SunnudagsMogginn - 15.08.2010, Blaðsíða 29

15. ágúst 2010 29
Þ
etta er ekkert flókið. En samt virðist það þvælast fyrir heilbrigðisyfirvöldum.
Eins og Gunnar Mýrdal hjartaskurðlæknir rekur í úttekt Péturs Blöndals í
Sunnudagsmogganum í dag þá er hægt að spara stórfé með því að veita þá þjón-
ustu á Landspítalanum að setja hjartadælu í fólk sem glímir við hjartabilun.
„Efniskostnaðurinn er auðvitað sá sami en dýrast er allt í kringum aðgerðina, gjörgæslu-
meðferð, aðgerðin sjálf og eftirmeðferðin,“ segir Gunnar sem vann í fjölda ára við slíkar að-
gerðir á sjúkrahúsi í Uppsölum.
Hann segir miklu ódýrara að setja hjartadæluna í hér á landi og veita meðferðina fram að
hjartaskiptum, heldur en að senda sjúklinga utan.
„Auðvitað er það gríðarleg fjárfesting fyrir heilbrigðiskerfið að bjóða upp á þessa þjón-
ustu á Íslandi. Við búum yfir þekkingunni en við þurfum að vera í góðu samráði við þá sem
sjá um hjartaflutningana. Þetta er hins vegar það fámenn þjóð að það svarar ekki kostnaði
að framkvæma hjartaígræðslur hér á landi.“
Á endanum er þetta spurning um úr hvaða vasa peningarnir eru teknir. Það blasir við
þegar Gunnar varpar fram einfaldri spurningu. „Ef sjúklingar eru sendir utan borgar
Tryggingastofnun brúsann. En ef meðferðin er á Íslandi er það Landspítalinn sem borgar.
Þetta eru bara tveir vasar á sömu brókum, sem er íslenska ríkið, er það ekki?“
Þetta er auðvitað sígilt dæmi um það hvernig kaupin geta gengið fyrir sig í embættis-
mannakerfinu.
Sú saga heyrðist af vettvangi fjárlaganefndar að utanríkisráðuneytið hefði kynnt fyrir
þingmönnum niðurskurðartillögur haustið 2008. Þær fólust í því að selja sendiráðsbústað
erlendis og festa kaup á ódýrara húsnæði. Með því stóð til að innleysa söluhagnað og ná
fram betri niðurstöðu í rekstri ráðuneytisins upp á hundruð milljóna.
Var þá ekki horft til þess að til að ná varanlegri hagræðingu í rekstri er vænlegra að skera
niður rekstrarkostnað.
Þegar fulltrúar ráðuneytisins komu á fund fjárlaganefndar ári síðar kynntu þeir aftur
betri niðurstöðu en áður. Þá kom á daginn að sendiráðsbústaðurinn hafði ekki verið seldur
vegna þess að húsnæðismarkaðurinn hafði hrunið í millitíðinni. Fyrir vikið þurfti ekki að
fjárfesta í nýju húsnæði og voru fulltrúar ráðuneytisins himinlifandi yfir því, því þar með
var hægt að skera niður þann fjárfestingarkostnað.
Annað árið í röð spöruðust því hundruð milljóna í rekstri ráðuneytisins án þess að nokk-
uð hefði gerst í raun og veru.
Eftir stendur að það er ríkissjóður sem greiðir brúsann. Það eru margir vasar á þeim
brókum. Og ef betur er að gáð liggja þeir utan á brókum landsmanna.
Tveir vasar á sömu brókum
„Hún telur upp einhverja staði sem
við höfum aldrei komið nálægt.“
Ásgeir Margeirsson um yfirlýsingu Bjarkar Guð-
mundsdóttur í Sunnudagsmogganum. Hann
segir Magma aðeins hafa talað við tvo aðila af
þeim sem hún nefndi, Hrunamannahrepp og
Reykjahlíðarbændur.
„Húmor er eins og nasismi … Engin
miskunn fyrirfinnst.“
Stefnuyfirlýsing Punktsins á Fésbók-
inni, en það eru sketsaþættir á You-
tube frá fyrrverandi nemum við MK.
„Síðustu skoðanakannanir
hafa sýnt gríðarlega
andstöðu við inn-
göngu í Evrópusam-
bandið og í síðustu
könnuninni
mældist í fyrsta
sinn yfir helm-
ingur kjósenda
Hægriflokksins
á móti inn-
göngu. Það hefur
aldrei gerst áður.“
Norski þingmaðurinn Per Olaf Lundtei-
gen segir að líkurnar á því að Norðmenn
gangi í ESB hafi aðeins minnkað með
árunum.
„Þetta er það erfiðasta lík-
amlega sem ég hef gert.“
Gísli Örn Garðarsson um uppfærslu Vest-
urports á Hamskiptunum, sem tekin verður
aftur til sýninga í Þjóðleikhúsinu í lok ágúst.
„Fréttir af andláti Spaugstofunnar
eru stórlega ýktar.“
Pálmi Gestsson eftir að tilkynnt var að Spaug-
stofan sneri ekki aftur á skjáinn. Þeir félagar
hyggjast halda áfram samstarfinu.
„Ég fékk álitið frá
Seðlabankanum
og ég áframsendi
það á þáverandi
ráðu-
neyt-
is-
stjóra
efnahags-
og við-
skiptaráðu-
neytis sam-
dægurs.“
Sigríður Rafnar Pét-
ursdóttir, lögfræðingur
í efnahags- og viðskiptaráðuneytinu,
kveðst hafa upplýst yfirmenn sína um
lögfræðiálit Seðlabanka Íslands, sem
sneri að ólögmæti erlendrar geng-
istryggingar lána sem veitt eru í ís-
lenskri mynt.
„Þetta var Guðs
mildi.“
Grænlenski veiðimaðurinn
Hjelmer Hammeken, sem
bjargaði ásamt tveim félögum
sínum sex þýskum kaj-
akræðurum á mánudag.
Ummæli vikunnar
Útgáfufélag: Árvakur hf., Reykjavík.
Stofnað 1913
Útgefandi: Óskar Magnússon
Ritstjórar: Davíð Oddsson Haraldur Johannessen
Aðstoðarritstjóri: Karl Blöndal
inn að svipta flokkinn sinn gjörvöllum kjörþokk-
anum. Flokkar líða margt en ekki það. Við-
skiptaráðherrann hefur ekki svikið einn einasta
kjósanda. En hann hefur svikið sjálfan sig, og farið
á bak við þingið með glórulausari hætti en menn
hafa áður séð. Prófessor í H.Í. segir að gallinn á
málinu sé sá að Ísland hafi ekki fylgt fordæmi nor-
rænna frænda og sett lög sem banna mönnum að
ljúga að þinginu. Þess vegna sé ekki hægt að taka á
ráðherranum. Það var svo sem ekkert sem benti til
þess að prófessorinn væri að gera að gamni sínu, en
rétt er að láta hann njóta vafans.
Hvar á málið heima?
Þingnefndin, sem nú er að fjalla um aðkomu
Landsdóms getur ekki haldið þeirri umfjöllun
áfram án þess að taka mál viðskiptaráðherrans fyr-
ir. Virðist það mál jafnvel vera mun upplagðara en
þau mál önnur sem nefndin hefur verið að fjalla
um. Eina mál Landsdóms Danmerkur, sem bjó við
nánast sama lagaumhverfi og íslenski Landsdóm-
urinn, fjallaði um upplýsingar sem ráðherra hafði
stungið undir stól. Þar var sakfellt.
Lýðræðiskrafan stendur
Menn eiga að viðurkenna það opinskátt að lýðræð-
ið hefur sína mörgu og þekktu galla. En það eru
svik við fólkið í landinu að láta sífellt stærri hlut af
hinu lýðræðislega valdi til aðila, sem hvorki hafa
hlotið til þess umboð né bera nokkra raunverulega
ábyrgð á athöfnum sínum eða athafnaleysi. Þótt sá
verknaður kunni að falla í kramið hjá hinum sama
almenningi í augnablikinu og sé því til stund-
arvinsælda fallinn, felast í honum jafnmikil svik.
Það eru heldur ekki boðleg rök að halda því fram
að þetta verði að gera þar sem stjórnmálamenn hafi
misfarið með vald sitt. Séu menn sannfærðir um
slíkt verður að taka á því með þeim úrræðum sem
til þess eru brúkleg með nákvæmlega sama hætti
hér og gert er í öðrum lýðræðisríkjum. Það heyrist
mjög í hinni almennu umræðu að það séu ekki
margir íslenskir stjórnmálamenn í augnablikinu,
sem raunverulegur veigur er í. Sé það svo er það
bæði bölvað og fúlt, en það er þá enn meiri þörf á
að halda þeim við efnið, sem boðið hafa almenningi
þjónustu sína og trúnað og lofað að hlaupast ekki
eins og hræddir hérar frá öllu saman.
Morgunblaðið/Eggert
fleira fólk