Morgunblaðið - 19.07.2009, Blaðsíða 28

28 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19. JÚLÍ 2009


  
   

 

   

 
 

 
   

ÍSLENSKAR
LÍKKISTUR
Góð þjónusta - Gott verð
Starmýri 2, 108 Reykjavík
sími 553 3032
Gsm 866-2747 og 822-6373
✝
Hjartkær móðir okkar, amma og langamma,
VILBORG HALLDÓRSDÓTTIR,
Kópavogsbraut 69,
Kópavogi,
lést miðvikudaginn 15. júlí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Aðstandendur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
bróðir, mágur, afi og langafi,
BÖRKUR ÁKASON
frá Súðavík,
Sefgörðum 16,
Seltjarnarnesi,
lést á Landspítalanum Hringbraut miðvikudaginn
15. júlí.
Kristín M. Jónsdóttir,
Rósa Björk Barkardóttir, Haraldur Leifsson,
Birna Barkardóttir, Sigurður M. Sigurðsson,
Dóra Jóna Barkardóttir,
Heimir Barkarson, Patricia Barkarson,
Ásta Ákadóttir, Sigurður B. Þórðarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUÐJÓN BJÖRGVIN JÓNSSON,
áður Selbraut 3,
Seltjarnarnesi,
Hörðukór 1,
Kópavogi,
andaðist á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 16. júlí.
Bryndís Guðmundsdóttir,
Guðmundur Guðjónsson, Ásta Katrín Vilhjálmsdóttir,
Kristinn Guðjónsson, Soffía Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minningar um afa
eru kannski ekki svo
margar síðan ég var
lítil, en þó eru tvær
myndir sem koma upp í hugann. Afi í
appelsínugulum pollagalla á Enok
Nk 45 og svo útilega sem afi kom í
með mér og foreldrum mínum. Ég
man ekki hvert var farið en afi hefur
verið svona 65 ára. Mamma og afi
fóru að keppast um að standa á haus í
móanum. Ég man að afi vann þessa
keppni með því að fara í jógahöfuð-
stöðu og stóð lengi. Afi átti það til að
koma bítandi suður á hverju sumri
eins og hann kallaði það. Það var að
keyra í rólegheitum aðallega norður
fyrir frá Neskaupsstað og stoppa alls
staðar þar sem hann þekkti til og
borða og gista. Okkur hjónum fannst
þetta bara gaman og notalegt þegar
afi mætti og gisti. Minnistæðast er
líklega þegar hann gisti 30. júlí 1996
þegar Ósk dóttir okkar kom í heiminn
og við laumuðumst út um miðja nótt
Flosi Bjarnason
✝ Flosi Bjarnasonfæddist á Melstað
í Vestmanneyjum 20.
september 1917.
Hann lést á Dval-
arheimili aldraðra í
Borgarnesi 7. júlí sl.
Útför Flosa fór
fram frá Borgarnes-
kirkju 14. júlí síðast-
liðinn.
og skildum afa eftir
einan heima í íbúðinni
og hittum hann næst í
Reykjavík. Það var svo
sumarið 2006 að við afi
áttum alvarlegt spjall
saman í Reykjavík og
hann ræddi við mig um
Dvalarheimilið í Borg-
arnesi, hvernig það
væri og hvort þar væri
ekki gott fólk, hann
sagðist alltaf hafa haft
augastað á því þegar hann kom keyr-
andi suður og fannst húsið svo vina-
legt. Þá í ágúst flutti hann í Borg-
arnes á dvalarheimilið og við fórum
að hittast oftar, hann fór í gönguferð-
ir um bæinn, kíkti í heimsókn og oft
fengum við okkur ís í Hyrnunni.
Afi fór að æfa sig í salnum að spila
á píanóið eftir eyranu því hann sá
ekki nóturnar lengur, svo var heim-
ilisfólkið farið að lauma sér í salinn
þar sem hann spilaði, til að hlusta.
Upp um þetta komst þegar það
gleymdi sér og söng með og klappaði.
Það var þá að hann fór að spila fyrir
þá sem vildu hlusta yfir kvöldkaffinu
og mikið var hans saknað þegar hann
skrapp af bæ í nokkra dag.
Það var mikið áfall fyrir afa þegar
hann veiktist og gat ekki lengur spil-
að á píanóið og farið út í göngutúra en
jákvæður var hann alltaf og ekki
gafst hann upp eða kvartaði þó sæti í
hjólastól. Munnharpan var reynd
með klemmuherðatré og síðan munn-
hörpustatífi þar sem hann spilaði fyr-
ir okkur þegar við komum í heim-
sókn, meira að segja settist hann
stundum fram á gang og spilaði fyrir
sambýlisfólkið. Það hefur verið stór
partur af tilveru minni síðan afi flutti í
Borgarnes að koma við hjá honum,
jafnvel eftir erfiðan vinnudag. Þá var
gott að leggjast í rúmið hans og
spjalla við hann og heyra fallega tóna,
það var afslappandi og notalegt.
Súkkulaði, harðfiskur og kaffi voru
okkar uppáhald, það var bara að sjá
til þess að hann ætti alltaf til góðgæti.
Við ræddum um ferðalög og fyrir
hverja ferð sagði hann mér veður-
spána og spurði um ferðasögurnar
þegar ég kom til baka, þá var eins
gott að vita hvar maður hafði verið.
Við vorum sammála um það við afi að
starfsfólk DAB var allt gott, ljúft og
skemmtilegt fólk og gerði allt til að
honum liði vel.
Takk fyrir að hugsa um hann afa
minn svo vel. Guð blessi okkur öll og
varðveiti.
Guðbjörg Sólveig.
Elsku afi.
Þegar ég lít til baka ertu svo stór
hluti af lífi mínu. Passaðir okkur
systkinin þegar við vorum ung. Fórst
með okkur í útilegur og þegar ég var
að gefast upp að labba enn eitt fjallið
leiddir þú mig eða barst. Síðan þegar
ég var fimmtán ára kom ég austur til
þín til að prófa að fara með þér á sjó-
inn. Líkaði mér þetta svo vel að ég
var háseti hjá þér í þrjú sumur og bjó
ég hjá þér þennan tíma. Gekk sam-
búðin bara vel hjá okkur þennan
tíma. Fjórða sumarið kom ég austur
og vann þá á sjúkrahúsinu. Síðan æxl-
aðist það þannig að ég flutti austur
1982 og þá varðst þú stór hluti af fjöl-
skyldunni og fengu börnin mín að
kynnast þér.
Þú hafðir svo gaman af allri tónlist
og varst svo stoltur þegar barnabörn-
in voru að spila og mættir á tónleikum
hjá þeim.
Elsku afi. Nú ertu búinn að fá hvíld-
ina sem þú þráðir. Fékkst að sofna
eins og þú óskaðir. Þér hafði liðið svo
vel síðustu vikur og talaðir svo fallega
um starfsfólkið á dvalarheimilinu.
Hvað það væri vel hugsað um þig þar.
Guð verði með þér.
Þorbjörg.
Dagur þinn er að kvöldi kominn og
þú hefur sofnað svefninum langa.
Eftir sit ég hrærð, en afar þakklát
fyrir að hafa haft þig hjá okkur svona
lengi.
Minningarnar hrannast upp og góð-
ar stundir okkar saman í gegnum tíð-
ina hlýja mér um hjartarætur.
Ég hugsa um allar stundirnar í
Neskaupstað þegar við fjölskyldan
bjuggum þar, öll skiptin sem þú komst
til okkar á Krókinn á ferðum þínum
um landið, tímarnir sem við bjuggum
saman heima hjá ömmu Siggu, afmæl-
isveislurnar á deginum okkar og nú
síðast heimsóknir mínar til þín á dval-
arheimilið í Borgarnesi.
Ánægðust er ég með okkar síðustu
stundir saman, í maí síðastliðnum
þegar ég kom til þín á leið minni til
Neskaupstaðar. Þú varst ansi glaður
að vita það að nú væri ég að klára skól-
ann og að flytja austur til að búa með
Valda.
Við spjölluðum mikið og lengi og þú
varst svo glaður og hress eins og
ávallt.
Elsku Flosi afi, ég sakna þín mikið,
en veit að nú ert þú kominn á betri
stað, þar sem þú siglir um á Enok og
ferðast um fjöll og firnindi og nýtur
lífsins, laus við stólinn og ert frjáls
sem fuglinn.
Ég vil þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar.
Megi góður Guð geyma þig, elsku
afi.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þín langafastelpa,
Sigríður Inga.
Á meðan langafi átti heima í
Reykjavík og var ekki í hjólastól
mældum við Sigurður hæð okkar við
tölurnar á jakkanum hans en við
komumst aldrei að því hvort við vor-
um orðnir stærri en langafi af því að
hann lenti í hjólastól hálfu ári eftir að
hann kom á Dvalarheimilið Borgar-
nesi það var þá sem við bræðurnir
kynntumst langafa mikið betur.
Hann fór alltaf í kvöldkaffinu fram að
spila á píanóið fyrir hitt heimilisfólk-
ið, svo eftir veikindin hans urðu fing-
ur hans svo dasaðir að hann gat ekki
spilað lengur á píanóið þá keypti hann
munnhörpustatíf og spilaði oft þegar
við komum til hans, hann meira að
segja reyndi að kenna okkur að spila
á hana.
Alltaf bauð langafi okkur mola úr
dollunni sinni og oft gáfum við honum
líka mola. Það var ýmislegt sem hægt
var að læra af langafa t.d. þegar hann
kenndi pabba að hreinsa mótorinn á
gúmmíbátnum okkar og þegar við
spjölluðum um bátana sem hann átti
og hvað hlutirnir hétu í þeim. Og eitt
sinn var verkefni í skólanum hjá mér,
um jólin hér áður fyrr og leitaði ég
hjálpar hjá langafa og spurði ég hann
hvernig jólin hjá honum voru þegar
hann var barn. Langafi, við söknum
þín og takk fyrir allt það góða sem þú
leiddir í hjörtu okkar.
Þorgeir og Sigurður Aron.
„Í þetta skiptið er
tilfinningin öðruvísi,
núna er ég hræddur
um að þetta fari að
klárast“.
Þetta sagðir þú við mig, elsku
Atli minn, fyrir ekki svo löngu,
þegar þú komst af fundi með
lækninum þínum. Þú varst búinn
að berjast af öllum þínum kröftum,
leggja þig allan fram, en því miður
var eins og örlög þín væru ráðin
og enginn gæti gert neitt við því.
Þú hafðir skemmtilega lífsýn,
varst lífsglaður, fordæmdir engan
og ávallt með hugann opinn gagn-
vart öllu og öllum. Að setjast niður
með þér og ræða lífsins mál var
svo gefandi og undantekningalaust
hvattir þú mig áfram í því sem ég
tók mér fyrir hendur.
Um daginn sátum við og rædd-
Atli Thoroddsen
✝ Atli Thoroddsen,flugstjóri, fæddist
29. maí 1970. Hann
lést á 11E, krabba-
meinslækningadeild
Landspítalans, að
morgni 7. júlí sl.
Útför Atla fór fram
í Dómkirkjunni 16.
júlí síðastliðinn.
um um hlutskipti
hvers og eins í þessu
lífi og þann tíma sem
hver og einn fær út-
hlutað. Þá sagðir þú
mér að þú værir bú-
inn að komast að því
að í raun skipti ekki
öllu máli hversu
gamall maður yrði,
heldur skipti mestu
hvað maður gerði við
sitt líf meðan maður
lifði því. Þú sagðir
það skipta miklu máli
að njóta hverrar ein-
ustu mínútu og algert lykilatriði í
lífinu væri að láta alla sína drauma
stóra sem smáa rætast, alla vega
gera atlögu að þeim. Þú lést þína
drauma rætast, varst orðinn flug-
stjóri, áttir yndilega fjölskyldu,
búinn að ferðast um heiminn, bú-
inn að eiga mótorhjól, flugvél, fjór-
hjól, allskonar bíla, tól og tæki.
Þú sagðir mér að ef þú myndir
yfirgefa okkur bráðlega þá værir
þú sáttur við hvernig þú hefðir
nýtt þinn tíma. Þú sagðir mér
einnig að ef illa færi yrði það svo
sárt að fá ekki meiri tíma til þess
að fylgjast með stelpunum þínum
þremur og taka þátt í þeirra lífi og
öllum þeim ævintýrum sem eiga
eftir að drífa á daga þeirra.
Með okkur þróaðist einstök vin-
átta sem einkenndist af heiðar-
leika, einlægni og trúnaði. Við gát-
um hlegið, grátið og skipst á
skoðunum, það skipti ekki máli á
hverju gekk, alltaf leið mér vel í
þinni návist.
Þú varst stór þáttur í mínu lífi,
þú varst minn trúnaðarvinur og
ávallt þegar ég þurfti á einhverri
aðstoð að halda eða ef einhver lífs-
ins mál voru að veltast fyrir mér
þá gat ég alltaf leitað til þín, lagt
spilin á borðið og fengið þitt sjón-
arhorn án allrar gagnrýni og for-
dóma.
Núna ætla ég að fara leggja
pennann frá mér en það er ekki
hægt án þess að minnast á hana
Ástu þína. Hún stóð við hlið þér í
öllum þínum orrustum, hvatti þig
áfram og studdi út í hið óend-
anlega, hún var kletturinn í þínu
lífi, kletturinn sem mun hlúa að
stelpunum ykkar og leiða þær
áfram til árangurs á lífsins braut,
konu sem er svo sterk að hún mun
halda áfram að blómstra í sínu lífi,
fyrir þig.
Góður vinur er eitt það dýrmæt-
asta sem hægt er að eignast. Ég
var það heppinn að eiga þig sem
vin, ekki bara venjulegan vin held-
ur sem einn minn allra besta vin.
Elsku Atli, meðan ég lifi mun ég
standa við það sem ég lofaði þér,
skömmu áður en þú kvaddir.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér
nær,
aldrei ég skal þér gleyma …
Svo vöknum við með sól að morgni,
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Þinn vinur,
Jón Halldórsson.
 Fleiri minningargreinar um Atla
Thoroddsen bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Formáli | Minningargreinum fylgir
formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsing-
ar um hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan hvað
útförin fer fram. Þar mega einnig
koma fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en ekki í
minningargreinunum.
Minningargreinar