SunnudagsMogginn - 15.08.2010, Side 25

Gunnlaugur segir að í fátækrahverfum stórborga Suður-
Afríku séu aðstæður svo slæmar að erfitt sé að lýsa. „Mér
fannst mikilvægt skref að reyna að setja mig inn í að-
stæður og hugarheim þeirra sem verst hafa það og fór því
með tveimur þýskum blaðamönnum út í fátækrahverfin
til að fá að kynnast því hvernig þeir búa sem eiga ekkert
og ekki einu sinni framtíð. Í aðeins korters til tuttugu
mínútna fjarlægð frá Höfðaborg, skammt frá öllu fínarínu
þar sem hinir hvítu búa, er maður kominn í allsleysið í
kofahreysi. Það er sérstakt að fá að sitja inni í kofunum
með þeim sem þar búa og horfa á þá drekka heimabrugg-
aðan bjór út fötum. Á hálftíma fresti stóð fólk svo upp og
söng og dansaði, en dansinn og söngurinn hafa haldið
voninni í fólki, það hefur dansað og sungið sig í gegnum
erfiðleikanamá segja. Að verða vitni að þessu veitir mér
ákveðinn innblástur í tónlistinni og vekur til umhugsunar
um lífið og það sem ég er að gera. Það er auðvitað mikið
áfall fyrir Íslendinginn að standa frammi fyrir slíkri eymd
og þó maður geti kannski ekki gert mikið er hægt að vera
a.m.k. meðvitaður,“ segir Gunnlaugur ákveðinn og sýnir
mér armband sem hann gengur með. „Við í sameiningu
getum gert heilmikið. Sem dæmi þá ert hægt að kaupa
armband með fanganúmeri Nelson Mandela í gegnum
46664.com/bangles og það nægir til að gefa einu barni að
borða í heilt ár. Ef allir gefa þúsundkall, kaupa eitt arm-
band, silfur eða brons, er hægt að vera þátttakandi í að
styrkja þetta samfélag og vera vinur 46664.“
Mezzoforte í 33 ár
Eins og getið er í upphafi hefur Mezzoforte starfað í ald-
arþriðjung og ekki er annað að merkja en sveitin sé í fullu
fjöri. Vissulega kom síðasta hljóðversskífa fyrir sex árum,
en tónleikadiskur og DVD kom út fyrir þremur árum.
Gunnlaugur segir að sveitin spili að jafnaði um 30-40
tónleika á ári víða um heim, enda eigi hún sé trygga aðdá-
endur víða, til að mynda í Þýskalandi, Noregi, Austur-
Evrópu og Asíu. Sú var þó tíðin að saga Mezzoforte virtist
öll og að sögn Gunnlaugs var sveitin í raun hætt fyrir
nokkrum árum þó aldrei hafi verið tekin meðvituð
ákvörðun um slíkt.
„Það má segja að hljómsveitin hafi verið hætt á fjögurra
ára tímabili. Eyþór var að pródúsera Bubba og fleira, ég
var að þreifa fyrir mér í London 1999 - 2003 í session
vinnu, Frissi líka í London og við vorum hættir að pæla í
Mezzoforte, vorum allir að gera eitthvað annað. Ég man
svo að eitt sinn þegar ég var að spila „West End“ slagara í
hvítum jakkafötum með slaufu að ég spurði sjálfan mig:
Er þetta málið, af hverju er ég að þessu þegar við getum
verið að spila eigin músík? Í framhaldinu hafði ég sam-
band við tvo danska vini mína til að skipuleggja Reunion
túr Mezzoforte 2002. Þá rankaði sveitin aftur við sér og
svo höfum við keyrt nokkuð stöðugt síðustu átta ár, enda
er það gaman og forréttindi að fara og spila sína músík
fyrir fullt af fólki sem kanna að meta hana og hefur verið
pæla í Mezzo ssl. þrjá áratugi eða svo.“
Í ljósi þess hvað þeir Mezzoforte-félagar voru ungir
þegar þeir stofnuðu sveitina á sínum tíma mætti segja að
hljómsveitin sé ævistarf þeirra, enda stór hluti af ævinni
er farinn í hljómsveitina, „og það er engin leið að hætta,
eins og skáldið sagði“, segir Gunnlaugur og hlær við og
heldur svo áfram:
„Um tíma var ég að pæla í því að hætta að spila á
trommur, fannst það barnalegt að vera enn að spila, orð-
inn fullorðinn maður. Ég var í stökustu vandræðum með
þetta, fannst að ég þyrfti að gera virðulegri hluti, vera
tónskáld,“ segir hann og skellir uppúr. „Það var eiginlega
Phil Collins sem bjargaði þessu fyrir mig þegar hann tók
við Grammy-verðlaununum fyrir tónlistina við Lion King
1999 og sagði þar sem hann hélt á styttunni: „Takk fyrir
mig, en ég er bara trommuleikarinn,“ og ég hugsaði: Ef
hann getur sagt þetta þá hlýt ég að gert það líka.“
Það skiptir ekki máli hvað við köllum tónlistina
Þó Mezzoforte lifi góðu lífi og hafi verið að klára nýja
plötu, Volcanic, fer talsverður tími Gunnlaugs í að hljóð-
rita væntanlega plötu Earth Affair, en fyrsta plata hans
undir því nafni kom út fyrir fimm árum, afrakstur þriggja
ára vinnu á Íslandi og Englandi. Nýja platan er líka mikil
vinna, enda segist Gunnlaugur hafa mikinn metnað fyrir
því sem hann er að gera hvort sem er með Mezzoforte eða
Earth Affair. Eitt af því sem vekur athygli þegar hlýtt er á
þau lög af væntanlegri plötu sem eru tilbúin er að þar
syngur Gunnlaugur sjálfur í nokkrum lögum, texta eftir
Jökul Jörgensen bassaleikara og samstarfsmann hans í
Earth Affair, en það höfum við ekki heyrt til hans áður.
Hann segir að hafa gerst fyrir algjöra tilviljun, hann hafi
verið reyna að raula demó að nýju lögunum „og fólk
sagði: rosalega er þetta flott af hverju syngur þú þetta ekki
sjálfur? Ég spurði á móti, sagði: Ertu geðveikur, hvaða
rugl er þetta. Ég fékk þó sífellt meiri hvatningu og hef því
verið að prófa sönginn og geri ráð fyrir að ég syngi tvö eða
þrjú lög á plötunni. Það er rosalega gaman og mikil áskor-
un að geta tjáð sig með röddinni.
Á fyrstu Earth Affair-plötunni bregður fyrir djass, hip-
hop, ambient-tónlist, gregórskum söng og þjóðleg áhrif
víða að. Gunnlaugur segist líka ekki gera greinarmun á
tónlistarstefnum í sjálfu sér; „maður heyrir músík sem
manni líkar og veit ekki af hverju. Tónlist sem hefur áhrif
á mig er gospel fyrir mér hvort sem það er rokk og ról eða
djass. Það skiptir ekki máli hvað við köllum tónlistina
heldur aðeins þau skilaboð sem hún ber. Ég er búinn að
vera að hlusta á nýju Royksopp plötuna t.d. sem mér
finnst skemmtileg, grúví og fersk, en svo hlusta ég á
klassíska píanó tónlist þess á milli.
Þegar ég er ekki að vinna að tónlist, er ég að vinna í
sjálfum mér, hvort sem er með jóga, crossfit eða hlaupa í
Reykjavík eða Búdapest þar sem ég eyði talsverðum tíma
þessi misseri hjá kærustunni. Að mínu mati þarf andleg og
líkamleg heilsa að vera númer eitt, svo við séum hæf til að
takast á við verkefni dagsins. Hafa mikla orku, styrk og
einbeitingu. Vera í tengingu við núið og alheimskraftinn
sem fólk kallar mismunandi nöfnum.
Við þurfum að hugsa betur um okkur sjálf og hvort
annað að mínu mati, við erum alltaf á einhverjum hlaup-
um út og suður í einhvers konar lífsgæða keppni sem er
blindgata þegar vel er að gáð. Ég er á því eftir þessi ár og
þær upplifanir sem hafa verið margar að t.d. öll tónlist er
á sinn hátt guðleg og að ef maður nær þeirri tengingu við
almættið og sjálfan sig er maður í betra standi. Ég trúi því
að ef maður er að gera tónlist fyrir eigið egó, til að sýna
fram á eigið ágæti þá maður kominn út í kant. Þó við
þurfum öll klapp á bakið stundum. Ef þessi tenging er til
staðar, tengingin þegar maður finnur innst inni að maður
er að gera rétt þá er maður að búa til tónlist og líf sem
skilur sig frá öllu hinu áreitinu og skiptir máli á einhvern
hátt.“
Morgunblaðið/Eggert