SunnudagsMogginn - 24.07.2011, Side 35

24. júlí 2011 35
Zinghai (Qinghai) er fjórða
stærsta hérað landsins. Flestir
íbúa Kína eru af Han þjóð-
arbrotinu, eða 92%. „Í Qinghai
eru þó einungis 54% Han og í
borginni sem við heimsóttum
aðeins 6%, en borgin er sérstök
fyrir það að vera sjálfsstjórn-
arsýsla fyrir lítið þjóðarbrot
sem kallast Salar,“ segir Krist-
ín.
Fólk af Salar þjóðarbrotinu
kom upphaflega frá Tyrklandi
og einungis 1,85% Kínverja
teljast til þess. „Þetta eru músl-
imar sem hafa verið búsettir í
Qinghai frá því í byrjun þrett-
ándu aldar. Í borginni Xunhua
eru 62% íbúanna Salar og flestir
aðrir eru af öðrum múslimsk-
um þjóðarbrotum,“ upplýsir
Kristín.
Hún hefur verið mikið í Kína
í rúman áratug og komið til
flestra héraða, „en að koma til
Xunhua var alveg ný upplifun.
Alls staðar má sjá menn með
hvítan koll, konur með svartar
slæður á höfði, fjöllin minna
hvað helst á Villta Vestrið og
tóna vel við heiðskíran him-
ininn, bláa ána, sem varð
reyndar gul keppnisdaginn, og
grænan gróðurinn.“
Kristín segir að útlendingar
veki mikla athygli á jafn af-
skekktum stað. „Íbúarnir voru
einstaklega vingjarnlegir, buðu
upp á ferskar aprikósur og val-
hnetur sem allsstaðar vaxa
þarna. Nokkrir komu að mér
með galopin augun og sögðu:
Mikið ertu stór! og spurðu
hvort það gæti verið að ég væri
dóttir hávaxna mannsins frá Ís-
landi sem þau höfðu séð árið
áður. Það passaði.“
Kristín skoðaði sig töluvert
um. „Ég og tvær vinkonur
mínar komum m.a. að þar sem
verið er að byggja mosku fyrir 8
milljónir júan [sem samsvarar
tæpum 145 milljónum króna],
en á þessu svæði er algengt að
skattpeningum sé varið í bæna-
hús, ólíkt öðrum stöðum í
Kína.“
Fyrir utan moskuna sat hóp-
ur eldri Salar-manna, kínversk
vinkona hennar gaf sig á tal við
þá og „þegar ég spurði hvort ég
mætti láta taka mynd af mér
með þeim svöruðu þeir játandi.
Ég hljóp til þeirra og setti hend-
ina utan um þann sem sat næst
mér, en hann hrökk í kút og
hræðslusvipur kom á hann! Ég
var fullkomnlega ómeðvituð
um hversu óviðeigandi þetta er,
en maðurinn sem er strangtrú-
aður múslimi hafði aldrei verið
snertur á þennan hátt af annarri
en konunni sinni. Ég var vægast
sagt miður mín en hann tók
þessu vel. Eftir stutt spjall
komumst við að því að þetta
var í fyrsta skiptið sem þessi nýi
vinur minn hafði verið mynd-
aður, 70 ára gamall. Daginn eft-
ir fór ég því með útprentaða
mynd af okkur í ramma að
moskunni og gaf honum.“
Lesendur muna ef til vill eftir
grein hér í Sunnudagsmogg-
anum, þegar hún sagði frá
langri og strangri hjólaferð
sinni um Kína. Hún var líka
með hjólið í farteskinu að þessu
sinni, til þess að geta séð sig um
á svæðinu. „Pabbi nýtti tæki-
færið og fékk það lánað til að
gera slíkt hið sama. Hann rakst
meðal annars á mannvirkið
Gong Bo Xia sem er 1500 MW
virkjun. Hún er því stærri en
allar vatnsaflsvirkjanir á Íslandi
samanlagt. Vatnsmagnið í ánni
er því gífurlegt og eins styrk-
urinn. En þess má geta að Gong
Bo Xia er einungis ein af mörg-
um virkjunum í Gulá og langt
frá því að vera sú stærsta.“
Gong Bo Xia, 1500 MW
virkjun í Gulá í Qinghai hér-
aði, sem er í norðvesturhluta
í Kína. Virkjunin er stærri en
allar vatnsaflsvirkjanir á Ís-
landi samanlagt .
Ljósmyndir/Ketill Helgason
Ertu dóttir þess hávaxna
sem var hér á síðasta ári?
Margir heimamenn í Xunhau fylgdust spenntir með sundkeppninni.
sinni fyrir því í prufusundinu á
föstudeginum að fara ofan í ána til
að venjast kuldanum heldur
ákvað ég að nýta mér adrenalín-
flæðið sem fengist við að stinga
sér ofan í!“
Það reyndist hræðileg hug-
mynd, að sögn Kristínar, „því
það var eins og ég hefði stungið
mér ofan í fötu fulla af klökum og
ég náði vart andanum. Ég var
komin vel frá markinu þegar ég
var tekin upp í af einum björg-
unarbátnum. En þvílík tilfinn-
ing!“
Daginn eftir kom faðir hennar
til borgarinnar og haldið var ann-
að prufusund sökum þess hve
margir voru ekki komnir á stað-
inn daginn áður. „Pabbi kom með
blautgalla handa mér en ég ákvað
að gera aðra tilraun til að komast
yfir ána í sundbol og mér gekk
betur í þetta skipti. Ég notaði
tvær sundhettur eins og mér
hafði verið ráðlagt en ekki hlust-
að á fyrri daginn, og í þetta skipt-
ið komst ég yfir án þess að fá hjálp
frá bát en var þó fyrir neðan
markið.“
Kristín segir eitt og annað gera
fólki erfitt fyrir. „Fyrst ber að
nefna hvað loftið er þunnt sem
gerir andardrátt erfiðari en
venjulega, en borgin er í yfir
1.800 metra hæð. Það er reyndar
skárra en flestar aðrar borgir hér-
aðsins sem eru í yfir 3.000 metra
hæð. Annað er hvað áin er
straumþung. Maður er ekki fyrr
búinn að stinga sér en maður er
kominn á fulla ferð! Það er þess
vegna sem fólk syndir á móti
straumnum allan tímann. Svo eru
viðbrigðin heilmikil fyrir líkam-
ann að vera í 25-28 stiga hita og
stinga sér svo ofan í ána sem var
11 gráður á keppnisdag.“
Kristín segist vanur sundmað-
ur en alls ekki sé sambærilegt að
vera í sundlaug eða að synda í á
sem þessari. „Ég varð að anda í
öðru hverju taki nánast allan tím-
ann og þurfti stanslaust að minna
mig á að synda upp í móti því um
leið og maður gleymir sér tekur
áin af manni öll völd,“ segir hún.
Breiðasta brosið
„Svipurinn á mér þegar ég kom í
mark á sunnudeginum, beint fyr-
ir ofan rauða dregilinn, hefur
greinilega lýst því vel hversu
ótrúlega hamingjusöm ég var
með að ná yfir, því kynnirinn
sem tók á móti þátttakendum til-
kynnti mér að brosið væri mun
stærra á mér heldur en stelpunni
sem kom fyrst í mark!“
Af þeim 178 sem skráðir voru
til leiks komust 57 í lokakeppn-
ina, en í fæstum aldursflokkum
þurfti reyndar undanúrslit að
sögn Kristínar, því þátttakendur
voru ekki það margir. „Af þess-
um 57 náðu einungis 40 yfir. Af
útlendingunum vorum við þrjú
sem komumst alla leið,“ segir
hún og er ánægð. „Þetta var ótrú-
legt ævintýri og ég bíð spennt eft-
ir að fara til Xunhua aftur að ári!
Þá ætlar pabbi líka að komast yfir
ána …“ segir Kristín.
Kristín leggur sig alla fram í keppninni í Gulá.
Hong Kong
Sjanghæ
Peking
500 km
Xunhua
Shenzhen
Dalian