Morgunblaðið - 29.07.2010, Blaðsíða 22

22 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. JÚLÍ 2010
✝ Sigursveinn Guð-mann Bjarnason
fæddist á Skeiðflöt í
Sandgerði 21.10.
1928. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja þann 22.
júlí 2010.
Foreldrar Sig-
ursveins voru Bjarni
Jónsson, f. 24.12.
1886, d. 3.10. 1963 og
Jónína Guðmunds-
dóttir, f. 20.2. 1886, d.
18.2. 1959.
Systkini Sig-
ursveins eru: Þórunn Ólafía (sam-
mæðra) f. 24.6. 1912, d. 28.5. 1964,
Þóra Sigríður, f. 17.1. 1921, Guð-
laug Guðmunda, f. 3.2. 1922, d.
15.9. 1976, Sigrún, f. 20.6. 1924,
ar Guðbjörnsson og eiga þau 3
börn, Kristjönu Hildi, Gunnar Dav-
íð og Lilju Írisi og 3 barnabörn, 2)
Guðlaugur Vignir, f. 31.8. 1954,
maki Rannveig Grétarsdóttir og á
Vignir 2 börn, Guðbjörgu og Jón
Eðvald og 2 barnabörn, Rannveig á
2 dætur, Björgu og Söru, 3) Þóra
Kristín, f. 1.1. 1956, maki Heimir
Morthens og eiga þau 3 börn, Hlyn,
Bergþór og Heimi Þór og 3 barna-
börn, 4) Jón Bjarni, f. 10.8. 1957,
maki Júlía Stefánsdóttir og eiga
þau 3 börn, Sigursvein Bjarna, Júl-
íus Methúsalem og Ástrós og 6
barnabörn, 5) Heimir, f. 15.5. 1959,
maki Aldís Búadóttir og eiga þau 4
börn, Evu Dís, Írisi Eddu, Karitas
og Diljá og 3 barnabörn, 6) Inga, f.
28.1. 1969, maki Eiríkur Guð-
mundsson og eiga þau 3 börn,
Birtu, Guðmund Breiðfjörð og Ant-
on Erni. Barnabörn Sigursveins og
Bergþóru eru því alls 18 og barna-
barnabörnin alls 17.
Útför Sigursveins fer fram frá
Safnaðarheimilinu í Sandgerði í
dag, 29. júlí 2010, kl. 14.
Helga Guðríður, f.
21.4. 1927, d. 9.8.
1991, Guðný Ingi-
björg, f. 21.4. 1927, d.
17.3. 2008.
Þann 24.3. 1951
giftist Sigursveinn
Kristjönu Bergþóru
Sigurjónsdóttur frá
Hafnarnesi við Fá-
skrúðsfjörð, f. 7.7.
1930, d. 14.1.2010.
Foreldrar hennar
voru Sigurjón Níels-
son, f. 2.4. 1892, d.
7.1. 1971 og Björg
Bergsdóttir, f. 21.4. 1899, d. 28.4.
1973.
Sigursveinn og Bergþóra eign-
uðust 6 börn. Þau eru: 1) Erla Sig-
urbjörg, f. 25.12. 1950, maki Gunn-
Að kveðja þig, elsku pabbi minn,
aðeins hálfu ári eftir að mamma dó
er erfiðara en orð fá lýst. Daginn
eftir andlát þitt sat ég heima og vissi
ekki hvað ég átti að gera. Það vant-
aði eitthvað, fasti punkturinn var
horfinn. Það var hluti af mínu dag-
lega lífi að fara á Túngötuna og líta
aðeins á þig, pabbi. Þú varst mikil
félagsvera og naust þess að hafa fólk
í kringum þig, sérstaklega fjölskyld-
una. Þér var mjög umhugað um
börnin þín, tengdabörnin, barna-
börnin og barnabarnabörnin, vildir
alltaf fylgjast með hvað við höfðum
fyrir stafni og alltaf tilbúinn að
hrósa okkur og hvetja. Við höfðum
öll ánægju af að koma á Túngötuna
og alltaf var vel tekið á móti öllum
og fengum við að finna hversu mik-
ilvæg við værum þér. Þú byggðir
fjölskyldunni heimili á Túngötu 13
og bjugguð þið mamma þar til ævi-
loka. Það var mikið kappsmál hjá
þér að húsið liti vel út og væri vel við
haldið. Þú varst nýbúinn að láta
steypa bílaplanið og leggja snjó-
bræðslu í það, svo það yrði nú auð-
veldara að keyra bíllinn í vetur. Allt
var orðið svo fínt og flott, húsið ný-
málað og garðurinn í blóma.
Það sem er svo dýrmætt núna er
að við áttum saman yndislegan fjöl-
skyldudag á Túngötunni í fallega
garðinum ykkar fyrir hálfum mán-
uði. Þarna leið þér vel og þú naust
þín með þínum afkomendum en ekki
grunaði okkur að þetta væri þín
kveðjustund.
Pabbi, þín verður líka minnst fyrir
að þú varst sérfræðingur í að gera
frásagnir af minnstu atvikum að hin-
um dularfyllstu málum og ævintýr-
um. Frásagna þinna og sögustunda
er þegar sárt saknað, elsku pabbi
minn. Ég sakna þess að heyra þig
segja frá matargerð þinni, ég hef
ekki heyrt um aðra sem búa til dýr-
indissósu úr kjötsúpu. Og hver á nú
að dæma um hvort ég hafi lagt rétt í
heimkeyrslunni.
Þú vannst alla tíð erfiðisvinnu,
fórst fyrst til sjós 14 ára gamall.
Vannst síðan við beitningu, löndun
og við smíðar. Síðustu starfsárin
vannst þú hjá Áhaldahúsi Sandgerð-
isbæjar. Þú lentir í ýmsum hrakför-
um, t.d. misstir þú fingur við
slökkvistörf og lentir á milli skips og
bryggju við löndun. En mesta afrek-
ið vannst þú fyrir þremur árum þeg-
ar þú náðir þér aftur á fætur eftir
hjartaáfall, þú vissir að mamma
þarfnaðist umönnunar þinnar í sín-
um veikindum og þú kláraðir það
verk með ást og umhyggju. Svo þeg-
ar þú lærbrotnaðir núna var þrekið
búið og þú gast ekki meira.
Elsku pabbi, ég hugga mig við það
þegar ég kveð þig nú með miklum
söknuði, að mamma hefur staðið við
hliðið og tekið á móti þér opnum
örmum og að nú eruð þið sameinuð á
ný eftir stuttan aðskilnað.
Þín dóttir,
Erla.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast þín, elsku pabbi minn.
Minnast allrar þinnar umhyggju og
óendanlegs áhuga á öllu því sem af-
komendur þínir og fjölskylda tóku
sér fyrir hendur, hvort sem var í
námi, leik eða starfi. Minnast þinnar
einlægu umhyggju fyrir mömmu, og
þá sérstaklega síðustu árin í hennar
veikindum. Minnast þíns skemmti-
lega húmors og allra þinna skemmti-
legu og fróðlegu sögustunda.
Síðasta sögustund okkar Ingu og
Birtu með þér var á þriðjudags-
kvöldið í síðsutu viku. Þá rifjaðir þú
upp með stolti í augum þá stund
þegar þú varst ungur maður og stór-
meistarinn sjálfur, Friðrik Ólafsson,
felldi kónginn og játaði sig sigraðan
gegn þér í fjöltefli í Samkomuhúsinu
í Sandgerði. Við syrgjum og sökn-
um, en vitum við að það er fögnuður
þar sem þið mamma sameinist á ný
og sögustundirnar halda áfram.
Þín verður sárt saknað.
Þín dóttir,
Þóra Kristín.
Elsku pabbi minn.
Það er skrýtin tilhugsun að þú
sért nú farinn frá okkur. Þrátt fyrir
að þú hefðir gengið í gegnum áföll
sem gengu nærri heilsu þinni þá
varstu svo þrautseigur og sterkur að
ég átti einhvern veginn von á að þú
myndir komast aftur á ról. Það er
erfitt þegar undirstöðurnar í lífi
manns hverfa á braut, sérstaklega
þegar það gerist með jafn stuttu
millibili og með ykkur mömmu.
Maður þarf að læra að ná að fóta sig
og ná jafnvægi aftur og það tekur
tíma.
Þú hefur alltaf verið til staðar,
með þitt jafnaðargeð, einstaka hlýju
og skemmtilega lúmska húmorinn
þinn. Það var alltaf gaman að heyra í
þér og vera í kringum þig, þú hafðir
einhverja töfra sem löðuðu að þér
bæði börn og fullorðna. Þú hafðir
gaman af því að segja frá og gast
gert lítil hversdagsleg atvik að æv-
intýrum í frásögnum þínum. Fjöl-
skyldan var þér afar mikilvæg og þú
hafðir mikinn áhuga á því sem allir
höfðu fyrir stafni, og það er nú eng-
inn smá hópur að fylgjast með. Þú
laðaðir börnin að þér og varst barna-
börnunum besti afi í heimi.
Það hefur verið hluti af lífi okkar
fjölskyldunnar að fara reglulega til
ömmu og afa í Sandgerði og gista og
þaðan eigum við ógrynni af ljúfum
minningum sem við geymum ávallt í
hjarta okkar. Rúntar með afa á
bryggjuna að skoða bátana, að gefa
hestunum brauð, ís í frystikistunni
og suðusúkkulaði í nesti þegar hald-
ið var heim á leið, er börnunum
minnisstætt.
Það er sárt að fá ekki að hafa ykk-
ur mömmu lengur og sárt að börnin
mín fái ekki að hafa ykkur lengur
sem hluta af sínu lífi, en jafnframt er
ég afar þakklát fyrir þann tíma sem
við áttum saman. Stórt skarð er
höggvið í fjölskylduna á nokkurra
mánaða tímabili og það skarð reyn-
um við að brúa eftir því sem hægt
er, með því að hlúa vel að minning-
unum og halda þeim á lífi.
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að eiga þig, elsku pabbi, og fengið að
læra af þér svo margt sem hefur
verið mér dýrmætt í lífinu. Þið
mamma eruð mínar góðu fyrirmynd-
ir og það er ómetanlegt veganesti
áfram veginn.
Söknuðurinn er mikill og ég bið
góðan Guð að styrkja okkur öll í
sorginni.
Hafðu þökk fyrir allt og hvíl í friði,
elsku pabbi minn.
Þín dóttir,
Inga.
Til ástkærs tengdaföður míns.
Þinn lífsins dagur liðinn jörðu á,
en ljúfa minning hjörtu okkar geyma.
Um allt hið góða, er við nutum hjá,
ykkur, kæru foreldrunum heima.
Þín föður hönd í fórn og kærleik vann,
svo fengjum við að hljóta blessun
mesta.
Í þinni fátækt áttir auðinn þann,
sem okkur jafnan færði allt hið besta.
Á efri árum afabörnin þín,
þú ástúð heitri vafðir hverju sinni.
Í barnsins huga björt og fögur skín,
sú blessun öll, sem veittu okkar kynni.
Við yndis stundir áttum oft þér hjá,
í öllu vildir gleðja lítil hjörtu,
þó leiðir skilji lífsins vegi á,
þær lýsa og verma minningarnar
björtu.
Nú hinstu þakkir heitar færum þér,
hjartkær faðir, tengdafaðir, afi.
Fyrir allt, sem okkur varstu hér,
æðstu laun þér veiti lífsins gjafi.
Hljótt er yfir helgri kveðjustund,
í hugans djúpi liðnir dagar skína.
En trúin veikir von um endurfund.
Við vegaskilin blessum minning þína.
( Höf.ók.)
Almáttugur guð verndi þig og
blessi, elsku Sveini.
Þín tengdadóttir,
Júlía.
Nú þegar tengdapabbi minn og
stór-vinur Sigursveinn Bjarnason er
fallinn frá langar mig að minnast
hans með fáeinum orðum. Það var
fyrir um 19 árum sem við hittumst
fyrst, nánar tiltekið þegar ég spilaði
körfuboltaleik við Reyni frá Sand-
gerði. Sveini eins og hann var oft
kallaður mætti á leikinn til að sjá
þann sem var farinn að hitta dóttur
hans í henni Reykjavík. Eftir leikinn
var mér svo boðið í sunnudagslæri
að hætti Bergþóru. Strax þá mynd-
aðist mikill vinskapur á milli okkar
Sveina sem hefur verið mikill í gegn-
um tíðina. Ógleymanlegar eru þær
stundir sem við höfum átt saman í
sumarbústöðum hingað og þangað
um landið og á Túngötunni þar sem
oftar en ekki var tekið í spil og
spjallað langt fram á morgun. Það
var alltaf svo gaman að rökræða við
þig, hvort sem var um pólitík eða
bara um lífið sjálft. Og svo eru það
þessi litlu atriði sem skipta svo
miklu máli á stundum eins og þess-
ari, eins og t.d. þegar þú vissir að við
værum að koma í heimsókn varst þú
alltaf búinn að kaupa rúgbrauð og
kæfu fyrir tengdasoninn, enda einn
af hans uppáhaldsréttum. Svo voru
það okkar síðustu stundir saman
sem voru svo frábærar og verður
veislan sem við héldum fyrir rúmum
tveimur vikum, þar sem við héldum
upp á að þín heitt elskaða Bergþóra
hefði orðið 80 ára, ógleymanleg. Þar
áttum við góð samtöl sem ég mun
aldrei gleyma. Elsku Sveini, það er
afar sárt að þurfa að sjá á eftir þér,
sérstaklega þegar svo stutt er síðan
við kvöddum hana elskulegu Berg-
þóru þína sem lést í janúar síðast-
liðnum. Ykkur var greinilega ætlað
að vera saman. Erla, Vignir, Þóra
Stína, Jón Bjarni, Heimir og Inga
mín, guð gefi ykkur styrk í þessari
miklu sorg, árið 2010 er ár sem ekk-
ert okkar mun gleyma. Þinn tengda-
sonur og vinur,
Eiríkur Guðmundsson.
Elskulegi tengdafaðir, þá hefur
þú kvatt okkur og minningar
streyma um huga minn, gestrisnin,
húmorinn og gleðin. Yndislegt var
að heimsækja ykkur hjónin á Tún-
götuna í Sandgerði. Nú ert þú búinn
að fá hvíldina og hefur Bergþóru
þína þér við hlið að nýju.
Vér göngum svo léttir í lundu
því lífsgleðin blasir oss við.
Vér lifum á líðandi stundu,
við lokkandi söngvanna klið.
Tralalalalala …
Vér syngjum og dönsum hér saman,
því söngurinn hann er vort mál.
Og nú verður glaumur og gaman,
og gleðjist hver einasta sál.
Guð geymi ykkur, hvíl í friði.
Þín tengdadóttir,
Aldís Búadóttir.
22. júlí 2010 var runninn upp,
þennan dag áttum við Beggi 15 ára
brúðkaupsafmæli. Ég var lengi búin
að velta því fyrir mér hvað við gæt-
um gert í tilefni dagsins. Mig langaði
að gera eitthvað sérstakt, en af ein-
hverri ástæðu frestaði ég því sífellt
að taka ákvörðun um það. Ég áttaði
mig á því seinna um daginn af
hverju ég komst ekki að neinni nið-
urstöðu, það var búið að ákveða fyrir
mig hvar ég skyldi vera þennan dag,
ég átti að vera hjá þér, elsku afi.
Þessi dagur var skrýtinn og gleym-
ist seint, þetta var dagurinn sem
amma og afi sameinuðust á ný. Með
mikilli sorg og trega horfði ég á þig,
elsku afi, hverfa á vit nýrra ævin-
týra, þess fullviss um að þú værir að
fara á öruggan stað, þar sem þér
yrði tekið fagnandi. Það er ólýsan-
lega sárt að kveðja þig, afi, það var
svo gott að koma til þín á Túngötuna
og spjalla. Alltaf tókstu okkur fagn-
andi og bauðst Sunnu Líf ósjaldan
upp á ís, sem henni líkaði vel. Þú
hafðir einstakan húmor sem þú not-
aðir óspart, stundum tók það mig
smá-tíma að ráða í gáturnar þínar og
hafðir þú þá gaman af. Afi, þú varst
frábær einstaklingur sem gafst frá
þér mikla hlýju og veittir manni
ávallt mikla athygli. Þú fylgdist vel
með okkur barnabörnunum í íþrótt-
unum og varst stoltur af þessum
kraftmikla hóp.
Síðastliðið ár fór ég að taka upp á
því að hringja alltaf í þig rétt fyrir
keppni, þú gafst mér kraft sem kom
mér alla leið. Ég er ákveðin að halda
áfram að sækja orku til þín, því ég
veit að þú verður áfram til staðar.
Kæra fjölskylda! „Jæja,“ eins og
afi sagði svo oft þegar honum fannst
tímabært að halda áfram, núna
breytist margt í lífi okkar fjölskyld-
unnar frá Túngötu 13. Hvernig
framhaldið verður vitum við ekki, en
með jákvæðni og okkar ótrúlega
samtakamætti vona ég að við minn-
umst afa og ömmu með því að halda
áfram að styrkja fjölskylduböndin,
það hefði þeim líkað. Göngum áfram
létt í lundu, því lífið blasir oss við.
Elsku afi, „togarinn er kominn í
land,“ eins og þú sagðir skömmu fyr-
ir andlát þitt. Við munum aldrei
gleyma þér. Hvíl þú í friði, besti afi
og langafi. Kær kveðja frá Kiddý,
Begga og Sunnu Líf Zan.
Kristjana Hildur Gunnarsdóttir.
Elsku Sveini afi. Það voru forrétt-
indi að eiga þig sem afa, væntum-
þykjan og hugulsemin í garð okkar
afkomenda þinna fór ekki framhjá
nokkrum manni. Þú varst ákaflega
duglegur og traustur maður, þú
varst okkur öllum góð fyrirmynd
hvað það varðar. Þú hafðir líka frá-
bæra kímnigáfu og fékkst okkur oft
til að brosa og hlæja. Mér þótti ákaf-
lega vænt um þegar þú baðst um að
fá að hitta mig kvöldið fyrir kosning-
arnar í vor. Ég fann að þú varst
stoltur af mér, hvernig svo sem úr-
slitin yrðu, og þú gaukaðir að mér
lítilræði í formi heilræðis og einnig
vildirðu styrkja mig lítillega vegna
þess að ég væri að fara á „þing“ eins
og þú orðaðir það svo skemmtilega.
Þú munt ávallt eiga stað í hjarta
mínu, elsku afi minn. Berðu ömmu
kveðju mína, ég get rétt ímyndað
mér að það hafi orðið fagnaðarfundir
með ykkur og mér segir svo hugur
að þið séuð nú þegar búin að grípa í
spil með Imbu og Ása líkt og þið vor-
uð vön á Túngötunni og Vallargöt-
unni forðum daga.
Ég kveð þig með djúpum trega og
söknuði.
Sigursveinn Bjarni.
Elsku besti afi minn.
Aldrei átti ég von á því að garð-
veislan þín fyrir nokkrum vikum
yrði síðasta veislan sem við fjöl-
skyldan ættum með þér, tveim dög-
um seinna varst þú kominn á spítala.
En mikið óskaplega erum við heppin
að hafa eytt þeim fallega degi með
þér, stórfjölskyldan samankomin í
fallega garðinum ykkar ömmu, þér
þótti það nú ekki leiðinlegt. Þegar
ég frétti að þú hefðir slasað þig og
lent á spítala hugsaði ég aldrei neitt
annað en „já já, hann afi verður nú
kominn heim eftir nokkrar vikur“,
það var bara eitthvað svo líkt þér.
Það var því mjög óraunverulegt að
koma upp á spítala og vera hjá þér
þegar þú kvaddir þennan heim.
Elsku afi minn, ég er svo ótrúlega
Sigursveinn
Guðmann Bjarnason
✝
Elskulegur bróðir okkar,
PÉTUR BJÖRGVINSSON,
Hjúkrunarheimilinu Fellsenda,
Dalasýslu,
er látinn.
Jarðaförin auglýst síðar.
Anna Dís, Svala, Selma og Margrét Björgvinsdætur.
✝
Minningarathöfn um,
MAGNÚS ÖRN TRYGGVASON,
sem andaðist í Svíþjóð miðvikudaginn 2. júní, og
jarðsetning duftkers, fer fram frá Kapellunni í Foss-
vogi miðvikudaginn 4. ágúst kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Valgerður Steinsdóttir.