Morgunblaðið - 09.03.2011, Blaðsíða 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. MARS 2011
✝ Svavar Pálssonvar fæddur í
Sólheimum í Svína-
vatnshreppi 17.
janúar 1923. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnuninni á
Blönduósi 16. febr-
úar 2011.
Foreldrar hans
voru Ingibjörg Þo-
leifsdóttir, f. 14.10.
1891, d. 30.9. 1980,
og Páll Hjaltalín Jónsson, f.
24.10. 1892, d. 4.5. 1944. Svavar
var einkabarn þeirra hjóna.
Svavar kvæntist hinn 29.6. 1947,
Hallgerði Rögnu Helgadóttur
(Gerðu), f. 25.2. 1926, d. 19.1.
1997, frá Hvarfi í Víðidal. For-
eldrar hennar voru Hansína
Guðný Guðmundsdóttir, f. 30.9.
1894, d. 18.12. 1972, og Þor-
steinn Helgi Björnsson, f. 30.7.
1890, d. 7.11. 1930. Börn Svav-
ars og Gerðu: 1) Særún Brynja,
f. 4.10. 1947, börn hennar a)
Svavar, f. 28.8. 1969, sambýlis-
kona Berglind Þrastardóttir,
eiga þau þrjú börn. b) Tryggvi,
f. 28.7. 1979, sambýliskona Una
Rúnarsdóttir, eiga þau eitt barn.
c) Rakel, f. 11.4. 1981, gift Frið-
riki Auðuni Jónssyni, eiga þau
þrjú börn. 2) Páll, f. 7.6. 1950,
kvæntur Valgerði Guðmunds-
dóttur, f. 7.1. 1949, börn þeirra:
a) Svavar, f. 6.8. 1974, kvæntur
Lilju Berglindi Rögnvalds-
dóttur, eiga þau þrjú börn b)
Guðmundur, f. 14.9. 1975,
kvæntur Guðrúnu Ástu Lár-
usdóttur, eiga þau
þrjú börn og eitt
barnabarn. c)
Björg, f. 30.3. 1985,
gift Ghomsi Guy
Rodrigue. 3) Guð-
mundur Helgi, f.
14.1. 1962.
Svavar ólst upp í
foreldrahúsum og á
unglingsárum hans
bjuggu þau í
Hamrakoti á Ásum
og síðar Smyrlabergi í sömu
sveit. Fjölskyldan fluttist til
Blönduóss í Baldursheim, árið
1943. Sveitalífið, gjöful náttúran
s.s. Svínavatnið, Fremri Laxá,
Laxárvatnið og góðar veiðilend-
ur mótuðu hann og sjálfsagt og
eðlilegt var að færa björg í bú
frá unga aldri. Svavar vann við
ýmis störf en byrjaði fljótt að
vinna við bifreiðaakstur. Hann
eignaðist eigin vörubíla og var
vörubifreiðastjóri á Blönduósi
um langt árabil, en einnig stund-
aði hann búskap í hjáverkum.
Árið 1965 byrjaði Svavar sem
starfsmaður hjá Bifreiðaeftirliti
ríkisins og starfaði við það út
sinn starfsaldur. Þau hjónin
bjuggu nánast allan sinn búskap
að Árbraut 19, Blönduósi. Svav-
ar spilaði bridge, stundaði veiði-
skap jöfnum höndum, á stöng og
í net, hafði unun af tónlist, söng
í kórum og spilaði á harmonikku
til síðasta dags.
Útför Svavars fór fram í
kyrrþey hinn 26.2. 2011, að hans
ósk.
Afi var einn af þessum sjálf-
stæðu körlum kynslóðarinnar
sem nú er að kveðja. Körlum
sem voru sjálfum sér nógir og
lifðu í samræmi við uppruna
sinn; gengu til rjúpna, lágu fyrir
gæsum, stunduðu búskap sam-
hliða annarri atvinnu, ræktuðu
kartöflur, reru til fiskjar, stund-
uðu jafnt netaveiði, stangveiði
sem skotveiði og töldu enga
ástæðu til að fara til útlanda
enda væri hér allt til alls. Vega-
nesti þeirra sem alast upp undir
slíkum handarjaðri er ómetan-
legt.
Ekki svo að skilja að afi hafi
ekki verið móttækilegur fyrir
nýjungum. Þvert á móti hafði
hann mikinn áhuga á nýrri tækni
þar sem bílar og tæki voru hon-
um hugstæð. Hingað til hef ég
t.a.m. haft þá reglu að fá sam-
þykki hjá afa áður en ég festi
kaup á nýjum bílum en nú verður
breyting á.
Í sömu andrá og hugsað er til
afa leitar hugurinn til ömmu.
Amma var léttlynd og sá gjarnan
aðrar hliðar tilverunnar en afi
sem líklega var raunsærri og al-
vörugefnari. „Látt’ekki svona,
maður,“ sagði amma þegar henni
þótti nóg um og þá fékk afi sér
pípu. Óteljandi stundir í borð-
króknum þeirra við Árbrautina
eru perlur í safni minninganna,
jólahátíðir og áramót, afmæli og
daglegar heimsóknir á víxl.
Sama gildir um óteljandi veiði-
ferðir og reglulegar samræður
um veiðivon og staði allt til síð-
asta dags. Sá gamli brosti út að
eyrum þegar ég bankaði á stofu-
gluggann sl. sumar og sýndi hon-
um og færði nýveiddan silfraðan
12 punda Blöndulax. Þennan
skyldi reykja og eiga til vetrar-
ins.
Harmónikkan var hluti af afa.
Tónlist og söngur voru honum í
blóð borin og ómælt gaman hafði
hann af því að sjá sonarsonarson
sinn leika á sama hljóðfæri.
Það verður án efa sérkenni-
legt að eiga ekki lengur akkeri á
heimaslóð. Veðurskeyta og tíð-
inda af fólki og fé verður nú að
afla annars staðar. Það er hugg-
un harmi gegn að eiga einlæga
sannfæringu um að líklega hefði
gamli maðurinn ekki viljað hafa
þetta öðruvísi enda var hann ern
og vel sjálfbjarga til hinsta dags.
Ekki síður sú hugmynd að nú
eigi hann þess kost að fara ótak-
markað um eilífar veiðilendur.
Minningarnar um afa og ömmu
eru fjársjóður sem auðvelt er að
miðla og geyma hjá afkomend-
um. Þannig lifir minningin um
gott fólk.
Svavar Pálsson.
Ég var oft á Árbrautinni hjá
ömmu og afa á Blönduósi þegar
ég var yngri. Amma var alltaf
heima og dekraði við okkur
bræður eins og hún gat á meðan
afi vann við bifreiðareftirlitið.
Afi byrjaði snemma að veiða.
Hann ólst upp í Hamrakoti og
síðar Smyrlabergi í nágrenni við
Svínavatn, Laxárvatn og
Fremri-Laxá. Hann sagði mér
margar veiðisögur úr sveitinni.
Afi veiddi mikið á stöng og þá
helst Lax í Blöndu, Víðidalsá,
Laxá á Ásum og Svartá. Hann á
líklega aflametið úr Blöndu
ásamt pabba er þeir fengu 47
laxa á einum degi.
Á hverju sumri fór ég í marg-
ar veiðiferðir með pabba og afa.
Afi var alltaf klár fyrir klukkan
7, en þá mátti byrja. Ekki mátti
eyða neinni stund af veiðitíman-
um í annað en að veiða. Kapp-
semin og eljan alltaf í fyrirrúmi.
Fyrir um 4 árum fórum við
pabbi í vorveiði í Víðidalsá.
Mættum kvöldið fyrir og var hit-
inn rétt um frostmark. Gist var í
hjólhýsi við ána og ákveðið að
vera ekkert að rífa okkur upp,
heldur að bíða og vona að það
hlýnaði með deginum. Klukkan
hálfsjö um morguninn var bank-
að. Hver í ósköpunum var að
þvælast lengst niður við á á þess-
um tíma. Í ljós kom að afi var þar
mættur og það fyrsta sem hann
sagði var: „Hvernig er það, á
ekkert að veiða í dag?“ Við höfð-
um engin önnur ráð en að hlýða
„gamla“ og hundskast út og
byrja að kasta.
Ég man ekki eftir því ári, á
meðan heilsan leyfði, að hann
hafi ekki verið að veiða í net.
Svínavatn var í uppáhaldi hjá
honum og þar þekkti hann vel til.
Ég fór nokkrar ferðir með hon-
um á Svínavatnið og hjálpaði
honum við veiðarnar. Afi var
með bát og var við netaveiðar vel
fram yfir áttrætt.
Í Selvík var afi með net í mörg
sumur og gat maður gengið að
því vísu að „gamli“ væri niðri í
fjöru ef veður var gott. Svo var
byssan alltaf með í för ef selur
skyldi voga sér í netin.
Á hverju ári, síðan ég byrjaði
að stunda veiði, hef ég verið með
afa í „eyranu“. Ég hringdi alltaf í
hann, fékk ráð og sagði honum
fréttir. Ég hef sótt mörg þau
svæði sem afi veiddi á og hefur
hann hjálpað mér að skilja nátt-
úruna og t.d. hegðun rjúpunnar.
Oftar en ekki gat hann leiðbeint
mér á staði þar sem rjúpan var
við ákveðin skilyrði.
Afi gekk síðast til rjúpna 82
ára og sagði hann mér áður en
hann fór að nú vissi hann hvar
þær væru. Varð það raunin og
skaut hann tvær. Hann þekkti
svæðið og aðstæður þann daginn.
Ég á eftir að sakna þess að
geta ekki litið inn til hans næst
þegar ég á leið hjá. Hann var
alltaf hluti af mínum veiðiferðum
því alltaf beið hann spenntur eft-
ir fréttum og gátum við rætt þær
aðferðir sem notaðar voru, afla-
brögð o.fl. Á hverju hausti höfum
við veiðifélagarnir alltaf komið
við hjá afa og rætt gang veiðanna
og annað sem kom á daginn.
Næsta ferð verður öðruvísi því
að þú, afi, varst alltaf partur af
þessum ferðum.
Elsku afi, ég veit að þú hefur
það gott núna og hlakka til að
hitta þig seinna þar sem við get-
um haldið áfram að veiða saman
á nýjum og kannski betri veiði-
lendum.
Knúsaðu ömmu frá mér.
Guðmundur.
Elsku langafi minn, þú varst
alltaf svo blíður og góður við mig.
Þú leyfðir mér alltaf að fara í
rabarbaragarðinn þinn og fá eins
marga rabarbara og ég vildi.
Þegar ég kom í heimsókn varstu
alltaf tilbúinn með kex eða
pönnukökur handa mér. Brúsi
hundurinn minn hélt voða mikið
upp á þig þú gafst honum alltaf
kex og allskonar sem honum
finnst gott. Þú gafst okkur alltaf
svo góð ráð við veiðar, við fórum
í Svartárdal og komum til þín í
leiðinni og þú sagðir okkur hvar
væri mest af silungi og þú hafðir
rétt fyrir þér. Þú varst rosa góð-
ur á harmonikuna sem þú áttir.
Þú varst svo kúl langafi á jepp-
anum þínum, ég var svo stolt af
þér, elsku langafi minn.
Elsku langafi minn, ég veit að
þú átt eftir að láta mig vita af
góðum veiðistöðum í framtíðinni.
Ég sakna þín.
Þín
Valgerður Laufey.
Svavar Pálsson
Ég fékk þann heiður að kynn-
ast Stínu þegar ég var ungur og
óharðnaður unglingur. Við unn-
um saman í þrælabúðum ömmu í
garðyrkjunni í mörg sumur og
hún varð besta vinkona mín. Ég
gat trúað henni fyrir öllu því sem
var í gangi í mínu lífi og ávallt
hlustaði hún á mig á meðan hún
plantaði út sumarblómunum.
Stína stóð alltaf við bakið á
mér þegar allir voru brjálaðir út
í mig eftir einhvern skandalinn
sem ég hafði gert af mér. Við
Kristín Guðný
Einarsdóttir
✝ Kristín GuðnýEinarsdóttir
fæddist á Bessa-
stöðum í Hrútafirði
6. október 1949.
Hún lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 18.
febrúar 2011.
Útför Kristínar
var gerð frá Mel-
staðarkirkju í Mið-
firði 26. febrúar
2011.
sátum þarna í görð-
unum og ræddum
þau vandamál sem
verða á vegi villts
unglingspilts. Hún
fordæmdi aldrei en
sýndi mér alltaf
fullan skilning og
leiðbeindi mér út úr
þeim ógöngum sem
ég var búinn að
koma mér í. Það
hefðu margir mátt
taka hana til sér til fyrirmyndar
um unglingaráðgjöf.
Stína var einhver lífsglaðasta
manneskja sem ég hef kynnst og
var alltaf til í að prakkarast eitt-
hvað með okkur unglingunum í
vatnsstríði, drulluboltakasti og
fleiri uppátækjum. Hún er líka
eina konan sem ég veit um sem
hefur afrekað að láta henda heilu
gengi af eldri vinkonum ömmu
(sú elsta var 75 ára) út af
skemmtistaðnum 22 eftir stór-
kostlegan flutning á margra alda
gömlum klámvísum um happa-
tappa. Það verður lengi í minn-
um haft. Ég gleymi því heldur
aldrei þegar ég fékk lyklana hjá
henni til að fara út í bíl og fór svo
einn hring í hverfinu sem við
vorum að vinna í. Þegar ég kom
til baka tók hún á móti mér og
hristi hausinn en gat ekki haldið
aftur af sér glottinu yfir vitleys-
unni í stráklingnum.
Ég vil að leiðarlokum þakka
henni uppeldið og samvistirnar
og óska henni góðrar ferðar til
nýrra heimkynna. Ég votta
börnum hennar og fjölskyldu
mína dýpstu samúð.
Valur Sigurðsson.
Orð eru svo vanmáttug til að
lýsa konu eins og móður minni,
Kristínu Einarsdóttur. Nú þegar
lífsljós hennar er slokknað. Þótt
sorgin og söknuðurinn sé mikill
get ég ekki annað en verið þakk-
látur. Þakklátur að hafa átt allan
þann tíma sem ég átti með
henni. Þakklátur fyrir allt sem
hún gaf mér og kenndi. Tíminn
sem við áttum saman í sveitinni
á seinustu árum er mér dýrmæt-
ur, í heimahögunum naut hún sín
best. Hvort það var í sauðburði
eða þjóðgarðshátíðinni. Duglegri
og hjartahlýrri konu get ég ekki
hugsað mér. Og alveg sama hvað
tíminn leið og ég varð eldri, Ég
var alltaf litli strákurinn hennar.
Hún var ekki bara mamma,
hún var vinkona og vissi alltaf
hvernig átti að koma litla strákn-
um sínum í gott skap. Ég er feg-
inn að hafa getað verið svona
mikið með þér, mamma mín. Og
sýnt þér hvað mér þótti óend-
anlega vænt um þig og þykir
enn.
Það er dýrmæt minning að
hafa séð þig með Kristínu Helgu
í fanginu og vera amma.
Og að hafa getað eytt með þér
tíma seinustu dagana og sýnt í
verki hvað ég elskaði þig mikið.
Þú verður ávallt í hjarta mér
og minningarnar um þig munu
fylgja mér um ókomin ár.
Guð blessi þig, mamma mín,
ég gleymi þér aldrei.
Ég vil þakka starfsfólkinu á
11-E á Landspítalanum við
Hringbraut fyrir auðsýnda hlýju
og umhyggju í garð móður minn-
ar.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Friðgeir Einar Kristínarson
(Dúddi).
✝
Útför okkar ástkæru
KATRÍNAR KOLKU JÓNSDÓTTUR
hjúkrunarfræðings
fer fram frá Hallgrímskirkju föstudaginn
11. mars kl. 13.00.
Eiríkur Valdimarsson,
Valdimar Kolka Eiríksson,
Ingibjörg Sólveig Kolka, Jón Bjarnason,
Bjarni Jónsson,
Ásgeir Jónsson, Gerður Bolladóttir,
Ingibjörg Jónsdóttir Kolka, Guðmundur Sæmundsson,
Laufey Erla Jónsdóttir,
Páll Valdimar Kolka Jónsson, Sandra Sif Einarsdóttir.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og vinur,
SR. INGIMAR INGIMARSSON
fv. prófastur,
verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju
þriðjudaginn 15. mars kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast
afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans
er bent á Raufarhafnarkirkju á Raufarhöfn, Víkurkirkju í Vík
í Mýrdal eða Þórshafnarkirkju á Þórshöfn á Langanesi.
Ingimar Ingimarsson, Hólmfríður S. Svavarsdóttir,
Þorkell Ingimarsson, Gunnþóra H. Önundardóttir,
Björn Ingimarsson, Sigrún J. Óskarsdóttir,
Sigurgísli Ingimarsson, Kristín Guðjónsdóttir,
Hrafnhildur Ingimarsdóttir, Bjarni Óskarsson,
Jóhanna Elíasdóttir,
afabörn og langafabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
JÓN ÁSGEIRSSON
fyrrv. sveitarstjóri,
Hlévangi,
Keflavík,
sem lést föstudaginn 25. febrúar, verður
jarðsunginn frá Ytri-Njarðvíkurkirkju föstudaginn
11. mars kl. 14.00.
Steinunn Helga Jónsdóttir, Hallgrímur Gunnarsson,
Rebekka Dagbjört Jónsdóttir, Björgvin Halldórsson,
Ásgeir Jónsson, Hrafnhildur H. Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samhug og hlýju við andlát
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
KRISTÍNAR EINARSDÓTTUR
frá Bessastöðum.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki
krabbameinsdeildar 11E á Landspítalanum
við Hringbraut.
Ólöf Birna Kristínardóttir, Kristinn Freyr Þórsson,
Friðgeir Einar Kristínarson,
Kristín Helga Kristinsdóttir.
✝
Elsku hjartans sonur okkar og bróðir,
KRISTÓFER ALEXANDER
KONRÁÐSSON,
er lést af slysförum laugardaginn 5. mars,
verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 11. mars kl. 15.00.
Ásrún Harðardóttir, Konráð Halldór Konráðsson,
Sandra Lind, Stefán Örn og Ingibjörg María.
✝
Elskulegur faðir minn og bróðir okkar,
ÁSGEIR KRISTINSSON,
áður Bústaðavegi 59,
lést sunnudaginn 27. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Guðmundur Þorsteinn Ásgeirsson,
Ingveldur Kristinsdóttir,
Steinunn K. Walter,
Kristín Kristinsdóttir,
Guðmundur Kristinsson,
Hafliði Kristinsson.