SunnudagsMogginn - 04.09.2011, Blaðsíða 20

20 4. september 2011
vel yfir á ensku enda sé textinn mikið
„spjall og kurteisishjal“.
Draumurinn er að ferðast með sýn-
inguna. „Ég væri alveg til í að leigja hljóm-
sveitarrútu!“ segir Álfrún.
„Ég held þetta séu alþjóðleg vandræða-
heit í samskiptum manna á millum,“ segir
hún.
„Fólk er held ég allstaðar frekar með-
vitað um sjálft sig og hvernig það kemur
fyrir og er til dæmis óöruggt í samkvæmi
þar sem það þekkir ekki alla náið. Þetta er
sammannlegt vandamál.“
Er öðruvísi að fara í partý eftir að hafa
sýnt þetta verk?
„Þegar við vorum að æfa í vor stóð ég
mig að því að verða enn sjálfsmeðvitaðari í
samkvæmum því þá var ég svo mikið að
velta því fyrir mér hvernig fólk hagar sér
og ber sig gagnvart öðrum. Ég heyrði oft
sömu frasa og við höfum verið að nota í
senunum okkar og brosti í hvert sinn með
sjálfri mér,“ segir Saga.
„Fólk spyr jafnvel hvort maður hafi
verið að stela frösum frá því. Það hefur yf-
irleitt ekki verið raunin en fólk upplifir
verkið eins og þetta komi frá því, því
flestir hafa átt í þessum samræðum. Fólk
hefur samt ekkert erft það við okkur,“
segir Álfrún og hlær.
Áhorfendur hafa einmitt hlegið mikið á
sýningunum. „Kannski af því að fólk sér
sjálft sig í þessum aðstæðum, þá verður
upplifunin svo sterk,“ segir Saga.
Ýmsir kostir fylgja því að vinna í svona
hópi. „ Maður fær fleira en eitt sjónarhorn.
Hver og einn á sína sögu og hefur sitt per-
sónugallerí til að vinna úr. Svo vinnum við
líka náið saman sem hópur og þurfum að
komast að niðurstöðu um hvernig senan
og verkið sjálft verður,“ segir Álfrún.
„Við náum vel saman sem hópur, sér-
staklega í húmor. Við hlæjum mjög mikið
þó við séum ekki að reyna að vera fyndin.
Sú gleði kemur vonandi inn í sýningarnar
okkar,“ segir Álfrún og tekur Saga undir
það.
„Vonandi að áhorfendurnir upplifi
þessa orku og stemningu.“
Alltaf að kryfja mannveruna
Af því að Ég og vinir mínir er samvinnu-
leikhús sem byggist á spuna er verkferlið
öðruvísi en ef um hefðbundin skrifuð verk
er að ræða.
„Við byrjum á því að setjast niður og
ræða hvernig sýningu við viljum gera.
Hvað viljum við að áhorfandinn fari heim
með? Við gerum þetta áður en við byrjum
að hanna verkin. Við erum alltaf að reyna
að kryfja eitthvað, eins og í þessu tilfelli
þessa samkvæmisveru og hvernig við hög-
um okkur innan um fólk þegar við komum
saman til að skemmta okkur,“ segir Álfrún.
Barnalánið leikur við leikhópinn en sex
börn hafa orðið til í hópnum síðan þau
byrjuðu að vinna saman. Búningahönn-
uðurinn Rósa Hrund Kristjánsdóttir er
einmitt komin sjö mánuði á leið rétt eins
og Saga.
Í ljósi þessa er kannski ekki skrýtið að
það séu einhverjir óléttubrandarar í verk-
inu.
„Fólk virðist alltaf hafa þörf fyrir að tjá
sig um kúluna, eins og það verði að segja
eitthvað! Þetta getur verið ruglandi, sama
daginn færðu að heyra: „Rosalega ertu
nett“ eða: „Vá, þú ert bara alveg að
springa“. Maður veit ekki alveg hvað
maður á að halda og getur verið svolítið
viðkvæmur.“
Róaðist undir teknótónlistinni
Álfrún viðurkennir að á síðustu sýning-
unni í sumar hafi hún gefið vel í. „Ég var
alveg til í að barnið kæmi. Ég var annars
ekki mikið að draga af mér og eftir sýn-
ingar var ég búin á því en líkamlega leið
mér samt alltaf vel. Núna er litla átta vikna
stúlkan alltaf með okkur á æfingum. Um
daginn var hún aðeins óróleg en þá byrjaði
rosa teknólag í lokin en það er mikil stem-
ingin í lokadansinum. Þá þagnaði hún,
þarna kannaðist hún við sig. Það þurfti
bara góðan takt frá Gísla Galdri og hún
varð alveg pollróleg.“
Hvernig upplifun er það fyrir þig, Saga,
að dansa ólétt?
„Maður mátar sig upp á nýtt inn í hlut-
ina og hvað manni líður vel með að gera.
Ég var satt að segja varkárari fyrstu mán-
uðina en svo þegar þessar líkamsbreyt-
ingar eru orðnar eðlilegri fyrir manni og
raunverulegri þá er þetta ekkert tiltöku-
mál. Álfrún fór svo vel með þetta í æfing-
unum í vor að maður gleymdi því stund-
um að hún væri ólétt,“ segir Saga og
vinkona hennar skýtur þessu að: „Mér
sýnist þú nú ekkert draga af þér heldur!“
Þær eru vissar um að samkvæmið hjá
þeim og vinum þeirra í leikhópnum haldi
áfram þó ekki sé búið að skipuleggja langt
fram í tímann.
Álfrún er ennfremur að fara af stað með
sólóverkefni, sem Friðgeir Einarsson mun
stýra og Rósa Hrund sjá um útlit. „Ég hugsa
að hinir vinirnir verði ekki langt undan
þegar kemur að ákvarðanatöku og listrænni
ráðgjöf,“ segir Álfrún en verkið verður bæði
dans og leikhús, hreyfing og texti.
„Við erum að bræða með okkur hvað
okkur langi til að gera næst. Þetta ferli
tekur á hjá okkur. Það er gaman en það
tekur mikið af manni og við erum lengi að
þróa verkin okkar. Við erum ennþá að
hugsa og skoða næstu skref,“ segir Álfrún
um leikhópinn.
„Samt finnst mér að við séum komin á
sporið með eitthvað, búin að finna ein-
hvern takt saman sem við þurfum að
vinna með áfram,“ segir Saga.
„Ég vona að við séum komin yfir byrj-
unarörðugleika. Ef maður getur talað um
að þetta sé einhver sérstök aðferð sem við
vinnum eftir og við höfum verið að þróa
með okkur, þá höfum við rekist á vanda-
málin sem fylgja henni. Það er ekki áfalla-
laust að skapa svona frá grunni. Lýðræði er
svolítið flókinn hlutur í svona hópi,“ segir
Álfrún og útskýrir það nánar: „Við erum
ekki með eitt höfuð sem ræður öllu. Það
getur tekið á að komast að niðurstöðu en
við erum orðin betri í því. Við erum orðin
fljótari í að leysa vandamálin en við vor-
um. Eins og Saga segir, þá erum við komin
með einhvern takt saman og nú þurfum
við bara að sjá hvaða þátt mannlegrar
hegðunar við ætlum að kryfja næst.“
Ég og vinir mínir komnir undir borð í samkvæminu í Verði þér að góðu þar sem ýmislegt fer úr böndunum og stiginn er sífellt villtari dans eftir því sem líður á kvöldið.
Ljósmynd/Birgir Ísleifur Gunnarsson
Saga er í skrautlegu partýdressi í sýningunni.
Ljósmynd/Birgir Ísleifur Gunnarsson
Það er líka líf utan leikhópsins hjá Álfrúnu og Sögu. Álfrún var í jógakennarakennaranámi síð-
astliðinn vetur og er orðin útlærður kundalini-jógakennari.
„Ég gerði þetta aðallega fyrir mig og til að dýpka mína ástundun og fara meira í fílósófíuna
á bak við þetta. Ég hef áhuga á því að fara að kenna en hef hingað til ekki gert það nema fyrir
leikhópinn,“ segir hún.
Álfrún ætlar þó að fara að kenna annars konar jóga en hún byrjar með sérstakt krakkajóg-
anámskeið fyrir börn á aldrinu 4-7 ára í Jógasetrinu Borgartúni 20 um miðjan september.
„Krakkajógað er kennt öðruvísi en jóga fyrir fullorðna. Maður kennir mikið í gegnum leik. Í
krakkajóga læra börnin að efla einbeitingu, samhæfingu og að róa sig niður.“
Hún er spennt fyrir verkefninu. „Mér finnst svo gaman að vinna með börnum,“ segir Álfrún
sem er líka með „tilraunadýr“ heima en hún hefur getað prófað jógað á Margréti, þriggja og
hálfs árs gamalli dóttur sinni.
Krakkajógatímarnir verða einu sinni í viku.
Jóga hefur notið vaxandi vinsælda síðustu ár. „Ég held það séu margar skýringar á því. Það
er mikill hraði í þessu nútímasamfélagi. Fólk finnur fyrir álagi og streitu og þarf hjálp til að ná
sambandi við sjálft sig,“ segir hún.
Saga er líka „á andlega sviðinu“, ef svo má segja. „Ég er að byrja í guðfræðinámi við Há-
skóla Íslands. Ég er að gera þetta fyrir mig. Þetta er búið að blunda í mér lengi og núna er
tækifærið, þegar ég get ekki verið að sprikla alveg eins mikið og venjulega,“ segir Saga,
sem hefur að undanförnu staðið í ströngu við skipulagningu Reykjavík Dance Festival, sem
hefst á mánudaginn. „Þetta verður glæsileg uppskeruhátíð fyrir dansinn í ár,“ segir Saga
sem ætlar ekki að missa af neinu.
Krakkajóga og guðfræðinám