SunnudagsMogginn - 30.10.2011, Side 15

30. október 2011 15
Sigrún Edda: „Það er kannski ekki auð-
veldasta hlutskipti í heimi að vera dóttir
mín í Kirsuberjagarðinum og Fólkinu í
kjallaranum.“
Ilmur: „Það er reyndar mjög gott að vera
dóttir hennar á sviði því það eru ein-
hver tengsl á milli okkar og það er mjög
gott að leika með henni.“
Sérð þú dóttur þína í Ilmi?
Sigrún Edda: „Ég hef bara aldrei hugsað
út í það. Mér þykir bara mjög vænt um
hana. Maður stígur inn í aðra heima
þegar maður stígur á leiksvið. Maður
byggir á sjálfum sér en er ekki maður
sjálfur.“
Ilmur: „Ég sé til dæmis ekki mömmu
mína fyrir mér þegar ég er að tala við
Sissu á sviðinu.“
Sigrún Edda: „Maður horfir bara í augun
á þeim einstaklingi sem maður mætir,
sér hvað hann gerir og bregst við hon-
um út frá þeim forsendum sem verkið
gefur manni og það er svo spennandi.
Maður veit ekki alltaf hvað gerist.“
Ilmur: „Það er eins og taugaáfallið í
Fólkinu í kjallaranum. Það var aldrei
eins. Það var alveg merkilegt hvað það
stýrði sér sjálft. Maður veit náttúrlega
aldrei hvað gerist en það kom svo skýrt
í ljós þar. Maður fór bara í eitthvert
ástand og það var aldrei eins. Og ef ég
reyndi að stýra því þá var það glatað.“
Sigrún Edda: „Þetta er eins og að stíga út
á svell, það er bæði spennandi en ógn-
vekjandi um leið.“
Endurnærð eftir sýningu
Taka þá svona sýningar ekki mikið á?
Ilmur: „Jú, þær gera það en þær gefa líka
á móti. Ég upplifi það oft eftir sýningar
að vera endurnærð, en stundum er ég
búin á því.“
Sigrún Edda: „Sýning kvöldsins verður
aldrei eins og sýning gærdagsins. Það
eru margir sem spyrja hvort það sé ekki
leiðinlegt að endurtaka alltaf sömu sýn-
inguna aftur og aftur. Það er það ekki
vegna þess að engar tvær leiksýningar
eru eins. Það er þetta sem gerir leik-
húsið svo spennandi. Hver einasta sýn-
ing er áskorun og krefst ákveðins hug-
rekkis.“
Ilmur: „Já, og svo þegar maður er búinn
á því þá kemur maður heim og tautar:
„Ég ætla að hætta að vera leikkona,
þetta er ömurlegt“ eða maður kemur
heim endurnærður og kastar höndunum
andvarpandi í loftið og segir: „Ég elska
þetta fag og að standa á þessu sviði!“
Það er stundum himinn og haf á milli
daga.“
Sigrún Edda: „Svo er það líka þannig að
maður elskar eiginlega mest það verk
sem maður er að vinna að. Mér þykir til
dæmis mjög vænt um Ljúbu núna og
mig hefur í rauninni dreymt um að fá
að leika hana.
Ég hef ekki átt neitt svona drauma-
hlutverk fyrr, en núna er þetta kannski
það. Nú er ég kannski nógu þroskuð til
að takast á við það.“
Eigið þið erfitt með að lýsa hvor
annarri?
Ilmur: „Nei. Sissa er sterk, drífandi,
ákveðin, glöð, gefandi og sérlega
smekkleg. (Mikið hlegið.) Var þetta ekki
nokkuð gott?“
Sigrún Edda: „Jú, þetta var bara fínt. Á
ég þá ekki að lýsa Ilmi? Hún er bara
yndisleg. Það er eitthvað svo fallegt við
hana. Hún er svo afslöppuð, fyndin,
skemmtileg, greind og hún er líka hlý
og hún er pjattrófa eins og ég. Mér þyk-
ir mjög vænt um hana.“
Sigrún Edda Björnsdóttir segist hugsanlega vera komin í draumahlutverkið.Ilmur Kristjánsdóttir í hlutverki Vörju í Kirsuberjagarðinum.
Morgunblaðið/Ómar
Ljósmynd/Grímar Bjarnason