SunnudagsMogginn - 01.11.2009, Page 18

Dagurinn er hafinn, síðasti
dagur vegleysis og vímuefna.
Vonin er nýtt leiðarljós.
Hún nýtur stuðnings bæði himneskra og
jarðneskra vina yfir kaffibolla hjá Sam-
hjálp. „Nú getur þú þetta,“ segir sá jarð-
neski. Hinn himneski vinnur á annan hátt.
Hún losar sig við verkfæri gær-
dagsins áður en hún heldur út.
„Bara einu sinni enn,“ hugsar
hún og nær í nýjan skammt.
Sprautar sig og líður betur.
Morgunblaðið/RAX
Hún man ekki eftir þeim tíma sem hún
fann fyrir innri friði og ró. Hana lengir
eftir lífi fyrirsætu málverksins. Hún leit-
ar hjálpar og hefur nýtt líf … vonandi.
Í stríði
við lífið
Hún háði stríð daglega og óvinir
leyndust í hverju horni, ýmist klæddir
í einkennisföt eða larfa. Fjandmann-
inn mesta var barátta að forðast, því
hann var hún sjálf. Með sprautuna að
vopni þau mættust á kaldranalegum
vígvelli. Þráin að finna fyrir nálinni
yfirtók alla skynsamlega hugsun. Hún
lét undan og áhyggjur og sorg hurfu
um stund.
Skammvinn vellíðanin leið hjá þeg-
ar kvölda tók og stríðið hófst á ný með
nýjum degi. En nú hefur hún lagt
gamalkunnum vopnum og leitað á
náðir meðferðarfulltrúa. Hún tekur
fram nýtt hernaðartæki, vonina.