Morgunblaðið - 09.03.2011, Blaðsíða 42

Elsku pabbi og tengdapabbi.
Jæja, núna ertu farinn úr þess-
um heimi og við vitum að þú ert
kominn á góðan stað. Þú ert
örugglega búinn að hitta fjöl-
skyldu og vini sem þú hefur
misst í gegnum árin.
En þótt við vitum að þú sért
kominn á góðan stað er það
rosalega sárt að hafa misst þig,
okkur brá mikið þegar það var
hringt í okkur aðfaranótt 25.
febrúar og okkur tilkynnt að þú
værir farinn frá okkur. Í fyrsta
sinn síðan við fluttum til Dan-
merkur fannst okkur vegalengd-
in svakalega mikil á milli okkar.
Ég get sagt frá mörgum góð-
um stundum í æsku minni með
þér. Bíltúrarnir sem við oft för-
um í og sögurnar sem þú sagðir
mér. Og alltaf sagðir þú okkur
að sama hversu lífið væri erfitt
þá ætti maður að brosa og reyna
að horfa á björtu hliðarnar, og
þú sagðir að það væri gott til í
öllum manneskjum. Þetta eru
hlutir sem ég hef verið mjög
stoltur af að hafa lært af þér og
ég ætla að gera mitt besta til að
kenna mínum börnum það sama.
Þú ert afi barnanna okkar
þriggja og þau hafa alltaf litið
svo mikið upp til þín, enda varst
þú alltaf góður við þau og alltaf
eitthvað að fíflast í þeim og þeim
þótti þetta alveg rosalega snið-
ugt. Og eitt sem var mikilvægast
var að þú hafðir alltaf tíma til að
vera með þeim og þau fundu að
þig langaði að vera með þeim.
Ástina vantaði ekki. Það sást vel
á ykkur þegar þið voruð saman.
Núna verðum við að venjast
því að þú ert ekki hérna hjá
okkur lengur, en við munum
aldrei gleyma þér og lífsgleðinni
sem fylgdi þér hvar sem þú
varst.
Þú ert og verður alltaf besti
pabbi sem til er í heiminum, við
Snorri Þorgeirsson
✝ Snorri Þor-geirsson fædd-
ist á Helgafelli í
Helgafellssveit 26.
apríl 1926. Hann
lést á Landspítala –
háskólasjúkrahúsi í
Fossvogi 25. febr-
úar 2011.
Útför Snorra fór
fram frá Víði-
staðakirkju í Hafn-
arfirði 8. mars
2011.
munum alltaf bera
þig í hjarta okkar.
Þorgeir og
Sørina.
Elsku afi, ég
elska þig mikið og
sakna þín svo mik-
ið.
Lykke Björg.
Elsku afi, ég man svo margar
góðar stundir með þér, bæði
þegar við komum til Íslands og
þegar þú komst í heimsókn til
okkar í Danmörku. Alltaf var
fjör og gaman með þér, þú tókst
mig á hestbak og hljópst með
mér út um allt hús. Það var allt-
af gott að tala við þig, þú fékkst
mann til að hlæja. Og ég man
alltaf eftir því að þú sast í stóln-
um þínum og reyktir þína pípu
og söngst fyrir okkur, og ef ég
var í svakalegri fýlu þá hóstaðir
þú tönnunum þínum út úr
munninum á þér og þá sprakk
ég úr hlátri og þá gat ég ekki
verið í fýlu lengur.
Èg mun aldrei gleyma þér, þú
munt alltaf vera í hjarta mínu.
Frida Liv.
Til besta afa í heiminum.
Ég elska þig svo mikið, ekk-
ert í heiminum er stærra en
kærleikurinn minn til þín. Ég
sakna þín svo mikið, og ég fatta
ekki að þú sért farinn frá okkur.
Ég veit ekki hvernig ég á að
bregðast við, hér er svo tómlegt
án þín. Þú varst með svo mikla
lífsgleði sem þú gafst til mín, og
þú kenndir mér hversu
skemmtilegt og gott lífið er. Við
höfum oft þurft að kveðja hvor
annan, annaðhvort þegar ég
þurfti að fara heim til Danmerk-
ur, eða ef þú þurftir að fara
heim til Íslands, og þegar við
stóðum úti á flugstöð og sögðum
bless, þá kysstir þú mig 1000
sinnum og sagðir: Farðu nú vel
með þig, nafni (Snorri). Þessi
orð hafa alltaf verið mér mjög
mikilvæg og ég mun aldrei
gleyma þeim. En þegar við
kvöddumst síðast hafði ég ekki
trúað að þetta væri í síðasta sinn
og þess vegna trúi ég að við
munum hittast aftur einn góðan
dag.
Þú sagðir mér oft sögur af
hundinum Fix. Og þú sagðir allt-
af að ef ég eignaðist hund, þá
ætti hann að heita Fix, því hef
ég alltaf lofað þér og það stend
ég við.
Á þessari stundu er hjarta
mitt farið í 1000 mola og ég veit
ekki hvenær það verður heilt
aftur.
Þú varst og ert hetjan mín og
besti afi í heiminum. Ég mun
aldrei gleyma þér.
Nafni þinn,
Snorri Jónas Þorgeirsson.
Oftast er það þannig að þegar
maður heyrir andlát fyrrverandi
samstarfsfélaga og vina koma
ýmsar minningar fram í hugann.
Einmitt það henti mig þegar
ég frétti af andláti Snorra Þor-
geirssonar.
Snorri var með þeim fyrstu
sem ég fór að vinna með þegar
ég fór sem unglingur á vinnu-
markaðinn og áttum við eftir að
vinna mörg ár saman. Það var
gaman að vinna með Snorra,
hann var ætíð spaugsamur og
léttur í lund. Okkar samstarf var
í fiskvinnslu hjá tveimur fyrir-
tækjum hér í Stykkishólmi.
Snorri var mjög góður flakari og
við önnur störf sem að fisk-
vinnslu lutu, hann starfaði lengi
við akstur bæði hjá fiskvinnslu-
fyrirtækjum og eins keyrði hann
áætlunarbíla á milli Stykkis-
hólms og Reykjavíkur og svo
með ferðamenn um landið. Hann
var einnig ökukennari til margra
ára. Aldrei heyrði ég annað en
að vel væri látið af störfum
hans. Hann þótti liðlegur og
skemmtilegur.
Ein af kærustu miningunum
er að í ein 10 ár fórum við
nokkrir félagar í dagsferð til
vina okkar í Dalasýslu. Þessu
fólki höfðum við kynnst að
mestu fyrir tilstilli Snorra. Alltaf
var vel tekið á móti okkur. Voru
þetta mjög eftirminnilegar og
skemmtilegar ferðir sem lengi
verða í minnum hafðar.
Af þeim mönnum sem ég
byrjaði að vinna með sem ung-
lingur er Snorri sá síðasti sem
kveður og þakka ég honum sam-
fylgdina.
Eiginkonu, börnum, tengda-
börnum og barnabörnum og öðr-
um ættingjum sendi ég innilegar
samúðarkveðjur.
Steinar A. Ragnarsson.
42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. MARS 2011
Við fráfall Bjarna Arasonar
frá Grýtubakka, móðubróður
míns, reikar hugurinn víða enda
margs að minnast úr lífi og
starfi þess heiðursmanns. Ari
faðir Bjarna var ættaður framan
úr Eyjafirði, en Sigríður móðir
hans var frá Gunnarsstöðum í
Þistilfirði. Í æðum hans rann því
norðlenskt bændablóð sem mót-
aði lífsviðhorf hans og lífsstarf.
Hann fór ungur til búnaðarnáms
á Hvanneyri og síðan til búvís-
indanáms á sama stað og var í
fyrsta hópi sem lauk því námi
frá Hvanneyri. Bjarni hóf að
námi loknu ráðunautarstörf,
fyrst í Eyjafirði, síðan hjá BÍ en
lengst starfaði hann sem héraðs-
ráðunautur Borgfirðinga. Hann
var alla ævi opinn fyrir nýjung-
um í landbúnaði og sinnti þeim
hugðarefnum með margvísleg-
um hætti. Þannig var hann lengi
stjórnarformaður Rannsóknar-
Bjarni Arason
✝ Bjarni Arason,fyrrverandi
héraðsráðunautur,
Borgarnesi, fædd-
ist á Grýtubakka í
Höfðahverfi 3. júlí
1921. Hann and-
aðist á heimili sínu í
Borgarnesi 20.
febrúar 2011.
Útför hans fór
fram frá Borg-
arneskirkju 26.
febrúar 2011.
stofnunar landbún-
aðarins, hann var
einnig einn af frum-
kvöðlum ferðaþjón-
ustu bænda, um
1980 fórum við
frændur ásamt
fleirum í skemmti-
lega kynnisför til
Finnlands og skoð-
uðum þar bæði loð-
dýr og pelsfé, fisk-
eldi í Borgarfirði
lagði hann einnig lið og Haga-
plógför hans sjást enn víða um
Borgarfjörð. Í námi mínu á
Hvanneyri og störfum sem hér-
aðsráðunautur naut ég frænd-
semi við Bjarna og gat leitað til
hans hvenær sem þörf var á.
Sigríður á Grýtubakka móðir
Bjarna lést langt um aldur fram
frá stórum barnahópi. Elín móð-
ir mín og Bjarni voru elst og
hefur móðurmissirinn og
ábyrgðartilfinning án efa átt
sinn þátt í að þau systkinin voru
alla tíð mjög náin. Bjarni og síð-
ar Kristín kona hans og börn
þeirra voru þannig ætíð sérstak-
ir aufúsugestir á Brún. Dvaldi
Haraldur sonur þeirra á Brún
um 10 sumur og var m.a. fyrsti
aðstoðarmaður minn við ráðu-
nautarstörf. Sigríður dóttir
þeirra gætti barna okkar hjóna
á Hrísum mörg sumur og tíðar
voru heimsóknir til Kristínar og
Bjarna þegar leið lá hjá garði
þeirra. Eðli sínu trúr var Bjarni
áhugasamur um þjóðmál og
annt um sjálfstæði þjóðarinnar.
Þannig var hann virkur í Þjóð-
varnarflokknum, sem hafði and-
stöðu við hersetu að meginvið-
fangsefni og afstaða hans til
stjórnmála réðst mjög af við-
horfum til raunverulegs sjálf-
stæðis þjóðarinnar. Áttum við
frændur oft spjall um stjórnmál,
sem Bjarni fylgdist vel með alla
tíð.
Bjarna Arason hef ég átt að
vini og samstarfsmanni í 60 ár,
fyrir þau ár þakka ég um leið og
ég færi Kristínu konu hans
börnum þeirra og barnabörnum
samúðarkveðjur okkar hjóna.
Ari Teitsson.
Að kvöldi dagsins sem Bjarni
Arason dó hitti ég kunningja
minn sem ég vissi til að hafði
þekkt Bjarna, hafði unnið með
honum í landbúnaðarmálunum.
Ég sagði honum því af andláti
hans. Þessi kunningi minn sagði:
„Bjarni var snillingur. Ég man
aldrei eftir því að nokkurn tíma
væri sett út á hans störf.“ Þessi
ummæli segja sitt um það álit
sem Bjarni naut fyrir störf sín.
Og störf hans voru ekki lítil.
Ævistarf hans var vinna að land-
búnaðarmálum en þar fyrir utan
sinnti hann félagsmálum á
mörgum sviðum og var valinn til
trúnaðarstarfa á þeim vettvangi.
Mín kynni af Bjarna voru þó
af öðru tagi þar sem við Ari son-
ur hans vorum bernskuvinir.
Einnig voru foreldrar mínir
miklir vinir hans og Kristínar,
ég var þannig mikið inni á heim-
ili þeirra. Þangað var ekki
slæmt að koma, alltaf var tekið
jafn vel á móti mér. Ég hef þó
ekki alltaf verið jafn mikill au-
fúsugestur, ég man nefnilega að
í einhver skipti kom ég með
fyrra fallinu til þeirra, svo
snemma að Bjarni kom til dyra
á náttfötunum og ég var þá að
vekja alla í húsinu. Ekki var ég
þó látinn finna annað en að
heimsókn mín væri vel þegin.
Bjarni átti þannig mikið jafn-
aðargeð og ég man ekki eftir því
að við værum nokkurn tíma
skammaðir, við Ari, þó að vænt-
anlega hafi gefist til þess ein-
hver tilefni.
Þegar á leið breyttust kynnin
eins og gengur og ég kynntist
Bjarna betur og á annan hátt,
eftir því sem ég fullorðnaðist.
Mér varð þá alltaf betur og bet-
ur ljóst hversu merkilegur mað-
ur Bjarni var, ekki síður það að
hann var með skemmtilegri
mönnum sem ég hef kynnst.
Hann var frábær sögumaður og
það var yndislegt að heyra hann
segja sögur frá heimaslóðum
sínum úr Höfðahverfinu eða
annars staðar að svo að ískraði í
honum hláturinn.
Nú segir Bjarni okkur ekki
fleiri sögur í bili. Við verðum því
að láta okkur nægja að rifja þær
upp um leið og við minnumst
sögumannsins með hlýju og eft-
irsjá. Við hjónin vottum Krist-
ínu, Haraldi, Siggu, Ara og allri
fjölskyldunni okkar dýpstu sam-
úð.
Einar G. Pálsson.
✝ Hallbera Páls-dóttir fæddist á
Stokkseyri 4. nóv-
ember 1918. Hún
lést á hjúkrunar-
arheimilinu Garðv-
angi í Garði 1. mars
2011. Hallbera var
dóttir Vigdísar Ás-
dísar Jónsdóttur
húsmóður, f. 1879,
d. 1951, og Páls
Jónssonar járn-
smiðs, f. 1874, d. 1969. Systkin
hennar sem komust á legg voru
Ingveldur Svanhildur, Jón, Ár-
sæll og Böðvar Þórir. Þau eru öll
látin. Enn fremur fæddust for-
eldrum Hallberu tveir drengir
sem dóu í barnæsku.
Hallbera giftist Ólafi A. Þor-
steinssyni frá Keflavík 18. maí
1940. Ólafur fæddist 5. ágúst
1914, d. 18. febrúar 1988. For-
eldrar hans voru Björg Ar-
inbjarnardóttir, húsmóðir, f.
1876, d. 1930, og Þorsteinn Þor-
varðarson, sjómaður, f. 1872, d.
1957. Bræður Ólafs voru Þor-
varður Ragnar Þorsteinsson sem
lést á fyrsta aldurs-
ári, Friðrik Fischer
og Ari Kristinn,
báðir látnir. Hall-
bera og Ólafur eign-
uðust þrjú börn: 1)
Björg, f. 20. október
1943. Hún giftist
Ásmundi Sigurðs-
syni, f. 10. ágúst
1940, þau eignuðust
fimm syni, Ólaf, Sig-
urð, Stefán, Sverri
og Ara Pál. Björg og Ásmundur
skildu. 2) Sigrún, f. 1. febrúar
1947, giftist Berki Eiríkssyni, f.
19. maí 1944, þau eignuðust þrjá
syni, Eirík, Starkað og Styrmi.
Núverandi eiginmaður Sigrúnar
er Birgir Sigdórsson, f. 18. apríl
1950. 3) Þorsteinn, f. 15. mars
1951. Hann kvæntist Katrínu Sól-
veigu Guðjónsdóttur, f. 7. nóv-
ember 1951, þau eignuðust fjórar
dætur, Sólveigu, Höllu, Stellu
Maris og Söndru. Núverandi eig-
inkona Þorsteins er Guðný Ei-
ríksdóttir, f. 31. júlí 1953.
Útför Hallberu hefur farið
fram í kyrrþey.
Móðir okkar, Hallbera Páls-
dóttir, lést að morgni 1. mars
síðastliðins á 93. aldursári södd
lífdaga. Hún fæddist og sleit
barnsskónum á Stokkseyri en 7
ára fluttist hún með fjölskyldu
sinni til Hafnarfjarðar þar sem
faðir hennar fékk járnsmíða-
starf í Hamri. Margvíslegir
hæfileikar hennar komu
snemma í ljós. Hún keppti t.d. í
sundi og vann til verðlauna á því
sviði, teiknaði listavel og það var
ekki að ástæðulausu að Finnur
Jónsson listmálari hvatti hana
til listnáms eftir að hafa leið-
beint henni sem unglingi. Það
tækifæri var þó andvana fætt
þar sem fjárhagur fjölskyldunn-
ar var bágur sökum þess að
pabbi hennar glímdi snemma við
erfið veikindi. Sömu örlög hlutu
önnur áform um menntun móð-
ur okkar sem þurfti eins og aðr-
ir á heimilinu að afla viðurværis
fyrir fjölskylduna. Vorið 1939
fór mamma í vist til Keflavíkur
hjá hjónunum Friðriki Þor-
steinssyni og Sigurveigu Sigurð-
ardóttur. Þar kynntist hún föður
okkar, Ólafi A. Þorsteinssyni,
bróður Friðriks. Þau giftu sig
18. maí 1940 og hófu farsælan
búskap að Vallargötu 22 í Kefla-
vík. Mamma var að sumu leyti á
undan sinni samtíð. Hún rækt-
aði grænmeti, kartöflur o.fl. þótt
margir teldu ógerning að stunda
garðyrkju í Keflavík og nýtti til
matar það sem á lóðinni óx eins
og fíflablöð t.d. Hún tók virkan
þátt í félagsstarfi, var í Kven-
félaginu, Systrafélagi Keflavík-
urkirkju og Slysavarnafélaginu
meðan það lifði. Einnig söng
hún með kór Keflavíkurkirkju í
tæp 50 ár. Lífið lék í lyndi allt
þar til faðir okkar lést 18. febr-
úar 1988. Þótt mamma stæði
keik eftir er ljóst að djúpt sár
hafði myndast sem aldrei greri.
Móðir okkar var mjög trúuð og
kirkjurækin á meðan heilsan
leyfði. Hún fékk blóðtappa í
heilann árið 1997, lamaðist við
það öðrum megin og missti mál-
ið. Þegar hún upplifði að geta
ekki farið með bænir sínar
ásetti hún sér að endurheimta
talhæfileikann og tókst að ná
takmarkinu á skömmum tíma.
Hún bjó heima og sá um sig
sjálf þar til í desember sl. þegar
hún missti meðvitund og var
flutt á sjúkrahúsið í Keflavík. Í
kjölfarið hrakaði henni jafnt og
þétt og átti ekki afturkvæmt.
Þegar kallið kom var hún tilbúin
að yfirgefa þennan heim og var
handviss um hvert ferðinni var
heitið. Þar hafa orðið fagnaðar-
fundir.
Móðir okkar hafði yndi af að
lesa bækur og ljóð voru í miklu
uppáhaldi enda var hún hag-
mælt. Hún valdi sjálf þá sálma
er skyldu sungnir við útför
hennar. Einn af þeim er eftir-
farandi ljóð Herdísar Andrés-
dóttur sem hún hafði tekið sér-
stöku ástfóstri við.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
Það lýsir vel hógværð móður
okkar og undirstrikar fjöl-
breytni hæfileika hennar að hún
hafði samið fallegt lag við þetta
ljóð án þess að nokkur vissi af
því fyrr en skömmu fyrir andlát-
ið. Það er verðugur minnisvarði
um yndislega móður sem kvart-
aði aldrei en gaf svo mikið.
Björg, Sigrún og Þorsteinn.
Kveðja til elskulegrar tengda-
móður.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Með ástarþakklæti fyrir
væntumþykju og elsku sem þú
veittir mér alla tíð.
Þín tengdadóttir,
Guðný.
Hallbera Pálsdóttir
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem auð-
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför okkar ástkæra eiginmanns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
VIGGÓS TRYGGVASONAR
lögfræðings.
Þökkum starfsfólki hjúkrunarheimilisins
Skjóls góða umönnun.
Hrafnhildur G. Thoroddsen,
Tryggvi Viggósson, Snjólaug Anna Sigurjónsdóttir,
Guðmundur Viggósson, Líney Þórðardóttir,
Regína Viggósdóttir,
Gunndóra Viggósdóttir, Ásgeir Arnoldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ANNA GUÐRÚN AÐALSTEINSDÓTTIR
hattasaumakona,
verður jarðsungin frá Neskirkju fimmtu-
daginn 10. mars kl. 13.00.
Guðný A. Kristjánsdóttir,
Aðalsteinn J. Kristjánsson, Kolbrún Á. Valdimarsdóttir,
Torfi H. Pétursson, Margrét J. Höskuldsdóttir,
Valdimar Þ. Halldórsson, Sigríður Á. Sigurðardóttir,
Anna B. Þorgrímsdóttir, Ragnar Eyþórsson,
Guðmundur J. Þorgrímsson,
Kristján J. Aðalsteinsson, Dagne C. T. Tamayo,
Íris K. Aðalsteinsdóttir, Egill A. Friðgeirsson,
Anna S. M. Aðalsteinsdóttir
og barnabarnabörn.