Morgunblaðið - 26.06.2009, Side 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. JÚNÍ 2009
✝ Guðgeir Jónssonfæddist á Hræ-
rekslæk í Hróars-
tungu 6. júní 1923.
Hann lést á Landspít-
alanum 15. júní sl.
Foreldrar hans voru
Guðný Þórólfsdóttir,
f. á Uppsölum í Eiða-
þinghá 26.7.1889, d.
3.4. 1979, og Jón Ís-
leifsson, f. á Sand-
brekku í Hjalta-
staðaþinghá 7.7.1893,
d. 23.11. 1964. Hálf-
bróðir Guðgeirs, sam-
mæðra, var Þórólfur Stefánsson, f.
1914, d. 2004. Alsystkin Guðgeirs
eru Lukka, f. 1925, d. 2004, Snorri,
f. 1926, Egill, f. 1927, Kristmann, f.
1929 og Sæbjörg, f. 1932.
Hinn 26. desember 1955 kvæntist
Guðgeir Halldóru Stefaníu Mar-
teinsdóttur frá Sjónarhóli í Nes-
kaupstað, f. 27.4. 1927, d. 27.5.
1994. Dóra og Guðgeir eignuðust 3
fóstur til Gróu Ísleifsdóttur, föð-
ursystur sinnar, og Stefaníu Stef-
ánsdóttur, mágkonu hennar. Ólst
hann upp í Neskaupstað hjá þeim.
Guðgeir byrjaði mjög ungur að
vinna og á 16. aldursári fór hann á
sína fyrstu vertíð til Hornafjarðar.
Eftir eina slíka vertíð, um tvítugt,
náði hann að safna sér fyrir sínum
fyrsta vörubíl. Eftir það vann hann
við vörubílaakstur en einnig leigu-
akstur á fólksbílum sínum. Að auki
sá hann um akstur á olíu í hús og
báta fyrir Olíufélagið hf. í um 30
ár.
Guðgeir byggði húsið Hlíðargötu
21 í Neskaupstað og bjuggu þau
Dóra þar allan sinn búskap. Fóstr-
ur hans, Gróa og Stefanía, bjuggu
hjá þeim og áttu þar hvor sitt her-
bergið þar til þær létust.
Dóra lést árið 1994. 6 árum síðar
kynntist Guðgeir Benteyju Hall-
grímsdóttur frá Jökulfjörðum.
Bjuggu þau saman síðustu 9 árin í
íbúð hennar í Drápuhlíð 24 í
Reykjavík.
Útför Guðgeirs fer fram frá
Norðfjarðarkirkju í dag, 26. júní,
kl. 14.
börn. Þau eru: 1)
Guðný Stefanía af-
greiðslukona, f. 30.8.
1952, gift Braga
Finnbogasyni húsa-
smíðameistara, dætur
þeirra eru Halldóra
og Sigrún. 2) Jón
Grétar verkamaður,
f. 7.8. 1957, kvæntur
Bryndísi Helgadóttur
stuðningsfulltrúa,
börn þeirra eru Guð-
laug Helga, Íris
Dögg, Guðgeir og
Arnar Freyr. 3) Mar-
teinn Már bankastarfsmaður, f. 9.7.
1966, kvæntur Jóhönnu Vigdísi
Guðmundsdóttur iðnrekstrarfræð-
ingi, börn þeirra eru Matthías Már,
Mikael Már og Dóra María. Barna-
barnabörn Guðgeirs eru 8.
Skömmu eftir fæðingu fluttist
Guðgeir með foreldrum sínum til
Borgarfjarðar eystri en þegar
hann var þriggja ára fór hann í
„Það hafa eflaust ekki margir 13
ára strákar útbúið eitt stykki salerni
eins og ég gerði,“ sagði pabbi
skömmu fyrir andlát sitt. Þessi orð
féllu þegar hann var að lýsa íbúðinni
sem hann og fóstrur hans leigðu árið
1936. Um var að ræða vestari endann
á gamla Tröllanesi. Tvær íbúðir voru
í húsinu en klósettið var sameigin-
legt. Það fannst honum ekki nógu
gott svo hann bjó til nýtt salerni fyrir
þeirra íbúð. Þessi framtakssemi lýsir
honum býsna vel því það var fátt sem
hann lét stoppa sig á lífsleiðinni. Ef
ekki var atvinnu að fá, þá bjó hann
sér til vinnu og það skipti hann ná-
kvæmlega engu máli við hvað hann
vann.
Hann veiddi rauðmaga og grá-
sleppu, kinnaði fyrir fjölskylduna og í
seinni tíð seldi hann nætursaltaðar
kinnar í togarana. Vörubílstjórinn
Guðgeir náði sér í stórgrýti upp um
öll fjöll á vörubílnum og seldi í varn-
argarða. Leigubílstjórinn Guðgeir
keyrði fólk út um alla firði og upp í
Hérað á hvaða tíma sólarhringsins
sem var, beið oft eftir því á meðan það
skemmti sér á dansleikjum og skilaði
því svo heim undir morgun. Olíubíl-
stjórinn Guðgeir fyllti olíutankana
hjá fólki í hvaða veðri sem var, hvort
sem það var fært eða ófært á veturna.
Ef það var ófært þá fyllti hann tvo
50 lítra brúsa og dró þá á eftir sér í
snjónum. „Fólk þarf nú að geta hitað
húsin sín“, sagði hann. Hann var mik-
ill jafnaðarmaður, var líklega einn
fimmti af öllum Krötum á Norðfirði,
greiddi stoltur sína skatta og þoldi
ekki óréttlæti og óheiðarleika. Greið-
vikinn var hann með afbrigðum og
taldi ekki eftir sér að skutlast eftir
fólki eða með fólk styttri eða lengri
vegalengdir án greiðslu. Hann keypti
alla gíróseðla sem hann fékk senda,
það var prinsipp að styrkja öll góð-
gerðarfélög.
Mikill vinskapur var milli fjöl-
skyldna Sjónarhólssystkinanna og
augljóst var t.d. hve sannir vinir
pabbi, Jói, Kiddi og Halli Berg voru.
Pabbi var ófeiminn og kom oft með
ókunnuga heim í mat eða kaffi alveg
óundirbúið, mamma var ekki alltaf
ánægð með það en töfraði samt fram
einhverjar veitingar. Allir fóru ávallt
mettir af Hlíðargötunni. Pabbi var
barngóður með afbrigðum og börn
hændust undantekningarlítið að hon-
um. Stríðinn var hann, minnisstætt
er þegar hann hringdi í Óla Laugu og
þóttist vera frá Skattinum eða notaði
skipstjórahúfuna til að stöðva bíla á
þjóðveginum og þóttist vera lögga.
Þar náði hann nokkrum. Pabbi átti
alltaf vín þótt hann drykki það ekki
allt sjálfur, það bara tilheyrði að
bjóða gestum í glas. Genever var allt-
af til handa Bedda Odds á síldarver-
tíðum og Seyðisfjarðartúrarnir voru
óspart notaðir til að kaupa fyrir mann
og annan.
Pabbi átti mjög erfitt eftir að
mamma dó. Fyrir nokkrum árum
kynntist hann henni Bettý sem var
mikil gæfa fyrir hann, því þar eign-
aðist hann yndislega sambýliskonu.
Viljum við þakka henni og hennar
fólki alla þá hlýju og alúð sem þau
sýndu pabba síðustu árin. Það var
okkur öllum ómetanlegt. Að leiðar-
lokum viljum við þakka pabba fyrir
allt það sem hann gerði fyrir okkur í
gegnum tíðina. Guð blessi minningu
föður okkar.
Guðný, Jón Grétar og Marteinn.
Það eru liðin ríflega 30 ár síðan ég
kom inn í fjölskyldu Guðgeirs, þegar
ég varð tengdasonur hans. Milli okk-
ar skapaðist strax einlæg vinátta sem
aldrei bar skugga á.
Guðgeir var mikill fjölskyldumað-
ur, fylgdist vel með sínu fólki og var
alltaf til staðar ef á þurfti að halda. Á
uppvaxtarárum hans var lífsbaráttan
í landinu hörð, á unglingsaldri voru
flestir komnir í hörkuvinnu, þar var
Guðgeir enginn eftirbátur annarra,
alla tíð vinnusamur og ósérhlífinn.
Snemma mótaði hann sér afstöðu í
stjórnmálum. Á tímabili var haft á
orði að telja mætti kratana í Nes-
kaupstað á fingrum annarrar handar,
Guðgeir var einn þeirra. Hann hvik-
aði aldrei frá skoðunum jafnaðar-
mannsins og leiddist ekki að rökræða
um stjórnmál. Ekki skorti pólitíska
andstæðinga í þessu „rauða“ sam-
félagi sem Neskaupstaður var. Guð-
geir hafði mikið yndi af tónlist og var
góður söngmaður, tók mikinn þátt í
söngstarfi í Neskaupstað, meðal ann-
ars söng hann í kirkjukórnum í mörg
ár.
Á gleðistundum var söngurinn
aldrei langt undan. Ég minnist 70 ára
afmælis hans þar sem var saman
kominn hópur ættingja og vina. Þá
var mikið sungið. Guðgeir kunni ótrú-
legan fjölda af söngtextum, ljóðum og
vísum. Ævistarfið var að stærstum
hluta tengt bílum og akstri, hann
starfaði sem vörubílstjóri frá tvítugs-
aldri, sá um olíudreifingu fyrir kaup-
félagið Fram í u.þ.b. 30 ár, hafði fólks-
bíl „drossíu“ til leiguaksturs í mörg
ár. Þannig þurfti oft að ganga rösk-
lega til verks til að allt gengi upp þeg-
ar mest var að gera.
Margar ferðir voru farnar í mis-
jöfnum veðrum með farþega yfir
Oddsskarð, einn af erfiðustu fjallveg-
um landsins. Þá var betra að vera
sæmilega útbúinn. Sem dæmi má
nefna að lengi vel eftir að vegir lands-
ins fóru að lagast, voru alltaf tvö vara-
dekk í skottinu þegar lagt var í lengri
ferðir.
Guðgeir kvæntist Halldóru Mar-
teinsdóttur árið 1955 og lifðu þau í
ástríku hjónabandi allt þar til er hún
lést árið 1995. Það var honum mikill
missir og þungbær.
Fyrir nærri 10 árum kynntist hann
Benteyju Hallgrímsdóttur og bjuggu
þau saman í Reykjavík síðustu 9 árin
og veittu þannig hvort öðru góðan fé-
lagsskap og stuðning.
Ég vil þakka kærum tengdaföður
samfylgdina, söknuðurinn er sár en
ástvinir ylja sér við ljúfar minningar.
Bragi Finnbogason.
Við getum ei breytt því
sem frelsarinn hefur að segja.
Um hver fær að lifa,
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög sem við höfum hlotið,
það verður að skilja.
Svo auðmjúk og hljóð,
við lútum að frelsarans vilja.
Þó sorgin sé sár,
og erfitt er við hana að una.
Við verðum að skilja,
og alltaf við verðum að muna,
að Guð hann er góður,
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú,
að hann geymi vel sálina þína.
Þótt farin þú sért,
og horfin ert burt þessum heimi.
Ég minningu þína,
þá ávallt í hjarta mér geymi.
Ástvini þína, ég bið síðan
Guð minn að styðja,
og þerra burt tárin,
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir.)
Elsku tengdapabbi, takk fyrir allt.
Þín tengdadóttir,
Bryndís.
Guðgeir Jónsson
✝ Jóhann Þor-steinsson fæddist í
Efstabæ í Skorradal 3.
maí 1936. Hann lést á
bráðadeild Landspít-
alans 15. júní sl. For-
eldrar hans voru Þor-
steinn Vilhjálmsson, f.
2. maí 1899, d. 5. júlí
1987 og Eyvör Eyjólfs-
dóttir, f. 24. febrúar
1904, d. 29. apríl 1982.
Bræður Jóhanns eru
Björn, f. 1923, d. 1999,
og Vilhjálmur, f. 1934,
d. 2004. Uppeldisbróðir hans og
frændi er Halldór Jónsson, f. 1931.
Jóhann bjó í Efstabæ til 14 ára ald-
urs er hann flutti með foreldrum sín-
um til Akraness. Þar átti hann heim-
ili til ársins 1963 en fluttist þá með
fjölskyldu sinni til Reykjavíkur.
Jóhann eignaðist 5 dætur. Dóttir
hans og Ingu Lóu Hallgrímsdóttur
er 1) Alma María, f. 1956, gift Eiríki
Jónssyni, þau eiga þrjá syni og tvö
barnabörn.
Jóhann kvæntist Jóhönnu Gunn-
arsdóttur árið 1958 og eignuðust
þau fjórar dætur. 2) Erla Berglind, f.
1958, maki Jóhannes Ævar Hilm-
arsson, þau eiga tvö börn og eitt
barnabarn. 3) Freyja, f. 1961, maki
Oddur Sævar Andersson, þau eiga
þrjá syni. 4) Elín Margrét, f. 1962,
maki Þórhallur Ottesen, þau eiga
tvö börn. 5) Gunnhildur Björk, f.
1963 maki Stefán Ingvar Stefánsson,
þau eiga þrjú börn. Jóhann og Jó-
hanna skildu árið 1968.
Síðar hóf Jóhann sambúð með Sól-
veigu Stefánsdóttur og
gengu þau í hjónaband
árið 1973. Synir Sól-
veigar og stjúpsynir
Jóhanns eru: 1) Stefán
Sturla, f. 1959, maki
Petra Högnäs. Þau
eiga tvö börn en fyrir
átti Stefán tvær dætur.
2) Sigurfinnur, f. 1961,
maki Elsa Björk Pét-
ursdóttir. Hann á tvö
börn af fyrra hjóna-
bandi og eitt barna-
barn. Hún á þrjú börn
af fyrra hjónabandi og eitt barna-
barn. 3) Kristján Valdimar, f. 1963,
maki Lena Lindegarth, þau eiga
þrjú börn, fyrir átti Kristján eina
dóttur.
Jóhann vann við ýmis störf til sjós
og lands, en bústörf og hesta-
mennska voru honum í blóð borin og
byrjaði hann snemma að eiga við og
temja hesta. Árið 1976 fluttust Jó-
hann og Sólveig með fjölskylduna til
Sauðárkróks vegna vinnu Jóhanns
við tamningar. Nokkru síðar festu
þau kaup á jörðinni Miðsitju í
Blönduhlíð í Skagafirði þar sem þau
bjuggu í 24 ár, aðallega við hrossa-
rækt. Árið 2003 fluttu þau svo aftur
til Sauðárkróks en hafa þó haldið
hrossarækt sinni áfram undir nafn-
inu Miðsitjuhestar ehf. Jóhann veikt-
ist snögglega árið 2005 og fyrir ári
fluttu þau til Reykjavíkur vegna
veikinda hans.
Útför Jóhanns verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag, 26. júní, kl. 15.
Meira: mbl.is/minningar
Loks er dagsins önn á endaúti birtan dvín.
Byrgðu fyrir blökkum skugga björtu augun
þín.
Ég skal þerra tár þíns trega, tendra falinn eld,
svo við getum saman vinur syrgt og glaðst
í kveld.
Lífið hefur hendur kaldar, hjartaljúfur minn.
Allir bera sorg í sefa, sárin blæða inn.
Tárin fall heit í hljóði, heimur ei þau sér.
Sofna vinur, svefnljóð meðan syng ég yfir þér
Þreyttir hvílast, þögla nóttin þaggar
dagsins kvein.
Felur brátt í faðmi sínum fagureygðan svein.
Eins og hljóður engill friðar yfir jörðu fer.
Sof þú væran, vinur, ég skal vaka yfir þér.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Þín
Sólveig.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Hvíl þú í friði, elsku pabbi.
Þín dóttir
Freyja.
Kæri stjúpi minn og vinur.
Nú þegar komið er að leiðarlokum
reikar hugurinn til baka, ekki bara um
nokkur ár heldur jafnvel nokkra ára-
tugi. Það var fyrir 1970 sem þú komst
inn í líf mitt þegar þú fluttir inn á
heimili okkar og hófst sambúð með
móður minni. Það hefur örugglega
verið jafn erfitt fyrir þig eins og okkur
bræðurna, því við vildum jú eiga
mömmu einir og ekki deila henni með
öðrum.
Á fyrstu árum sambúðar okkar
gekk vissulega á ýmsu, þú áttir við
áfengisvandamál að stríða sem stjórn-
aði lífi okkar allra um tíma, en mann-
gerð þín var þó þannig að það var al-
veg sama hvað á gekk, fyrirgefningin
var svo ákaflega auðveld. Æskuminn-
ingarnar hrúgast nú upp hver af ann-
arri, t.d. þegar þú lagðir á ráðin með
okkur bræðrunum um að láta
mömmu hlaupa 1. apríl yfir til ná-
grannakonu sem hún þekkti ekkert,
hesthúsaferðir með sjoppuferð í lokin
af því að þig langaði svo í nammi,
(stundum var reyndar búið að loka af
því að umræður um ættir hrossa tóku
heldur langan tíma), ferðalög með
hraðakstri um landið og ekki síst upp í
Kambshól. Það var jú alltaf markmið-
ið að vera fljótari þangað í þetta skipt-
ið heldur en nokkurn tímann áður þó
það væri stoppað í Hvalstöðinni hjá
pabba þínum. Eða kappaksturinn við
Dóra bróður þinn heim í Kambshól
eftir fermingarathöfn. Já, í þá daga
var hraðinn mikill og skipti þá ekki
máli hvort um var að ræða umferðina
eða skeiðvöllinn. Á báðum stöðum
varstu snillingur, enda fylltist maður
stolti þegar maður heyrði rætt var um
Jóa vakra. Hann var jú minn maður.
Árin eftir að við fluttum til Sauð-
árkróks voru frekar erfið í okkar sam-
bandi. Ég erfiður unglingur á minn
hátt og þú skapstór, ákveðinn, óþol-
inmóður og með þinn veikleika. En
fljótlega fóru samskipti okkar að
breytast, þú komst yfir þinn sjúkdóm
og með okkur fór að þróast vinátta og
kærleikur. Síðast liðin 30 ár hefur því
vinátta okkar orðið órjúfanleg og ein-
staklega gefandi. Ekki minnist ég
þess að hafa heyrt þig tala á neikvæð-
an eða niðrandi hátt um nokkurn
mann en þú hafðir hins vegar gaman
af að herma eftir og segja gamansög-
ur af fólki og hlóst svo skemmtilega
með. Eftirminnilegustu stundir mín-
ar með þér eru hins vegar þegar ég
fór með þér í viku ferð ríðandi yfir
Kjöl. Það er tími sem aldrei gleymist.
Síðast liðin fjögur hafa verið þér
erfið. Það hefur verið svo aðdáunar-
vert að fylgjast með hve þú hefur tek-
ið hverju áfallinu af öðru með æðru-
leysi og þolinmæði, sem ég hélt
reyndar að væri ekki til hjá þér í
svona ríkum mæli. Þú settir þér
markmið, náðir þeim og þá voru sett
ný. Algjörlega aðdáunarvert.
Kæri stjúpi.
Maður sem hefur húmor, siðferði,
samvisku, og kærleika eins og þú
hafðir, er góður maður.
Það er vont að missa vin.
Þú verður hluti af lífi mínu hér eftir
sem hingað til.
Elsa biður að heilsa.
Þinn vinur
Sigurfinnur.
Jóhann Þorsteinsson
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík • sími 587 1960 • www.mosaik.is
MIKIÐ ÚRVAL AF LEGSTEINUM
OG FYLGIHLUTUM
Sendum myndalista