Morgunblaðið - 02.04.2011, Side 45

DAGBÓK 45
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. APRÍL 2011
Gjör rétt -
þol ei órétt
Látum ei fornar ný-
lenduþjóðir beygja
okkur vegna óráðsíu og
siðleysis í einkafyrir-
tækjum, en rök eru öll
okkar megin þar sem
þetta er helst;
1. Þeir sem gerst til
Icesave-málsins þekkja
telja að bótaskylda sé
ekki til staðar frá þjóð-
inni.
2. Hví forðast við-
semjendur málsókn
eins og heitan eldinn?
3. Hvað hafa breskir valdið miklu
tjóni með hryðjuverkalögum og yfir-
töku á banka? Sennilega margfalda
Icesave-kröfuna.
4. Hví skyldum við ekki standa stolt,
óbeygð og óbuguð, eins og þegar við
færðum út landhelgina og beygðum
heimsveldið?
5. Verði dæmt í málinu eru yfir-
gnæfandi líkur á sigri.
6. Hví að skuldsetja fædda sem
ófædda Íslendinga um langa framtíð
um óþekkta upphæð, verði upphæðin
90 milljarðar eru það um 300 þúsund á
hvern Íslending og er sú upphæð svip-
uð og bygging nýja háskólasjúkra-
hússins og lagning Sundabrautar.
7. Fólk erlendis verður stolt af okk-
ur, ef þessi ósómi verður felldur, því
víða er fólk að súpa seyðið af alls konar
fjármálasukki.
Nú í júní eru 200 ár frá fæðingu
Jóns Sigurðssonar, sem keikur gekk
gegn nýlenduherrum
og megum við ekki
vanvirða og smána
hans minningu með því
að samþykkja þessi
ólög. Heldur skal í
minni og heiðri haft
hans mottó;
Að vera sómi Ís-
lands, sverð þess og
skjöldur.
Vil ég benda á slóð-
ina www.advice.is þar
sem lesa má frekar um
þessa smán, sem ei má
yfir oss ganga.
Segjum Nei.
Stoltur Íslendingur.
Þjóðarblómið
Ég vil minna á það að fyrir meira en
20 árum skrifaði dr. Sturla Friðriks-
son grein í Morgunblaðið og lagði til
holtasóley yrði þjóðarblóm, þannig að
hann var eiginlega fyrstur með þetta.
Þeir náttúruverndarmenn sem hafa
áhyggjur af ágengum plöntuteg-
undum beini frekar athygli sinni að
sauðfé og hestum, sem eru hinar
raunverulegu ágengu tegundir.
Vegna nýlegra skrifa í Morgunblaðið
um þjóðsönginn legg ég til að lag Ríó
tríós, Landið fýkur burt, verði gert að
þjóðsöng, það er skemmtilegt lag og
textinn vel við eigandi.
Baldvin Atlason.
Ást er…
… sjúkdómurinn.
LÆKNIR
Velvakandi
Ásgeir Ásgeirsson var aðeins 29 áraað aldri, þegar hann var í fram-
boði í Vestur-Ísafjarðarsýslu 1923 gegn
íhaldsmanninum Guðjóni Guðlaugssyni
á Ljúfustöðum. Þá mælti hann hin
fleygu orð: „Mér er borið á brýn, að ég
sé of ungur. En ég get huggað menn
með því, að það lagast með aldrinum.“
Náði Ásgeir kjöri og sat á þingi, uns
hann var kjörinn forseti Íslands 1952.
Þessi fyndni Ásgeirs á kosn-
ingafundum vestra er þó miklu eldri.
Sænska skáldið Johan Henrik Kell-
gren, sem uppi var 1751-1795, orti til
dæmis:
Det fel han haft i ungdomsvåren
Att vara pojka förr än karl,
Man ganske visligt anmärkt har;
Men detta fel försvann med åren.
Á íslensku er þetta í lausu máli: Það
mein hans í æsku að vera drengur, áð-
ur en hann varð maður, hvarf, eins og
vitrir menn hafa tekið eftir, með ár-
unum.
Nokkru síðar komst Johann Wolf-
gang von Goethe svo að orði í Maximen
und Reflexionen (1822): „Wenn die Ju-
gend ein Fehler ist, so legt man ihn
bald ab.“ Ef æskan er ókostur, þá
losna menn fljótt við hann.
Um svipað leyti orti danska skáldið
Johan Ludvig Heiberg, sem uppi var
1791-1860:
Og er vi for unge, hvad siger saa
dette?
Den Fejl kan vi sagtens med Aarene
rette.
Þetta má þýða: Og hvað segir það,
að við séum of ungir? Þann galla má
laga með árunum.
Norskur málsháttur, sem Ivar Aa-
sen tók upp í málsháttasafni sínu frá
1856, Norske Ordsprog, er á þessa
leið:
For ung er eit godt lyte
det veks av med årum.
Þetta hljóðar svo á íslensku: Að
vera of ungur er góðkynjað mein, sem
menn vaxa upp úr með árunum.
Athugasemdir og leiðréttingar vel þegnar.
Hannes H. Gissurarson
hannesgi@hi.is
Fróðleiksmolar úr sögu og samtíð
Það lagast með aldrinum
Grettir
Smáfólk
Hrólfur hræðilegi
Gæsamamma og Grímur
Úthverfið
Kóngulóarmaðurinn
Ferdinand
SJÁÐU HVAÐ ÉG KEYPTI
HANDA ÞÉR GRETTIR!
JAKKAFÖT Í STÍL
VIÐ MÍN!
NETTIR!
AF
HVERJU GETUR
FÓLK EKKI BARA
SKIPST Á GLER-
AUGUM
ANNAR AÐILINN GÆTI
NOTAÐ GLERAUGUN Á MEÐAN
HINN VÆRI SOFANDI
KANNSKI ÆTTI ÉG
EKKI AÐ SEGJA ÞETTA
SVONA RÓTÆKAR
HUGMYNDIR GÆTU SETT
GLERAUGNABÚÐIR Á
HAUSINN
HVERNIG
STENDUR Á ÞVÍ
AÐ ÞAÐ ERU
ENGIR VERÐIR Í
KASTALANUM
ÞÍNUM?
EKKI
GÆTIRÐU
KOMIÐ
AFTUR Á
MORGUN?
AF
HVERJU?
VERÐIRNIR
FÓRU ALLIR Á
LEIKINN
ERTU VAKANDI
KLUKKAN TVÖ UM
EFTIRMIÐDAGINN?
HVAÐ ER AÐ?
ERTU STRESSAÐUR?
ÁTTU ERFITT MEÐ
SVEFN ÞESSA
DAGANA?
HVERNIG
GEKK VIÐTALIÐ
VIÐ ÖMMU?
HÚN SAGÐI MÉR
FRÁ ÞVÍ ÞEGAR
HÚN SÁ UM
ÖRYGGISGÆSLUNA
Á WOODSTOCK
EKKI
TAKA ALLT ÞAÐ
SEM AMMA ÞÍN
SEGIR ÞÉR OF
ALVARLEGA
NONNI MINN
HÚN ER AÐ
SEGJA SATT!
SJÁÐU BARA
HVAÐ HÚN
GAF MÉR!
ÞESSI BOLUR ER
ÖRUGGLEGA VIRÐI
MORÐFJÁR
LÁTTU
ÞETTA EIGA
SIG
ÆTLI EINHVER AF MÍNUM
FORNU FJENDUM STANDI
Á BAK VIÐ ÞETTA?
Á MEÐAN... STJÓRI, LÖGREGLAN ER Á HÆLUM OKKAR!
VERTU RÓLEGUR, ÞAÐ ER EKKI TIL
EIN EINASTA LÖGGA SEM
GETUR SÉÐ VIÐ MÉR
ÓTRÚLEGT HVERJU HÆGT
ER AÐ TROÐA UPP Í NASIRNAR
Á FÓLKI
Svarað í síma 5691100 frá 10–12
velvakandi@mbl.is
Ég hitti karlinn á Laugaveg-inum, þar sem hann hálf-hljóp
niður Frakkastíginn og varð hugs-
að til kerlingarinnar á Holtinu, –
hvort hún væri komin heim. Að
minnsta kosti var hljóðið í karlinum
þannig. Kerlingin hefur alltaf verið
hægri krati og haldið upp á Jó-
hönnu Sigurðardóttur, sem var
kveikjan að þessari vísu karlsins:
Mér leiðist þetta lýðræði
og lætin niðrá Alþingi
og það er hárrétt hjá́enni
að „hér er ekkert stjórnleysi“.
Í vísnasafni Jakobs Ó. Péturs-
sonar eru þessar vísur eftir Jóhann-
es S. Kjarval, ortar að morgni dags:
Sígur rökkur af syfjustráum –
sendist fákur um veg –
bæirnir sjást með burstum háum,
nú brosir landið og ég.
Hátt við sólar æsku átt,
elds hjá ljósastjökum,
geislamóðir gengur hátt
gulls á fjallabökum.
Sigurður Þórarinsson jarðfræð-
ingur komst svo að orði um gosið í
Leirhnjúk árið 1975, að varla væri
unnt að kalla það gos, öllu fremur
„drulluslettu“. Þá kvað Rögnvaldur
Rögnvaldsson kaupmaður á Akur-
eyri:
Viðbrögð sumra vekja bros,
vá þó sé að frétta.
Það er ekki þingeyskt gos
þessi „drullusletta“.
Bjarni Þorkelsson skipasmiður
orti um þrotabú í Eyjafirði:
Þegar félagseignin er
orðin nógu rúin
forsprakkarnir sjálfum sér
selja þrotabúin.
Halldór Blöndal halldorblondal@simnet.is
Vísnahorn
Nú brosir landið og ég