Morgunblaðið - 02.04.2009, Blaðsíða 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. APRÍL 2009
✝ Jóhanna SigríðurEyjólfsdóttir
fæddist í Reykjavík
21. ágúst 1952. Hún
lést á heimili foreldra
sinna í Mosfellsbæ 23.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar eru
Eyjólfur Högnason
símamaður, f. 16. nóv-
ember 1932, og Krist-
jana I. Heiðdal bók-
ari, f. 22. júlí 1933.
Foreldrar Eyjólfs
voru Högni Eyjólfs-
son rafvirkjameistari,
f. 19. júní 1905 í Reykjavík, d. 22.
desember 1979, og Sigríður Ein-
arsdóttir, f. 28. september 1906 í
Holtahólum á Mýrum í Austur-
Skaftafellssýslu, d. 19. júní 1986.
Foreldrar Kristjönu voru Sigurður
J. Heiðdal, forstöðumaður á Litla-
Hrauni, skólastjóri og rithöfundur,
f. í Saurbæ á Kjalarnesi 16. júlí 1884,
d. 17. febrúar 1972, og Jóhanna
Jörgensdóttir Heiðdal frá Krossavík
í Vopnafirði, f. 2. júní 1890, d. 27.
september 1965. Systkini Jóhönnu
tók við starfi forseta Hins íslenska
senats árið 2006 og gegndi því
starfi þar til í desember 2008. Jó-
hanna var mikil áhugamanneskja
um stjórnmál og jafnréttisbaráttu.
Hún tók virkan þátt í starfi
Kvennalistans og Reykjavíkurlist-
ans. Þá tók hún virkan þátt í stofn-
un Samfylkingarinnar og gegndi
síðan ýmsum trúnaðarstörfum fyr-
ir flokkinn. Hún var í stjórn Inn-
kaupastofnunar, varamaður í
stjórn Seðlabankans og einnig
varamaður í stjórn Lífeyrissjóðs
starfsmanna Reykjavíkurborgar.
Jóhanna var í stjórn Samfylking-
arfélagsins í Reykjavík 2003-2007,
þar af formaður félagsins í þrjú ár.
Hún vann að framkvæmd próf-
kjara Samfylkingarinnar, bæði
vegna alþingiskosninga og borg-
arstjórnarkosninga og einnig við
allar kosningar allt frá því er
Reykjavíkurlistinn bauð fram 1994
og þar á undan með Kvennalist-
anum. Hún var einn af að-
alhvatamönnum að stofnum hverf-
afélaga Samfylkingarinnar. Hún
var stjórnarmaður í hverfafélaginu
í Breiðholti 2003-2004 og í hverf-
isráði Grafarholts fyrir Samfylk-
inguna.
Útför Jóhönnu fer fram frá
Langholtskirkju í dag, 2. apríl,
klukkan 13.
Meira: mbl.is/minningar
Eyjólfsdóttur eru
Ásta bankastarfs-
maður, f. 18. janúar
1954, gift Þorgeiri
Ástvaldssyni fjöl-
miðlamanni, f. 2. júní
1950, og Högni kerf-
isfræðingur, f. 3.
mars 1956.
Jóhanna ólst upp
hjá foreldrum sínum í
Reykjavík. Hinn 19.
ágúst 1972 giftist hún
Sigurði Einari Sig-
urðssyni, en þau slitu
samvistir 1980. Sonur
þeirra er Sigurður Ívar Sigurðsson
yfirmatreiðslumaður, f. 1. maí 1979.
Jóhanna lauk stúdentsprófi frá
Verslunarskóla Íslands 1972. Hún
vann við skrifstofustörf hjá ýmsum
fyrirtækjum, lengst af sem skrif-
stofustjóri hjá Vélstjórafélagi Ís-
lands. Árið 1978 gekk Jóhanna í
Junior Chamber Reykjavík. Hún
var þar virkur félagi í mörg ár og
gegndi ýmsum trúnaðarstörfum,
meðal annars var hún forseti JC
Reykjavíkur 1987 til 1988. Jóhanna
Nú kveð ég með söknuði frænku
mína Hönnu Siggu svo miklu fyrr
en ég hefði getað ímyndað mér.
Hanna Sigga var systir mömmu.
Ég get ímyndað mér að hún hafi
fylgst vel með því þegar mamma
var ólétt að mér þar sem þær voru
aðeins 16 og 18 ára systurnar og
bjuggu saman hjá ömmu og afa.
Mínar fyrstu minningar af henni
eru þegar hún bjó á Öldugötunni.
Þangað fór ég stundum í pössun og
við lituðum í litabækur saman.
Fórum í Nýja bíó og borðuðum
lakkrís. Eftir að Hanna Sigga eign-
aðist strákinn sinn Sigurð Ívar
breyttist margt í hennar lífi. Hún
skildi stuttu eftir að Siggi fæddist
og þau bjuggu tvö saman eftir það
þangað til Siggi flutti að heiman.
Hann er sá sem hún var alltaf
stoltust af í sínu lífi.
Mikil vinátta ríkti alltaf á milli
okkar Hönnu Siggu. Stórfjölskyld-
an er samrýmd og við hittumst
alltaf einu sinni í viku hjá ömmu og
afa og höfum gert alla mína tíð. Ég
á svo ótal margar minningar
tengdar henni. Hún reyndist mér
vel þegar ég stóð frammi fyrir því
að vera i svipuðum sporum og hún
að vera ein með nýfæddan strák.
Þá sagði hún mér frá hve mikla
gleði hennar strákur hefði komið
með inn í hennar líf og hve þakklát
hún væri fyrir hann. Hún sagði
mér að ég ætti eftir að upplifa það
sama, sem ég og sannarlega gerði.
Ein minningin er mér þó dýrmæt-
ust. Þegar ég bjó með fjölskyld-
unni minni í ítalskri sveit fyrir 1½
ári síðan. Þá kom hún til okkar í
stutta heimsókn og við áttum ró-
lega og yndislega daga saman í
Umbríu. Hún bjó hjá okkur og tók
þátt í atinu á heimilinu þar sem
alltaf er fjörugt. Enda fullt hús af
börnum. Ég held að henni hafi liðið
vel hjá okkur. Þó henni hafi alltaf
liðið vel með að búa ein þá hafði
hún örugglega gaman af að vera í
fjörinu hjá okkur.
Hanna Sigga opnaði nýjar dyr í
mínu lífi þegar hún bað mig að
vinna verkefni hjá Samfylkingunni
þar sem hún var formaður í Sam-
fylkingarfélaginu í Reykjavík. Ég
hef unnið þar með hléum síðan þá.
Þar hef ég fundið sterkt hve mik-
illar virðingar hún naut fyrir sín
fjölmörgu störf sem hún fékkst við
hjá Samfylkingunni. Það vantaði
einn hlekkinn í nýafstöðnu próf-
kjöri og landsfundi þar sem hún
hafði alltaf verið virkur þátttak-
andi. Margir höfðu þar á orði við
mig hve sárt hennar var saknað.
Ég kveð þig, elsku frænka, og
lofa að faðma strákinn þinn.
Kristjana Þorgeirsdóttir
Heiðdal.
Það voru sorgartíðindi að frétta
andlát skólasystur okkar, hennar
Jóhönnu Eyjólfsdóttur. Flestar
vorum við saman í 6 ár í VÍ og út-
skrifuðumst 1972 með stúdents-
próf. Nokkrar hafa haldið hópinn
með okkur, þó þær hafi farið aðrar
leiðir eftir verslunarpróf. Leiðir
okkar skólasystranna hafa legið
mismikið saman gegnum tíðina, en
við höfum haldið tengslum með því
að hittast í árlegu jólaboði, sem
hefur um langt skeið verið haldið
síðustu helgi í nóvember. Við höf-
um skipst á að bjóða hópnum heim.
Þetta hafa verið fjörugar samkom-
ur og gegnum árin höfum við lært
betur að meta vináttuna og tengsl-
in sem byrjuðu að byggjast upp
fyrir rúmum 40 árum.
Jóhanna kom ekki í síðasta jóla-
boð vegna veikinda. Það eru bara
örfáir mánuðir síðan og nú er hún
farin.
Jóhanna var góður félagi og vin-
ur. Alltaf róleg, blíð og brosmild.
Alltaf gott að hitta hana og tala við
hana. En svo var hún líka fylgin
sér, tók þátt í félagsstörfum og var
virk í stjórnmálum, dugleg og skel-
egg kona með ríka réttlætiskennd
og ákveðnar skoðanir. Þá var svo
gaman að tala við hana. Jóhanna
var bráðger, hún var árinu yngri
en við flestar, en engan fundum við
aldursmun. Hún var falleg kona,
vel gefin og vel gerð. Upp í hugann
kemur mynd af henni með fallega,
ljósa, liðaða hárið. Við eigum eftir
að sakna hennar mikið.Við sendum
fjölskyldu hennar og vinum inni-
legar samúðarkveðjur. Við munum
minnast Jóhönnu með hlýju í
hjarta.
Fyrir hönd skólasystra úr Versl-
unarskóla Íslands,
Ingibjörg Elsa Guðmundsdóttir.
Álftamýrarskóli tók til starfa
haustið 1964. Ég var að byrja í 12
ára bekk hjá Sverri Kolbeinssyni
kennara.
Af óútskýranlegri eðlisávísun
valdi ég mér sæti við hliðina á fín-
gerðri, fallegri stúlku. Hár hennar
var sítt, liðað, ljósgyllt á lit. Þetta
var Hanna Sigga.
Með okkur tókst einlæg vinátta
sem varað hefur æ síðan. Þessi
stúlka átti eftir að skipta mig
miklu máli og snerta marga strengi
lífs míns. Framundan voru við-
burðarík unglingsár, ár mótunar
og þroska.
Í apríl 1966 fermdumst við í Há-
teigskirkju. Við vorum alsælar í
nýjum kjólum og kápum. Ásta fékk
líka nýja kápu.
Bítlarnir urðu heimsfrægir. Líka
á Íslandi. Strákar létu hárið vaxa,
stelpur notuðu hvítan varalit og
pilsin styttust! Við hlustuðum á
Lög unga fólksins og víða æfðu bíl-
skúrsböndin. Lífið var bara
skemmtilegt.
Hanna Sigga vissi alveg hvað
hún vildi. Hún vildi mennta sig.
Full sjálfsöryggis hóf hún nám í
Verslunarskóla Íslands haustið ’66,
aðeins 14 ára. Hún var góður
námsmaður, staðföst og samvisku-
söm, engin eftirbátur annarra
nemenda, sem flestir voru eldri en
hún. Vinkona mín var í alvöru
framhaldsskóla, ég var afar stolt af
henni. Það var mikil upphefð að
fara með henni á skemmtanir skól-
ans. Mér fannst ég geta andað að
mér menningunni. Hún kynntist
félögum mínum í Langholtsskóla.
Nýlega skoðuðum við gamla al-
búmið mitt með myndum frá þeim
tíma. Ein myndin er af Hönnu
Siggu og Sigþóri (Bessasyni) á
skólaballi í Langholtsskóla. Hann
var einn af bestu og vinsælustu
nemendum skólans. Ógleymanleg-
ur þeim sem kynntust honum.
Hanna Sigga varð stúdent frá VÍ
vorið ’72, og hinn 19. ágúst gekk
hún að eiga unnusta sinn, Sigurð S.
Flygenring, við fallega athöfn í Há-
teigskirkju. Þau hófu búskap í
virðulegu húsi við Öldugötu. Vinir
Sigga voru þeir Kalli baker, Kalli
smiður og Óli Elvar. Óli átti Wil-
lys-jeppa með „blæju“. Undirrituð
giftist Óla Elvari í desember 1972.
Svona fléttaðist lífið okkar Hönnu
Siggu áfram saman.
Við nutum þess að fara á tón-
leika, skoða söfn og borða gómsæt-
an mat á einhverju veitingahúsi
borgarinnar. Í hennar návist gat
ég verið ég sjálf, henni þótti vænt
um mig eins og ég er. Hún studdi
mig ávallt, hvort sem vegurinn
framundan væri grýttur eða greið-
fær. Ég sakna hennar sárt. Síðasta
samverustund okkar var á heimili
mínu 17. mars sl. Sú stund er mér
dýrmæt.
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Fríða Björg Þórarinsdóttir.
Það eru konur á borð við Jó-
hönnu Eyjólfsdóttur sem halda
uppi starfi félaga og stjórnmála-
hreyfinga. Ávallt boðnar og búnar
til að leggja sitt af mörkum, ósér-
hlífnar og seinþreyttar til vand-
ræða. Jóhanna var kvenréttinda-
kona af lífi og sál, í
Kvennalistanum og svo í Samfylk-
ingunni, þar sem hún var m.a. for-
maður Samfylkingarfélagsins í
Reykjavík. Og hún var góð og
traust vinkona í stjórnmálunum.
Stóð við bakið á þeim okkar sem
hafa valist til forystu og lét aldrei
slá sig út af laginu þótt hvessti í
pólitíkinni.
Hjálpsemi Jóhönnu var við
brugðið. Ég minnist þess með
hlýju þegar hún og Kristjana móð-
ir hennar komu ungri starfskonu
Kvennalistans til aðstoðar við bók-
haldið. Tveggja kvenna björgunar-
sveit mætti á staðinn og greiddi úr
flækjunum. Þannig var Jóhanna.
Hún leysti vandamál en bjó þau
ekki til.
Það eru hörð örlög að vera köll-
uð burt í blóma lífsins. Missir ást-
vina og samferðafólks Jóhönnu
Eyjólfsdóttur er mikill og sár.
Hugur minn er hjá syni og for-
eldrum Jóhönnu en hún kvaddi
þennan heim í faðmi fjölskyldunn-
ar á heimili foreldra sinna eftir erf-
iða sjúkdómslegu. Ég kveð ein-
staka konu með söknuði og trega
og bið góðan guð að blessa minn-
ingu hennar.
Þórunn Sveinbjarnardóttir.
Sem forseti Evrópska Senats
Junior Chamber International,
sendi ég innilegustu samúðarkveðj-
ur þegar við kveðjum einn af okkar
virkustu félögum og jafnframt einn
af okkar kærustu vinum, Jóhönnu
Eyjólfsdóttur, senator #43414.
Jóhanna var forseti Hins ís-
lenska Senats á árunum 2006 –
2008. Hún vann ötullega að því að
styrkja sambandið milli hins ís-
lenska Senats og JCI Íslands. Hún
hvatti og studdi á allan hátt núver-
andi félaga JCI á Íslandi. Hennar
mun verða sárt saknað af öllum
sem þekktu hana.
Til fjölskyldu hennar og vina
sendi ég innilegustu samúðarkveðj-
ur frá okkur „fjölskyldu senatora í
Evrópu“.
Megi Guð blessa Jóhönnu en hún
lifði í anda einkunnarorða JCI „að
efla og bæta mannlíf er öllum verk-
um æðra“.
Clare Ashton,
Senator #31337,
forseti 2008–2009,
Félag Senatora í Evrópu.
Hún Jóhanna er dáin, það voru
blendnar tilfinningar sem fóru um
hugann við þessa frétt. Sorg yfir
því að fá ekki að hafa Jóhönnu á
meðal okkar áfram, þakklæti yfir
því að hafa þó fengið að kynnast
svo einstakri manneskju og léttir
fyrir hennar hönd að stríðinu við
erfið veikindi sem staðið hafði í
rúmt ár væri nú lokið. Kynni okkar
af Jóhönnu hófust fyrst fyrir al-
vöru eftir að hún tók við embætti
sem forseti Hins íslenska Senats.
Senatorar eru ævifélagar í JCI. Jó-
hanna miðlaði af reynslu sinni á
einstakan hátt með hæglæti og
húmor. Þrátt fyrir einstaklega
ljúfa framkomu hafði Jóhanna bein
í nefinu og setti stundum ofan í við
félaga sína í Senatinu þegar henni
þótti fortíðarhyggjan vera óþarf-
lega mikil. Strax og Jóhanna tók
við sem forseti Hins íslenska Sen-
ats ákvað hún að fara með okkur á
Evrópuþing í Tallinn, hún kveið ör-
lítið fyrir, þar sem langt var síðan
hún hafði verið á hinum alþjóðlega
vettvangi. En það kom fljótt í ljós
að áhyggjur hennar voru óþarfar,
þar hitti hún félaga sem hún
kynntist áratugum áður og mundu
að sjálfsögðu eftir henni. Þetta var
fyrsta Evróuþingið þar sem Senat-
forsetinn okkar var með í för og
það gaf okkur nýja innsýn í starfið.
Það fór ekkert á milli mála að Jó-
hanna naut virðingar og vinsælda
meðal félaga sinna á erlendum
vettvangi. Frá því að hún veiktist
fyrir rúmu ári hafa vinir hennar og
félagar vítt um heiminn spurt
frétta af henni og beðið okkur fyrir
góðar kveðjur til hennar. Samstarf
okkar við Jóhönnu var ómetanlegt.
Hún færði JCI Ísland og Hið ís-
lenska Senat saman að nýju. Hún
var óþreytandi veita okkur liðsinni,
tók þátt í öllu því starfi sem henni
var unnt og var okkur innan hand-
ar á allan þann máta sem henni var
unnt. Hvatti hún og studdi starf-
andi félaga með ráðum og dáð.
Hún hafði áhrif á alla þá sem hittu
hana og við eigum öll eftir að
sakna bjarta brossins og dillandi
hlátursins.
Jóhanna tókst á við veikindi sín
á sama hátt og allt annað, af æðru-
leysi og festu. Hún hafði ákveðið
að koma með okkur á Evrópuþing í
Finnlandi, en fyrsta erlenda þingið
sem hún fór á var einmitt í Finn-
landi og langaði hana að rifja upp
góða tíma. Hún kláraði sitt þrátt
fyrir heilsuleysið, síðasta skiptið
sem við hittum hana var í desem-
ber þar sem hún kallaði saman
fund í senatinu og skipaði þar nýj-
an forseta. Það var ekki hennar
stíll að skilja hlutina eftir í lausu
lofti. Þakklátastar erum við þó fyr-
ir að hafa fengið að hafa hana með
okkur á síðasta landsþingi þar sem
hún útnefndi nýjasta senatorinn í
JCI Íslandi. Þó að augljóst væri
hversu veik hún var vonuðumst við
þó til þess að hún næði að sigra
sjúkdóminn en sú ósk okkar rætt-
ist ekki.
Minningin um Jóhönnu mun lifa
í huga okkar sem urðum þeirra
forréttinda aðnjótandi að fá að
kynnast henni. Við sendum fjöl-
skyldu og vinum Jóhönnu okkar
innilegustu samúðarkveðjur og
biðjum góðan guð að veita ykkur
styrk.
Arna Björk Gunnarsdóttir,
landsforseti JCI Íslands 2006,
Jenný Jóakimsdóttir,
landsforseti JCI Íslands 2007,
og Birgit Raschhofer,
landsforseti JCI Íslands 2008.
Meira: mbl.is/minningar
Kveðja frá stjórn Samfylking-
arfélagsins í Reykjavík
Jóhanna S. Eyjólfsdóttir var for-
maður Samfylkingarfélagsins í
Reykjavík frá 2004 til 2007 og for-
maður uppstillingarnefndar félags-
ins frá 2007. Það er oft svo þegar
hæfir einstaklingar hverfa af lífs-
brautinni að maður finnur fyrir
skarðinu sem myndast og það er
svo nú. Jóhanna var baráttukona
og áhugamaður um stjórnmál sem
naut virðingar félaga sinna. Þeir
sem bera uppi stjórnmálastarf á
Íslandi eru áhugamenn um framtíð
landsins sem taka til við að hug-
leiða, ræða og skipuleggja sam-
félagið fyrir næsta dag og jafnvel
fyrir óbornar kynslóðir, eftir að
dagvinnu lýkur í brauðstritinu. Á
stjórnarfundum með Jóhönnu var
það stundum orðað í gamni að
framtíðin væri ekki vinna frá kl.
níu til fimm.
Jóhanna var óþreytandi við að
halda stjórn sinni til verka, með
dagskrá um að stofna og byggja
upp hverfafélög, skrifa handbók fé-
lagsins, styrkja tengsl forystusveit-
ar og grasrótar og þannig mætti
lengi telja. Jóhanna þurfti stundum
að bíta á jaxlinn þegar hún hafði
skipulagt stjórnarfund og svo varð
ekki fundarfært vegna kæruleysis
stjórnarmanna um að mæta á boð-
aðan fund en ekki skipti hún skapi
og boðaði bara nýjan að viku lið-
inni. Verðlaunin í stjórnmálastarfi
eru að sjá gott fólk komast til
valda í sveitarstjórn eða á Alþingi,
sem hefur valist til að koma hug-
sjóninni í framkvæmd. Verðlaunin
eru einnig félagsskapurinn og liðs-
heildin sem myndast þegar fylk-
ingin þarf að taka höndum saman í
baráttunni. Verðlaunin eru líka að
fá tækifæri til að kynnast fólki sem
leggur óþreytandi og möglunar-
laust fram krafta sína og er alltaf
tilbúið fyrir eina saman hugsjón-
ina. Slíkt fólk köllum við stundum
hvunndagshetjur vegna þess að
hetjuskapurinn er óeigingjörn
sjálfboðavinna, oft unnin á ókristi-
legum tímum sem ekki er endilega
tekið eftir. Jóhanna var slík hvunn-
dagshetja sem litið var til.
Félagar Jóhönnu syrgja hana en
geyma dýrmætar minningarnar um
mikilvægt framlag baráttukonu og
félaga í þágu hugsjónar jafnaðar-
manna um betra og réttlátara sam-
félag.
Stjórn Samfylkingarfélagsins í
Reykjavík vottar fjölskyldu og ætt-
ingjum samúð sína. Blessuð sé
minning hennar.
Ásgeir Beinteinsson.
Jóhanna Sigríður
Eyjólfsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Jó-
hönnu Sigríði Eyjólfsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.