SunnudagsMogginn - 01.11.2009, Qupperneq 41

1. nóvember 2009 41
Barði Jóhannsson og Keren Ann á sviðinu í Salley Pleyel - annað er „Lady“ og hitt „Bird“, en veltur á ýmsu hvort er hvort.
hefur hann vinnu við sína sólóskífu á næstu dögum.
„Við Keren verðum hvort í sínu lagi og síðan gerist
það á einhverjum tímapunkti að leiðir okkar liggja
saman og þá endum við með eitt lag hvort á annars
plötu,“ segir Barði og talar greinilega af reynslu.
Það er nú svo að þegar búið er að færa lögin þeirra
Barða og Keren Ann í sparibúninginn hans Þorvaldar
Bjarna, sem er reyndar frábærlega fagur, kemur mjög
vel í ljós hvað þau eru ólíkir lagasmiðir; þó lögin séu
komin með sama yfirbragð og hljóm eru þau gerólík;
Barði nákvæmari og skipulagðari, hans hugmyndir í
fastari skorðum, en Keren Ann aftur á móti frjálslegri
- hugur og hjarta. Barði tekur undir þetta að hluta,
því þó hann sé ekki sannfærður um mína lærðu útlist-
un á muninum á þeim segir hann að víst séu þau ólík-
ir lagasmiðir, „en það krossar samt, við nálgumst
hvort annað á einhverjum punkti. Gott dæmi um það
er að á síðustu sólóplötum okkar voru tvö lög, eitt á
hvorri plötu, sem voru eins og systkini, meira að segja
melódíurnar, en samt hafði hvorugt okkar verið að
hlusta á það sem hitt var að gera.
Ég hugsa ekkert um Keren þegar ég er að gera mín-
ar plötur, og hún ekki um mig, en svo endar það með
því að við gerum nokkur lög saman og hún tekur eitt
og ég eitt. Þá eru nokkur lög eftir sem enda einhvers
staðar, eða kannski hvergi, kannski í lagabanka sem
verður kveikja að nýrri Lady & Bird-plötu eða nýju
Lady & Bird einhverju.“
Ekki er nema von að maður velti því fyrir sér hvort
þetta sé ekki einmitt það sem þau eigi að gera, leggja
meiri vinnu og áherslu í Lady & Bird, en Barði segir að
þó það sé verið að leggja drög að frekari verkefnum,
frekara tónleikahaldi á næsta ári, sé aðal samstarfsins
það að vinna ekki undir einhverri pressu, „að hafa
frelsi sem við höfum ekki sem sólóartistar og geta
fyrir vikið látið allt flakka og leikið okkur. Við vorum
að tala um það núna að gera aðra plötu, fara saman í
stúdíó og sjá hvað gerist og 99% líkur á að af því
verði, en engin leið að sjá fyrir hvenær og hvernig,
það getur vel verið að það komi eitthvað annað fyrst.“
Keren Ann er framarlega í flokki þeirra tónlistar-
manna franskra sem hafa endurvakið franska söng-
lagahefð, nouvelle chanson kalla menn það þar í
landi, og nýtur sífellt meiri vinsælda í heimalandinu.
Hvað Barða varðar þá hefur hann líka unnið sér nafn
ytra og á tónleikunum í Salley Pleyel verð ég vel var
við það að fólk þekkir hans lög ekki síður en hennar;
fyrirfram hafði ég búist við því að þorri áheyrenda
væri kominn til að heyra í Keren Ann, en Barði á sína
áheyrendur, það fer ekki á milli mála. Þegar ég impra
á þessu segist Barði alltaf spila fyrir fullu húsi í Frakk-
landi, eða svo hafi það verið hingað til í það minnsta.
„Keren Ann spilar eðlilega í stærri sölum, en ég held
alltaf fullt af tónleikum í Frakklandi þegar ég gef út
plötur og það er alltaf fyrir fullu húsi. Svo má ekki
gleyma því að Lady & Bird á marga aðdáendur líka og
margir voru komnir til að sjá þau.“
Salley Pleyel er einn helsti tón-
leiksalur sígildrar tónlistar í París
og ekkert var til sparað til að gera
tónleikana sem glæsilegasta.
Það er nú svo að þegar búið er að
færa lögin þeirra Barða og Keren Ann
í sparibúninginn hans Þorvaldar
Bjarna, sem er reyndar frábærlega
fagur, kemur mjög vel í ljós hvað þau
eru ólíkir lagasmiðir; þó lögin séu
komin með sama yfirbragð og hljóm
eru þau gerólík; Barði nákvæmari og
skipulagðari, hans hugmyndir í fast-
ari skorðum, en Keren Ann aftur á
móti frjálslegri - hugur og hjarta.