Morgunblaðið - 28.01.2011, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. JANÚAR 2011
✝ Stella JóhannaMagnúsdóttir var
fædd 11. nóvember
1934. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítalans
í Kópavogi 14. janúar
2011.
Foreldrar hennar
voru Einar Magnús
Kristjánsson, f. 19.
desember 1910, d. 15.
ágúst 1982, og Aðal-
björg Sigfríð Bjarna-
dóttir, f. 9. október
1915, d. 10. mars
1992. Stella var elsta
barn foreldra sinna. Systkini henn-
ar eru Kristján Bjarni Einarsson fv.
skipstjóri, f. 16. október 1936, Vera
Einarsdóttir, f. 21. apríl 1938, Sig-
ríður Einarsdóttir, f. 9. ágúst 1941,
og Margrét Einarsdóttir, f. 17. júlí
1943, d. 16. október 1974.
Stella giftist 26. desember 1953
Nikulási Sveinssyni rafvirkja. Synir
þeirra eru: a) Einar Magnús Niku-
lásson, f. 30. júní 1952, kvæntur
Herdísi Jóhannsdóttur, f. 31. janúar
björgu Daðadóttur, 12. desember
1976, sonur hennar er Haraldur
Daði Haraldsson, f. 14. október
2001. Páll Arnar Hauksson, f. 1.
desember 1986, í sambúð með Láru
Björgu Þórisdóttur, f. 28. febrúar
1988. Sonur Nönnu er Hákon Freyr
Waage Friðriksson, f. 25. sept-
ember 1981. c) Sveinn Arnar Niku-
lásson, f. 25. nóvember 1963.
Stellla er fædd og uppalin á Ísa-
firði til 10 ára aldurs en þá fluttist
hún með foreldrum sínum til
Skagastrandar þar sem hún var til
16 ára aldurs. Þaðan flutti hún inn í
Voga á Vatnsleysuströnd. Stella
vann um tíma í frystihúsi, síðar á
Keflavíkurflugvelli, teppaverslun
Axminster og TM húsgögnum. Hún
var lengi virk í stjórnmálum, var
m.a. í mörg ár formaður hverfa-
félags Sjálfstæðisflokksins í Háa-
leitishverfi. Ragnhildur Helgadótt-
ir ráðherra réð hana sem
aðstoðarmann og síðar var hún
skipuð deildarstjóri í heilbrigð-
isráðuneytinu.
Útför Stellu fór fram í kyrrþey.
1955. Synir þeirra
eru: Ágúst Nikulás
Einarsson, f. 30. jan-
úar 1973, kvæntur
Oliviu Einarsson.
Dóttir Nikulásar og
Rakelar Þorsteins-
dóttur, f. 29. desem-
ber 1977, er Ágústa
Margrét, f. 23. maí
1995. Dóttir Nikulás-
ar og Oliviu er María
Dís, f. 22. júní 2010.
Daníel Már Ein-
arsson, f. 11. febrúar
1976, kvæntur Sædísi
Jónasdóttur, f. 18. nóvember 1979.
Synir þeirra eru Einar Björn, f. 20.
mars 2000, og Jónas Ingi, f. 14. apr-
íl 2008. Atli Jóhann Einarsson, f. 15.
júlí 1986. b) Haukur Nikulásson, f.
29. nóvember 1955, í sambúð með
Nönnu Guðrúnu Waage Mar-
inósdóttur, f. 25. febrúar 1962.
Börn Hauks og Karenar Kjart-
ansdóttur, f. 10. maí 1956, eru:
Kjartan Reynir Hauksson, f. 7. nóv-
ember 1978, í sambúð með Ingi-
Nú hefur þú, elsku Stella mín, lagt
aftur fallegu bláu augun þín í hinsta
sinn.
Koma nú margar minningar upp í
hugann. Þú gafst mér þrjá syni og
bjóst okkur dásamlegt heimili með
öllu því sem góð eiginkona og
mamma hefur upp á að bjóða. Ekki
síst prýddirðu það með fallegum
listaverkum eftir þig sjálfa. Í uppeldi
sona okkar innrættir þú þeim ríka
réttlætiskennd, sem þeir búa að enn í
dag. Þeim launum, sem þú vannst
þér inn með vinnu utan heimilisins,
varðirðu í að auðga heimili okkar enn
frekar.
Þú ferðaðist með mér vítt og breitt
um landið okkar, sem og víða um
heiminn og nutum við þess í ríkum
mæli. Þú áttir stærsta þáttinn í
skipulagi þessara ferðalaga og á ég
það þér að þakka að aldrei kom fyrir
neitt óhapp í neinu þeirra.
Fyrir rúmum tuttugu árum fórum
við í að byggja okkur sumarbústað
við Gíslholtsvatn í Holtum og vannst
þú mikið þrekvirki við þá byggingu,
sem og alla þá trjárækt, sem við
stunduðum þar. Ekki var fiskveiðin í
vatninu til að skemma fyrir, en þú
hafðir mikið yndi af því að matbúa
fiskinn á ýmsa vegu. Það var því sárt
þegar við seldum bústaðinn og þú
saknaðir hans mikið alla tíð síðan. Þú
sast löngum stundum við gluggann
og naust útsýnisins yfir vatnið, sem
þú hafðir miklar mætur á. Fáeinum
árum síðar keyptum við okkur hús á
Spáni og dvöldum þar af og til um
tæplega tíu ára skeið.
Þegar heilsu þinni fór hrakandi
þurftirðu að leggjast inn á sjúkrahús
í vikutíma og fékkst sæmilegan bata.
Sá bati varði þó ekki í mörg ár, því
heilsa þín versnaði smám saman. Síð-
ustu ár varstu mikið inni á sjúkra-
stofnunum sárþjáð á líkama og sál.
Síðasta afmælisdaginn þinn þurft-
irðu að leggjast inn á Landspítalann í
Fossvogi og heimsótti ég þig þrisvar
á dag. Ég gleymi því aldrei hve inni-
lega þú faðmaðir mig og kysstir í
hvert sinn þegar ég þurfti að kveðja
þig og fara heim.
Eftir rúmar þrjár vikur fékkstu að
koma heim og varst heima um jól og
áramót. Hinn 12. janúar varstu tekin
frá mér og flutt á líknardeildina í
Kópavogi, þar sem þú lést tveimur
dögum síðar. Við dánarbeð þinn sat
ég ásamt einum syni okkar og tveim-
ur systrum þínum.
Ég vil færa hjúkrunarfólki Land-
spítalans og konunum í Karitas al-
úðarþakkir fyrir frábæra og fórnfúsa
umönnun í veikindum Stellu.
Elsku Stella mín, ég sakna þín
ósegjanlega sárt eftir 59 ára sambúð.
Megi hinn hæsti höfuðsmiður himins
og jarðar gæta þín að eilífu.
Þinn eiginmaður,
Nikulás Sveinsson.
Ég var og er stoltur af mömmu
minni. Þar fór alltaf falleg og glæsi-
leg kona sem kom vel fyrir.
Mamma var rösk til verka og vann
af alúð. Hún var smekkmanneskja á
umhverfi sitt. Henni var margt til
lista lagt. Var bæði dugleg og flink að
hekla dúka, sauma krosssaums-
myndir og lærði líka myndgerð með
flosnál. Á seinni árum föndraði hún
við glerlist og það veitti henni mikið
yndi. Alla ævi lagði hún metnað í að
halda sitt heimili óaðfinnanlega
hreinu, hlýlegu og snyrtilegu.
Um tíma voru hún og pabbi mjög
mikið í ferðalögum um hálendið og
var ég þá krakkinn gjarnan geymdur
aftast í „Víboninum“ ofan á mjúka
farangrinum. Mínar minningar af
æskusumrum eru gjarnan ævintýri á
þessum ferðalögum. Þetta var á þeim
tíma þegar ekki var jafn auðvelt að
ferðast um og nú er.
Ýmis störf vann hún um ævina en
trúlega standa upp úr hjá henni af-
skipti af pólitísku starfi fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn. Hún vann um tíma í
Valhöll, var formaður hverfafélags
flokksins í Háaleitishverfi og var
skipuð aðstoðarmaður ráðherra í tíð
Ragnhildar Helgadóttur í heilbrigð-
isráðuneytinu. Hún var stolt af þess-
um tíma.
Eftir að mamma og pabbi fóru á
eftirlaun dvöldu þau langdvölum á
Spáni þar sem yngri bróðir minn býr
líka. Þar undu þau sér vel.
Ég get ekki látið hjá líða að geta
hlutverks föður míns í hennar lífi.
Þau voru saman í tæp 60 ár. Hún
varð fyrir heilsubresti 2003 og eftir
það var hún mjög háð hans aðstoð.
Pabbi stóð sig eins og hetja og var
henni hin styrkasta hjálparhella til
hinstu stundar, enda bæði óvenju-
þrekmikill og vel á sig kominn. Hans
missir er mikill eftir öll þessi ár.
Það kom fyrir að hún þurfti að
dvelja á sjúkrastofnunum og var þar
þá oftast frábæra þjónustu að hafa.
Ég leyfi mér að færa mínar bestu
þakkir til lækna og starfsfólks spít-
alans í Fossvogi, Landakoti og á líkn-
ardeildinni í Kópavogi sem og hjúkr-
unarþjónustu Karitas. Mamma var
mjög þakklát fyrir alla þá frábæru
þjónustu sem hún fékk hjá þessu
fólki. Heilbrigðisstarfsfólk á Íslandi
er hrein þjóðargersemi og vinnur
störf sín af sérstakri vandvirkni,
kunnáttu og hlýju.
Ég á henni mömmu minni allt gott
að gjalda, mun varðveita minningu
hennar með gleði og hlýju og vonandi
fáum við tækifæri til að hittast aftur í
annarri tilveru. Megi allt gott geyma
hana og hvíli hún í friði. Öllum ást-
vinum hennar votta ég samúð mína.
Haukur Nikulásson.
Elsku mamma mín, þegar við
kvöddumst síðast hélt ég rólegur í
flugið heim til Spánar í þeirri vissu
að við myndum sjást aftur. Síðan liðu
ekki nema níu dagar þar til ég frétti
að þú værir farin. Það er mjög sárt
að sjá á eftir þér þegar dauðinn er
búinn að höggva þetta stóra skarð í
fjölskylduna okkar.
Um jólin var enginn bilbugur á þér
þegar þú sagðir mér að þú ætlaðir að
fá þig góða og drífa þig til Spánar.
Þar voruð þið pabbi vön að eyða
nokkrum mánuðum í senn í húsinu
ykkar í Los Altos og ég kom allt að
því daglega í heimsókn. Ég gerði
mér grein fyrir því að ég myndi ekki
alla tíð njóta þeirra forréttinda að
geta droppað þar við, hitt á ykkur
bæði og sötrað með ykkur nýlagað
kaffi á meðan skrafað var um allt og
ekkert. Mun ég ætíð vera þakklátur
fyrir þær stundir.
Alveg frá því ég var smástrákur
var ég alltaf stoltur af því hvað þú
varst tignarleg að sjá og í fram-
Stella Jóhanna Magnúsdóttir
✝ Jóhann Stein-mann Sigurðsson
fæddist í Háagerði á
Sjávarbakka í Arn-
arneshreppi, Eyja-
firði, 18. október
1934. Hann varð bráð-
kvaddur á Tenerife 8.
janúar 2011. For-
eldrar hans voru Sig-
urður Helgi Jóhanns-
son trillusjómaður, f.
25. ágúst 1899, d. 25.
mars 1977, og Jónína
Steinunn Magn-
úsdóttir, verkakona
og húsmóðir, f. 25. nóvember 1901,
d. 4. maí 1978. Jóhann var næst-
yngstur í systkinahópnum en þau
eru: 1) Laufey, f. 1926, búsett á Ak-
ureyri. 2) Sigþór Björgvin, f. 1927,
látinn. 3) Kristín Margrét, f. 1929,
látin. 4) Jóhanna, f. 1932, búsett á
Kópaskeri. 5) Ester Lára, f. 1937,
búsett á Akureyri.
Árið 1954 giftist Jóhann Söru
Guðrúnu Valdemarsdóttur, f. 1.
ágúst. 1934, d. 15. júlí 1995. Þau
skildu. Dætur þeirra eru: 1) Erna
Jóhannsdóttir, f. 12. febrúar 1954,
gift Agli Bjarnasyni, f. 23. desem-
ber 1951, þau eiga þrjá syni og þrjú
barnabörn. 2) Jónína Ingibjörg Jó-
hannsdóttir, f. 13. mars 1955, gift
Jóni Símoni Karlssyni, f. 15. ágúst
1954, þau eiga fjögur börn og tvö
og sextán ára hóf hann vinnu hjá
Ullarverksmiðjunni Gefjuni og
vann þar mestallan sinn starfsaldur
og lengst af sem verkstjóri eða þar
til Verksmiðjurnar voru lagðar nið-
ur. Síðustu starfsárin vann hann í
timburdeild Húsasmiðjunnar á Ak-
ureyri. Jóhann var alla tíð mikill fé-
lagsmálamaður, um tíma formaður
Starfsmannafélags Verksmiðja SÍS
á Akureyri, formaður Framsókn-
arfélags Akureyrar og nú síðast
formaður Félags eldri borgara í
Þingeyjarsveit. Hann var einn af
stofnendum Félags harmonikuunn-
enda við Eyjafjörð og formaður
þess um tíma, en hann spilaði á
harmoniku frá unga aldri og tók
mikinn þátt í starfi félagsins, var í
Stórsveit F.H.U.E., spilaði á böllum
og ýmsum uppákomum og tók þátt í
Landsmótum Sambands íslenskra
harmonikuunnenda. Jóhann hafði
gaman af öllum veiðiskap, var fé-
lagi í Sjóstangveiðifélagi Akureyr-
ar, átti trillu og verbúð í félagi við
Ingólf Herbertsson, stundaði lax-
veiði í Skjálfandafljóti í mörg ár og
skotveiði til sjós og lands. Einnig
hafði Jóhann gaman af ferðalögum
og ferðaðist mikið innanlands
vegna áhugamálanna og síðustu ár-
in víða erlendis.
Útför Jóhanns fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag, 28. janúar
2011, og hefst athöfnin kl. 13.30.
barnabörn. 3) Hólm-
fríður Jóhannsdóttir,
f. 25. febrúar 1956,
gift Lars Inge Karl-
son, f. 10. mars 1958,
hún á þrjú börn og
sex barnabörn.
Barnsmóðir Jóhanns
var Þórey Ólafs-
dóttir, f. 15. febrúar
1942, d. 6. september
2008, dóttir þeirra er
Elínrós Þóreyj-
ardóttir, f. 26. júlí
1966, hún á eina dótt-
ur. Árið 1968 giftist
Jóhann Fríðu Aðalsteinsdóttur, f.
26. október 1942, d. 24. júlí 2008.
Þau skildu. Synir þeirra eru: 1) Sig-
urður Helgi Jóhannsson, f. 16. nóv-
ember 1968, giftur Eygló Ingu
Bergsdóttur, f. 21. júlí 1972, þau
eiga tvö börn og eitt barnabarn. 2)
Aðalsteinn Jóhannsson, f. 28. des-
ember 1974, giftur Lindu Ívars-
dóttur, f. 12. október 1973, þau eiga
tvær dætur. Einnig ól Jóhann upp
dætur Fríðu, Hebu og Heiðu Theó-
dórsdætur. Árið 1984 giftist Jóhann
Þórdísi Brynjólfsdóttur, f. 28. ágúst
1949. Þau skildu. Síðastliðin níu ár
var Jóhann í sambúð með Guðríði
Sigurgeirsdóttur, f. 2. október
1933.
Þrettán ára gamall flutti Jóhann
með fjölskyldu sinni til Akureyrar
Elsku pabbi.
Ég kveð þig með sárum söknuði.
Það var alltaf einhver glans yfir
þér, þó að þessi glans frá mínu sjón-
arhorni séð mattaðist fullmikið á
ákveðnum stundum í okkar lífi.
Þéttir á velli og þéttir í lund tókust
feðgar stundum á, en sættust og
urðu perluvinir með árunum og þá
var bundið um alla lausu hnútana,
og feðgar féllust í faðma.
Þú liggur sofandi í byrginu í
Barnafelli, ég er að kasta, eitthvað
varstu búinn að vera að setja út á
veiðiskapinn minn og smá pirringur
í gangi, ég set í lax og hýrnar nú mín
brá, nú skal gamli sjá hver er best-
ur, ég kalla í þig sigrihrósandi
„Sjáðu þetta“, þú opnar augun, í því
stekkur laxinn hátt í loft og slítur
línuna, þú hristir hausinn og segir
„Það er alltaf sama sagan með þig,
Siggi minn, þú missir allt sem þú
setur í“, svo ferðu að sofa aftur. Ég
sá rautt af reiði og tók þann stærsta
stein sem ég réð við og grýtti honum
upp í bakkann, svo úr varð mikill
smellur, þú opnar augun aftur og
segir „Hættu þessu jarðraski dreng-
ur, ég er að reyna að sofa“.
Já, pabbi minn í sinni tærustu og
skýrustu mynd. Á mínum yngri ár-
um fór ég oft með þér á sjó, þú lést
mig alltaf stýra heim á kvöldin með-
an þú gerðir að aflanum, ég átti það
nú til að sofna undir stýri. Einu
sinni sigldi ég sofandi beint á krapa-
jaka og þú steyptist aftur fyrir þig
og ég sé í sólana þína, þá fékk ég illt
augnaráð, en líka smá bros og klapp
á bakið eftir á.
Já, pabbi, sjórinn, fljótið, nikkan
og þú, það var aldrei nein lognmolla
í kringum þig, og alltaf varstu hrók-
ur alls fagnaðar.
Ég veit að þú kvaddir þetta líf
glaður og sæll í örmunum á kærust-
unni þinni og besta vini, og pabbi,
takk fyrir öll yndislegu jólin sem þú
og mamma hélduð svo fallega í Stór-
holtinu.
Þúsund kossar og eilíf ást.
Þinn sonur og veiðifélagi,
Sigurður.
Það er komið að leiðarlokum,
elsku pabbi minn og vinur.
Fyrst vil ég minnast allra veiði-
túranna sem við fórum saman, þeir
hafa spannað allt mitt líf, bæði sjór-
inn, laxveiðin og skotveiðin. Áttum
við margar okkar bestu stundir á ár-
bakkanum, oft við vorum tveir, sér-
staklega seinni árin. Það var svo
gaman að pæla í náttúrunni með þér
og varst þú alltaf með nestisboxið
fullt af frásögnum, fróðleik og veiði-
kænsku.
Það sem svífur hæst eru minn-
ingar um þig og fjörið sem fylgdi
þér. Það var ekkert verið að gera
ekki neitt því þú vildir alltaf vera að,
alveg fram á lokastund þegar þú
fórst svo snögglega yfir í annan
heim. Það má segja að líf þitt hafi
verið litsterkt ævintýri með öllu til-
heyrandi. Svo var það harmonikkan
og allt í kringum hana sem tónaði
svo vel með þér. Ég var svo lán-
samur að spila með þér á bassa oft
og iðulega, þá var glatt á hjalla og
mikið stuð, þá sérstaklega árin sem
við vorum saman í hljómsveitinni.
Það eiga margir eftir að sakna tón-
anna þinna því aldrei var nikkan
langt undan og spilaþrek þitt með
eindæmum gott alveg til síðasta
dags. Fyrir u.þ.b. tveimur árum
fékk ég þig til mín í stúdíó og hljóð-
rituðum við þá tíu lög og er ég afar
þakklátur fyrir að geta sett diskinn
þinn í spilarann og hlustað á þig
leika af hjartans lyst. Það var alltaf
svo gott að koma til ykkar Gígju í
sveitina, þetta sveitalíf átti vel við
þig og undir þú þér dásamlega vel á
þessum stað. Stelpurnar mínar
höfðu svo gaman af að heimsækja
ykkur og varst þú duglegur að leyfa
þeim að skoða dýrin. Þú áttir sann-
arlega góðan endasprett þarna á
Tjörnum þar sem lífið lék við þig. Að
lokum langar mig að minnast okkar
síðustu veiðiferðar. Það eru rétt um
tveir mánuðir síðan við fórum í
þessa vel heppnuðu ferð í svartfugl
á bátnum þínum Trausta. Þessi síð-
asta sigling okkar saman var alveg
hreint stórkostleg. Þetta var einn af
þessum túrum þar sem allt gekk
upp og ein okkar besta stund. Þess-
ar góðu minningar geymi ég í hjarta
mínu um ókomna tíð. Takk fyrir
góðar og gjöfular stundir, elsku
pabbi minn, og þín er sárt saknað.
Þinn sonur,
Aðalsteinn Jóhannsson
og fjölskylda.
Nú þegar við kveðjum hann Jóa,
sem svo fyrirvaralaust var kallaður
burt úr þessum heimi, langar okkur
til að minnast hans og þakka þær
stundir sem við höfum átt saman
eftir að hann kom inn í líf Gígju,
mömmu okkar, ömmu, langömmu og
tengdamömmu. Það var fyrir rétt-
um níu árum að Gígja kynnti fyrir
okkur þennan hógværa og prúða
mann sem vin sinn og félaga. Hann
varð fljótt einn af fjölskyldunni,
bæði honum og okkur til ánægju.
Hann var félagslyndur, hafði áhuga
á mörgu og var duglegur að sækja
félagslíf aldraðra hér í sveit. Harm-
ónikkan var aldrei langt undan. Þau
Gígja voru dugleg að drífa sig í
ferðalög með fellihýsið. Það þurfti
ekki alltaf að fara langt. Það nægði
að fara inn í Vaglaskóg, þar sem var
sungið og spilað með góðum vinum
og gestum. Ferðin og mannfögnuð-
urinn var tilgangurinn, ekki áfanga-
staðurinn. Jói var mikil aflakló. Eft-
irlætisáhugamál hans var
veiðiskapur. Sérstaklega laxveiði í
Skjálfandafljóti. Bát átti hann einn-
ig, ásamt Ingólfi vini sínum. Það var
mikil upplifun að fara með þeim á
sjó á góðum degi. Jói hafði gaman af
því að bjóða heimafólki að njóta
aflans, hvort sem hann var soðinn,
saltaður, siginn eða hertur. Það
vakti verðskuldaða athygli nágrann-
ana hér þegar Jói lét gamlan draum
rætast og keypti sér mótorhjól.
Jóhann Steinmann Sigurðsson