonur
minn yngsti, það er mér svo erfitt að
þurfa að kveðja þig. Ég varð svo
reiður og vanmátta fyrst, en nú er ég
vanmátta og undirgefinn og þakka
Guði fyrir það að ég fékk að vera faðir
þinn og njóta samverunnar með þér,
þó að mér finnist að Guð hefði getað
leyft mér að klára jarðvist mína á
undan þér og þú kvatt mig, það hefði
verið hinn rétti gangur lífsins.
En Herrann hefur kallað þig til
þjónustu meðal engla.
Ég elska þig, sonur minn, minn-
ingu þinni mun ég ávallt halda hátt á
lofti.
Ég kveð þig, litla barnið mitt, þar
til við sjáumst á ný og ég get kysst á
kollinn þinn aftur, farðu í friði, ástin
mín, þinn
pabbi.
Frá því að ég sá þig fyrst vissi ég að
ég ætti eftir að kynnast þér. Þú komst
inní líf mitt á svo sérstakan hátt. Það
eru engin orð sem lýsa þeim söknuði
og missi sem ég finn. En ég er svo
þakklát fyrir þennan yndislega tíma
sem ég fékk með þér ástin mín, lífið
með þér var svo yndislegt. Þú gerðir
allt svo auðvelt og skemmtilegt. Eng-
inn getur látið mér líða eins og þú ger-
ir. Þú varst mér allt og góðmennskan
þín og hjartað þitt skilur eftir sig spor
í lífi allra sem þekktu þig og hittu þig.
Ég hef aldrei þekkt manneskju með
hjarta eins og þitt, fyrir þér voru allir
jafnir og þú sást hluti í fólki sem aðrir
sjá ekki. Þú varst alltaf skrefi á undan
öllum þegar einhver var hjálparþurfi,
þú veittir fólki meira en aðrir geta
veitt. Þú hefur þennan sérstaka eig-
inleika sem geislaði af þér hvert sem
þú fórst, þú gast látið alla brosa og
það var það sem gerði þig hamingju-
samastan. Þú hugsaðir alltaf fyrst um
aðra. Engin orð gætu komist nálægt
því að lýsa þeim manni sem þú ert.
Svo hlýr og fallegur. Ég veit þú verð-
ur alltaf í hjarta mínu og ég mun alltaf
eiga okkar minningar. Ég veit þér var
ætlað sérstakt hlutverk og ég veit að
þú ert að sinna því núna, Guð tekur þá
bestu fyrst og núna ertu hjá honum.
Svo oft hef ég velt því fyrir mér af
hverju ég var svona heppin að fá að
eiga þig. Ég sakna þín svo mikið,
elsku fallega ástin mín og mig langar
svo mikið að halda utan um þig og
aldrei þurfa að sleppa.
Íris Ísberg.
Undanfarnir dagar hafa verið ein-
kennilegir. Fjölskyldan hefur oft
komið saman. Við höfum reynt að
hughreysta hvert annað og deilt
minningum um þig. Við höfum bæði
grátið og hlegið. Það er svo sárt að
hugsa til þess að þú sért farinn. Það
er sárt að vita til þess að þú átt ekki
eftir að vera með okkur þegar fjöl-
skyldan kemur saman. Í þessari sorg
höfum við grátið. En við höfum líka
hlegið. Við höfum hlegið vegna allra
góðu og skemmtilegu minninganna
sem við eigum um þig.
Ég man vel eftir því þegar ég sá þig
í fyrsta sinn. Ég var níu ára og hafði
aldrei áður séð neitt eins fallegt eða
eins lítið og þig. Ég hugsaði með mér
að þar sem þú værir örugglega við-
kvæmur, jafnvel brothættur, þyrfti
ég alltaf að fara varlega í kringum þig
og ég ætlaði að kenna þér fullt af hlut-
um. Ég vona að ég hafi kennt þér eitt-
hvað en veit samt að þú kenndir mér
miklu meira en ég gat kennt þér. Þú
varst strax mjög sérstakur. Þegar ég
óumbeðið reyndi að siða þig til varstu
þolinmóður. Þú sýndir öllu sem ég
sagði þér mikinn áhuga og hrósaðir
mér oft og tíðum. Í dag veit ég að þú
varst að kenna mér umburðarlyndi og
jákvæðni.
Kristinn, ég hef aldrei kynnst nein-
um eins og þér. Ég vildi að ég gæti
sagt þér einu sinni enn hvað ég dáðist
mikið að gleði þinni, eldmóði, já-
kvæðni, umburðarlyndi og óeigin-
girni. Ég mun gera mitt besta til að
taka þig mér til fyrirmyndar.
Ég elskaði þig mikið og elska þig
enn. Ég er svo þakklát fyrir að hafa
kynnst þér. Þín systir,
Margrét.
Elsku Kristinn bróðir. Ég trúi
þessu ekki! Tuttugu og sex ára er
bara enginn aldur til að kveðja. Ég er
mjög hissa á því að þú skulir vera far-
inn og veit hreinlega ekki hvað ég get
sagt. Ég er bara máttvana, ringluð og
orðlaus.
Mér þykir svo leitt hve sjaldan við
hittumst en eitt er víst að þegar við
hittumst þá var mjög gaman og þess
vegna horfi ég ekki á magnið heldur
gæðin. Ég held að það sé ekki hægt
að finna jafn yndislegan, hjálpsaman
og góðan dreng eins og þig. Þú varst
og ert engill í mannsmynd og rétt að-
eins farinn að breiða út vængi þína
þegar líf þitt var snögglega tekið í
burtu. Mér finnst þetta rosalega
ósanngjarnt en ég veit að þú gerir
bara góða hluti þarna hinumegin al-
veg eins og þú gerðir hér þegar þú
varst á lífi. Þú veist að ég elska þig,
yndislegi litli bróðir, og vona svo inni-
lega að þú hafir ekki þurft að þjást.
Guð geymi þig og megir þú hvíla í
friði. Hér er smá ljóð sem ég tileinka
þér.
Þú ert ljósið í myrkrinu sem vísar
mér veginn,
þú veist að góðmennskan þín
aldrei dvín.
Þú ert engillinn sem kominn er
hinumegin,
þú ert bjartasta stjarnan sem
ávallt skín.
Ég elska þig.
Þín systir
María Ósk.
Elsku litli bróðir, það er sárt að
kveðja þig svona ungan að aldri.
Maður bara spyr sig af hverju? Þeg-
ar ég fékk þessa hræðilegu hring-
ingu laugardaginn 21. mars fylltist
ég rosalegri reiði og sorg og eina
sem ég hugsaði var að þetta getur
ekki verið. Litli bróðir minn sem
barðist svo fyrir lífi sínu þegar hann
kom í heiminn þremur og hálfum
mánuði fyrir tímann og var fyrsta
sveinbarn sem lifði af þá raun hér á
landi.
Þú varst svo góður og yndislegur
drengur, þú varst eflaust drauma-
barn allra, vildir allt fyrir alla gera –
það er staðreynd.
Minningar um þig munu lifa í huga
okkar allra, hvíldu í friði, elsku bróð-
ir.
Þig ég trega
sárt um síðir
varla farinn
finn þig enn.
Torvelt kvaddur
hjartasorfinn
elsku litli vinur minn.
Tók ei tíma
til að líða
til að gráta hjartans vin.
vildi’ ei trúa
því þú værir
eilíft farinn.
Lífshorfinn.
(Pála D. Guðnadóttir)
Páll Valdimarsson.
Elsku bróðir minn.
Hvernig skrifar maður minning-
arorð um dýrling eins og þig.
Þú varst þeim stórkostlega eigin-
leika gæddur að dæma ekki aðra og
alltaf fyrstur til þegar eitthvað bját-
aði á, það virtist vera sama hvort það
tengdist þeim sem þú þekktir eða
þeim sem voru þér ókunnir. Engu
máli virtist það breyta hvort þú feng-
ir það til baka, svo lengi sem þú gast
hjálpað varst þú ánægður.
Fyrirgefning og umburðalyndi
var þér alltaf ofarleg í huga. Ótrúlegt
að hugsa til þess að litla bróður minn
sem að varla var hugað líf fyrsta árið,
yrði stoð og styrkur þeirra sem
þurftu á aðstoð að halda, þú varst
stórkostleg mannvera og verndari.
Þær eru margar góðar og falleg-
arsögurnar sem að ég hef fengið að
heyra af þér. Mér hlýnar alltaf við
það að heyra sögurnar af því hvað þú
gerðir ef þú áttir leið fram hjá fólki
sem var í vanda statt, sama hvort
væri um unga eða aldna að ræða, þú
virtist alltaf geta gefið þér tíma til að
stoppa og bjóða aðstoð þína hvort
sem það var með hlýjum orðum,
faðmlagi eða bara keyra fólk þangað
sem það ætlaði.
Ég get ekki lýst því hversu furðu-
legt mér finnst að vera skrifa minn-
ingargrein um þig. Þegar ég fékk
þær hörmulegu fréttir að þú værir
dáinn fannst mér tíminn standa í
stað og vildi ég ekki trú því að þú
værir dáinn mér fannst þetta allt svo
óraunverulegt og alltaf svo fjarlægt
að svona kæmi fyrir þig, ég fylltist
hræðslu, doða og máttleysi, ég áttaði
mig smám saman á því að sama hvað
ég mundi segja eða gera, gæti ekkert
orðið til þess að þessi hörmulegi
martröð mundi enda og ég vaknaði.
Ég hef alla tíð verið hamingjusamur
maður og þakklátur fyrir allt sem ég
hef fengið í lífinu og allt í einu upp-
lifði ég sársauka og vonleysi, ég gat
ekkert gert.
Ég á mér svo margar yndislegar
minningar af okkur saman, við vor-
um tveir yngstu bræðurnir í stórum
systkinahóp það voru ekki nema
þrjú ár á milli okkar og varst þú eina
alsystkini mitt.
Ég man vel eftir því hvað þú varst
veikur þegar þú fæddist og hversu
stoltur ég var af þér þegar þú loksins
komst heim eftir langa og erfiða
sjúkravist.
Ég á eftir að sakna þess svo mikið
að hitta þig og spjalla við þig, fá frá
þér spurningar sem að ég stundum
gat bara ekki svarað og svo þær
spurningar sem voru svo kjánalega
að ég gat ekki annað en hlegið af þér.
Fá faðmlag frá þér og heyra þig
segja mér að þú elskir mig.
Fá hringingar á næstum hverjum
degi og stundum nokkur talsins þar
sem við spjölluðum um allt og ekkert
og stundum skildi ég bara ekki af
hverju þú varst að hringja, en þú
hafðir þínar ástæður.
Ég vildi bara að ég gæti haldið ut-
an um þig einu sinni enn og sagt þér
hvað mér finnst þú yndislegur og
hversu mikið ég elska þig.
Þú hefur breytt mér og mínu við-
horfi gagnvart lífinu á svo margan
hátt.
Takk fyrir allar þær minningar
sem ég hef eignast með þér, þær
verða alltaf í hjarta mínu og mun ég
leita í þær það sem eftir er af ævi
minni.
Guð geymi þig og varðveiti.
Ég elska þig, þinn bróðir.
Alexander Aron Guðbjartsson.
Meira: mbl.is/minningar
Þegar kennsluferillinn spannar 30
ár og nemendur skipta þúsundum
gleymast margir, aðrir eru sem í
þoku en svo eru alltaf einhverjir sem
lifa í minninu einsog maður hafi hitt
þá í gær.
Einn þeirra er Kristinn Guðbjarts-
son eða Kiddi G einsog hann var jafn-
an kallaður. Hann var nemandi minn
þrjá vetur í Starfsdeild Breiðholts-
skóla þar sem saman voru komnir
þeir sem ekki þræddu alfaraleið í
skólakerfinu. Kiddi og félagar áttu
oft erfitt með að einbeita sér að
námsbókunum, enda skiptu þær ekki
höfuðmáli i Starfsdeildinni. Þar var
allt nám með óhefðbundnum hætti,
en þegar það datt í þá félaga, Kidda,
Djunka og Bjössa, að keppa í orð-
flokkagreiningu var allt lagt í sölurn-
ar og útkoman ekki verri en hjá
bestubekkjarnemendunum niðrí
skóla. Aftur á móti lagði ég meiri
áherslu á skapandi hugsun í íslensku-
kennslunni en málfræðistaglið og þar
var Kiddi fremstur í nemendaflokkn-
um. Það var gaman þegar Andri
Snær kom með Bónusljóðin sín í
deildina og las upp og spjallaði,
hversu Kiddi og félagar spurðu hann
hispurlaust um ljóðin. Einar Már
kom á Sal í Breiðholtsskóla og er
hann hafði svarað kurteislega af sviði
og bjóst til að fara var Kiddi kominn
uppá svið með Djunka og Bjössa og
spjallaði af miklum innbæstri við
skáldið, sem minnist þess enn. Þegar
Valgeir Skagfjörð var að vinna að
leikþætti sínum gegn reykingum,
sem fluttur var víða í grunnskólum,
fékk hann að koma ásamt félaga sín-
um í heimsókn í Starfsdeildina og sat
drjúga morgunstund á spjalli við
nemendur. Kiddi hafði orðið lengst af
og er verkið var sýnt mátti heyra þar
ýmis gullkorn er frá honum voru ætt-
uð.
Kristinn Guðbjartsson var ekki
sterkbyggður líkamlega en því meiri
var sálarstyrkur hans. Hinir minni-
máttar áttu alltaf hjálp hans vísa og
hann gat verið einstaklega háttvís
þótt alltaf væri stutt í græskulaust
gaman og stríðnispúkinn ekki langt
undan þegar góðlegt glottið lék um
vör – svo lýstist andlitið upp í breiðu
brosi og það var ekki sjaldan að hann
bjargaði deginum hjá okkur sem
kenndum honum í Starfsdeildinni.
Að hitta Kidda G eftir að starfs-
deildarnámi hans lauk, var upplyft-
ing fyrir sálina. Aðstandendum hans
öllum sendi ég og félagar mínir okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Vernharður Linnet.
Kæri vinur.
Fráfall þitt er okkur mikið reiðars-
lag því þú ert tekinn allt of snemma
frá okkur og öllum þeim sem til þín
þekktu. Við sitjum hér að skoða
myndir og rifjum upp gamla tíma og
það stendur upp úr að við munum
alltaf eftir þér sem yndislega falleg-
um og góðum strák sem var svo sann-
arlega vinur vina sinna. Það var svo
auðvelt að þykja vænt um þig og við
munum varðveita minningu þína um
alla eilífð, kæri vinur.
Guð geymi þig.
Við vottum aðstandendum alla
okkar samúð, missir ykkar er mikill.
Elenora, Elín, Ásdís,
Unnur, Halla, Elías,
Þóra og María Anna.
Kristinn Guðbjartsson
 Fleiri minningargreinar um Krist-
inn Guðbjartsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.