Skólablaðið - 01.12.1958, Blaðsíða 19

þar á milli sé allt of mikill til að hægt
se að greina bálkinn sundur í tvo hluta.
Ég játti því.
Er líða tók á kvöldin, barst tal okk-
ar inn á hina hlykkjóttu braut stjórnmál-
anna. Ársæll er að vísu ekki mjög áhuga-
samur um þessa vitleysu, sem hann kall-
ar svo, en engu að síður, þá tekur hann
mjög ákveðna afstöðu með Þjóðvarnar-
flokknum, en einmitt það sannar, hversu
sterk skapgerð Ársæls er, að hann skuli
hafa fylgt flokki þessum að málum gegn-
um surt og sætt ( aðallega surt ) og að
hann geri það jafnvel ennþá.
Margt fleira fór okkur Ársæli Mar -
elssyni á milli, en vegna þess að bæði
mundi það fylla heilan árang af skóla-
blaðinu og svo að það yrði æði torskilið
venjulegum Menntaskólanemum, þá mun
það bíða betri tíma, en aðalinntak og ur-
lausnir samtals okkar mun hann birta í
blaði því, er hann hyggst fljótlega hefja
utgáfu á.
Af fundi Ársæls fór ég fróðari um
ráðgátur lífsins en ég hafði verið, þá inn
ég sté og einlæg von mín er, að þetta
upprennandi andans mikilmenni fái sín
tækifæri í framtíðinni, en það mun verða
til þess að ísland eignast enn einn mikil-
hæfan son.
Goða framtíð vinur og bekkjarbróðir.
Gunnar Gunnarsson.
ÞETTA blað, sem nér birtist, verður
3. tbl. fyrir jól. Hefur þar með rætzt
* allvel úr því andleysi, seri virtist hrjá
allflesta Menntlinga í hnust. Er þess og
að vsenta, að hér verði ekki látið staðar
numið. Þessi þrju. tölublöð hafa verið
með líku sniði og undanfarin ár. Veldur
því ekki skortur umbótavilja hjá ritnefnd,
heldur er orsakanna að leita meðal
þeirra, sem í blaðið skrifa. Virðast þeir
he’Lst hallast að troðnum slóðum. Um
það er þó ekki nema gott eitt að segja,
a. m.k. þegar gæðin samsvara efninu.
Nu fara jól í hönd, svartasta skamm-
degið með öLLum sínum dularblæ. Þetta
er tíminn, sem þjóðtrúin uefu" valið tiL
bústaðaslíipta álfa og huLdufóLks. Og
aldrei eru drangar og afturgöngur af-
SAGAN UM HANN JÓA, frh. af bLs. 77.
kvenfóLki. Var hann Látinn syngja á
hverri einustu dansæfingu við frábærar
undirtektir þess, en hins vegar voru
karimenn óánægðir, og kom það jafnvei
fyrir, að þeir viidu hefna sín. Fannst
þeim hann hafa dregið athygii kvenfóiks-
ins frá þeim. Upp frá þessu naut jói
jafnan frábærra vinsæida skóiastúikna.
Um vorið var jói síðan kosinn í þá
stöðu, er hæfði honum bezt af öLLum
embættum í skóianum. Á ég hér við
inspector piatearum stöðuna. Stóð hann
sig betur í þeirri stöðu en nokkur hafði
áður gert. Þóttu það furðuieg hijóð,
sem hann gat fengið úr bjöLLunni. Lá
við að bekkirnir í næstu stofum fengju
aivariegan höfuðverk. Einnig þótti hann
ganga vei fram í gangasiag.
Næsta vor varð jói síðan stúdent,
eins og Lög gera ráð fyrir. Var hann
fyrsti apinn, er fékk hina hvítu húfu.
Munu víst fLestir þekkja, hvað síðan
dreif á daga hans og hve merkur mað-
ur hann varð. Er óþarfi að rita meir
um það og Lýkur nú sögunni af skóLa-
árum jóa.
M. Á. R.
kastameiri en í skammdeginu. En
skammdegið er Líka tími andans afreka.
Þá hafa fæðzt mörg þau Listaverk, sem
ytjuðu þjóðinni um aLdaraðir, og við
ftöktandi kertaLjósið í baðstofunni Lásu
heimitisfeður sagnir af fornköppum,
meðan hríðin buLdi fyrir utan.
Á jóLum ríkir andans ró meðaL Guðs
og manna. Þá er rétti tíminn fyrir
skáid og rithöfunda að þurrka rykið af
pennanum. ViL ég Ljúka spjattinu með
áskorun tiL atLra höfunda skótans,
stórra og smárra, að láta ekki Pegasus
standa aðgerðaiausan á staLLi í jóta-
f ríinu.
Þ.