Morgunblaðið - 19.07.2009, Blaðsíða 31

andi. Það skapaði svigrúm í tíma og
rúmi fyrir hugðarefnin. Amma las
mikið, var fróðleiksfús og skapandi í
höndum. Hún hafði unun af að
ferðast og þurfti yfirleitt ekki að
hugsa sig um ef henni var boðið í
ferðir. „Það væri gaman, ég hef ekki
komið þangað,“ sagði hún níræð
þegar henni bauðst að fara til Lund-
úna.
Amma Stína tók lífinu opnum
örmum, var félagslynd og naut þess
að hitta fólk. Hún hafði ríka kímni-
gáfu og sá hið skoplega í daglegu lífi
en var ávallt grandvör og hlý. Mað-
ur lifnaði við í návist hennar. Hún
tók svo fagnandi á móti okkur og
var svo áhugasöm um líf okkar og
vissi hvað allir voru að fást við.
Elsku amma Stína, lífsþróttur
þinn, æðruleysi og kærleikur munu
alltaf fylgja okkur og fyrir það erum
við eilíflega þakklát.
Sigurveig (Sívý), Björn og
fjölskylda.
„Hún amma Stína var alltaf svo
góð en ég ætla ekki að gráta mikið,“
sagði Júlía Krista dóttir mín þegar
ég tilkynnti dætrum mínum að
langamma þeirra væri dáin og svo
brosti hún litlu gervibrosi gegnum
tárin. En elsta dóttir mín, hún
Andrea Guðbjörg, sagði að það væri
allt í lagi að gráta smá því okkur
þætti svo vænt um hana ömmu
Stínu. Vissulega var þetta rétt hjá
þeim báðum. Amma Stína var alltaf
svo góð og gaf alltaf mikið af sér en
ætlaðist aldrei til neins til baka.
Í síðasta skiptið sem ég kom við
hjá ömmu kom ég með rúgbrauð
sem ég hafði bakað. Amma knúsaði
mig og sagði að þetta hefði verið
einmitt það sem hana vantaði með
reykta rauðmaganum sem hún hafði
komið með frá Hólmavík deginum
áður. Svona var amma, ævinlega
þakklát fyrir allt sem gert var fyrir
hana. Amma fann alltaf leið til að
brúa kynslóðabilið í gegnum leik eða
sögur. Þegar yngsta dóttir mín, hún
Emilý Pála, var smeyk við þessa
gömlu konu sagði hún: „Þetta er allt
í lagi hún kemur þegar hún er tilbú-
in“. Þannig var það líka iðulega, sú
stutta var tilbúin að knúsa lang-
ömmu sína í bak og fyrir áður en
heimsókninni lauk. Amma Stína var
vissulega góð kona og hafði í raun
líka undirbúið dætur mínar og mig
eins vel og henni var unnt undir þá
staðreynd að fólk lifir ekki að eilífu.
Sem barn var ég svo lánsöm að fá
að dvelja langdvölum á sumrin hjá
ömmu og afa í Borgarnesi. Þar var
margt hægt að gera, meðal annars
fara út á Tanga, dorga og leika sér í
fjörunni, sem allt var mikið ævintýri
fyrir borgarbarnið. Dýrmætastar
voru samt stundirnar með ömmu, að
afa ólöstuðum. Minnisstætt er þegar
spiluð var langavitleysa, textinn les-
inn fyrir afa í sjónvarpinu, dyttað að
garðinum eða þvælst í kaupfélaginu
þar sem amma var að skúra. Amma
breiddi sængina líka alltaf ofan á
mann á sérstakan máta og í dag
stend ég mig að því að breiða þann-
ig ofan á dætur mínar. Þegar ég
hugsa til baka á ég ekkert nema
góðar minningar um ömmu og oft
hef ég dáðst að hugrekki hennar og
dugnaði í gegnum árin. Þegar afi dó
fyrir 15 árum flutti amma í nýja
íbúð við Borgarbraut. Henni fannst
ekki hægt að vera ein í stóra húsinu
við Skúlagötu og vildi hafa það ör-
yggi sem þjónustuíbúðir hafa upp á
að bjóða. Amma lét ekki þar við
sitja heldur lagðist í ferðalög og
kom meðal annars með mér og fjöl-
skyldu minni í eftirminnilega ferð til
Kanaríeyja, þá 88 ára gömul.
Ég hef í gegnum árin reynt að
vera dugleg að koma við hjá ömmu
þó ekki hafi stundum verið nema til
að knúsa hana. Nú er bara skrýtið
að keyra fram hjá húsinu hennar og
engin amma þar til að knúsa. En
dætur mínar munu fá að heyra
margar minningar mínar um bestu
ömmu í heimi.
Elín.
Það er dálítið sérstakt fyrir konu
á fertugsaldri að eiga langömmu en
ég naut þeirra forréttinda.
Langamma mín var líka sérstök,
hún var ekki bara góð eins og ég
held að öllum þyki sínar ömmur,
heldur geislaði hún af lífsgleði.
Langamma mín var fólki nær og
fjær innblástur og á ættarmótum
heyrðist oft hve mikið við óskuðum
okkur að verða alveg eins og amma
Kristín, hún var lífsglöð og yndisleg
kona. Það var sönn ánægja að vera í
návist við hana, ég tók eftir því að ef
ég hafði einhverntímann sagt fólki
frá langömmu þá fiskaði það eftir
fleiri sögum. Þegar amma mín, dótt-
ir hennar, varð ekkja fyrir 6 árum
spurði fólk eins og gengur hvernig
amma hefði það og hvort hún væri
ein, það var þá sérstakt, en samt svo
sjálfsagt þekkjandi langömmu að
segja: Mamma hennar er mikið hjá
henni þessa dagana að passa upp á
hana.
Börnin mín hafa notið þeirra for-
réttinda að fá að kynnast langa-
langaömmu sinni meira en flestir og
hún kom í fermingu dóttur minnar í
vor. Þá varð mörgum að orði hve
sérstakt það var að sjá ömmu ferm-
ingabarnsins fagna ömmu sinni og
langömmuna gleðjast þegar mamma
hennar mætti.
Langamma var alltaf á ferð og
flugi, fór reglulega í utanlandsferðir
og naut lífsins. Hún lét ekkert
stoppa sig. Það má segja að það sé
vegna þess hve langamma hefur
verir hress, að maður leyfir sér að
hlakka til eftirlaunaáranna, á þeim
árum fékk amma bílprófið og ferð-
aðist mikið bæði innanlands og utan.
Amma var líka höfðingi heim að
sækja og svona ein sú síðasta sem
ég þekki af kynslóð þeirra kvenna
sem eru ávallt tilbúnar með bakkelsi
í frystinum fyrir gesti sem ber að
garði og steikti bestu kleinur í
heimi, hún kunni svo fjöldamörg ráð
til að hita kleinurnar svo alltaf
fannst manni að þær væru að koma
beint upp úr pottinum, það eru
æskuminningar mínar af ömmu í
Borgarnesi eins og hún var oft köll-
uð heima hjá mér.
Langamma hélt líka góðu sam-
bandi við afkomendur sína, það
þýddi ekkert að ætla að bjóða henni
upp á vikugamlar fréttir af mér,
þær hafði hún þá þegar fengið með
öðrum leiðum. Hún var stálminnug
skýrleikskona allt fram á síðasta
dag. Það er svo einkennandi fyrir
hana að hún fór vikuna áður en hún
lést í húsbíl um landið. Svo hallaði
hún undir flatt, hvíldi sig um stund,
gaf okkur tækifæri til að kveðja og
fór.
Ég tel mig hafa lært það af ömmu
að halda ótrauð áfram með bros á
vör og láta ekkert stoppa mig í að
gera það sem mig langar til, ef mað-
ur er jákvæður og ákveðinn þá eru
manni allir vegir færir.
Ég þakka ömma fyrir samfylgd-
ina á þessari leið og óska henni
góðrar ferðar í þessu nýja ævintýri
út í óvissuna.
Iðunn Ólafsdóttir.
Amma í Borgarnesi, eins og hún
Kristín Sigurðardóttir var jafnan
kölluð á okkar heimili, kvaddi með
friðsæld, eins og við var að búast af
henni. Hún var amma hans Ara
míns og langamma barnanna okkar
og reyndar talsvert meira en það,
því hún var um leið einnig í raun
önnur móðir hans vegna þess
hversu mikið hann fékk að vera hjá
henni og Andrési afa sínum á barns-
og unglingsárum. Fyrst sem smá-
hnokki, meðan þau stunduðu bú-
skap við nokkuð erfiðar aðstæður í
Jafnaskarði ofan við Hreðavatn og
síðar á unglingsárunum eftir að þau
fluttust í Borgarnes. Yngsta móð-
ursystir Ara, Arnheiður, sagði mér
fljótlega eftir að við kynntumst að
hún liti á Ara sem litla bróður sinn.
Seinna gerði ég mér grein fyrir
að auk þessara tengsla var Kristínu
eiginlegt að sýna okkur öllum í fjöl-
skyldunni móðurlega hlýju og um-
hyggju. Hún virtist alltaf aflögufær
á því sviði og sannaði það að það er
engin þörf á að deila ást sinni milli
ástvinanna þegar hægt er að marg-
falda. Þar með er ekki sagt að Krist-
ín væri skoðanalaus eða skaplaus og
oft laumaði hún meinfyndnum at-
hugasemdum út úr sér um fólk og
fyrirbæri. Aldrei án hlýju en oft
með þunga og ég held að hún hafi
verið býsna góður mannþekkjari.
Kristín var alþýðuhetja. Hún
þurfti að hafa fyrir lífinu, virtist
aldrei telja það eftir sér og lét aldrei
á því bera ef hún var þreytt eða
veik. Það var alltaf tilhlökkun í ótal
fjölskylduboðum að hitta hana. Fyr-
ir nokkrum árum var hún með okk-
ur, nokkrum úr fjölskyldunni, á
Kanaríeyjum, alltaf létt á fæti og
fús að gera allt. Samt var það vet-
urinn þegar hún var að glíma við al-
varleg veikindi sem hún sem betur
fór yfirvann.
Kristín vann oft langan vinnudag
og skilaði miklu æviverki, bæði í
störfum inni á heimili og utan þess.
Þó held ég að það sjáist best á börn-
unum hennar og þeirra fjölskyldum
hversu gott veganesti þau hlutu og
þar var hlutur Kristínar ómetanleg-
ur. Sæunn tengdamóðir mín og
systkini hennar eru einstakt fólk.
Við sem kynntust Kristínu og
fengum að njóta nærveru hennar
jafn lengi og raun ber vitni getum
talið okkur gæfufólk. Við Ari vorum
tíðir gestir á heimili þeirra Andrés-
ar, einkum í upphafi búskapar okk-
ar. Þá var sjaldan skotist í bæinn
eftir heimsóknirnar heldur gist.
Seinna nutum við þess að húsið
þeirra á Skúlagötu varð stórfjöl-
skylduhús, Kristín flutti sig í íbúðir
aldraðra í Borgarnesi og skildi eftir
heila búslóð í húsinu sem minnti á
margar góðar stundir.
Þakklæti til æðri máttar fyrir að
hafa kynnst Kristínu og samhugur
með öllum sem syrgja hana nú er
mér efst í huga á þessum degi.
Anna.
Minningar 31
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19. JÚLÍ 2009
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is
Vaktsími: 565 5892 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Yvonne Tix
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík • sími 587 1960 • www.mosaik.is
MIKIÐ ÚRVAL AF LEGSTEINUM
OG FYLGIHLUTUM
Sendum myndalista
✝
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra er sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
ástkærs eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
SIGURÐAR M. JAKOBSSONAR.
Ragnhildur Aðalsteinsdóttir,
Agnar B. Sigurðsson,
Viðar Sigurðsson, Anna María Sigurðardóttir,
Helgi H. Sigurðsson, Margrét A. Kristjánsdóttir,
Ingvar J. Kristjánsson, Halla Ágústsdóttir,
Ragnhildur L. Helgadóttir,
Sigurður J. Helgason,
Anton Karl Helgason,
Arnar Már Símonarson,
Bryndís Viðarsdóttir,
Sigurður Viðarsson,
Ágústa K. Ingvarsdóttir,
Ragnhildur B. Ingvarsdóttir,
óskírður Ingason.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
FRIÐGERÐAR GUÐNÝJAR
GUÐMUNDSDÓTTUR,
Engjavegi 34,
Ísafirði.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki öldrunar-
deildar Fjórðungssjúkrahússins á Ísafirði.
Steinunn S. L. Annasdóttir, Halldór Benediktsson,
Vilhelm S. Annasson, Særún Axelsdóttir,
Ásgerður H. Annasdóttir, Ómar Ellertsson,
Bergþóra Annasdóttir, Kristján Eiríksson,
Sigmundur J. Annasson, Agnes Karlsdóttir,
Guðný Anna Annasdóttir, Sigurjón Haraldsson,
Dagný Annasdóttir, Húnbogi Valsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra er auðsýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs sonar
okkar, bróður, mágs og frænda,
SIGURBJÖRNS PÁLMASONAR,
Vesturbrún 17,
Reykjavík.
Pálmi Jónsson, Ingibjörg Daníelsdóttir,
Hjálmar Pálmason, Guðlaug Sigurðardóttir,
Gylfi Pálmason,
Hólmgeir Pálmason, Ingibjörg Þorláksdóttir,
Bergþór Pálmason, Sigrún Marinósdóttir,
Ásgerður Pálmadóttir, Guðjón Gústafsson,
Svanhildur Pálmadóttir, Sigurður Ámundason
og fjölskyldur.
✝
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra er sýndu
okkur samúð og hlýhug á þessum erfiðu tímum við
andlát og útför ástkærs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, sonar, bróður, mágs og afa,
HJALTA HEIMIS PÉTURSSONAR,
Hringbraut 136b,
Keflavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks D-deildar á
Heilbrigðisstofnun Suðurnesja, starfsfólks 11E
á Landspítalanum Hringbraut og heimahjúkrun.
Guðný Adolfsdóttir,
Hulda Klara R. Hjaltadóttir, Jóhann Helgi Eiðsson,
Þóra Kristín Hjaltadóttir, Davíð Fannar Bergþórsson,
Ásthildur Margrét Hjaltadóttir, Carmen Lena Ribas,
Ómar Þröstur Hjaltason, Katrín Arndís Magneudóttir,
Pétur Friðrik Hjaltason, Kristín Gunnlaugsdóttir,
Gunnlaugur Þór Hauksson, Ólavía Lúðvíksdóttir
og barnabörn.
Anna J. Kjart-
ansdóttir
✝ Anna J. Kjart-ansdóttir fæddist
á Þórshöfn á Langa-
nesi 24. janúar 1923.
Hún lést á líknardeild
Landspítalans í Kópa-
vogi 1. júní síðastlið-
inn.
Útför Önnu fór fram í Fossvogskap-
ellu 8. júní í kyrrþey.
Meira: mbl.is/minningar