SunnudagsMogginn - 13.03.2011, Blaðsíða 40

40 13. mars 2011
Lífsstíll
É
g get ekki sagt að ég sé sérlega tæknileg
manneskja. Jú, jú, ég kann að kveikja á sjón-
varpinu og tölvunni, ég á flakkara og bjarga
mér með að setja inn myndir á tölvuna af
myndavélinni. En þar með er það líka eiginlega upp-
talið. Svo lengi sem ekkert bilar það er að segja.
Stundum virðist sem tölvur skynji stress mitt og
hræðslu við þær. Allt í einu hætta þær að
virka, rymja og stynja og frjósa svo á versta
tíma. Á meðan sit ég í örvæntingarfullu
panikkasti og veit ekkert hvað ég á að gera.
Enda er ég líka kona sem gerir það að
verkum að ég ku hugsa meira með hjartanu
en heilanum. Þessi hystería mín og van-
kunnátta hlýtur því að hafa eitthvað með
kyn að gera … Nei, ég segi nú bara svona.
Þetta stendur í einhverjum gömlum fræði-
bókum en við hlustum ekkert á slíkt í dag!
Ég er ekki alveg úti á þekju og dettur oftast
í hug að endurræsa hvert það tæki sem skyndilega
hættir að virka og deyr, að því virðist, í höndunum á
mér. En þegar það dugar ekki til er illt í efni. Ég hef
líka ekki nógu mikinn áhuga á þessu öllu saman. Ef
ipodinn virkar ekki þá gleymi ég því kannski bara í
nokkra mánuði og næst þegar mig vantar að nota usb-
snúruna í flakkarann man ég að hún er búin að vera
týnd í hálft ár. Mér finnst þetta sýna að ég hef ekki al-
gjörlega gefið mig tækninni á vald. Sumt þarf ég svo
lítið að nota að ég einfaldlega gleymi því inn á milli.
Nú á ég nýja tölvu sem ég er mjög ánægð með. Hún er
lítil og létt og heitir Hallgrímur. Mér finnst mikilvægt
að skíra tækin mín til að sýna þeim hlýju og með
þessu vona ég að þau lifi dálítið lengur. Ég tala síðan
gjarnan við Hallgrím og svo spilar hann tónlist og ég
syng með. Fínasti sambýlismaður sem ég
fékk þarna, rauðhærður og spengilegur.
Kannski að glansandi ásjóna Hallgríms hafi
kveikt í mér einhverja hégómagirnd. Nú
er ég alla vega farin að líta gamla Nokia-
símann minn dálitlu hornauga. Hann er
ágætur en ekkert voða fansí og ég er jafn-
vel farin að velta því fyrir mér að kaupa
mér almennilegan síma. Svona sem ég get
tekið fínar myndir á, tengst netinu, sér-
staklega á ferðalögum og hlustað á alla
tónlistina mína. Þá get ég líka fengið pa-
nikköst á mismunandi stöðum þegar hann hættir að
virka. Úti í skógi í útilegu, á flugvelli, í partíi eða hvar
sem ég er stödd á hverjum tíma. Það gæti nú aldeilis
verið sjónarspil fyrir viðstadda. Kannski ekki alveg
jafn skemmtilegt fyrir mig samt svo ég held ég sofi að-
eins á þessu símamáli. Enda er eiginlega bara pláss
fyrir einn glansglæja í einu og Hallgrímur gæti móðg-
ast og hætt að virka. Það viljum við nú alls ekki …
Blessuð
tæknin
Lífið er orðið mun auðveldara í
dag með aukinni tækni. Stund-
um þvælast þessar nýjungar
samt fyrir manni.
María Ólafsdóttir maria@mbl.is
’
Ég tala
síðan
gjarnan
við Hallgrím
og svo spilar
hann tónlist og
ég syng með
Það er ekki svo langt síðan myndbandstæki urðu al-
geng á heimilum. Þegar sú var tíðin að vídeótæki voru
ekki sjálfsögð eign var hægt að fara og leigja slíkt tæki
á vídeóleigunni, auðvitað með nokkrum góðum vídeó-
spólum. Þetta þótti nú ekki lítið spennandi og vakti
mikla lukku í barnaafmælum eða þegar börnin voru
veik og lítið var við að vera. Í dag eiga fæstir slík tæki
enda hefur þeim nú í langflestum tilvikum verið skipt út
fyrir dvd-spilara. Svona breytist nú tæknin hratt og enn
á örugglega margt eftir að koma á markað sem mun
koma okkur mannfólkinu á óvart.
Ný og spennandi tæki
Tæknin breytist hratt á okkar dögum.
Morgunblaðið/Golli
Margt er gott við tæknina eins og t.d. það að fólk á
nú mun auðveldara með að hafa samskipti á milli
landa en áður. Skype hefur til að mynda gjörbreytt
samskiptum fólks þannig að hægt er að hringjast á
fyrir ekkert eða nánast ekkert. Þá eru vefmyndavélar
frábærar til að halda góðum tengslum við vini og
ættingja sem búa fjarri manni. Um leið gráta sumir
flöskuskeyti og póstkort. En þau þurfa nú ekkert
endilega að heyra sögunni til. Það er fínt að skrifa
bréf og póstkort líka svona öðru hvoru. Þau eru líka
áþreifanlegri minjagripir en rafræn skilaboð og því
getur verið skemmtilegt að senda fólki eins og eitt
póstkort þegar ferðast er til framandi slóða. Þannig
geta nútíð og fortíð haldist í hendur án þess að önn-
ur þurfi mikið að skyggja á hina.
Auðveldari samskipti
Póstkort eru skemmtilegur minjagripur.
Morgunblaðið/ÞÖK
Vélmenni eru líklegast ein mest
spennandi uppfinningin í tækniheim-
inum að ég tel. Allar þessar vél-
mennamyndir og að einn daginn gætu
vélmenni barasta tekið yfir heiminn.
Það hljómar svo ískyggilega að manni
rennur kalt vatn á milli skinns og hör-
unds.
Til ýmissa hluta nytsamleg
En að öllu gamni slepptu, ef svo má
segja, geta vélmennin líka nýst mjög
vel. Nú er t.d. farið að ræða um það í
mörgum löndum að nýta vélmenni
sem hjálpargagn í heilbrigðisþjónustu.
Þar gætu þau nýst vel til að fylgjast
með sjúklingum en vélmennið yrði þá
tengt við sérstaka stjórnstöð. Þá hef-
ur hópur vísindamanna í háskólanum
í Hertfordshire á Englandi nú hlotið
evrópskan styrk til að þróa nýtt vél-
menni. Það mun geta aðstoðað fólk
með skaðaða útlimi við að ganga á ný
en þróun þess mun taka í það
minnsta fjögur ár. Í Japan hafa einnig
fengist vélmenni í líki dúkku sem geta
talað, flissað og jafnvel beðið um að
láta faðma sig. Þau voru upphaflega
ætluð ungum einhleypum konum en
slógu síðan óvænt í gegn hjá eldri
borgurum. Svona getur nú tæknin ver-
ið dálítið skrýtin en um leið skemmti-
leg og að mörgu leyti nytsamleg.
Spennandi
tækni
Vinaleg vélmenni geta bæði hjúkrað fólki og veitt félagsskap.