Morgunblaðið - 15.12.2010, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. DESEMBER 2010
✝ Bryndís Jóhanns-dóttir fæddist í
Holti í Svínadal í
Austur-Húnavatns-
sýslu 24. maí 1924.
Hún andaðist 29.
nóvember 2010. For-
eldrar hennar voru
hjónin Fanný Jóns-
dóttir húsfreyja, f.
14. mars 1891, d. 4.
júlí 1958, og Jóhann
Guðmundsson, bóndi
í Holti, f. 5. nóv-
ember 1887, d. 11.
ágúst 1949. Systur
Bryndísar voru tvær: a) Björg,
húsfreyja á Klébergi og síðar í
Reykjavík, f. 26. febrúar 1916, gift
Ólafi Kristni Magnússyni, skóla-
stjóra á Klébergi, f. 6. desember
1911, d. 24. janúar 2010; b) Sofía,
húsfreyja í Holti, f. 22. júní 1920,
d. 28. júní 1974, gift Guðmundi
Bergmann Þorsteinssyni frá Geit-
hömrum, bónda í Holti, f. 26.
ágúst 1910, d. 1. janúar 1984.
Sambýlismaður Bryndísar frá
15. júní 1958 var Valdimar Bær-
ingsson frá Sellátri á Breiðafirði,
málarameistari í Reykjavík, f. 21.
mars 1925, d. 9. september 2010.
Foreldrar hans voru Bæring
Níelsson Breiðfjörð útvegsbóndi,
f. 28. júlí 1892, d. 23. ágúst 1976,
og Ólöf Guðrún Guðmundsdóttir
húsfreyja, f. 15. mars 1892, d. 5.
desember 1980.
Bryndísi og Valdi-
mar varð ekki barna
auðið.
Bryndís hlaut
heimafræðslu í Holti
og gekk í fimm eða
sex vikur í farskóla
sveitar sinnar.
Fimmtán ára var hún
þrjá mánuði í ungl-
ingaskóla hjá séra
Þorsteini Gíslasyni í
Steinnesi í Þingi og
veturinn eftir var
hún í Héraðsskól-
anum í Reykholti í Borgarfirði.
Næstu ár var hún ýmist í Reykja-
vík eða í Holti en flutti alfarin suð-
ur með foreldrum sínum árið
1948. Þar vann hún fyrst við mat-
reiðslu í tvo vetur, og síðan á
saumastofu einn vetur. Haustið
1951 hóf hún störf hjá útgerð-
arfyrirtækjunum Hrönn og Fylki,
einkum við launaútreikninga og
gjaldkerastörf. Þar vann hún uns
Fylkir var lagður niður árið 1966.
Bryndís vann eftir þetta í Veð-
deild Landsbanka Íslands uns hún
fór á eftirlaun 1994. Frá ágúst
2009 bjuggu Bryndís og Valdimar
á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Útför Bryndísar Jóhannsdóttur
verður gerð frá Grafarvogskirkju
í dag, 15. desember 2010, og hefst
athöfnin kl. 13.
Bryndís var ein af fáum sem voru
heima við þegar ég kom í heiminn.
Hún fór hálfpartinn á taugum eins og
hún sagði sjálf frá, engin ljósmóðir og
hvað þá læknir. Engan skal undra að
það reyni á að fylgjast með systur
sinni ala barn við einföldustu aðstæð-
ur. Þannig þekktir þú mig, Bryndís,
frá fyrstu stundu og núna kveð ég þig
með fullt hús góðra minninga. Þú
þekktir fámennið í sveitinni og varst
dugleg að senda okkur böggla um jól
og páskaeggin komu frá þér. Einnig
komst þú ætíð færandi hendi á sumr-
in en það var fastur liður í tilverunni.
Þú lékst þér að því að stríða okkur
krökkunum í góðu, ærslast með okk-
ur og gaman hafðir þú af því að klæða
okkur Sigrúnu, frænku og jafnöldru, í
fötin hvort af öðru, mig í hennar og
hana í mín. Þetta var leikur en böndin
tryggð.
Þegar ég, enn á barnsaldri, þurfti
að leita til háls- og augnlækna í
Reykjavík tókst þú á móti mér og sást
um allt sem sjá þurfti um. Þú og þinn
maður, Valdimar, bjugguð í íbúð í Álf-
heimunum og þar var minn tryggi
áfangastaður á leið milli landa á
námsárunum og einnig þar á eftir í
allmörg ár. Þessi fyrsti áfangastaður
reyndist oftar en ekki halddrjúgur og
öruggur. Þannig tóku þið á móti mér
þegar systir þín og móðir mín lá fyrir
dauðanum, veikindi sem lömuðu alla
er til þekktu. Þá fóru kannski færri
orð okkar á milli en endranær enda
ráðaleysi gagnvart hinu óumflýjan-
lega. Einmitt þá er þessi náni stuðn-
ingur svo mikilvægur. Ekki gleymi ég
heldur hversu vel og af hve mikilli
nærgætni þið tókuð á móti mér er
faðir minn dó í byrjun árs í mikilli
ófærð og aðstoð ykkar þá.
Stuðningurinn var ekki síðri við
gleðilegri atvik. Þú tókst afar vel á
móti Ulrike þegar hún kom fyrst til
landsins og tókust strax með ykkur
góð kynni. Þú komst líka í brúðkaupið
okkar suður í Svartaskógi. Þannig
fylgdir þú mér mjög náið, og það á við
um okkur fleiri frændsystkinin, enda
kölluðum við þig stundum Bryndísi
bestu frænku. Og þú hélst áfram að
senda pakka. Í áraraðir kom jóla-
pakki frá þér með hangikjöti og þann-
ig urðu hangikjöt og reyktur lax fast-
ir liðir í jólahaldi okkar Ulrike. Það
eins og svo margt fleira er þér að
þakka.
Ykkur Valdimar varð ekki barna
auðið og eftir að þið komust á eft-
irlaun dró úr félagslegum samskipt-
um við aðra. Það tók mig nokkurn
tíma að átta mig á að þú, sem ég ætíð
upplifði sem mjög félagslynda og til í
að ræða og rífast um menn og mál-
efni, værir oft ansi ein ásamt Valdi-
mar seinustu árin. En þá var ekki síð-
ur gott að koma til ykkar og eyða
góðum dagparti í að ræða málin. Þá
rifjuðust upp ýmis atvik og lýsingar
frá því þú varst að alast upp í Holti,
hvað þú hélst mikið upp á hann föður
þinn og hans miklu reglusemi í hví-
vetna, hvernig þú horfðir á mæðiveik-
ina ganga á fjárstofninn, eða hvernig
þú nældir þér í góðan hest svo eitt-
hvað sé nefnt.
Nú kveðjum við þig með miklu og
djúpu þakklæti. Þú munt áfram hafa
fastan sess í huga okkar og minningu.
Þorsteinn Guðmundsson.
Eins og lömbin, folöldin og blómin
fæddist Bryndís frænka mín inn í
húnvetnska vorið og sín uppvaxtarár
átti hún hér í Svínadalnum. Hún var
yngst þriggja systra og heimilið var
mannmargt þannig að hún var í
reynd prinsessan á bænum. Hún ólst
upp við hefðbundin sveitastörf og
hafði gaman af að vaka á vorkvöldin,
rak þá stundum ærnar frá túninu
þegar aðrir fóru að sofa, hlustaði á
kyrrð næturinnar og veröldina vakna
með sólarupprásinni þegar best lét.
Það háði frænku minni að hún var
mjög nærsýn. Sterk gleraugu fékk
hún nokkru fyrir fermingu og bættu
þau mikið úr og þá sá hún nágranna-
bæina af Holtshlaðinu.
Á þrítugsaldrinum flutti hún til
Reykjavíkur og þar kynntist hún
manninum sínum, Breiðfirðingnum
Valdimari Bæringssyni málarameist-
ara sem var vandvirkur hagleiksmað-
ur og góður sagnamaður. Sambúð
þeirra varaði í meira en hálfa öld og
oftar en ekki voru þau hér á heimilinu
nefnd í sameiningu þegar um annað
var talað. Bryndís og Valdimar voru
myndarlegt par hvar sem þau fóru og
í frítímum gerðu þau töluvert af því
að ferðast, ekki síst innanlands en
einnig til annarra landa. Þau voru
náttúruunnendur og horfðu jafnt á
hið smáa sem stóra í ferðum sínum.
Ótaldir voru til dæmis sunnudagsbílt-
úrarnir til Þingvalla.
Taugar hennar til Svínadalsins
voru miklar og margar ferðirnar
hingað norður, meðan kraftar leyfðu,
bæði að sumrinu og ekki síst í rétt-
irnar, sem aldrei misstu sinn ævin-
týraljóma í huga hennar. Þá var alltaf
nóg til á koníakspelanum enda fannst
henni gott koníak flestum drykkjum
betra.
Eftir að til Reykjavíkur kom
stundaði hún gjaldkera- og skrif-
stofustörf, lengst hjá útgerðarfélag-
inu Fylki og í Landsbankanum.
Þegar við systkinin og okkar fólk
fórum til Reykjavíkur var jafnan opið
hús í Álfheimunum og síðar í Hlað-
hömrunum fyrir okkur hvort sem um
lengri eða skemmri tíma var að ræða.
Hálfan vetur var ég við vinnu í
Reykjavík og þá var ekki um annað
að ræða en ég byggi í þeirra húsum
mér að kostnaðarlausu.
Bryndís var um ýmsa hluti sérstak-
ur persónuleiki, hress í viðmóti og
viðræðu og vel að sér um menn og
málefni. Hún hafði sterkar skoðanir
og gaman af að rökræða málin en fór
ekki alltaf troðnustu göturnar þegar
hún tjáði skoðanir sínar og gat þá ver-
ið nokkuð dómhörð um það sem henni
líkaði ekki.
Bryndís og Valdimar áttu við van-
heilsu að stríða mörg síðustu árin og
studdu þá hvort annað með ráðum og
dáð líkt og verið hafði í þeirra búskap
en hann féll frá fyrir fáum vikum.
Ég og fjölskylda mín söknum vina í
stað.
Jóhann Guðmundsson.
Margar kærar minningar koma
upp í kollinn minn þegar ég hugsa til
ömmusystur minnar, Bryndísar Jó-
hannsdóttur. Hún, þessi fallega bros-
andi kona, gekk undir nafninu Stóra-
Binna þegar ég og jafnaldra systkini
mín töluðum um hana á okkar yngri
árum. En þessa nafngift fékk hún frá
okkur systkinunum til að auðveldara
væri að aðgreina hana frá annarri
góðri frænku sem gekk undir nafninu
Litla-Binna. En aldurinn réð því hvor
þeirra var sú stóra og hvor sú litla. Í
huga mínum er og verður Bryndís
alltaf tengd við nýlega fráfallinn sam-
býlismann sinn, Valdimar Bærings-
son. Þau voru í barnsminningunni
alltaf sem eitt, ein heild. Þau bjuggu í
Reykjavík, komu norður yfir heiðar
að sumri og síðan aftur að hausti. Það
var ætíð mikill spenningur í systkina-
hópnum þegar þau komu og mikil til-
hlökkun þegar við vissum af ferðum
þeirra. Stundum held ég að foreldrar
okkar hafi ekkert verið að láta okkur
vita of snemma af ferðum þeirra svo
við myndum nú halda ró okkar aðeins
lengur. En þegar þau komu, og við
höfðum fengið einhvern pata af komu
þeirra, biðum við í stofuglugganum
eftir bíl eða bílljósum úti í vatnsvík-
inni og vonuðum alltaf að bíllinn eða
ljósin sem sáust væru á bílnum
þeirra. Eftirvæntingin var mikil.
Okkur var ætíð heilsað innilega og
síðan fylgdi gjarnan með setning á
borð við: „Þú hefur stækkað svona
mikið“, „þú situr hestinn svo vel“,
„ertu með svona margar freknur“ eða
„ertu komin með svona sítt hár“, það
gladdi barnssálina að eftir manni var
tekið. Ósjaldan gaukuðu þau einnig
að okkur einhverju góðgæti og
kannski spennu í hárið.
Á haustin komu þau norður til að
fara í réttir. Réttirnar voru fullkomn-
ar í augum okkar þegar Volvo-bíllinn
þeirra var í hlaðinu. Þau voru miklir
gleðigjafar og öllu heimilisfólkinu
þótti afar vænt um þessa gesti. Spjall,
hlátur, koníakstár, sígarettureykur
og bros voru svífandi yfir vötnum.
Seinna þegar við höfðum aldur til
áttuðum við okkur líka á tilvist ákveð-
ins jólasveins sem sendi alltaf jóla-
pakka og merkti hann „Frá jólasvein-
inum í Álfheimum“, og síðar eftir að
þau fluttu á nýjan stað „Frá jóla-
sveininum í Hlaðhömrum“. Ég hef oft
hugsað til þess hvað götuheitin voru
heppileg fyrir jólasveininn. En það
má eiginlega segja að þetta mæta fólk
hafi verið töfraljóma vafið í augum
okkar barnanna. Við vorum svo sann-
arlega lánsöm að fá að njóta samvista
við þetta hjartahlýja fólk sem bar
með sér angan af kærleik og velvild.
Minning þeirra mun lifa.
Sofía Jóhannsdóttir.
Bryndís móðursystir var glæsileg
og eftirminnileg kona, elegant og
smart. Hún las dönsku blöðin og gjör-
þekkti konungsfjölskylduna, hún átti
langt svart munnstykki sem hún
reykti sígarettur með, þær geymdi
hún í slegnu sígarettuhulstri, henni
þótti koníak öndvegisdrykkur og
neytti þess við valin tækifæri. Hún
bjó sér og Valdimar afar notalegt
Bryndís Jóhannsdóttir HINSTA KVEÐJA
Ég vil þakka Bryndísi og
Valdimar góð kynni síðan 1970
og allt sem þið hafið gert fyrir
mig.
Björg.
✝
Yndisleg dóttir mín, systir okkar, mágkona og
frænka,
SIGRÚN SKÍRNISDÓTTIR,
(SÍSA),
Múlasíðu 5e,
Akureyri,
lést á Sjúkrahúsi Akureyrar laugardaginn
11. desember.
Útför hennar fer fram frá Laufáskirkju laugardaginn
18. desember kl. 14.00.
Hjördís Sigurbjörnsdóttir,
Sigurbjörn Ingi Skírnisson, Kristín Tryggvadóttir,
Jón Bragi Skírnisson, Sigurbjörg Helga Pétursdóttir,
Jóhann Skírnisson, Freydís Ágústa Halldórsdóttir,
Bessi Skírnisson, Eiríksína Þorsteinsdóttir,
Hannes Trausti Skírnisson, Katrín Eymundsdóttir,
Skafti Skírnisson, Kristbjörg Lilja Jóhannesdóttir,
Sigurlaug Skírnisdóttir, Víðir Ársælsson,
Guðrún Elfa Skírnisdóttir, Kjartan Guðmundsson,
Hjördís Sunna Skírnisdóttir, Magnús Þór Helgason
og fjölskyldur þeirra.
✝
Konan mín elskuleg,
ÁSLAUG ÁRNADÓTTIR,
Vesturgötu 42,
Reykjavík,
andaðist á dvalarheimilinu Grund aðfaranótt
mánudagsins 13. desember.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Agnar Ludvigsson.
✝
Ástkær eiginkona mín,
ANTJE BRÜCKNER-KORTSSON,
fædd Lorenz,
6. janúar 1944,
andaðist sunnudaginn 12. desember af völdum
krabbameins.
Fyrir hönd aðstandenda,
Dr. Karl Helmut Brückner-Kortsson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, sonur, tengdafaðir,
afi og bróðir,
GEIR HLÍÐBERG GUÐMUNDSSON
læknir,
Löngumýri 2,
Garðabæ,
lést mánudaginn 6. desember á gjörgæsludeild
Landspítalans við Hringbraut.
Útförin fer fram frá Vídalínskirkju í Garðabæ
föstudaginn 17. desember kl. 11.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Minningarsjóð Kiwanisklúbbsins
Heklu (Á.H.E.), sími 568-7650 / 892-8333, eða aðrar líknarstofnanir.
Margrét Guðmundsdóttir,
Guðmundur Freyr Geirsson, Pálína Kristín Jóhannsdóttir,
Gunnar Þór Geirsson,
Steinunn Ósk Geirsdóttir, Friðrik Óskar Friðriksson,
Guðný Jónasdóttir,
Gísli Hlíðberg Guðmundsson, Sara Vilbergsdóttir,
Sigurdís Guðmundsdóttir, Eyjólfur Ólafsson,
Sindri Geir, Eydís Lilja, Jóhann Margeir,
Iðunn Lilja og Friðrik Skorri.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
SVANLAUG ESTER KLÁUSDÓTTIR,
Fjarðargötu 17,
Hafnarfirði,
sem lést á heimili sínu aðfaranótt 8. desember,
verður jarðsungin frá Víðistaðakirkju föstudaginn
17. desember kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á
Slysavarnarfélag Íslands og Minningarsjóð Önnu Pálínu Árnadóttur,
0334-13-554646, kt. 430805-0880.
Ásgeir Árnason, Sigríður Jóhannesdóttir,
Páll Árnason, Bryndís Skúladóttir,
Kristín Árnadóttir, Einar Sindrason,
Hólmfríður Árnadóttir,
Aðalsteinn Ásberg Sigurðsson,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn.