Fréttablaðið - 30.11.2011, Blaðsíða 20

20 30. nóvember 2011 MIÐVIKUDAGUR
Suðurlandsbraut 20, Reykjavík | Sími 588 0200 | www.eirvik.is
Care Collection þvottaefni, sérstaklega
framleitt fyrir Miele þvottavélar
Íslenskt stjórnborð
Stórt hurðarop
Íslenskar leiðbeiningar
Fer betur með þvottinn
Þvottavél, verð frá kr. 184.500
Þurrkari, verð frá kr. 158.400
Farðu alla leið með Miele
Miele þvottavélar hafa verið framleiddar í Þýskalandi í  ár.
Miele þvottavélar og þurrkarar eru framleidd til að endast.
Sparaðu með Miele
Stundum er eins og borgar-stjóri átti sig ekki á hlut-
verki sínu og ábyrgð gagnvart
fjármálum borgarinnar. Ég
hef ítrekað reynt að kalla fram
stefnu eða hugmyndafræði í
ráðhúsinu en þar er ekkert slíkt
að finna. Meirihlutinn forgangs-
raðar ekki, heldur hagræðir
og sker niður samkvæmt hefð-
bundnum og gamaldags gildum,
þar sem stóru kvennastéttirnar
eru látnar taka skelli á meðan
annað, harðara og karllægara er
látið óáreitt.
Meirihlutinn gæti auðveldlega
ákveðið að bæta tiltekna þjón-
ustu eða greiða hærri laun án
þess að hækka skatta eða gjöld.
Hann gæti nefnilega ákveðið að
hagræða annars staðar í stað-
inn. Það er bara þannig. Meiri-
hlutinn verður að sýna ábyrgð,
móta stefnu og forgangsraða
í samræmi við hana. Það er
enn mikilvægara á óvissu-
tímum eins og þeim sem hafa
ríkt undanfarin ár og ekki sér
alveg fyrir endann á. Hann á að
gera raunhæfar áætlanir um að
mæta eðlilegum kröfum.
Síðsumars samþykktu leik-
skólakennarar kjarasamning
sem þeir töldu góðan og við-
semjendur þeirra ásættanlegan.
Sá samningur hljóðaði upp á að
hækka laun leikskólakennara til
samræmis við laun grunnskóla-
kennara í þrepum á samnings-
tímabilinu sem nær fram til árs-
ins 2014.
Fyrir samningana var nokkur
hiti í leikskólakennurum – eðli-
lega, enda höfðu kjör þeirra
rýrnað í samanburði við þær
stéttir sem eðlilegt er að þeir
beri sig saman við. Eitt af því
sem Félag leikskólakennara
bauðst til að semja um var að
setja svokallaðar neysluhlés-
greiðslur inn í grunntaxta.
Reykjavíkurborg hafði þá um
nokkurt skeið greitt leikskóla-
kennurum fyrir að matast með
börnum, enda þótti sanngjarnt
að greiða þeim fyrir þá vinnu.
Allir flokkar í Reykjavík hafa
verið sammála um það frá því
haustið 2007 og kært sig koll-
ótta um ákvarðanir annarra
sveitarfélaga.
Eftir hrun breyttist þetta
nokkuð. Til dæmis gekk betur
að fá fólk til starfa í leikskólum.
Þá komu oft upp hugmyndir um
hvort það ætti ekki bara að fella
niður þessar tilteknu greiðslur
og nýta kúgunartæki markaðar-
ins í atvinnuleysi. Að starfs-
fólk ætti ekki um neitt annað
að velja og því væri hægt að
skerða kjör þeirra. Það var sem
betur fer aldrei framkvæmt –
enginn flokkur var nægilega
óforskammaður til að leggja það
til með formlegum hætti.
Talsmenn Félags leikskóla-
kennara töluðu því um „Reykja-
víkurleiðina“ svokölluðu og
buðu hana fram sem lausn
á deilunni þegar hún tók að
harðna í sumar. Að neysluhlés-
greiðslurnar yrðu settar inn í
grunntaxta. Þeirri tillögu var
hafnað af hálfu sveitarfélag-
anna og ákveðið að fara aðra
leið. Ákvæði um matar- og
kaffitíma eru óbreytt með öllu
en aftur á móti var samþykkt að
vinna að því að jafna laun leik-
skólakennara og grunnskóla-
kennara í áföngum á samnings-
tímabilinu.
Formaður FL sagði réttilega
í Fréttablaðinu að hann hefði
verið viðbúinn því að neyslu-
hlésgreiðslurnar yrðu afnumd-
ar. – Og án þess að ég geti full-
yrt um ástæður þess finnst
mér líklegra að sá viðbúnaður
sé til kominn vegna þess að
meirihluti Besta flokks og
Samfylkingar hefur ekki sýnt
leikskólakennurum neina sér-
staka virðingu það sem af er
kjörtímabilinu og því fátt sem
kemur þeim lengur á óvart.
Mér finnst persónulega ekki
sanngjarnt að stéttum sé hegnt
fyrir að ná fram kröfum sínum.
Mér finnst það ómaklegt af
meirihlutanum að fara þessa
leið, sérstaklega eftir það sem
leikskólarnir hafa þurft að þola
á undanförnum misserum.
Undir ráðhúsinu er engin
gullnáma en borgarsjóður sam-
anstendur af milljarðatugum.
Þeim fjármunum er forgangs-
raðað í samræmi við stefnu og
verðmætamat kjörinna fulltrúa
hverju sinni. Borgarstjóri getur
ekki fríað sig ábyrgð á því.
Af leikskólamálum
– önnur útgáfa
Svar við pistli í Fréttablaðinu Föstudaginn 18.11 eftir Mar-
gréti Júlíu, formann umhverfis-
og samgöngunefndar, og Guðnýju
Dóru, formann skipulagsnefndar
Kópavogs.
Þið eruð að biðja skíðafólk að sýna
biðlund. Það höfum við svo sannar-
lega gert, en frá árinu 2000 hafa
opnunardagar verið fáir og höfum
við lítið getað æft eða stundað skíðin
síðastliðin 10 ár eins og önnur svæði
hér á landi sem eru að bjóða upp á
snjóframleiðslu eins og t.d. Tinda-
stóll, Akureyri, Dalvík. Við hrein-
lega getum ekki beðið degi lengur,
því miður.
Skýrslur hafa sýnt að snjófram-
leiðsla mengar ekki neitt og því
ætti það ekki að vera afsökunin eða
fyrir staðan lengur. En fyrst meng-
un er ein af aðal umræðunum þá
mengar mikið að keyra norður helgi
eftir helgi og fljúga til útlanda til að
geta æft skíði. Er ekki rétt að þið
horfið á heildar myndina? Það eru
snjóframleiðslukerfi úti um allan
heim og búin að vera undan farin 30
ár og meira. Endilega reynið að hafa
upp á upplýsingum einhvers staðar
um að þetta hafi mengað umhverfið,
því ekki hef ég fundið það.
Við skíðafólk höfum ekki tíma og
getum ekki beðið eftir heildarmati
á Bláfjallasvæðinu út af Þríhnjúka-
gígum, þeir tengjast skíða íþróttinni
ekki neitt. Það er verið að biðja um
nokkra blásara hér og þar sem blása
vatni upp í loftið og þá frýs vatnið
og breytist í snjó, hvernig getið þið
verið svona á móti því?
Einnig vitnið þið í að það sé
kominn tími á endurnýjun í
Bláfjöllum, ég hef ekki orðið var
við neitt nema eitthvað sem heitir
eðlilegt viðhald, en öllu er mjög vel
við haldið í Bláfjöllum og allt í mjög
fínu standi.
Ég er þjálfari hjá Breiðablik og er
foreldri tveggja afreksbarna í skíða-
íþróttinni og ég er að gefast upp á
því að bíða eftir því að eitthvað
gerist. Er það raunin að það þurfi
að minna ykkur á að það er barna-
heill að stunda íþróttir. Við þurf-
um okkar aðstöðu til að æfa okkar
íþrótt sem er skíði og það núna í
vetur. Hvað þarf að breytast til að
fólk skilji það?
Þetta kostar Kópavogsbæ um það
bil 40 milljónir í fyrsta áfanga, þetta
mun koma margfalt til baka. Fyrst
vildi Kópavogsbær bíða eftir skýrsl-
unni um mengunaráhrif frá Mann-
viti, skýrslan kom og hún sannaði
að það er engin mengun eða áhætta
sem hlýst af snjóframleiðslu eða
umferð til Bláfjalla, en þá er fund-
ið upp á einhverju nýju, t.d. heildar-
mati með Þríhnjúkagígum, eða með
öðrum orðum enn er reynt að tefja
málið frekar.
Það er því miður verið að drepa
skíðaíþróttina með þessari háttsemi
hér fyrir sunnan, sem er einungis
út af pólitískum toga og hefur það
einnig áhrif á allt landið því hér
sunnanlands er fjöldinn og ef hann
hefur ekki aðgang að brekkum þá
leggst skíðaíþróttin á Íslandi niður.
Ástæður eru margar og ein af þeim
er að fólk ætlar ekki að eiga útbúnað
upp á mörg hundruð þúsund krónur
til að keyra eina ferð á ári til Akur-
eyrar.
Nú skora ég á alla sem málið
varðar að ganga hratt til verks og
klára þessi mál.
Bláfjöll eru á
jaðar vatnsverndarsvæði
Verulega hefur dregið úr inn-flutningi á erlendum jólatrjám
hingað til lands í kjölfar efnahags-
hrunsins 2008. Innlend tré hafa
haldið sínum hlut á markaðnum og
sjá íslenskir jólatrjáaræktendur nú
ýmis sóknarfæri framundan. Inn-
lend jólatré standast vel samanburð
við erlend þegar litið er til verðs og
gæða. Þegar áhrif þeirra á sam-
félag okkar og umhverfi eru tekin
með í reikninginn hafa þau margt
fram yfir þau erlendu. Það kæmi
því öllum til góða að auka hlutdeild
þeirra á markaðnum.
Með aukinni ræktun og sölu
íslenskra jólatrjáa er hægt að slá
tvær flugur í einu höggi, spara
gjaldeyri og skapa atvinnu. Sú
vinna einskorðast ekki við aðvent-
una enda þarf að sinna ræktun og
umhirðu trjáa frá vori til hausts.
Jafnframt myndi efling innlendrar
jólatrjáaræktunar skjóta sterkari
stoðum undir skógarvinnslu og
markað með skógarafurðir hér á
landi. Sú atvinnugrein er enn sem
komið er ung og óþroskuð en hefur
alla burði til að blómstra ef hlúð er
að henni.
Eiturefni og óboðnir gestir
Ekki má heldur gleyma því að það
er mun umhverfisvænna að velja
innlend jólatré en erlend. Ekki þarf
að flytja þau á skipi yfir hafið með
tilheyrandi mengun. Við ræktun
innlendra trjáa er nánast engum
eiturefnum beitt en notkun þeirra
er algeng víða erlendis, meðal ann-
ars í Danmörku, þaðan sem Íslend-
ingar kaupa flest jólatré. Eitur-
efnunum er einkum ætlað að halda
niðri illgresi og skordýrum en
öðrum dýrum og plöntum stafar
einnig hætta af notkun þeirra auk
þess sem þau geta mengað vatnsból.
Þá er sú hætta alltaf til staðar
að óboðnir gestir berist hingað til
lands með innfluttum jólatrjám
svo sem skordýr og plöntusjúk-
dómar sem geta valdið ómældum
skaða á gróðri. Sitkalús og furu-
lús eru dæmi um slík skaðræðis-
kvikindi sem talið er að hafi bor-
ist til landsins með jólatrjám eða
hnausplöntum.
Auðlindin vex og dafnar
Með því að velja íslenskt jólatré
leggur maður jafnframt sitt af
mörkum til umhirðu og ræktun
skóga á Íslandi, einu skóglausasta
landi Evrópu. Víðast hvar er jóla-
trjáahöggið liður í nauðsynlegri
grisjun ungskóga. Það er því ekki
gengið á auðlindina heldur vex hún
og dafnar við grisjunina. Fyrir
hvert fellt tré má svo reikna með
að 30-40 ný tré verði gróðursett.
Af þessu má sjá að það borgar sig
að velja íslenskt jólatré. Með því er
maður ekki aðeins að styrkja inn-
lenda atvinnusköpun og spara gjald-
eyri heldur nýtur umhverfið einnig
góðs af því á margvíslegan hátt.
Íslensk jólatré eru allra hagur
Kjaramál
Sóley Tómasdóttir
borgarfulltrúi
Umhverfisvernd
Sigurður
Nikulásson
skíðaþjálfari
Skógrækt
Einar Örn Jónsson
Skógræktarfélagi
Íslands
Það er því miður
verið að drepa
skíðaíþróttina með
þessari háttsemi hér fyrir
sunnan...
Við ræktun
innlendra trjáa
er nánast engum eitur-
efnum beitt en notkun
þeirra er algeng víða
erlendis...
Mér finnst
persónulega ekki
sanngjarnt að stéttum
sé hegnt fyrir að ná
fram kröfum sínum.