SunnudagsMogginn - 20.06.2010, Blaðsíða 12

12 20. júní 2010
Mánudagur
Haraldur Ingi Þorleifsson tölvur
bannaðar í þingsal? MAGNAÐ.
Þriðjudagur
Eiður Svanberg
Guðnason Þeir sem
harðast berjast nú
gegn verðtryggingu
voru börn á þeim ár-
um er allur sparnaður brann á báli
óðaverðbólgunnar. Spariféð fuðr-
aði upp og lán úr bönkum voru gjöf
en ekki lán. Viljum við að það ger-
ist aftur?
Miðvikudagur
Jónína Benedikts-
dóttir Sölvi skrifar
og skrifar og ég tala
og tala, er þetta ekki
góð lýsing á kynja-
hlutverkinu? Vissi
ekki að ég gæti talað svona lengi
og munað svona margt. Það er
dásamlegt að vera hér í þessu fal-
lega húsi. Dásamlega fallegt heim-
ili og okkur líður vel í USA.
Fimmtudagur
Bragi Guðmundsson Fyrst Vuvu-
zela má ekki banna vegna menn-
ingarlegs mikilvægis fyrir Suður-
Afríku hef ég ákveðið að taka með
mér sauðkind á næsta fótbolta-
leik.
Fésbók
vikunnar flett
Eiga fótboltaútsendingar að
hafa forgang í sjónvarpinu?
K
lukkan sjö situr stór hluti þjóð-
arinnar geirlímdur við sjón-
varpsútsendingu Rík-
isútvarpsins. Að
fréttatímanum loknum vilja áhorfendur
svo fyrir alla muni afgreiða Kastljósið sem
allra fyrst og ljúka þar með þegnskyldum
dagskammti sínum af fréttum og mál-
efnum líðandi stundar.
Áður en messugestir ganga til Kastljóss-
ins þurfa þeir þó að þreyta fremur skringi-
legan lið í guðsþjónustunni: Lestur
íþróttafrétta, við mjög misjafnan áhuga
áhorfenda. Ætla mætti að helgisiðir eins og
kvöldstundin milli upphafs frétta og loka
Kastljóss, iðkaðir um áratuga skeið, hefðu
þegar kallað á straumlínulögun athafn-
arinnar, algera lágmörkun tafa, innskota,
japls, jamls og fuðurs. Því kæmi lestur
íþróttafrétta milli frétta og Kastljóss sér-
fróðum mönnum vafalítið á óvart, að dag-
skrárliður sem svo ótrúlega fáir áhorf-
endur hafa áhuga á skuli eiga slíkan
heiðurssess á gullnasta dagskrártíma dags-
ins. Ég hef lengi velt fyrir mér af hverju
þetta sé svona?
Almennar mætti velta fyrir sér af hverju
beinar útsendingar frá íþróttakeppnum
eru trekk í trekk látnar valta yfir frétta-
tímann, þessa gullnu kvöldstund lands-
manna. Sárasjaldan sjást beinar útsend-
ingar frá tónleikum eða leiksýningum,
hvað þá á fréttatíma, þó í sumum tilvikum
gæti áhorf á slíkt staðið íþróttakappleikj-
unum jafnfætis. Íþróttir fá svo sannarlega
keisaralega forgangsmeðferð í ríkisfjöl-
miðlunum en að öllum göfugum íþróttum
ólöstuðum leyfi ég mér að efast um að
þessar hneigðir ríkisvaldsins megi að fullu
útskýra með verðleikum íþróttaiðkunar
einum. Vissulega getur íþróttaiðkun aukið
mönnum lífsfyllingu og haldið villuráfandi
sauðum frá eiturlyfjamisnotkun og annari
óhamingju. En mig grunar að skýringuna
megi finna í lýðræðisferlinu sjálfu. Íþrótta-
félög, aðdáendur þeirra og aðstandendur
hafa löngu sannað mátt sinn og megin á
pólitíska sviðinu. Þessir hópar virðast vera
gríðarlega samheldnir, tilbúnir að taka
höndum saman til að tryggja hagsmuni
íþróttahreyfingarinnar.
Stjórnmálamenn sem heita íþrótta-
félögum stuðningi, fyrirgreiðslum og for-
gangsmeðferð geta treyst á ómetanlega að-
stoð í prófkjörum og kosningum, þar sem
getan til að smala kjósendum á kjörstað til
að „kjósa rétt“ ræður sigri. Augljóslega get-
ur komið sér vel að eiga nokkra vel stað-
setta stjórnmálamenn í vasanum þegar
nefndir á vegum RÚV eru skipaðar, stefna
mótuð í dagskrármálum, fjárútlát til
íþróttahreyfinga ákveðin og ákvarðanir um
byggingu nýrra íþróttamannvirkja teknar.
Margir hagsmunahópar samfélagsins geta
smalað í mótmæli, en enginn hefur viðlíka
smölunarvald á stærðargráðu kosninga og
íþróttafélögin. Sterk ítök þeirra innan hins
opinbera eru því tryggð um fyrirsjáanlega
framtíð. Við þessu er lítið að gera þar sem að
í lýðræðisþjóðfélagi er ríkisvaldið í höndum
þeirra sem eiga atkvæðin. Ætli maður neyð-
ist ekki bara til að læra að elska fótbolta!
MÓTI
Þórarinn
Sigurðsson
háskólanemi
Þ
að er bláköld staðreynd að
knattspyrna er vinsælasta
íþrótt í heimi og í samræmi við
það er Heimsmeistarkeppnin í
knattspyrnu karla vinsælasti íþrótta-
viðburður í heimi.
Ísland er engin undantekning frá regl-
unni þar sem knattspyrna er langvinsæl-
asta íþrótt landsins og leikir frá HM í Suð-
ur-Afríku, sem sýndir eru í
Ríkissjónvarpinu, munu vafalítið raða sér
í efstu sætin á listum yfir sjónvarpsáhorf
næsta mánuðinn eða svo. RÚV malar því
gull í auglýsingatekjum en það eru í raun
engin rök fyrir því að gott og blessað sé að
sýna beint frá HM í sjónvarpi allra lands-
manna og ýta öðrum dagskrárliðum til
hliðar.
Spurningin er því: Hvers vegna er
svona frábært að RÚV sýni beint frá HM?
Vissulega eru beinar útsendingar frá HM
ekki svo frábærar fyrir aðdáendur Leið-
arljóss, barnatíma Sjónvarpsins og fólk
sem vant er að hlusta á útvarpsfréttir kl.
18 og horfa á sjónvarpsfréttir kl. 19, alltaf.
Auðvitað hlýtur að vera erfitt að skilja það
hvers vegna umbreyta þarf sjónvarps-
dagskránni í heilan mánuð fyrir fótbolta.
En ef hugað er að heildarmyndinni þá
er einn mánuður á fjögurra ára fresti án
Leiðarljóss, barnatíma og Kastljóss
kannski bara frekar frelsandi. Það er nú
einu sinni sumar og börnin eru hvort sem
er betur geymd úti en fyrir framan kass-
ann. Í staðinn fyrir að eyða tíma í lang-
dregnar sápuóperur og dramatíska frétta-
skýringaþætti geta HM-hatarar notið
sumarsins að vild, munaður sem knatt-
spyrnuáhugamenn geta ekki leyft sér því
það þarf auðvitað að horfa á alla leikina.
Svo hvað Ríkissjónvarpið varðar þá er
það engin tilviljun að í löndum eins og
Argentínu, Brasilíu, á Spáni og Ítalíu sýni
ríkisstöðvar beint frá HM í knattspyrnu.
Og nei, ástæðan er ekki sú að þessar þjóð-
ir keppa sjálfar á mótinu. Hugsunin er sú
að allir hafi jafngreiðan aðgang að
skemmtun á borð við HM, líkt og allir
eiga að hafa jafngreiðan aðgang að
menntun og almennu tryggingakerfi. Eða
hafa þeir efnaminni kannski ekki sama
rétt á góðri skemmtun og þeir sem geta
borgað fyrir kapalsjónvarp og afruglara? Í
Argentínu og Brasilíu er þetta fyrst og
fremst gert fyrir lágstéttir landsins og þó
að í Reykjavík finnist ekki fátækrahverfi á
borð við „Borg guðs“ í Rio de Janeiro
gætu rökin um rétt allra til góðrar
skemmtunar ekki átt betur við en á Ís-
landi í dag.
Því Heimsmeistarakeppnin í knatt-
spyrnu er fyrst og fremst skemmtun. Það
er engin tilviljun að fótbolti er vinsælasta
íþrótt í heimi; fótbolti er skemmtilegasta
íþrótt í heimi. Hvers vegna er það því svo
slæmt að á fjögurra ára fresti bjóði Rík-
issjónvarpið upp á einn mánuð af enda-
lausri skemmtun, og þetta árið fyrir þjáða
þjóð í miðri efnahagskreppu, allt í opinni
dagskrá, óháð því hvort viðkomandi á
stærsta flatskjáinn á markaðnum eða lítið
15 ára gamalt túbusjónvarp?
MEÐ
Sunna Kristín
Hilmarsdóttir
háskólanemi