Morgunblaðið - 17.04.2009, Page 31

Minningar 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. APRÍL 2009
✝ Guðrún HelgaHögnadóttir
fæddist 18.3. 1931 á
Landspítalanum í
Reykjavík.
Hún lést á Elliheim-
ilinu Grund 9.4. 2009.
Foreldrar hennar
voru hjónin Högni
Eyjólfsson rafvirki, f.
í Reykjavík 19. júní
1905, d. 22. desember
1979, og Sigríður Ein-
arsdóttir húsmóðir, f.
í Holtahólum í Mýra-
hreppi í Austur-
Skaftafellssýslu 28. september 1907,
d. 19. júní 1986.
Bróðir Guðrúnar Helgu er Eyjólf-
ur Högnason símamaður, f. 16. nóv-
ember 1932, kvæntur Kristjönu I.
Heiðdal bókara, f. 22. júlí 1933. Guð-
rún Helga giftist 21. júlí 1950 Val
Magnússyni rakarameistara, f.
29.12. 1926, d 12.2. 2008. Foreldrar
hans voru Magnús Ólafsson af-
greiðslumaður, fæddur í Borgarfirði
1.10. 1879, d. 3.9. 1974, og Guðrún
Guðmundsdóttir húsmóðir, f. á Hvít-
árvöllum 20.3. 1885, d. 22.12. 1958
Synir Guðrúnar og Vals eru: 1)
Högni forstöðumaður, f. 20. sept-
býliskona Þóra Kristín Eyþórsdóttir,
f. 11. mars 1982, dóttir þeirra er
Kristjana Rakel Eyþórsdóttir. Sonur
Eyþórs og Hörpu Bjarnadóttur er
Emil Snær, f. 2. september 1998. b)
Kristrún, f. 11. mars 1985, sambýlis-
maður Hafsteinn Grétar Kjart-
ansson, f. 27 ágúst 1981, börn þeirra
eru Júlía Björg, f. 24. apríl 2003, og
Óðinn Þorri, f. 24. október 2005.
Börn Einars og Kristínar Wíum
Gunnarsdóttur, f. 24 ágúst 1975, eru
Arnar Freyr, f. 2. júní 1996, Bryndís
Ósk, f. 16 nóvember 1997, og Einar
Smári, f. 8. október 1999.
Ung fór Guðrún Helga að vinna,
vann hún við verslunarstörf, lengst
af í versluninni Pfaff á Skólavörðu-
stíg.
Eftir giftingu sá Guðrún um heim-
ili þeirra hjóna uns yngsti sonurinn
var 6 ára, þá hóf hún hálfsdagsstarf í
skóbúð í Bankastræti, upp úr 1970
hóf hún störf sem aðstoðarstúlka á
Hárgreiðslustofunni Tinnu á Grens-
ásvegi í Reykjavík, 1974 gerist hún
afgreiðslustúlka í versluninni Verð-
listanum þar sem hún vann uns hún
lét af störfum vegna aldurs.
Útför hennar fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 17. apríl 2009,
klukkan 13.
ember 1951, kvæntur
Lilju Ástvaldsdóttur, f.
10. apríl 1955. Börn
þeirra eru: a) Jón Ívar, f.
25. desember 1975, d. 19.
mars 1976. b) Guðrún
Helga, f. 10. júní 1977,
gift Jóni Hirti Finnbjarn-
arsyni, f. 23. febrúar
1972, sonur þeirra er
Finnbjörn Hjartarson, f.
10. september 2003. c)
Viðar Daði, f. 10. októ-
ber 1981. d) Högni Val-
ur, f. 15. ágúst 1983,
sambýliskona Yrsa Örk
Þorsteinsdóttir, f. 16. júní 1985. 2)
Magnús bifvélavirki, f. 2. október
1955, kvæntur Ingileif Aðalheiði
Gunnarsdóttur, f. 16. desember 1958.
Dætur þeirra eru: a) Sigríður Aðils, f.
29. janúar 1982, gift Halldóri Hauki
Sigurðsyni, f. 22. desember 1980.
Dóttir hans er Aníta Sól, f. 27. nóv-
ember 1999, og sonur þeirra er Hug-
inn Aðils, f. 21. september 2006. b)
Ásrún Ester, f. 28. júlí 1988. 3) Einar
bílstjóri, f. 29. ágúst 1961, sambýlis-
kona Olga Rán Gylfadóttir, 23. febr-
úar 1960. Börn Einars og Bjargar
Bragadóttur, f. 22. júlí 1963, eru: a)
Eyþór Bragi, f. 18. janúar 1982, sam-
Ástkær tengdamóðir mín, Guðrún
H. Högnadóttir, hefur nú lokið lífs-
hlaupi sínu. Ég þekkti hana einungis
undir nöfnunum Dídí, tengdó eða
amma Dídí.
Okkar fyrstu kynni urðu er ég kom
sem gestur inn á heimili hennar með
æskuvinkonu minni Gunnu sem þá
bjó hjá þeim hjónum. Þar hitti ég fyr-
ir mannsefni mitt, hann Magnús. Ég
tók strax eftir, hve kært var með þeim
mæðginum. Dídí lifði tímana tvenna
eins og eðlilegt er með einstakling
sem nálgast áttræðisaldur. Í hennar
lífi var bæði sorg og gleði eins og
gengur. Dídí sá um börn og bú, seinna
fór hún út að vinna og fyrir fyrstu
launin fór hún ásamt vinkonu sinni
Öldu í ferð með Gullfossi til Evrópu.
Hún sagði mér margar góðar sögur
frá þeirri ferð, henni var einkar lagið
að segja frá á áhugaverðan hátt.
Sagði hún mér margar skemmtilegar
ferðasögur af saumaklúbbnum með
æskuvinkonunum og mökum, góðum
dögum á hárstofunni Tinnu, og frá ár-
um sínum í Verðlistanum. Erla Wigl-
und og hennar fjölskylda reyndust
henni alltaf vel og vil ég senda þeim
hlýjar kveðjur.
Dídí fékk dásamlegan eiginleika í
vöggugjöf, sem fleiri mættu fá, þ.e.
nægjusemi, hún var alltaf svo lukku-
leg með allt sitt. Hún elskaði hann Val
sinn, dáði drengina sína, barnabörnin
og var alsæl (hennar orð) með
tengdadæturnar. Annað var það að
hún hafði alveg dásamlega nærveru
og sá alltaf björtu hliðarnar á öllum
hlutum. Við Maggi fórum nokkrar
ferðir með þeim hjónum til Spánar og
mikið var hún kát er hún gat leikið sér
með dætrum okkar við laugarnar eða
á ströndinni. Oft voru óljós skilin á
milli þess að við værum tengdamæðg-
ur eða vinkonur. Fyrir rúmum tveim
árum þegar æskuástin, hann Valur,
veiktist alvarlega breyttist allt henn-
ar líf, hann þurfti upp frá því mikla
umönnun, sem hún sá að mestu um,
ástand hans og það sem þetta krafðist
lék hana grátt. Hann var vistaður á
Landakoti og fór hún til hans nánast
daglega, ferðaðist oftast á eigin bíl
þrátt fyrir dapra sjón. Eftir lát hans
bjó hún ein í Grænuhlíðinni og aðlag-
aði sig að þeirri staðreynd að Vals
nyti ekki lengur við. Það var erfitt,
hún var dugleg að stunda laugarnar í
Laugardal og átti þar trygga og góða
vini, í lok september fór hún í aðgerð,
eftir það jafnaði hún sig aldrei, það
var eins og henni væri allri lokið og
heilsan hefði kvatt hana með öllu. Eft-
ir það dvaldist hún á stofnunum þar
sem hún fékk frábæra umönnun, í
lokin var hún lögð inn á Grund og stóð
til að hún fengi íbúð í Norðurbrún eft-
ir páska. Dídí varð mjög veik á mið-
vikudag fyrir páska, hrakaði mjög
hratt, var flutt á sjúkradeild og lést að
morgni skírdags.
Vil ég senda þakkir til allra er
komu að hjúkrun hennar, svo og sér-
stakar þakkir til Eyjólfs bróður henn-
ar sem var einstaklega duglegur að
heimsækja hana þrátt fyrir mikil
veikindi dóttur hans heima fyrir.
Einnig viljum við Maggi flytja sér-
stakar þakkir til Lilju svilkonu sem
var vakin og sofin yfir velferð Dídíar
þennan tíma sem hún var á spítalan-
um, slík umönnun er ómetanleg.
Elsku Dídí, í mínum huga varst þú
hin eina sanna fröken Reykjavík.
Hvíl í friði.
Þín
Ingileif.
Í dag verður tengdamóðir mín
Guðrún Helga Högnadóttir jarðsung-
in frá Fossvogskirkju. Leiðir okkur
lágu fyrst saman 1974, þegar Högni,
elsti sonurinn, kynnti mig fyrir fjöl-
skyldunni. Mér var mjög vel tekið af
allri fjölskyldunni og er ég því afar
þakklát. Dídí eins og hún var alltaf
kölluð var myndarkona sem gekk um
á háum hælum, vel til höfð og smart í
tauinu. Hún vann lengst af í Verðlist-
anum, hátt í 30 ár og var hún því
mörgun konum kunnug. Hún hafði oft
orð á því síðustu mánuði að það væru
margar konur sem heilsuðu henni, þó
hún þekkti þær í raun ekki, því hún
hefði aðstoðað þær við fataval í Verð-
listanum, og þótti henni mjög vænt
um það. Í september síðast liðnum
veiktist hún mjög mikið og átti ekki
afturkvæmt heim eftir það. Heilsu-
bresturinn var henni erfiður, því hún
hafði aldrei verið veik og aldrei verið
á spítala, nema til að fæða drengina
sína þrjá.
Elsku Dídí mín, takk fyrir sam-
fylgd liðinna ára. Guð geymi þig.
Lilja tengdó.
Kæra amma mín, ég vil þakka þér
fyrir tímana sem við áttum saman
Ég minnist þess sterklega að ég
kom til ykkar afa hvern aðangadag
sem barn eins og öll barnabörn ykkar
að hitta jólasveininn. Hvað okkur
fannst gaman að komast í drauma-
heim jólanna sem þið lögðuð á ykkur
að búa til fyrir okkur hver einustu jól.
Þú varst alltaf svo glöð að sjá okkur
og stolt. Alltaf til í að gera allt sem þú
gast fyrir okkur.
Ég veit að þú ert á leið á betri stað
til að hitta hinn helming þinn til að
verða glöð að nýju.
Hittumst aftur á grænni hlíð þar
sem þú stendur efst og tekur á móti
mér.
Kveðja,
þitt barnabarn,
Högni Valur.
Það er erfitt að kveðja. En sama
hversu sárt það er þá getum við ávallt
leitað huggunar í minningum okkar,
því þar muntu lifa með okkur um
ókomna tíð.
Öllum þessum góðu minningum
sem kalla fram bros á vör þegar við
hugsum til baka. Hversu hugaðar
okkur fannst við systur vera þegar við
tókum rútuna einar frá Borgarnesi til
Reykjavíkur þegar við gistum heima
hjá þér og afa, allar þær sundferðir
sem farið var í, en það var sterk hefð
að fara með þér og afa í sund, sama
hvort það var í Laugardalslaugina í
Reykjavík, sundlaugina í Borgarnesi,
já eða sundlaugargarða úti á Spáni!
Eins öruggar og við vorum með
sundferðirnar þá gátum við einnig
ávallt treyst á nammipoka sem þú átt-
ir í veskinu þínu handa okkur þegar
þið komuð í heimsókn í Borgarnesið.
Elsku amma, við vitum að þér líður
betur núna.
Þín verður sárt saknað.
Ásrún Ester & Sigríður Aðils
Magnúsdætur.
Það var vor í lofti í dymbilviku þeg-
ar Guðrún vinkona mín kvaddi. Við
kynntumst í Laugardalslauginni þar
sem kátur hópur hittist daglega árum
saman. Eftir sund og setu á „bekkn-
um“ var farið í kaffi og heimsmálin
rædd.
Eftir að maðurinn hennar, hann
Valur, missti heilsuna annaðist hún
hann heima svo lengi sem hún gat og
heimsótti hann á sjúkrahúsið þar til
hann lést. Þetta tók mjög á hana en
hún kom alltaf í sundið og bar sig vel.
Sl. haust veiktist Guðrún og dvaldi á
sjúkrahúsum eftir það. Var á biðlista
eftir varanlegri búsetu og var nýbúin
að fá inni í þjónustuíbúð og flutningar
framundan. Ég var svo lánsöm að fá
að eiga samverustundir með henni
síðustu mánuðina. Það var gott að
koma til hennar þar sem hún dvaldi
meðan hún beið eftir varanlegri bú-
setu. Aldrei kvartaði hún þó hún væri
á þvælingi milli staða og þyrfti að
deila herbergi með ókunnugum kon-
um, oft í miklum þrengslum og án
allra persónulegra tengsla.
Við spjölluðum yfir kaffibolla. Hún
sagði mér frá strákunum sínum,
tengdadætrunum og barnabörnunum
og ég sagði henni fréttir af „bekkn-
um“.
Hún kveið mikið fyrir flutningun-
um sem framundan voru. Í Grænuhlíð
var hennar heimili og henni óx í aug-
um að kveðja þann stað. Ég trúi að nú
sé hún laus við áhyggjur og vanlíðan
og búin að hitta hann Val sinn.
Við töluðum saman í síma síðasta
kvöldið, hún hringdi svo í mig þegar
hún var komin á sjúkradeildina, sagð-
ist tala betur við mig þegar hún yrði
hressari og kvaddi mig með orðunum
– Guð geymi þig, elskan mín. Þau
kveðjuorð vil ég muna og með þeim
orðum vil ég kveðja vinkonu mína.
Guð geymi þig, elsku Guðrún mín, og
hafðu kæra þökk fyrir samveruna.
Fjölskyldu hennar sendi ég innileg-
ar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd „bekkjarfélaganna“
í Laugardalslauginni,
Ásdís Jónsdóttir.
Guðrún Helga Högnadóttir
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
INGIBERGUR V. JENSEN,
bifvélavirkjameistari,
Hraunbæ 88,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn
20 apríl kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hans er bent á félag langveikra barna.
Alda Jónsdóttir,
Marteinn Jensen, Petrica Ardalic,
Steinar Á. Jensen, Hólmfríður Geirsdóttir,
Unnur Inga Jensen, Alfred George Wilmot,
Valgerður Hafdís Jensen, Hákon V. Uzureau,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð, vináttu,
hlýhug og styrk vegna andláts og útfarar elskulegs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og
langafa ,
SKÚLA MAGNÚSSONAR
flugstjóra,
Strikinu 4,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á deild 13 E, á Landspítala
fyrir hlýhug og góða umönnun.
Jean Magnússon,
Diana E. Skúladóttir, Louis Hoogedeure,
Margrét L. Skúladóttir, Einar Einarsson,
Skúli K. Skúlason, Sigurlaug S. Einarsdóttir,
Stefán M. Skúlason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við fráfall og
útför okkar elskulega eiginmanns, föður, tengda-
föður og afa,
SÉRA BRAGA BENEDIKTSSONAR,
Kirkjuvöllum 7,
Hafnarfirði.
Bergljót Sveinsdóttir,
Sveinn Magnús Bragason, Björk Gunnarsdóttir,
Soffía Emelía Bragadóttir,
Lilja Bragadóttir, Michael Sigþórsson,
Guðrún Björg Bragadóttir,
Benedikt Bragason,
Trausti Bragason,
Sveinn Ómar, Bragi, Sigþór Gellir,
Hrólfur og Benóný Orri.
✝
Faðir okkar,tengdafaðir og afi,
HREINN ÞÓRHALLSSON
frá Ljósavatni
Þingeyjarsveit,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga Húsavík
miðvikudaginn 15. apríl.
Jarðaför auglýst síðar.
Aðstandendur.
✝
Ástkær eiginkona mín, dóttir, móðir, tengdamóðir
og amma,
JÓHANNA KATRÍN BJÖRNSDÓTTIR,
Hlynsölum 5,
Kópavogi,
lést í Sjálfsbjargarhúsinu Hátúni 12 að morgni
þriðjudagsins 14. apríl,
Oddur Jónas Eggertsson,
Steinunn Lilja Jónasdóttir,
Geirlaug Dröfn Oddsdóttir, Helgi Magnússon,
Jónas Þór Oddsson, Lilja Guðríður, Karlsdóttir,
Atli Már Oddsson, Maila Oen Hellesöy,
Ari Freyr Oddsson, Ástrós Eiðsdóttir,
Arna Dögg, Helena Ýr, Magni Snær og Sunna Katrín.