Morgunblaðið - 28.01.2011, Page 10

Nekt hefur verið mér nokkuð hug-leikin að undanförnu, og þá að-allega mín eigin. Kærir vinirmínir á viðskiptasíðum þessa
blaðs hafa verið að keyra ákveðinn efnisþátt
þar sem gert er ráð fyrir listrænni mynd-
skreytingu og var ég ráðinn sem módel í
verkefnið. Ekki stóð á mér, sérstaklega ekki
þegar mér var tjáð að myndatökurnar
gerðu ráð fyrir því að ég færi úr að ofan.
Það þótti mér skemmtilegt, enda veit ég
fátt betra en að spranga um á Adamsklæð-
unum.
Já, það er sosum hægt að fara í djúpsjáv-
arköfun hvað þetta efni varðar en ég ætla
að reyna að forðast það eftir mætti. Nekt er
auðvitað stórmerkilegt fyrirbæri og sam-
félagsreglurnar varðandi hana mjög skýrar
og strangar. Fólk verður nefnilega mjög
vart við það þegar þær eru brotnar, t.d.
fengi ég væntanlega ekki að standa lengi
allsber úti í strætóskýli eða úti á flugvelli.
Undir sæng heima við eða í gufunni þykir
hins vegar í lagi. Reyndar finnst mér Ís-
lendingar oft óvenjustirðbusalegir og
spéhræddir í þessum efnum, og
venjulegast fær maður hornauga ef
maður reynir slíkt í almennings-
laugum (og reyndar hef ég ekki lagt
í það, satt að segja).
Móðir mín spyr mig stundum út í
þessa þörf mína og hefur áhyggjur
en ég rifjaði það upp fyrir hana
að það besta sem ég vissi
þegar ég var kornungur
var að hlaupa nakinn úr
baðkerinu sem var
uppi á annarri
hæð niður á þá
fyrstu í herbergið
mitt þar sem klæðin
biðu. Þetta var
kallað að „strip-
plast“. Genin virð-
ast þá spila inn í, ég
tók það upp frá föður
mínum að sofa nakinn
og nú virðist dóttir
mín yngri, fjögurra ára, hafa erft
þetta frá mér. Barnið hreinlega get-
ur ekki verið í fötum heima við og
er iðulega komin úr þeim þegar
systurnar lúra uppi í sófa við teikni-
myndagláp. Hún fer til svefns í nátt-
kjól en vaknar alltaf ber, kjóllinn í
kuðli einhvers staðar við fótagaflinn.
Ég velti því líka fyrir mér, án
þess að ég sé einhver líkams-
líffræðingur hvort þetta
hafi eitthvað með svokall-
að heitfengi að gera.
Menn furða sig stund-
um á því hér í Móun-
um þegar ég stend
með þeim í reyk í
tveggja gráða frosti
á bolnum og hnikast
ekki til. Áhyggjur
móður minnar af
úlpu- og húfuleysi voru
svo sannarlega til einskis, ég
þurfti greinilega ekki á þessum
hlífðarfatnaði að halda, lífeðlisfræðilega séð.
Ég heyrði einu sinni skemmtilega sögu af
Robert Christgau, einum helsta tónlist-
arrýni Bandaríkjanna. Einhver blaðamað-
urinn heimsótti hann og Christgau kom
kviknakinn til dyra eins og ekkert væri
sjálfsagðara. Fór svo að garfa í skjölum með
rassinn út í loftið, svo heltekinn af fræð-
unum að hann vissi varla hvað hann hét.
Rómantískt!
Ég var að hugsa um að fara til New York
í vor en þangað hef ég aldrei komið. Ég er
eiginlega hættur við eftir þessi skrif, er
kominn í svo mikið stuð. Nektarnýlenda í
Norður-Þýskalandi er allt í einu orðin álit-
legri kostur. Sjáumst í sundlaugunum!
»Fór svo að garfa í skjölummeð rassinn út í loftið, svo
heltekinn af fræðunum að hann
vissi varla hvað hann hét.
HeimurArnars Eggerts
Arnar Eggert
Thoroddsen
10 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. JANÚAR 2011
Kristín Heiða Kristinsdóttir
khk@mbl.is
H
ann Goði er gamli
góði hesturinn minn,
sá sem ég var alltaf á
í hestaferðum þegar
ég var lítil, en hryss-
an mín hún Fló er minn að-
alreiðhestur núorðið því Goði er
farinn að gamlast, hann er kominn
yfir tvítugt þessi höfðingi,“ segir
Ester Auðunsdóttir, þar sem hún
stendur í hesthúsinu við stallinn hjá
gamla gráa klárnum sem hefur bor-
ið hana um landið í áraraðir. Það er
væntumþykjublik í augum hennar
þegar hún horfir á hann. „Hann er
svo blíður og traustur, ég fékk
hann frá afa mínum.“ Ester er 18
ára menntaskólamær, á þriðja ári í
Menntaskólanum við Hamrahlíð.
Hún býr í Breiðholtinu en er fædd
og uppalin á Selfossi. „Þegar ég var
yngri var ég mikið í sveitinni í sum-
arbústað hjá afa og ömmu rétt utan
við Hellu þar sem við erum alltaf
með hrossin á sumrin. Ég held að
þessi áhugi minn á hestum sé bæði
lærður og meðfæddur. Þetta kom
nú frekar náttúrulega hjá mér,
systir mín er til dæmis alveg ónæm
fyrir hestabakteríunni þótt hún hafi
alist upp við þetta rétt eins og ég.“
Frábært að vera varaforseti
Ester hjálpar svolítið til við
tamningarnar og hefur lært að
sprauta hestana, en mamma hennar
er dýralæknir og hefur kennt henni
hvernig skal bera sig að í þeim mál-
um. En skemmtilegast finnst henni
að njóta þess að ríða út þótt hún
Hestastelpa, söng-
kona og módel
Hún syngur eins og engill, elskar að fara á hestbak, finnst frábært að vera varafor-
seti, situr fyrir á ljósmyndum, vinnur í hestabúð með skólanum og langar til út-
landa til að gera eitthvað af sér áður en hún fer í háskólanám. MH-ingurinn Est-
er Auðunsdóttir hefur í mörgu að snúast en heldur ró sinni.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Vinkonur Hryssan Kaðlín var svolítið óþekk í myndatökunni og Ester
þurfti að gauka að henni hestanammi svo hún stæði kyrr rétt á meðan.
Ef þú heldur að heimurinn muni far-
ast á næsta ári eftir að hafa horft á
heimsendamyndina 2012 þá skjátl-
ast þér, að minnsta kosti miðað við
lista NASA-geimferðastofnunar-
innar yfir kjánalegustu og raun-
verulegustu vísindamyndir allra
tíma sem fjallað er um á ofan-
greindri vefslóð.
NASA fær fjöldi fyrirspurna frá
fólki sem er dauðhrætt um að
heimurinn farist í árslok 2012. Til
að svara öllum þeim áhyggjum hafa
þeir sett upp sérstaka vefsíðu til að
hrekja þessa heimsendamýtu, er
hún á slóðinni www.nasa.gov/
topics/earth/features/2012.html.
Listinn yfir kjánalegustu vís-
indamyndirnar er áhugaverður, þar
er kvikmyndin 2012, frá árinu
2009, á toppnum, næst kemur The
Core, þá Armageddon og í fjórða
sæti er Volcano.
Í fyrsta sæti á listanum yfir raun-
verulegustu vísindamyndirnar er
Gattaca frá 1997, þá kemur Contact
frá sama ári, Metropolis frá árinu
1927 er í þriðja sæti og The Day the
Earth Stood Still er í því fjórða. At-
hygli vekur að Jurassic Park frá
1993 er í sjöunda sæti yfir raun-
verulegustu myndirnar.
Vefsíðan blog.moviefone.com/2011/01/03/nasa-names-
most-realistic-and-unrealistic-sci-fi-films-of-all-ti/?_r=true
Óraunveruleg Kvikmyndin 2012 þykir kjánaleg hjá starfsmönnum NASA.
Kjánalegustu vísindamyndirnar
Nú er háannatími þorrablóta og
árshátíða genginn í garð. Það gengur
náttúrlega ekki að mæta í sama
klæðnaði og í fyrra á þessa viðburði
og því ekki ráð nema í tíma sé tekin
að fara að líta í kringum sig eftir
kjólnum sem fær vinnufélagana/
skólafélagana til að snúa sig úr háls-
liðnum þegar þú gengur hjá.
Útsölur eru víða enn í gangi og
margar verslanir búnar að lækka verð-
ið enn frekar svo það er aldrei að vita
nema þú finnir kjólinn á góðu verði ef
þú ert sniðug. Þá eru vorvörurnar að
tínast inn og gefur það tækifæri á að
mæta í splunkunýju dressi á hátíðina.
Endilega …
… hugið að
„dressinu“
Flott Þessi kjóll sást á hátískusýn-
ingu Gaultier í París á miðvikudaginn.