Morgunblaðið - 18.11.2009, Blaðsíða 21

Minningar 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 18. NÓVEMBER 2009
✝ Ingibjörg Char-lotte Krüger
fæddist í Stykk-
ishólmi 14. ágúst
1931. Hún lést á
Lundi dvalarheimili
aldraðra á Hellu 9.
nóvember 2009.
Foreldrar hennar
voru Jakobína Helga
Jakobsdóttir, f. 5.4.
1902, d. 24.9. 1987
og Arelíus Gestur
Sólbjartsson, útvegs-
bóndi í Hrappsey á
Breiðarfirði, f. 6.6.
1901, d. 13.4. 1991. Systkini henn-
ar voru Jakob Kristinn, f. 27.6.
1926, d. 1.11. 2000, Bryndís Mar-
grét, f. 29.8. 1927, búsett í Kaup-
mannahöfn, Bergljót Guðbjörg, f.
9.9. 1928, d. 11.11. 1999, Ólafur
Helgi, f. 1.12. 1929, d. 20.1. 2004,
Jósef Berent, f. 30.12. 1932, Sól-
björt, f. 11.2. 1934, Bergsveinn
Eyland, f. 2.1. 1937 og Jónína, f.
17.12. 1940, d. 30.9. 2001.
Ingibjörg giftist 7.3. 1959
Ragnari Krüger járnsmiði, f.
29.10. 1932, d. 26.10. 1995. Börn
þeirra: 1) Agnes, f. 7.7. 1964, í
sambúð með Gunnari Birni Eyj-
ólfssyni, f. 1.2. 1960.
Börn: Ingibjörg
Ragna, f. 27.11.
1985, Elisabeth
Patriarca, f. 16.3.
1988, Stefanía Ósk,
f. 2.6. 1998, Ólafur
Bjarni, f. 3.11. 1999,
Kristín Helga f. 9.2.
2002 og Guðbjörg
Elín, f. 3.2. 2008. 2)
Stefán Hafþór, f.
19.12. 1966, d. 30.1.
1994. 3) Ragnar átti
fyrir dóttur, Guð-
rúnu Rögnu, f. 4.6.
1954, synir hennar eru Ragnar
Már, Arnþór Elmar, Óttar Erling
og tvíburarnir Valgeir og Berg-
þór.
Ingibjörg bjó lengst af í Kópa-
vogi og vann við saumaskap. Ingi-
björg og Ragnar ráku Ljósrit-
unarstofu Sigríðar Zoëga í 15 ár.
Síðustu árin bjó hún hjá dóttur
sinni á Hvolsvelli og síðast á
Lundi, dvalarheimili aldraðra á
Hellu.
Útför Ingibjargar fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, miðviku-
daginn 18. nóvember, og hefst at-
höfnin kl. 13.
Elsku besta amma mín,
[…]
Mæðan kenna mun þér fljótt,
meðan hallar degi skjótt,
að mennirnir elska, missa, gráta og
sakna
(Jóhann Sigurjónsson.)
Það geta engin orð lýst því hve
sárt ég sakna þín, hversu sárt ég
sakna þess að heyra rödd þína og
hversu sárt ég sakna þess að vera
í nærveru þinni. Seinustu dagarnir
með þér eru mér ómetanlegir.
Það er erfitt að þurfa að kveðja
þig eftir allan þann tíma sem við
áttum saman. Þú varst alltaf til
staðar sama hvað það var, í gleði
og sorg. Þú stóðst með mér í gegn-
um þykkt og þunnt og þú varst
besta amma sem hægt var að
hugsa sér en einnig vinkona mín
sem ég gat treyst fyrir öllu. Mér
finnst óbærilegt að hugsa til þess
að geta ekki komið til þín og sagt
þér hvað á daga mína hefur drifið,
jafnvel þótt það væri bara einu
sinni enn. En mest af öllu sakna
ég þess að geta ekki haldið utan
um þig og fundið hlýjuna frá þér.
Um kinnarnar renna tárin
til marks um öll árin.
Hjartað heldur um sárin,
en rauðleit augun fela hárin.
(Elisabeth P.)
Amma, ég veit að ef þú myndir
sjá mig núna myndirðu taka utan
um mig og segja mér að vera
sterk. Styrkleiki var eitt af því
sem einkenndi þig. Þú varst alltaf
kletturinn í fjölskyldunni. Jafnvel
eftir að þú veiktist léstu veikindin
ekki setja mark sitt á þig heldur
barðist þú gegn þeim fram að
lokastundu. Fyrir það ertu hetjan
mín.
Þegar ég hugsa til baka um allar
stundir okkar saman er eitt sem
stendur upp úr; brosið þitt. Þetta
fallega bros fær mig alltaf til að
brosa, það fær mig til að hugsa um
þá gleði sem fylgdi þér. Þú tókst
lífinu fagnandi með bros á vör.
Hver dagur var ávallt nýr og fag-
ur. Þú varst eins og engill.
Ég vil þakka þér fyrir allar
stundirnar sem við áttum saman.
En helst af öllu vil ég þakka þér
fyrir að vera stór hluti af lífi mínu,
þú ert sú sem hafðir svo mikil
áhrif á þá manneskju sem ég er í
dag. Ég mun hugsa til þín sem
kraftmikillar konu sem geislaði af,
þú ert konan sem ég lít upp til um
aldur og ævi, þú ert fyrirmyndin
mín.
Elsku amma, seinustu dögunum
með þér mun ég aldrei gleyma. Að
hafa fengið að halda í höndina á
þér, að hafa fengið tækifæri til að
segja þér hvað mér lá á hjarta,
segja þér hvað mér þykir vænt um
þig og að geta fengið að kveðja þig
í hinsta sinn færir mér frið á viss-
an hátt. Ég kveð þig með trega í
hjarta en innst inni veit ég að þú
ert á betri stað. Þú átt alltaf stað í
hjarta mínu.
Guð blessi þig.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma
:,:Svo vöknum við með sól að
morgni.:,;
(Bubbi Morthens.)
Elisabeth Patriarca,
barnabarn.
Elsku ástkæra mamma, tengda-
mamma og amma okkar.
Við þökkum fyrir það, að fá að
hafa fengið að vera með þér síð-
ustu dagana í lífi þínu og kveðja
þig. Það fá engin orð því lýst hvað
við söknum þín mikið.
Skyndilega eftir hægfarandi
hrörnunarsjúkdóm varð tilveran
ekki söm, hún varð dimm og tóm-
leg. Fallega brosið horfið og fal-
lega röddin þín er hljóðnuð. Við
fáum ekki að sjá brosið þitt og
glettnina í augum þínum. Það er
sárt að sjá á eftir mömmu, tengda-
mömmu og ömmu okkar. En minn-
ingin um þessa indælu, dugmiklu
og elskulegu konu, lifir með okkur
og veitir okkur styrk inn í framtíð-
ina.
Það var stutt í gamansemina hjá
Ingibjörgu, hún gat alltaf séð
spaugilegu hliðarnar á öllu og vildi
öllum vel. Minningarnar streyma
og við brosum gegnum tárin, þeg-
ar við lítum til baka. Það eru
margir sem sakna hennar, þar á
meðal barnabörnin sem grétu svo
sárt þegar þau fréttu að hetjan
þeirra væri dáin.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Það er vissulega huggun harmi
gegn að geta verið þess fullviss að
nú er hún í himnahæðum hjá Guði.
Blessuð sé minning Ingibjargar
Charlottu Krüger og megi Guð
taka henni opnum örmum.
Við munum sakna þín
elsku mamma og amma mín.
Hjörtu okkar brostin geyma
tárin niður kinnar streyma.
(Agnes Charlotte.)
Agnes Charlotte Krüger,
Gunnar Björn Eyjólfsson og
barnabörn.
Ingibjörg systir mín fæddist í
Stykkishólmi og bjó fyrstu árin
þar. Pabbi og mamma okkar fluttu
út í Bjarneyjar á Breiðafirði er
enga vinnu var að hafa í Hólm-
inum. Faðir okkar vissi að það var
mikil matarkista allt í kringum
eyjarnar, enda fæddur og uppal-
inn þar. Þegar pabbi var barn var
fjölmennt í þessum eyjum, enginn
þurfti að svelta. Þarna voru
nokkrar fjölskyldur búsettar.
Karlarnir fóru á sjóinn og komu
að landi með fulla báta af alls kon-
ar fiski. Þeir veiddu einnig seli og
lunda og úr öllu þessu varð hinn
besti matur. Þar að auki voru
kindur og kýr í eyjunum. Far-
kennari kom í eyjuna og dvaldi
hann hjá foreldrum okkar, en stof-
an var tekin undir kennsluna. Í sjö
ár bjuggu þau í Bjarneyjum, en
síðar keyptu foreldrar okkar
Hrappsey á Breiðafirði sem er
önnur stærsta eyjan á Breiðafirði.
Þar bjuggu þau þar til börnin
fluttu að heiman. Foreldrar okkar
fluttu í Stykkishólm aftur en þau
áttu eyjuna og nytjaði pabbi hana,
hirti dún og egg og hafði kindur
þar á meðan hann lifði.
Inga, eins og hún var alltaf köll-
uð, fór til Reykjavíkur í vinnu hjá
Sigríði Zoëga ljósmyndara og
vann þar í nokkur ár. Þá fór hún á
Húsmæðraskólann á Staðarfelli.
Eftir námið vann hún sem verk-
stjóri hjá Lárusi G. Lúðvíkssyni.
Inga giftist Ragnari Krüger ár-
ið 1959 og bjuggu þau fyrst í
Mávahlíð 32. Á þeim tíma fóru þau
alltaf vestur til mömmu og pabba
á sumrin. Þar sigldu þau um sund-
in blá og syntu í ylvolgum sjónum
á þessari paradísareyju. Þau tíndu
egg og dún með pabba því Hrapp-
sey er enginn smá hólmi, henni til-
heyra 52 eyjar, stórar og smáar.
Inga mín naut þess að fara í
kyrrðina með Ragga sinn og síðar
börnin er þau komu, Agnesi og
Stefán. Síðar keyptu þau stórt
parhús í Kópavogi og bjó Kon-
cordía, tengdamóðir Ingu, þar hjá
þeim.
Inga fór að taka saumaskap
heim til sín þegar börnin voru lítil.
Hún var ákaflega dugleg, hand-
lagin, fór í myndlist og málaði og
teiknaði jafnt kjóla, peysur, kápur
og skartgripi. Síðar keyptu þau
Ljósritunarstofu Sigríðar Zoëga.
Ragnar lést í hjartaaðgerð árið
1995, en aðeins ári áður misstu
þau, Stefán son sinn. Þetta voru
henni erfiðir tímar. Hún fór að
vinna hjá Myllunni og keypti sér
fallega íbúð í Kópavogi og var þar
þangað til hún fór austur til
Agnesar og Gunnars.
Við Inga vorum ákaflega sam-
rýndar, fórum út, hlógum og döns-
uðum. Eitt sinn er við vorum ung-
ar ákváðum við fyrir tilviljun að
prófa gömlu dansana. Þetta var
afdrifarík ákvörðun því þar hitti
Inga eiginmann sinn. Eftir það
fórum við þrisvar í viku, en þá gat
fólk skemmt sér án áfengis.
Það var sorglegt að horfa á
Ingu hverfa smám saman þegar
sjúkdómurinn tók yfirhöndina, og
geta ekki notið allra þeirra hæfi-
leika sem safnast upp á langri ævi.
Það var mér dýrmætt að sjá hve
vel var annast um hana að Lundi á
Hellu og vil ég færa starfsfólkinu
mínar bestu þakkir. Mínar inni-
legu samúðarkveðjur til þín elsku
Agnes, Gunnar og börn.
Sólbjört Gestsdóttir.
Elsku Inga móðursystir mín er
látin eftir erfið veikindi undanfar-
in ár. Þær systur voru mjög nánar
og því mikill samgangur milli fjö-
skyldnanna. Inga lét ekki fara
mikið fyrir sér, með sitt blíða bros
og þægilega viðmót en það efaðist
enginn um þann kraft sem í henni
bjó.
Inga og Ragnar voru samrýnd
hjón, nægjusöm og einstaklega
barngóð. Þegar ég var barn áttu
þau rússajeppa sem þau keyrðu
um landið og notuðu einnig til að
gista í. Þetta fannst okkur snið-
ugt.
Inga var mikil saumakona og
vann heima við þá iðju meðan
börnin, Agnes og Stefán, voru
yngri. Raggi vann þá í Héðni og
þótti mér gaman að fara á jóla-
skemmtanirnar með þeim. Síðar
söðluðu þau um og ráku Ljósrit-
unarstofu Sigríðar Zoëga í 15 ár.
Eitt sinn tóku mamma og Inga
upp á því að fara með okkur börn-
in út í Hrappsey í sumarfríinu.
Bergsveinn bróðir þeirra fór með
okkur á Röstinni út í eyju.
Mamma og Inga tóku húsið í
gegn, sem ekki var búið í lengur.
Húsið breyttist í skemmtilegt
sumarhús á augabragði og eldað
við frumstæðar aðstæður. Við
börnin lékum okkur í flæðarmál-
inu, hlupum um eyjuna, náðum
okkur í harðfisk á trönunum hans
afa. Þetta var ævintýraheimur.
Eitt skipti ákváðum við að ganga
á fjöru út í smáeyjarnar sem eru
við heimaeyjuna og ferðinni var
heitið í þá eyju þar sem grjótið er
hvítt með undarlega draumkennd-
um lit. Þetta gekk eftir en við
höfðum ekki reiknað tímann milli
flóðs og fjöru rétt út. Þannig að
þegar við áttum eitt sund eftir yfir
í heimaeyjuna í bakaleiðinni þá
var farið að flæða það mikið að við
gátum ekki gengið yfir sundið.
Það var ljóst að við þessum að-
stæðum varð að bregðast. Þar sem
Inga var hærri en mamma ákváðu
þær að hún skyldi leggja á sundið.
Inga náði sér í spýtu, hélt henni
fyrir framan sig og óð yfir. Hún
mátti ekki seinni vera því sjórinn
náði henni upp undir hendur.
Þetta tókst sem betur fer og lýsir
vel kraftinum sem í henni bjó. Ég,
mamma og Agnes fundum okkur
hellisskúta því það byrjaði að
hellirigna og við kveiktum í þurru
þanginu til að ylja okkur. Inga,
Ástmar og Stefán komu svo á ára-
báti og sóttu okkur út í eyjuna.
Hríðskjálfandi með heitt kakó sát-
um við svo hlæjandi og mikill létt-
ir að vera komin í hús.
Ég kveð þig Inga mín með
þakklæti í huga og bið góðan Guð
að geyma þig.
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til Agnesar, Gunnars og
barna.
Jóhanna Rósa Arnardóttir.
Ingibjörg Charlotte
Krüger


  


 



 
    
       
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför bróður okkar og mágs,
HALLBERGS SIGURJÓNSSONAR,
Stuðlaseli 2,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsmanna Strætisvagna
Reykjavíkur og heimilis- og starfsfólks í Stuðlaseli 2.
Sigurður Sigurjónsson, Elísabet Guðmundsdóttir,
Alda Rut Sigurjónsdóttir, Ólafur Haraldsson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
ÚLFAR HARALDSSON
verkfræðingur,
Seiðakvísl 30,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
miðvikudaginn 11. nóvember.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 20. nóvember
kl. 13.00.
Margrét Ríkarðsdóttir,
Haraldur Úlfarsson, Elín Helena Bjarnadóttir,
Ríkarður Úlfarsson, Berghildur Magnúsdóttir,
Ásdís Úlfarsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÞORBJÖRG GUÐRÚN PÁLSDÓTTIR,
myndhöggvari,
Sjafnargötu 14,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju fimmtudaginn
19. nóvember kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Geðhjálp
og Íþróttafélag fatlaðra í Reykjavík.
Stefán Andrésson, Þórunn Andrésdóttir,
Katrín Andrésdóttir, Gunnar Kristjánsson,
Þóra Andrésdóttir, Gunnar H. Roach,
Andrés Narfi Andrésson, Ása Sjöfn Lórensdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.