SunnudagsMogginn - 13.03.2011, Blaðsíða 29

13. mars 2011 29
netinu. Við erum með hænsni og endur sem eru
skemmtilegir ráðgjafar og umsjón þeirra er í
höndum vistmanna.
Hér er mikið hugað að menntun og vistmenn
hafa til dæmis tekið stúdentspróf í einstökum fög-
um. Tvisvar í viku koma tveir kennarar úr
Menntaskólanum í Kópavogi og kenna íslensku,
ensku, samfélagsfræði og stærðfræði. Þeir meta
hvernig hver og einn nemandi er staddur og hvað
þarf að gera. Þessir einstöku menn komust fljót-
lega að því að alkóhólisti getur ekki horft þrjá
mánuði fram á veginn. Ef hann á að gera vissan
hlut á þeim tíma segir hann: „Ég get þetta ekki,
þetta er allt of mikið fyrir mig.“ Kennararnir
bjuggu því til sérstaka námsskrá fyrir meðferð-
arheimilið, sem sennilega er sú eina í heiminum
þessarar tegundar. Þar er ein önn einungis fjórar
vikur. Eftir hana fer fram mat á nemandanum og
sagt er við hann: „Fyrst þér tókst að ljúka þessu þá
geturðu haldið áfram og bætt við menntun þína.“
Þannig toga kennararnir fólkið áfram og gera
kraftaverk.
Er það aðallega ómenntað fólk sem kemur til
ykkar?
„Það er allt frá því að vera ekki læst og upp í að
vera vel menntað.“
Þegar þú segir ekki læst, meinarðu það þá
bókstaflega?
„Já, vegna þess að margir skjólstæðingar okkar
áttu í erfiðleikum í skóla, út af atferlisvanda og
ýmiskonar öðrum vandræðum. Áður en ég byrjaði
að vinna hér við meðferðarheimilið hefði ég ekki
trúað því ef einhver hefði sagt mér að til væri fólk
sem hefði dottið út úr skólakerfinu án þess að
nokkur skipti sér af því. Þetta fólk átti erfitt í
bekknum sínum og var hent þaðan út og úr skól-
anum. Það var flutt í annan skóla þar sem það var
kannski í hálft ár áður en því var líka hent út þar.
Enginn fylgdist með því hvort það fengi einhverja
skólagöngu. Einu sinni kom til okkar strákur sem
hafði einungis verið tvö ár í skóla á allri sinni ævi.
Þetta er mjög greindur strákur. Hann lærði að lesa
hjá okkur og tók síðan bílpróf.“
Á réttri leið
Er mælanlegur árangur af meðferðinni?
„Innskráningar eru í kringum 60 á ári og um 20
manns útskrifast eða um einn þriðji. Fólk er oft
látið fara ef það er ekki að gera það sem það á að
gera. Við getum ekki látið fólk vera hér í hvíld.
Strangt til tekið erum við eina langtímameðferð-
arheimilið hér á landi og við erum með langa bið-
lista, upp í sex mánuði. Á þeim listum er fólk sem
er tilbúið að vinna í sjálfu sér. Þetta er ströng með-
ferð og ekkert sjálfgefið að fólk haldi hana út. En ef
það kemst yfir fyrsta hjallann þá fer því að líða vel.
Í könnun sem við létum gera á síðasta ári þá kom
fram að nánast allir höfðu bara góða reynslu af
meðferðinni. Könnun þessi var árangursmat sem
gert var af meistaranemum í Háskólanum og þar
kom meðal annars fram að tólf mánuðum eftir
innritun í Krýsuvík voru 81,3 prósent af þeim sem
útskrifuðust ennþá án vímuefna.
Er einhvers konar stuðningsmeðferð hjá ykkur
við þá sem útskrifast?
„Fyrstu vikurnar eftir að skjólstæðingar okkar
fara frá okkur fá þeir að koma einu sinni í viku til
okkar. Óskastaðan væri að hafa áfangahús í bæn-
um þar sem við gætum haldið áfram hálfri með-
ferð meðan fólkið er að fóta sig út í lífið. Það er lít-
ill vandi að vera edrú hjá okkur úti í eyðimörkinni,
en það er mikill vandi þegar menn eru komnir á
Laugaveginn, beint fyrir framan gömlu knæpuna
og hitta gömlu vinina. Þá þurfa menn að hafa
staðfestu og muna hvað þeim var kennt. Það sem
hjálpar fólki er að það öðlast vellíðan þegar það er
orðið sæmilega edrú. Það hefur líka eignast nýa
vini því þeir sem útskrifast halda saman.“
Finnst þér þú ekki gera mikið gagn í þessu
starfi þínu?
„Jú, þetta er mjög gefandi og þess vegna skipti
ég um starfsvettvang. Það var ekki út af fjárhags-
ástæðum heldur vegna þess að þetta starf gefur
mér svo mikið.
Við sem vinnum í Krýsuvík erum eins og afi og
amma í sveitinni. Við kynnumst þessu fólki vel af
því það dvelur svo lengi hjá okkur. Fyrir vikið
verða þessar manneskjur eins og fjölskylda
manns. Þegar þessir einstaklingar útskrifast finnst
mér ég stundum vera að horfa á eftir börnunum
mínum. Ég sé alveg óskaplega á eftir þeim en veit
að þeir eru að fara rétta leið.
Meðferðarheimili er ekki gólf, loft og veggir
heldur fólkið sem þar starfar og heldur utan um
meðferðina. Við höfum gott starfsfólk og hjá okk-
ur eru allir jafnir. Menn hjálpast einfaldlega að til
að ná settu marki. Eins og forstöðumaðurinn,
Þorgeir Ólason, segir oft: Við vinnum af kær-
leika.“
Morgunblaðið/Kristinn
Lovísa: Það er enginn vonlaus og það er hægt að
hjálpa öllum. Það getur tekið mismunandi langan
tíma og það þarf mismunandi aðferðir en maður á aldr-
ei að gefast upp. Þetta veit ég.“