Morgunblaðið - 16.04.2009, Blaðsíða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. APRÍL 2009
✝ Ólafur SnæbjörnBjarnason fæddist
í Blöndudalshólum í
Austur-Húnavatns-
sýslu 29. febrúar
1944. Hann lést á
Kristnesspítala 2.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Bjarni
Jónasson, kennari og
bóndi, f. 24. febrúar
1891, d. 26. janúar
1984, og Anna Mar-
grét Sigurjónsdóttir
húsmóðir, f. 4. októ-
ber 1900, d. 5. febrúar 1993. Systk-
ini Ólafs eru Ingibjörg, f. 10. maí
1925, Elín, f. 23. september 1927,
Jónas Benedikt, f. 4. mars 1932,
Kolfinna, f. 30. maí 1937 og Sig-
urjón, f. 10. ágúst 1941, d. 7. desem-
ber 1945.
Hinn 25. maí 1996 kvæntist Ólaf-
ur Hólmfríði Ósk Jónsdóttur frá
Dalvík, f. 1. október 1952, d. 6.
mars 2005. Höfðu þau þá verið í
sambúð í hartnær fimmtán ár. For-
eldrar hennar eru hjónin Rannveig
Steinunn Þórsdóttir,
f. 17. janúar 1929, d.
13. febrúar 2000, og
Jón Þorsteinn Guð-
mundsson, f. 27. febr-
úar 1921.
Ólafur ólst upp hjá
foreldrum sínum og
systkinum í Blöndu-
dalshólum og sinnti
þar ýmsum sveita-
störfum. Hann fluttist
á vistheimilið Sólborg
á Akureyri á áttunda
áratugnum og dvaldi
þar um árabil en bjó
eftir það á sambýlum á Akureyri,
lengst af í sjálfstæðri búsetu með
Hólmfríði konu sinni.
Ólafur var ljúfur og glaðlyndur
maður sem naut til fullnustu alls
þess sem lífið rétti honum. Hann
hafði unun af tónlist og dansi, tók
þátt í íþróttakeppnum fatlaðra og
gladdist mjög í félagsskap vina og
ættingja.
Útför Ólafs verður gerð frá Gler-
árkirkju í dag, 16. apríl 2009, og
hefst athöfnin klukkan 14.
Á heimili Ólafs frænda míns í
Blöndudalshólum áttum við Ártúna-
fólk góða granna og vini og af sjálfu
sér kom að samgangur var mikill –
og samhjálp. Minnisstæð eru jólaboð
þar, sem og heimsóknir á sumrum,
farið var í skóginn eða feluleik í kjall-
arann, mörg tilefni fundust til barna-
leika og Óli, yngsti sonur hjónanna,
litlu eldri en við systkinin, var
traustur leikfélagi okkar. Þó hann
gengi ekki heill til skógar, átti hann
hamingjusama æsku, tók þátt í bú-
störfunum og var til þess tekið hve
trúr hann var yfir verkum sínum. Í
miðju fjörinu, skollaleik eða eyjuleik,
kom hann upp með að sækja þyrfti
kýr og mjaltir væru framundan.
Reyndist hann fara nærri um tímann
þó ekki væri hann með klukku.
Hólabærinn var fluttur ofan úr
hvamminum sunnan við hólana þeg-
ar foreldrar Óla hófu þar búskap.
Framarlega á bakka Blöndu var
reist tveggja hæða hús með rúmgóð-
um kjallara. Víðsýnt var frá nýja
bænum og þó hreif mig ekki síður ár-
niður, þar sem Blanda rennur rétt
neðan við húsið lengst ofan úr öræf-
um og jöklum. Þarna voru æsku-
stöðvar Ólafs frænda míns, en síðar
eignaðist hann annað heimili og
einnig gott norður í Eyjafirði. Á Sól-
borg dvaldi hann lengi og eignaðist
konu, hana Hófu, Hólmfríði Jóns-
dóttur, sem við frændfólk hans sáum
og kynntumst á niðjamóti á Bakka-
flöt fyrir hálfum öðrum áratug. Eng-
ir voru kátari en þetta elskulega par
og þau tóku stóran þátt í söng og
dansi. Þá hafði Óli ennþá góða heilsu
og dansaði hvern dans. Síðasta dans-
inum er lokið.
Gott var að kynnast þessum góða
dreng.
Ingi Heiðmar Jónsson.
Sjálfsagt hef ég alltaf vitað að Óli
móðurbróðir minn væri öðruvísi en
flestir aðrir en ég man ekki til þess
að mér hafi þótt það nokkuð und-
arlegt eða athugavert. Hann var eitt
frávikanna í mannlífsflórunni sem
gerir flestum okkar hinna kleift að
kallast „venjuleg“. Það jók enn á sér-
stöðu hans að hann var fæddur á
hlaupársdegi og lengi vel hélt ég að
þangað mætti rekja fötlun hans,
hann átti jú aðeins afmæli fjórða
hvert ár og mér fannst skiljanlegt að
þar með þroskaðist hann hægar en
við hin.
Minningar um heimsóknir í sveit-
ina til ömmu og afa geyma margar
myndir af Óla: Óli að reka kýrnar,
Óli með skrítnu vettlingana með
tveimur þumlum sem amma prjón-
aði, Óli að slá sér á lær og hlæja, Óli
að klappa mér og segja: „Jæja, es-
skan mín.“ En ein áhrifamesta minn-
ingin er um hann koma hlaupandi út
Blöndudalinn þegar ég stóð ráðvillt
við Svartárbrú, nýstigin úr rútunni
að sunnan. Sem barn gat ég varla
hugsað mér áhrifameiri staðfestingu
þroska og sjálfstæðis en að ferðast
ein í rútu. Þarna hafði mér tekist að
fá vilja mínum framgengt en heldur
kárnaði gamanið þegar enginn var til
að taka á móti mér. Hræðslan vék þó
fyrir feginleika þegar ég kom auga á
Óla á fleygiferð í áttina til mín, veif-
andi öllum öngum. Mikið þótti mér
vænt um Óla frænda þarna.
Óli var afar ljúfur, góðlyndur og
blíður. Hann var líka svolítið stríðinn
og hafði gaman af því að gera at í
manni. Hann setti stundum í brýrn-
ar þegar honum mislíkaði eitthvað
en oftast var það í gamni gert og
brosið skammt undan. Hann bjó yfir
fallegum tilfinningum og þráin eftir
lífsförunaut var sterk. Hann gekk
stundum um með gardínuhring á
fingri og sagðist trúlofaður einhverri
heimasætunni á næstu bæjum og ég
man ekki að nokkur hafi amast við
þessu tilbúna tilhugalífi.
Minningar mínar um Óla eru ná-
tengdar ömmu og afa því ég skynjaði
alla tíð umhyggjuna og natnina sem
þau sýndu honum, einkum þó amma
sem minntist líka einhverju sinni á
áhyggjur sínar af því hvað yrði um
hann þegar hún gæti ekki lengur séð
um hann. Amma og afi sýndu mál-
efnum fatlaðra mikinn áhuga og
fylgdust með þeim úrræðum sem
Óla stóðu til boða. Líf hans tók nýja
stefnu þegar hann flutti á dvalar-
heimilið Sólborg á Akureyri og þar
var sannarlega stigið mikið gæfu-
spor. Á Sólborg bjó hann meðal jafn-
ingja, hann naut alls þess fjölbreytta
starfs sem þar var unnið og síðast en
hreint ekki síst, þar kynntist hann
ástinni sinni, henni Hófu. Þau áttu
samleið í nær 25 ár og var yndislegt
að sjá hvað þau sóttu mikla hamingju
og einlæga ást hvort til annars.
Þegar ég hitti Óla síðast var Hófa
látin og hann bjó í sambýli með
nokkrum herramönnum á Akureyri.
Elli kerling var farin að gera illa vart
við sig og hann þekkti mig ekki en
það gerði ekkert til. Ég færði honum
páskaegg sem við mauluðum í sam-
einingu og öðru hverju brosti hann
til mín, hallaði undir flatt, klappaði
mér á lærið og sagði: „Jæja, esskan
mín.“ Þar þekkti ég Óla frænda minn
aftur þó ég væri horfin í óminnisþok-
una hjá honum. Ég geymi allar
myndirnar af honum áfram í huga
mér.
Anna Hinriksdóttir.
Ólafur Snæbjörn
Bjarnason
 Fleiri minningargreinar um Ólaf
Snæbjörn Bjarnason bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ANNA ANDRÉSDÓTTIR,
Hringbraut 50,
áður Nönnugötu 7,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut að morgni
miðvikudagsins 8. apríl.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn 17. apríl
kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir en minnt er á líknar-
og hjálparstofnanir.
Þorbergur Guðmundsson, Ester Albertsdóttir,
Magnús Guðmundsson, Guðrún Samúelsdóttir,
Ragnheiður Hauksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.

 





 
 



 
  

            
! "# $!% &   '
(!!% 
! $)
(!!*% !! +! (
(!!*% , ( '$ 
(!!*% - $ .! $ 
(!!*% /  0

(!!*% 0  1 !
(!!*% ✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SVERRIR LÚTHERSSON,
Hellisgötu 16,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti laugar-
daginn 11. apríl.
Kistulagning verður í Víðistaðakirkju föstudaginn
17. apríl kl. 15.00.
Jarðsungið verður frá Víðistaðakirkju mánudaginn
20. apríl kl. 13.00.
Grétar Sverrisson,
Reynir Sverrisson,
Sigurður Sverrisson,
Garðar Hreinsson,
Katrin Johannesen
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
HILMAR B. ÞÓRHALLSSON,
Kleifarvegi 13,
Reykjavík,
lést föstudaginn 10. apríl.
Útförin fer fram frá Áskirkju mánudaginn 20. apríl
kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir
en þeim sem vilja minnast hans er bent á Samband ísl. kristniboðs-
félaga, sími 533 4900.
Anna Jóhanna Zimsen,
Anna Jóhanna Hilmarsdóttir,
Hafsteinn Z. Hilmarsson,
Einar K. Hilmarsson, Ragnhildur Gunnarsdóttir,
Friðrik Zimsen Hilmarsson,
Ingibjörg Hilmarsdóttir Melberg, Arild Melberg
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginkona, dóttir, móðir, tengdamóðir,
amma og systir,
RANNVEIG ÁGÚSTA GUÐJÓNSDÓTTIR
leikskólastjóri,
Reyrhaga 6,
Selfossi,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands sunnudaginn
5. apríl.
Hún verður jarðsungin frá Selfosskirkju laugardaginn
18. apríl kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ólafur Árnason,
Guðjón Sigurðsson,
Guðjón Helgi Ólafsson, Birna Sif Atladóttir,
Ari Már Ólafsson, Guðbjörg Hulda Sigurðardóttir,
Anna Margrét Ólafsdóttir, Ingi Þór Ingibergsson,
barnabörn og systkini.
✝
Elskuleg frænka okkar,
KRISTÍN HERDÍS MAGNÚSDÓTTIR
frá Reykjarfirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Hólmavíkur á páskadag.
Útförin fer fram frá Hólmavíkurkirkju laugardaginn
18. apríl kl. 13.00.
Jarðsett verður í Árneskirkjugarði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Systkinin frá Reykjarfirði.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda
efni til Morgunblaðsins – þá birt-
ist valkosturinn Minningargreinar
ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minn-
ingargrein á útfarardegi verður
hún að berast fyrir hádegi tveim-
ur virkum dögum fyrr (á föstudegi
ef útför er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út. Greinar, sem berast
eftir að útför hefur farið fram, eft-
ir tiltekinn skilafrests eða ef út-
förin hefur verið gerð í kyrrþey,
eru birtar á vefnum, www.mbl.is/
minningar. Æviágrip með þeim
greinum verður birt í blaðinu og
vísað í greinar á vefnum.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Engin
lengdarmörk eru á greinum sem
birtast á vefnum. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Minningargreinar