Morgunblaðið - 03.04.2009, Blaðsíða 28

28 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. APRÍL 2009
✝
Eiginkona mín,
STEINUNN HERMANNSDÓTTIR,
Lísa,
lést mánudaginn 30. mars.
Minningarathöfn verður haldin í Saline í dag,
föstudaginn 3. apríl.
Útför hennar fer fram á Íslandi í ágúst.
Fyrir hönd vandamanna,
Richard McEnhill.
✝
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
JÓNFRÍÐAR GUNNARSDÓTTUR,
Sóltúni 2,
áður til heimilis
Ferjubakka 4.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk hjúkrunarheimilisins
Sóltúns fyrir góða umönnun og alúðlegt viðmót.
Ólöf Björg Einarsdóttir, Grétar Hartmannsson,
Gunnur Inga Einarsdóttir,
Helgi Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Sigurður Jó-hannsson skáld
fæddist í Portland,
Oregon, BNA 2. októ-
ber 1950. Hann lést á
gjörgæsludeild Land-
spítalans í Fossvogi
21. mars sl. Foreldrar
hans voru Jóhann S.
Hannesson skóla-
meistari, f. 10.4. 1919,
d. 3.11. 1983, og Win-
ston Hannesson kenn-
ari, f. 23.6. 1920, d.
12.1. 1987. Systir Sig-
urðar er Wincie Jó-
hannsdóttir kennari, f. 20.10. 1942.
Sigurður flutti til Íslands með for-
eldrum sínum þegar hann var níu
ára. Þau bjuggu á Laugarvatni þar
sem hann útskrifaðist frá Mennta-
skólanum 1969. Hann stundaði síð-
ar nám í stærðfræði, heimspeki og
sálfræði við Háskóla Íslands.
Árið 1974 kvæntist Sigurður Jó-
hönnu Jakobsdóttur. Þau skildu.
1975 hóf hann sam-
búð með Björgu
Bjarnadóttur sálfræð-
ingi, f. 10.11. 1952.
Foreldrar hennar
Ásta Sigmarsdóttir
verslunarkona, f.
3.11. 1925, og Bjarni
Sveinsson framkvstj.,
f. 27.6. 1929. Sigurður
og Björg slitu sam-
vistir 1978. Börn
þeirra eru 1) Jóhann
Tómas, yfirhönnuður
hjá Google í Montreal,
Kanada, f. 7.11. 1975,
maki Jóhanna Jakobsdóttir þýð-
andi, f. 11.9. 1978. Börn þeirra eru
a) Jakob Ragnar, f. 4.7. 2004, og b)
Hannes Helgi, f. 11.6. 2006. 2) Ingi-
björg Birta, forstöðumaður upplýs-
ingadeildar hjá Náttúrufræðistofn-
un Íslands, f. 25.6. 1977.
Útför Sigurðar verður gerð frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag, 3.
apríl, kl. 15.
Siggi var bróðir móður minnar og
á sérstakan hátt minn líka. Ég lærði
að minnsta kosti hluti af Sigga sem
enginn annar í fjölskyldunni hefði
getað kennt mér. Hann talaði aldrei
niður til mín, þrátt fyrir aldursmun-
inn, og umgekkst mig ætíð sem jafn-
ingja. Hann var svona „pissa-í-bux-
urnar“-fyndinn þegar ég var pjakkur
og hafði endalaust gaman af að láta
mig hlæja frá mér allt vit í fjölskyldu-
boðum. Seinna meir kom hann mér
upp á að lesa vísindaskáldsögur, þeg-
ar ég var rúmlega 12 ára gamall.
Þetta þótti harla skrítið í vinahópi
mínum í Hlíðunum, sem á þessum
tíma var á kafi í seríum á borð við Hin
fjögur fræknu og Frank og Jóa. Á
meðan bekkurinn minn í grunnskól-
anum skiptist á nýjustu unglinga-
bókunum sökkti ég mér í sögur eftir
Isaac Asimov og Philip K. Dick. Í
kringum fermingaraldurinn þótti fé-
lögunum enn skrítnara hversu mikill
sérfræðingur ég var orðinn í straum-
um og stefnum tónlistarmannsins
Davids Bowie. Siggi hafði gífurlegt
dálæti á þeim snillingi og var dugleg-
ur að smita mig af áhuga sínum. Við
frændurnir sátum tímunum saman í
Hafnarfirði, þar sem Siggi bjó hjá
foreldrum sínum (afa og ömmu), og
hlustuðum á tilkomumikið plötusafn-
ið sem hann var búinn að koma sér
upp. Það er eiginlega hægt að segja
að Siggi hafi bjargað mér frá að
verða aðdándi WHAM og Duran
Duran og fyrir það mun ég eilíflega
kunna honum mikla þökk.
Allir sem urðu þeirrar gæfu að-
njótandi að kynnast Sigga vita vel að
hann var mikill pælari. Það var enda-
laust hægt að spjalla við hann um
hyldjúpa hluti. Oftast kafaði hann
töluvert dýpra en maður átti séns á
sjálfur og þá sat maður bara eftir á
bakkanum og fylgdist með í ringlaðri
aðdáun. Það hefur oft hvarflað að
mér hvað hefði orðið ef þessar gíf-
urlegu gáfur Sigga hefði verið hægt
að virkja með einhverju móti. En
Siggi fór ekki með straumnum held-
ur ávallt sínar eigin leiðir, bæði í hin-
um veraldlega heimi sem og þeim
andlega. Siggi átti með fyrrverandi
eiginkonu sinni Björgu tvö frábær-
lega vel heppnuð börn. Ég er stoltur
að eiga þau fyrir frændsystkini. Þau
hafa erft gáfur foreldra sinna og
manngæsku og endurspegla ljósið
sem brann ætíð í augum Sigga. Síð-
ustu árin reyndust Sigga þungbær
þar sem líkami hans og sérstaklega
lungu létu undan fyrir lífsstílnum
sem hann sjálfur valdi. Ég hef það á
tilfinningunni að hvar sem sál Sigga
er niðurkomin þá andi hún léttar og
kafi dýpra en nokkru sinni fyrr.
Takk fyrir mig Siggi, þú verður
hluti af mér að eilífu.
Kristófer Dignus.
Þá er Siggi Jó vinur minn genginn
fyrir ætternisstapann, heldur í fyrra
fallinu, og mín Reykjavík er alls ekki
söm. Ég kynntist honum barn að
aldri, hann var stóri bróðir minn og
kennari. Hann kenndi mér að tilver-
an hefur miklu fleiri tóna og liti en al-
mennt er talið. Hann kenndi mér að
smakka á blómunum í Hljómskála-
garðinum og tefla skák og hann sýndi
mér fram á að kettir hafa sál, svo að
fátt eitt sé nefnt.
Í mörg ár flúði ég oft heim til hans
þegar skarkali heimsins varð mér of-
viða. Dýna á gólfinu, pulla úti í horni,
eitt skinn, ein mynd á vegg, þrjár
bækur og Búddastytta í hillu, gítar,
skákbretti og malandi köttur, það
var hús Sigga Jó.
Vorið er rétt að byrja með öllum
sínum göldrum og kraftaverkum.
Fyrstu laukarnir eru sprungnir út í
Hljómskálagarðinum.
Góða ferð, Siggi minn, og Guð
verði þér náðugur.
Ég sendi börnum hans, Jóhanni og
Birtu, og systur hans, Wincie, inni-
legar samúðarkveðjur.
Ólafur Halldórsson.
Satt best að segja veit ég ekki
hvort við Siggi þekktumst nokkurn
tímann í þeirri merkingu sem fólk
leggur venjulega í þau orð. Við hitt-
umst fyrst á heimili móður hans fyrir
meira en 25 árum og höguðum okkur
líkt og kettir sem virða svæði hvor
annars, tókum stóran sveig framhjá
hvort öðru og létum eins og við sæj-
umst ekki. En eftir því sem við vönd-
umst tilveru hvort annars fórum við
að skiptast á stöku orðum, aðallega
samt úti á götu því við brugðum
sjaldan út af leikriti okkar á heimili
móður hans þótt við legðum sveigana
af. Þannig kynntist ég Sigga, þessum
góðhjartaða, bráðgreinda manni sem
hafði valið að lifa í sínum heimi á sín-
um forsendum.
Siggi var í eðli sínu skáld. Hann
las, hugsaði og samdi og þegar mað-
ur talaði við hann gekk maður inn í
heim hans úr gráum hverdagsleikan-
um. Stundum var það gaman, stund-
um var maður hálfvilltur og einstaka
sinnum mátti maður hafa sig allan
við að fylgjast með, því ekki var Siggi
skýrmæltur og ekki lá honum hátt
rómur.
Eftir andlát móður hans hittumst
við stundum á förnum vegi og spjöll-
uðum en árin liðu og tímahrak hvers-
dagslífsins blés mér í burtu frá Sigga
og að lokum vissi ég ekki hvort hann
mundi nafn mitt eða þekkti mig.
Samt áttum við okkar stundir því krí-
an kom ekki með sumarið til mín. Nei
það var Siggi, sem birtist brosandi í
miðbænum að vetri loknum, glaður
að inniverunni væri lokið. Ég brosti
til hans og hann endurgalt mér með
stóru brosi. Mér hlýnaði í golunni því
þegar Siggi brosti þá brosti allur
heimurinn og sumarið í allri sinni
dýrð var komið.
Nú stöndum við eftir. Siggi horf-
inn á braut langt fyrir aldur fram
eins og við vissum alltaf, lömunar-
veikin sem hann fékk sem barn skildi
hann eftir veikbyggðan. Og þetta
ótrúlega bros sem gat lýst upp heim-
inn horfið og heimurinn verður aldrei
alveg samur.
Ásdís Bergþórsdóttir.
Sigurður Jóhannsson
 Fleiri minningargreinar um Sig-
urður Jóhannsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Guðjón Jóhann-esson fæddist á
Brekkum í Mýrdal 30.
nóvember 1922. Hann
lést á Hjúkrunarheim-
ilinu Eir 27. mars
2009. Hann var sonur
hjónanna Jóhannesar
Stígssonar (1884-
1934) og Jónínu Helgu
Hróbjartsdóttur
(1894-1980). Hann var
fjórði í röð 12 systkina
og eru 9 þeirra enn á
lífi. Þegar Jóhannes
lést var Guðjón aðeins
11 ára gamall og yngsta barnið í
systkinahópnum enn á fyrsta ári.
Guðjón ólst upp við almenn sveit-
arstörf, sjósókn og stopula skóla-
göngu, eins og nærri má geta um
Þau eru: 1) Jörgen Pétur Lange,
kvæntur Ástu Steinsdóttur, þau eiga
2 dætur: a) Lindu Björk, í sambúð
með Ágústi Haraldssyni, þau eiga 2
börn, b) Dóru Sif, í sambúð með
Viktori Karli Ævarssyni. Fyrir á
Jörgen Önnu Dögg með Kolbrúnu
Þorgeirsdóttur, hún á einn son. 2)
Guðrún Erla, gift Emil Erni Krist-
jánssyni, þau eiga fimm börn: a)
Guðjón Örn, kvæntur Huldu Sig-
urþórsdóttur, þau eiga tvö börn, b)
Emilíu Ósk, gift Georg Franklíns-
syni, þau eiga tvo syni, c) Katrínu
Maríu, d) Kristján Óla, og e) Daníel
Steinar. 3) Ásta Björg, gift Sigurði
Birni Reynissyni, þau eiga 2 dætur
Rakel Ósk og Dagnýju Lóu. 4) Jó-
hanna Helga, gift Ragnari Marinó
Kristjánssyni, þau eiga þrjá syni,
Aron Þór, Davið Berg og Baldur
Orra.
Guðjón verður jarðsunginn frá
Háteigskirkju í dag, 3. apríl og hefst
athöfnin klukkan 13.
ungt fólk á þeim tíma
og við slíkar aðstæður.
Hann fluttist ungur til
Reykjavíkur og fór
snemma að vinna við
bílaviðgerðir og lauk
síðar prófi í bifvéla-
virkjun. Hann starfaði
lengst af hjá Ræsi h/f
eða allt til ársins 2003
og var þá með lengst-
an starfsaldur allra
starfsmanna þar.
Guðjón kvæntist 9.
okt. 1954 Katrínu M.
Lange Jóhannesson, f.
11. apríl 1932, d. 29. júlí 1995. For-
eldrar hennar voru Jörgen Peter
Lange (1903-1989) og Guðrún Ein-
arsdóttir Lange (1905-1974) Guðjón
og Katrín eignuðust fjögur börn.
Elsku pabbi minn, nú er komið
að því að kveðja þig í hinsta sinn.
Mig langar að þakka þér fyrir öll
árin sem við áttum saman.
Alveg frá því ég man eftir mér
hef ég alltaf verið mikil pabbas-
telpa og höfum við ýmislegt brallað
saman, bæði þegar ég var lítil og
eftir að ég fór að búa. Ég minnist
allra samverustundanna í garðin-
um í Bogahlíðinni, allra ferðanna í
sveitina, fjöruferðanna, Græn-
landsferðarinnar, okkar saman og
síðast en ekki síst allra heimsókn-
anna til okkar í Engihlíðina. Ég
var svo lánsöm að kaupa mína
fyrstu íbúð svona nálægt ykkur
mömmu, þótt ég ætlaði að fara
miklu lengra frá ykkur þá gripu ör-
lögin inn í og var ég oft hjá ykkur.
Eftir að mamma dó þá komst þú
iðulega til okkar í mat um helgar
og við fórum í margar gönguferðir
um hverfið. Nú eru liðin fjórtán ár
síðan mamma dó, þá átti ég bara
hann Aron minn en síðan hafa bæst
í hópinn þeir Davíð Bergur og
Baldur Orri og þakka ég þér kær-
lega fyrir að vera börnunum mín-
um góður afi.
Árið 2001 tók ég erfiða ákvörðun
og flutti í Hafnarfjörðinn og jókst
nú heldur betur vegalengdin á milli
okkar en við vorum dugleg að
heimsækja hvort annað. Þegar þú
varst 82 ára hættir þú loksins að
vinna, við það breyttist allt, þá kom
öll þreytan í ljós og þú varðst
þreyttari og þreyttari. Fyrir fjór-
um árum ákvaðst þú að flytja í
Grafarvoginn og það breytti líka
miklu. Þú varst búinn að vinna á
sama stað í rúm fimmtíu ár og búa
á sama stað í fimmtíu ár og þetta
var greinilega allt of mikil breyting
fyrir þig. Eftir það varð ekki aftur
snúið, upp komu erfið veikindi hjá
þér og síðastliðin 3 ár hafa verið
mér mjög erfið og hvað þá fyrir þig
en þú þekktir mig alltaf þegar ég
kom að heimsækja þig og hélst fast
í hönd mína.
Elsku pabbi minn, nú kveð ég
þig, ég veit að þér líður vel því
núna ertu kominn til hennar
mömmu minnar og ég veit að hún
tók vel á móti þér eftir langan að-
skilnað. Mig langar að kveðja þig
með þessu fallaga kvæði sem ég
fékk frá vinkonu minni.
Hér er svo dapurt inni, –
ó, elsku pabbi minn,
ég kem að kistu þinni
og kveð þig hinsta sinn.
Mér falla tár af trega
– en treginn ljúfsár er –
svo undur innilega
þau einmitt fróa mér.
Ég þakka fræðslu þína
um það, sem dugar best,
er hjálpráð heimsins dvína,
og huggað getur mest.
Þú gekkst með Guði einum
og Guði vannst þitt starf,
hið sama af huga hreinum
ég hljóta vil í arf.
Nú ertu farinn frá mér,
en föðurráðin þín,
þau eru ávallt hjá mér
og óma blítt til mín:
Guðs orðum áttu að trúa
og ávallt hlýða þeim,
það mun þér blessun búa
og ber þig öruggt heim.
(B.J.)
Þín yngsta dóttir
Jóhanna Helga.
Í dag kveð ég tengdaföður minn
og góðan vin, Guðjón Jóhannesson.
Við kynntumst fyrst fyrir meira en
33 árum þegar ég fór að venja
komur mínar í Bogahlíð að draga
mig saman við elztu dóttur hans.
Að sjálfsögðu var maður í fyrstu
svolítið feiminn við föður kærust-
unnar sinnar en við kynntumst
fljótt og urðum góðir vinir.
Guðjón var ákaflega hæglátur og
kurteis maður og sérlega greiðvik-
inn. Það var því ósjaldan sem mað-
ur leitaði til hans þegar eitthvað
þurfti að gera við fjölskyldubílinn,
sérstaklega á fyrstu búskaparár-
unum og bílarnir ekki þeir nýjustu
og beztu. Þá lét hann sig ekki
vanta þegar flutningar, fram-
kvæmdir eða þess háttar stóð fyrir
dyrum. Ævinlega boðinn og búinn
að hjálpa þegar svo bar undir og
átti jafnvel til að mæta óumbeðinn
og tilbúinn að taka til hendinni.
Guðjón mundi tímana tvenna.
Hann fæddist og ólst upp á Brekk-
um í Mýrdal. Hann var aðeins 11
ára þegar faðir hans féll frá og eft-
ir stóð móðir hans, ekkja með 12
börn á framfæri. Guðjón ólst því
upp við frekar kröpp kjör og fór
ungur til vandalausra í kaupa-
vinnu. Fyrir ekki löngu sagði hann
mér að sárast hefði sér þótt að sú
takmarkaða skólaganga sem
bauðst í sveitinni á þeim tíma varð
enn minni og stopulli hjá honum en
til stóð vegna þessara aðstæðna.
En því fór fjarri að Guðjón bæri
tilfinningar sínar á torg.
Eins og sagði áðan tókst ágæt
vinátta með okkur Guðjóni. Við
ferðuðumst þó nokkuð saman og
mér eru minnisstæð ýmis ferðalög,
s.s. siglingar með Norrænu, ferðir í
Mýrdalinn og síðasta ferðalag okk-
ar saman til Kaupmannahafnar ár-
ið 2003.
Guðjón vann lengst af sem bif-
vélavirki hjá Ræsi hf. og var af
ýmsum þekktur sem Gaui í Ræsi. Í
starfi mínu sem leiðsögumaður hef-
ur það oft komið fyrir að ég hef
lent á tali við hópferðabílstjóra og
þegar það hefur komið upp úr
dúrnum að ég sé tengdasonur hans
Gauja í Ræsi hef ég einatt upp-
skorið aukna vinsemd og virðingu
fyrir.
Lengst af bjuggu Guðjón og
Katrín í Bogahlíð 14 og eftir að
Katrín lézt bjó Guðjón þar einn þar
til að hann, fyrir nokkrum árum,
keypti íbúð í Sóleyjarima, svo til í
næsta húsi við okkur hjónin. Það
var gott að vita af Guðjóni í ná-
grenninu og það leið varla sá dag-
ur, meðan hann bjó þar, að hann
labbaði ekki yfir til okkar og eyddi
með okkur kvöldstund.
Síðustu árin sem Guðjón lifði var
hann sjúklingur og bjó á hjúkr-
unarheimilinu Eir. Þar naut hann
einstakrar umönnunar, sem ber að
þakka fyrir.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið að kynnast Guðjóni Jóhann-
essyni. Ég tel mig ríkari mann fyr-
ir vikið og ég óska tengdaföður
mínum velfarnaðar á nýrri vegferð
hans.
Emil Örn Kristjánsson.
Guðjón Jóhannesson
 Fleiri minningargreinar um Guð-
jón Jóhannesson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.