Morgunblaðið - 03.04.2009, Page 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. APRÍL 2009
✝ Hákon Þor-steinsson fæddist
á Urðarstíg 4 í
Reykjavík 25. maí
1924. Hann lést á
Landakoti 26. mars
sl. Foreldrar hans
voru Þorsteinn Jóns-
son sjómaður í
Reykjavík, f. 29. jan-
úar 1892, d. 5. sept
1958, og Guðmundína
Margrét Sigurð-
ardóttir húsmóðir í
Reykjavík, f. 18. júní
1900, d. 17. júlí 1963.
Albræður Hákons eru Hörður, f.
1920, d. 1977, Haukur, f. 1921, d.
2007, Haraldur, f. 1923, d. 1990, og
Hafsteinn, f. 1927. Hálfsystkini eru
Hrafnhildur Stella, f. 1931, Hreinn,
f. 1932, Hilmar, f. 1934, Hjördís
Elsa, f. 1935, Hreiðar, f. 1938, og
Hulda Sigurlaug, f. 1940.
Hinn 21. mars 1953 kvæntist Há-
kon Benediktu Lilju Karlsdóttur
Bandaríkjunum. Hún á eitt barn.
Hákon lærði vélvirkjun í Vél-
smiðjunni Héðni og lauk síðan
námi frá Vélskólanum 1952. Í febr-
úar 1953 réðst hann til starfa hjá
Öryggiseftirliti ríkisins (síðar
Vinnueftirlit ríkisins) og vann þar
óslitið í 42 ár. Margir þekktu nafn-
ið hans af skoðunarspjöldum í lyft-
um landsins, en hann sá m.a. um
skoðun á öllum lyftum landsins um
árabil. Hákon gekk í Oddfellow-
stúkuna Þorkel Mána 1963 og virk-
ur félagi til dánardags. Hann
þekkti landið okkar flestum betur
enda voru ferðalög hans aðal-
áhugamál. Hann var einstaklega
handlaginn og eftir hann liggja
mörg listaverkin. Hákon var vel
þekktur fyrir gítarspil og söng og
á 80 ára afmælinu sínu gaf hann út
12 laga disk með gömlum rev-
íulögum.
Útför Hákons fer fram frá Graf-
arvogskirkju í dag, 3. apríl, kl. 13.
Meira: mbl.is/minningar
húsmóður í Reykja-
vík, f. 19. apríl 1924,
d. 23. feb. 2003. For-
eldrar hennar voru
Karl Karlsson sjómað-
ur í Reykjavík, f. 28.
janúar 1892, d. 28.
janúar 1965, og Guð-
rún Rannveig Ólafs-
dóttir, f. 23. nóv. 1890,
d. 10. mars 1934. Börn
Hákons og Benediktu
eru: 1) Guðrún, f. 10.
mars 1946, maki Bald-
vin Einarsson. Börn
þrjú og barnabörn
fjögur. 2) Sigþór, f. 23. des. 1951,
maki Lilja Bragadóttir. Börn þrjú
og barnabörn fimm. 3) Hákon, f. 24.
nóv. 1952, maki Kristín Kristjáns-
dóttir. Börn níu og barnabörn 12. 4)
Margrét, f. 22. nóv. 1955, maki Eyj-
ólfur Jóhannsson. Börn þrjú og
barnabarn eitt.
Fyrir átti Hákon dótturina Haf-
dísi Báru, f. 27. ágúst 1942, búsett í
Afi okkar var engum líkur. Sann-
kallaður töframeistari sem smíðaði
klukkur, stýrði togurum, lék á gít-
ar og söng og svo ótal margt fleira.
Heimsóknir til afa voru töfrastund-
ir sem við gleymum aldrei. Sér í
lagi sögunum hans. Sögum af afa
og bræðrum hans að vaxa og verða
til; þegar kreppan kom og fólkið
stóð saman, er Zeppelin-loftfarið
flaug yfir Öskjuhlíðina, þegar her-
inn kom og breytti öllu. Furðu-
legar og heillandi sögur af bæði
mönnum og dýrum. Sögurnar hans
voru líka saga Reykjavíkur og saga
okkar. Hvernig við urðum til. Í
þessum sögum eru oft skemmti-
legar tilviljanir, sögur sem fjalla
um gildi góðrar vináttu og um
magnað baráttuþrek. Hvernig afi
vann sig upp úr fátækt, vann við
uppbyggingu á síldarverksmiðju
norður á Ströndum sem unglingur,
fór í Bretavinnu, keyrði offísera á
leigubílum og braust áfram til
náms í járnsmíði og vélfræði. Hann
var nútíminn holdi klæddur, náms-
maður sem drakk í sig nýjustu
fræðin um vélar og tækni, keyrandi
um göturnar á Harley Davidson-
mótorhjóli með gítarinn á bakinu
þegar hann kynntist ömmu. Því afi
okkar var alvöru töffari. Einn af
þessum eðal-Reykvíkingum sem
allir þekktu.
Í kjallaranum á Brekkulæknum
gat afi smíðað allt og gert við allt.
Það lék allt í höndunum á honum
eins og amma sagði. Eins og alvöru
galdrakarl. Hann var hrókur alls
fagnaðar hvar sem hann kom. Sög-
ur, vísur og þessi brjáluðu lög og
þulur sem hann kunni og fékk alla
til að syngja með og hlæja. Sann-
kallaður gleðigjafi. Það var líka fal-
legt hvað afi gat verið hrifnæmur.
Við fallegan fuglasöng eða fallegt
sólarlag uppi á heiði gat hann auð-
veldlega tárast. Eða horfa á barn
leika sér. Fallegt lag eða kvæði.
Við fórum saman yfir Gunnars-
hólma um daginn og rifjuðum upp
sólarlagið í Fljótshlíðinni. Afi sagði
að Jónas Hallgrímsson hefði ef-
laust orðið góður myndlistarmaður.
Afi varð einhvern veginn aldrei
gamall karl. Kvik og lifandi sál, ei-
líflega forvitinn og fullur tilhlökk-
unar. Eitt það síðasta sem hann
sagði var þetta: „Það er alltaf eitt-
hvað til að hlakka til.“ Lífsviðhorf
sem hollt er að temja sér. „Veistu,
þú getur allt. Bara ef þú vilt.“
Svona hvatti hann okkur endalaust
áfram og minnti okkur á að vanda
sig alltaf. En þú kenndir okkur
fleira, kæri afi:
Greiðvikni, hjálpsemi, elskusemi
og endalausa lífsgleði. Og svo ótal
margt fleira.
Freyr, Guðrún og Hrólfur.
Elsku uppáhaldsfrændinn minn.
Nú hefur þreytti líkaminn þinn
fengið hvíld en sálin er örugglega
enn á fullu að pæla í heims- og ei-
lífðarmálunum og fylgjast með vin-
um, vandamönnum og afkomend-
um.
Hann Hákon föðurbróðir minn
var yndislegur maður, svo hlýr og
elskulegur, vel gefinn og skemmti-
legur. Og svo fallegur og flottur í
tauinu. Og hann hafði svo fallega
rithönd, skrifaði skrautskrift fram
á síðustu ár. Minningarnar
streyma fram, ekki síst þær heima
í Miðdal þegar bræðurnir komu
heimsókn, Konni spilaði á gítar og
það var sungið fram undir morg-
un. Við krakkarnir fengum að
fylgjast með og þar lærðum við að
njóta sjálfsprottinnar gleði og
skemmtunar. Og svo voru það ætt-
armótin þar sem hann söng t.d.
Rasmus og Suður um höfin. Átt-
ræður söng hann inn á disk sem
ég á eftir að geyma eins og gull.
Draumurinn var að geta spilað á
gítar eins og Konni frændi og það
var hann sem kenndi mér fyrstu
gripin.
Elsku frændi, mig langar til að
biðja þig að skila kveðju til pabba,
þið voruð nú svo nánir bræður og
miklir vinir. Það var gaman að
fylgjast með samræðum ykkar,
þar var engin tæpitunga töluð.
Elsku Sigþór, Hákon og Margrét
og fjölskyldur. Megi minningin um
góðan mann og sterkan persónu-
leika fylgja ykkur um alla framtíð.
Sesselja Hauksdóttir
Vinur og félagi er genginn. Há-
kon á það inni hjá mér að ég minn-
ist hans í nokkrum orðum. Kynni
okkar hófust fyrir rúmum 40 ár-
um, fyrst innan IOOF og síðar
sem starfsfélagi á þriðja áratug,
fyrst hjá Öryggiseftirlitinu og síð-
ar hjá Vinnueftirlitinu uns hann
lét af störfum vegna aldurs 1994
(þá sjötugur). Starfsvettvangur
Hákonar var mest á tæknisviði,
lengst af skoðanir og „nýúttektir“
á ýmsum lyftibúnaði, fólkslyftum
og vörulyftum. Þetta var ná-
kvæmnisverk, unnið eftir ströng-
ustu alþjóðlegum reglum – allt frá
hönnunarstigi í samvinnu við arki-
tekta og verkfræðinga til lokaút-
tektar og rekstrarleyfis, sem var
síðan undirritað með hinni fögru
rithönd hans, sem margir minnast.
Allt sem kom frá Hákoni,
skýrslur, umsagnir o.þ.h., var
snyrtilegt og vandað. Hann var
einnig góður skrautritari, sem
margir leituðu til af ýmsu tilefni.
Hér hef ég minnst á nokkur atriði
tengd starfsvettvangi hans. Hin
hliðin á Hákoni, sem sneri að vin-
um hans og félögum, verður okkur
einnig ávallt minnisstæð. Hákon
hafði góða nærveru, var kurteis og
yfirvegaður, minnti gjarnan á
enskan „Lord“ af gamla skólanum
– vel og snyrtilega klæddur,
stundum með mjótt yfirvaraskegg
og grásprengt hár hin síðari árin.
Göngulagið var hægt og virðulegt.
Hvar sem Hákon fór um sali og
vettvang var eftir honum tekið.
Enginn asi og ekkert fum. Ósjálf-
rátt bar fólk virðingu fyrir persón-
unni. Ekki verður Hákon kvaddur
án þess að minnast lífsförunautar
hans, Benediktu Karlsdóttur, sem
lést fyrir nokkrum árum. Bene-
dikta stóð við hlið maka síns í lífi
og leik og voru þau hjónin ávallt
hrókar alls fagnaðar á mannamót-
um – sérstaklega með vinum og
starfsfélögum. Ógleymanleg eru
mörg ferðalögin, sem farin voru á
fyrri starfsárum okkar. Félagarnir
voru þá færri og samheldnin meiri
en síðar varð á stærri vinnustað.
Hákon kunni fjöldann allan af
tækifæris- og gamanvísum, t.d. úr
„revíum“ fyrri ára, sem hann söng
með eigin gítarundirleik með ýms-
um tilbrigðum, klæddur ýmsum
gervum, sem tengdust efninu
hverju sinni. Röddin var dökk og
stundum svolítið hás og minnti á
stundum á raddsvið þeirra Arms-
trong og Nat King Cole eða ein-
hvers staðar þar á milli. Fyrir
nokkrum árum gaf Hákon út
hljómdisk með nokkrum þessara
laga sem hann gaf vinum og kunn-
ingjum. Á meðan ég skrifa þessi
kveðjuorð lét ég diskinn í spil-
arann. Það var við hæfi og auð-
veldaði mér að koma þessum orð-
um á blað. Takk fyrir samfylgdina
kæri vinur.
Ég og Jóna sendum ástvinum
Hákonar samúðarkveðjur.
Guðmundur Elvar.
Fallinn er frá góður drengur og
eftirminnilegur félagi. Hákon Þor-
steinsson kom til starfa hjá Ör-
yggiseftirliti ríkisins 1. febrúar
1952, þá tæplega 28 ára. Hann
fluttist yfir til Vinnueftirlitsins í
ársbyrjun 1981 þegar sú stofnun
tók til starfa og verkefni hans
færðust til hennar og þar starfaði
hann allt þar til hann varð sjötug-
ur. Hann lagði að baki 42 ára starf
að öryggismálum í almannaþágu.
Sérsvið Hákons var lengst af
lyftuöryggi og eftirlit með lyftum.
Á því sviði var hann helsti sér-
fræðingur landsins.
Þó allangt sé um liðið frá því
Hákon lét af störfum er minningin
um hann sterk. Röddin var ábúð-
armikil og með sérstökum dimm-
um en hlýlegum hljómi. Og hann
var léttur í lund. Á samkomum
starfsmanna lék hann á gítar og
söng með sinni sérstöku röddu.
Hagur var hann í höndum, skrifaði
skrautletur eins og best verður
gert. Traustvekjandi undirskrift
hans á skoðunarvottorðum í fólks-
lyftum landsins veitti notendum
þeirra öryggiskennd. Hún varð
kveikjan að skemmtilegri smásögu
Illuga Jökulssonar.
Þegar ég kom til starfa sem for-
stöðumaður Vinnueftirlitsins,
kornungur maður, var það ekki að
öllu leyti auðvelt að verða yfirmað-
ur sér mun eldri manna og
reynslubolta eins og Hákon var.
En samstarf okkar var gott þó
vissulega væri stundum meining-
armunur.
Það eru lífsgæði að eiga samleið
með fólki eins og Hákoni. Ég færi
honum þakkir fyrir hans drjúga
framlag og votta fjölskyldu hans
og vinafólki samúð mína.
Eyjólfur Sæmundsson.
Hákon Þorsteinsson ✝
Öllum þeim sem sýnt hafa okkur hlýhug og samúð
vegna andláts elskulegrar eiginkonu minnar, móður
okkar, dóttur, tengdadóttur, systur og mágkonu,
GUÐBJARGAR BJARNADÓTTUR,
Haukalind 34,
færum við þakkir.
Sérstakar þakkir fá sr. Valgeir Ástráðsson,
Mótettukór Hallgrímskirkju og Voces Masculorum.
Innilegar þakkir fær starfsfólkið á Landspítalanum sem annaðist
hana fyrir okkur á öllum stigum veikindanna. Þið vinnið ótrúlegt
starf og hafið sýnt að þið eruð knúin af kærleika.
Þorvaldur Daníelsson,
Bjarni Daníel Þorvaldsson,
Jana Björg Þorvaldsdóttir,
Eygló Einarsdóttir, Haukur Reynisson,
Einar Bjarnason, Kristín Konráðsdóttir,
Arnar Bjarnason, Berta Jansdóttir,
Ingibjörg Bjarney Bjarnadóttir, Kristinn Guðmundsson,
Eva Hauksdóttir,
Guðrún Sigurðardóttir, Daníel Óskarsson,
Kristjana Daníelsdóttir, Sæmundur Þórarinsson,
Einar Örn Daníelsson, Ingunn Lovísa Ragnarsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður, faðir, stjúpfaðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
VALDIMAR ÞÓRÐARSON
húsasmíðameistari,
Heiðarvegi 4,
Selfossi,
lést þriðjudaginn 17. mars.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju laugardaginn
4. apríl kl. 13.30.
Helga Jóhannesdóttir,
Jónína Valdimarsdóttir, Guðmundur Baldursson,
Björgvin Þ. Valdimarsson, Sigríður Magnea Njálsdóttir,
Guðrún Valdimarsdóttir, Sigurður Bragason,
Magnea Kristín Valdimarsdóttir, Sigurður Rúnar Sigurðsson,
Björk Valdimarsdóttir,
Oddný Magnúsdóttir, Emil Guðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
INGA SÆVARS ODDSSONAR,
Asparási 1,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir færum við göngudeild hjarta-
bilunar og hjartadeild 14G á Landspítalanum
við Hringbraut.
Þuríður Antonsdóttir,
Hrafnhildur Ingadóttir, Barði Ágústsson,
Oddur Ingason,
Gunnar Ingason, Svanhildur Kristinsdóttir,
Ómar Ingason, Aníta Berglind Einarsdóttir
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð, hlýhug og vináttu
við andlát og útför okkar elskulegu feðga,
ÓLAFS VILHJÁLMSSONAR
og
RAGNARS ÓLAFSSONAR.
Millý Birna Haraldsdóttir,
Líney Ólafsdóttir, Karl Tómasson,
Ólafur Karlsson, Erla Hrund Halldórsdóttir,
Birna Karlsdóttir,
Valey Björk Guðjónsdóttir.