SunnudagsMogginn - 20.06.2010, Page 51

20. júní 2010 51
af því sem fyrirhugað var með reksturinn var eins og
menn væru fljúgandi á ferðinni með himinskautum og
það hefur verið mjög mikil vinna að fara í gegnum
þær áætlanir og gera þær upp á nýtt.
Annað sem mjög mikil vinna hefur farið í er að sjá
til þess að Harpa verði fjölnotahús og þá að gera
mönnum grein fyrir því að 80% af viðburðunum í
húsinu verða ekki klassík tónlist. Auðvitað er grunn-
urinn sá að þetta sé mjög gott tónleikahús fyrir klass-
íska tónlist, enda erum við með 35 ára samning við
Sinfóníuhljómsveitina, en við verðum að láta annað fá
svigrúm líka og höfum þurft að gera ákveðnar breyt-
ingar til þess að það sé hægt.“
Eins og getið er í upphafi hefur bygging tónlistar-
hússins farið fyrir brjóstið á mörgum og ýmsir hafa
gagnrýnt að haldið skuli áfram með húsið á meðan
svo kreppi að í þjóðfélaginu. Glerhjúpurinn stendur í
mörgum og eins er alsiða að menn haldi því að fram
að svo dýrt verði að reka húsið að það verði ævinlega
baggi á þjóðinni. Sem dæmi má nefna nýlegt blogg al-
þingismanns sem heldur því fram að rekstrarkostn-
aðurinn mun nema yfir 4 milljónum á dag frá ríkinu
og 4 milljónum á dag frá Reykjavíkurborg. Þórunn
kannast við að menn hafi haldið slíku og þvílíku fram
en það eigi ekki við rök að styðjast. „Ríki og borg
styrkja ekki reksturinn, það sem þau borga næstu 35
árin fer til þess að borga niður lánin af byggingunni
sjálfri og að loknum þeim tíma eiga þau þetta mikla
hús.“
Þurfum ekki að láta eins og við séum aumingjar
„Við myndum eflaust sleppa þessum glerhjúp og lík-
lega líka öllum þeim flotta hljóðbúnaði sem í húsið fer
ef við værum að byrja á húsinu í dag en þegar litið er
til þess að þjóðir byggja bara svona hús einu sinni á
öld held ég að þau gæði og sú hugsun sem hefur verið
lögð í þetta hús verði bara mjög hagkvæm þegar upp
er staðið. Hvað glerhjúpinn varðar sérstaklega þá
verður eitthvað að vera utan á húsinu og þó við séum
blönk þá þurfum við ekki að láta eins og við séum
aumingjar. Ég er sannfærð um það og vona að Harpa
færi þjóðinni eitthvað af þeirri gleði sem þetta hrun
rændi hana. Það verður að vera eitthvert ljós við end-
ann á göngunum. Húsið verður líka óskaplega fallegt,
þetta glerverk er einstakt, og það er bara allt í lagi að
við byggjum almennilegt hús einu sinni á öld, við
þurfum ekkert að skammast okkur fyrir það.
Við eigum afar gróskumikla tónlistarflóru sem
hvergi hefur beðið hnekki í hruninu, nema síður sé.
Harpa þarf að taka vel á móti þessu fólki og hún
verður líka aflstöð fyrir ráðstefnuhald og ferðaþjón-
ustuna, sem er einn mikilvægasti undirstöðuþáttur í
framtíðarhagkerfi Íslendinga. Það verða því margar
vinnandi hendur í kringum Hörpu og því getur hún
orðið gríðarlega mikilvæg í atvinnuuppbyggingu höf-
uðborgarinnar og mikið aðdráttarafl til framtíðar.
Mér finnst óánægjuraddir vegna Hörpu í raun litlar
ef miðað við öll stórhýsi í heiminum, öll glæsilegu
húsin sem hafa staðið eftir hvort sem það er óp-
eruhúsið í Sydney eða Eiffelturninn eða dómkirkjan í
Barcelona. Deilur um þau hús og mannvirki voru
miklu meiri og harkalegri en deilur um Hörpu. Ef
menn halda að það að sleppa því að klára Hörpu hefði
fært almenningi meiri peninga á milli handanna þá er
það blekking og ekki smart pólitík að halda því
fram.“
’
Hvað glerhjúpinn varðar
sérstaklega þá verður
eitthvað að vera utan á
húsinu og þó við séum blönk
þá þurfum við ekki að láta
eins og við séum aumingjar.
Ég er sannfærð um það og
vona að Harpa færi þjóðinni
eithvað af þeirri gleði sem
þetta hrun rændi hana.
Morgunblaðið/Ernir